Title: Novel diagnostic method for

Title: Novel diagnostic method for diagnosing depression and
monitoring therapy effectiveness
5
FIELD OF THE การประดิษฐ์
The การประดิษฐ์ relates to the field of diagnostics, more specifically
diagnosis of affective disorders, more specifically diagnosis of depression, by
assaying for a set of psychiatric disease-markers. Further, the การประดิษฐ์ 10 relates to a method for monitoring the effect of antidepressant therapy,
being medication, psychotherapy or a combination of both.


BACKGROUND
Disorders of the mood are often called affective disorders, since
15 affect is the external display of mood or emotion which is, however, felt
internally. Mood disorders are defined as mixtures of symptoms packaged
into syndromes. These syndromes are consensus statements from
committees writing the nosologies of psychiatric disorders for the Diagnostic
and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) of the American
20 Psychiatric Association (Table 1).
Diagnosis both in clinical practice and in clinical research studies is based on these sets of specific signs and symptoms. These criteria have helped distinguish various mood disorders that may have different causes
and that certainly require different clinical management. The most common 25 and readily recognised mood disorder is major depression as a single episode
or recurrent episodes. Dysthymia is a less severe but often longer-lasting
form of depression, i.e. over two years in duration and often unremitting.
Another type of mood disorder is bipolar disease, which is characterised by
the occurrence of manic episodes besides depression.
30







2
There are no pathognomonic markers of depression, although this is an area of active research (Duffy A., 2000, Can. J. Psychiatr., 45:340-348).
Table 1: Diagnostic criteria for major depressive disorder*
A. The patient has depressed mood (e.g., sad or empty feeling) or loss
of interest or pleasure most of the time for 2 or more weeks plus 4
or more of the following symptoms
Sleep Insomnia or hypersomnia nearly every clay
Interest Markedly diminished interest or pleasure in ne d
all activities most of the time
Guilt EXcesSive or inappropriate feelings of guilt or
worthlessness most of the time
Energy Loss of energy or fatigue most of the time
Concentration Diminished ability to think or concentrate;
indecisiveness most of the time
Appetite Increase or decrease in appetite
Psychomotor Observed psychomotor agitationiretardation
Suicide Recurrent thoughts of deathisuicidal ideation
B. The symptoms do not meet criteria for a mixed episode (major
depressive episode and manic episode)
C. The symptoms cause clinically significant distress or impairment in
social, occupational, or other important areas of functioning
D. The symptoms are not due to the direct physiological effects of a
substance a drug of abuse, a medication) or a general medical
condition
E. The symptoms are not better accounted for by bereavement

*Arlapt(•(1 hoot the IliagritAtic and Statistical Luthal titA tool (..)i.ottkvi, 4th edition,'


5 Depressive disorders are associated with poor work productivity,
as indicated by a 3-fold increase in the number of sick days in the month preceding the illness for workers with a depressive illness compared with coworkers who did not have such an illness (Parikh, S.V. et al., 1996, J. Affect. Disord. 38:57-65; Kessler, R.C. et al., 1999, Health Aff. 18:163-171).
10 Depressive illnesses also affect family members and caregivers
(Denihan, A. et al., 1998, Int. J. Geriatr.Psychiatr. 13:691-694), and there is increasing evidence that children of women with depression have increased rates of problems in school and with behaviour, and have lower levels of social competence and self-esteem than their classmates with mothers who







3
do not have depression (Goodman, S.H. and Gotlib, LH., 1999, Psychol. Rev. 106:458-490). Depression is the leading cause of disability and premature death among people aged 18 to 44 years, and it is expected to be the second
leading cause of disability for people of all ages by 2020 (Murray, C.J. and 5 Lopez, A.D., 1997, The Lancet 349:1498-1504; Gredon, J.F., 2001, J. Clin.
Psychiatr. 62:26-31).
Depressive illnesses have also been shown to be associated with
increased rates of death and disability from cardiovascular disease (e.g.
Pratt, L.A. et al., 1996, Circulation 94:3123-3129, Bush, D.E. et al., 2001, 10 Am. J. Cardiol. 88:337-341). Among 1551 study subjects without a history of
heart disease who were followed for 13 years, the odds ratio for acute
myocardial infarction among the subjects who had a major depressive
episode was 4.5 times higher than among those who did not have a
depressive episode. Among consecutive patients admitted to hospital with an 15 acute myocardial infarction who had their mood measured with a standard
depression rating scale, even those with minimal symptoms of depression
had evidence of higher subsequent risk of death following their infarction
and over the next 4 months. This risk was independent of other major risk
factors, including age, ventricular ejection fraction and the presence of
20 diabetes mellitus.
Surprisingly, for such a common disease there is little agreement
on the association between age and onset. This is due to the fact that
research is hampered by the absence of an unambiguous and universally
agreed on set of diagnostic criteria and the fact that many of the studies
25 have included patients already in the medical care system. It is well known
that many people who meet the diagnostic criteria for depression do not seek
treatment.
Despite its high prevalence, only one-third of all patients with depression receive adequate treatment (Judd, L.L. et al., 1996, Am. J.







4
Psychiatry 153:1411-1417). The following are 4 common clinical errors that lead to diagnostic or treatment failures associated with depressive disorders:
• Insufficient questioning. Diagnostic failures occur when the
patient is not asked questions that may elicit the symptoms of a mood 5 disorder despite what should be a high index of suspicion based on its
prevalence. The mnemonic "SIGECAPS" (sleep, interest, guilt, energy,
concentration, appetite, psychomotor, suicide) (Table 1) may be a useful
clinical adjunct (i.e., 4 or more SIGECAPS for major depression, 2 or 3
SIGECAPS for dysthymia).
10 • Failure to consult a family member. Owing to the cognitive
distortions associated with the disease, it is not unusual for patients to
minimize or exaggerate their symptoms. Thus, in patients who are relatively new to one's practice, it is risky at best to make (or exclude) a diagnosis of depression without collateral information from a relative, such as a spouse
15 or parent.
• Acceptance of a diagnosis of a mood disorder despite lack of
diagnostic criteria (e.g., starting treatment for depression when only a
"depressed mood" is present without the concomitant mental and physical symptoms [i.e., SIGECAPS]).
20 • Exclusion of a diagnosis or failure to start treatment for
depression despite the associated symptom complex (e.g., "Of course you're
depressed. Who wouldn't be depressed if these events were occurring in their life?" In other words, "explaining" the diagnosis rather than considering
treatment options).
25 These clinical errors, coupled with the stigma associated with
psychiatric conditions (Sirey, J.A. et al., 2001, Psychiatr. Serv. 52:1615-
1620), result in the underdiagnosis of major mood disorders.
Another major hypothesis in the field of psychotherapy at present,
is that recognition and treatment of both unipolar and bipolar depressions, 30 causing all symptoms to remit for long periods of time, might prevent







5
progression of the disease to more difficult states, emphasising that early
recognition of mood disorder subtype is of great importance.
Taken all these data together, it is clear that there exists a major
need for a reliable diagnosis of depression, or, alternatively, an assay that 5 can confirm a diagnosis on basis of the SIGECAPS criteria.


SUMMARY OF THE การประดิษฐ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อเรื่อง: นวนิยายวินิจฉัยวิธีการวินิจฉัยภาวะซึมเศร้า และตรวจสอบประสิทธิภาพการบำบัด5ฟิลด์การประดิษฐ์การประดิษฐ์เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัย ในด้านอื่น ๆ โดยเฉพาะ วินิจฉัยของผลความผิดปกติ อื่น ๆ โดยเฉพาะการวินิจฉัยโรคซึมเศร้า โดย assaying สำหรับชุดของโรคทางจิตเวชเครื่องหมาย เพิ่มเติม การประดิษฐ์ 10 เกี่ยวข้องกับวิธีการตรวจสอบผลของ antidepressant บำบัด เป็นยา จิตบำบัด หรือใช้ทั้งสองอย่างพื้นหลังความผิดปกติของอารมณ์มักเรียกว่าโรคผล ตั้งแต่15 ผลจะแสดงอารมณ์หรืออารมณ์ที่รู้สึกคือ อย่างไรก็ตามภายใน กำหนดความผิดปกติของอารมณ์เป็นส่วนผสมของอาการที่บรรจุ ในแสงศตวรรษ แสงศตวรรษเหล่านี้เป็นคำสั่งมติจาก เขียน nosologies ของโรคทางจิตเวชในการวินิจฉัยของคณะกรรมการ คู่มือสถิติของโรคจิต (DSM) ของสหรัฐอเมริกาที่ 20 ทางจิตเวชการเชื่อมโยง (ตาราง 1)วินิจฉัยทั้ง ในคลินิก และ ในการศึกษาวิจัยทางคลินิกตั้งอยู่บนสมมติฐานเฉพาะสัญญาณและอาการ เงื่อนไขเหล่านี้ได้ช่วยแยกโรคอารมณ์ต่าง ๆ ที่อาจมีสาเหตุแตกต่างกันและที่แน่นอนต้องมีการจัดการทางคลินิกแตกต่างกัน โรคอารมณ์ร่วม 25 และพร้อมรับการยอมรับมากที่สุดคือ โรคซึมเศร้าหลักเป็นตอนเดียว หรือตอนที่เกิดซ้ำ Dysthymia มีความรุนแรงน้อยแต่มักจะนาน รูปแบบของภาวะซึมเศร้า เช่นสองปี ในระยะเวลา และมักจะ unremitting อารมณ์ผิดปกติชนิดอื่นเป็นโรคไฟที่ไบโพลาร์ ซึ่งมีประสบการ์ เกิดตอนคลั่งไคล้นอกจากภาวะซึมเศร้า30 2มีเครื่องหมายไม่ pathognomonic โรคซึมเศร้า แม้ว่าจะพื้นที่งานวิจัย (ดัฟฟี A., 2000 สามารถได้เจ Psychiatr. 45:340-348)ตารางที่ 1: เกณฑ์วินิจฉัยสำหรับหลัก depressive โรค *A. ผู้ป่วยมีหดหู่อารมณ์ (เช่น ความรู้สึกเศร้า หรือเปล่า) หรือขาดทุน ของดอกเบี้ย หรือความสัปดาห์อย่าง น้อยที่สุดของเวลาสำหรับ 2 บวก 4 อาการต่อไปนี้นอนนอนไม่หลับหรือ hypersomnia เกือบทุกดินสนใจอย่างเด่นชัดลดลงดอกเบี้ยหรือความสุขในมุกิจกรรมส่วนใหญ่ของเวลาผิดมากเกินไปหรือความรู้สึกผิดไม่เหมาะสม หรือworthlessness ที่สุดของเวลาสูญเสียพลังงานของพลังงานหรือความอ่อนเพลียส่วนใหญ่ของเวลาสามารถคิด หรือ สมาธิ Diminished เข้มข้นindecisiveness ที่สุดของเวลาความอยากอาหารเพิ่มขึ้นหรือลดลงของความอยากอาหารPsychomotor Observed psychomotor agitationiretardationฆ่าตัวตายความคิดเกิดซ้ำ deathisuicidal ideationเกิดอาการไม่ตรงกับเงื่อนไขสำหรับตอนผสม (หลัก ตอน depressive และตอนคลั่งไคล้)C. อาการทำให้เกิดความทุกข์อย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกหรือผลใน พื้นที่สำคัญทางสังคม อาชีพ หรืออื่น ๆ ทำงานD. อาการไม่อยู่เนื่องจากสรีรวิทยาผลโดยตรงของการ สารได้ยาผิด การใช้ยา) หรือแพทย์ทั่วไป conditionE. The symptoms are not better accounted for by bereavement*Arlapt(•(1 hoot the IliagritAtic and Statistical Luthal titA tool (..)i.ottkvi, 4th edition,'5 Depressive disorders are associated with poor work productivity,as indicated by a 3-fold increase in the number of sick days in the month preceding the illness for workers with a depressive illness compared with coworkers who did not have such an illness (Parikh, S.V. et al., 1996, J. Affect. Disord. 38:57-65; Kessler, R.C. et al., 1999, Health Aff. 18:163-171).10 Depressive illnesses also affect family members and caregivers(Denihan, A. et al., 1998, Int. J. Geriatr.Psychiatr. 13:691-694), and there is increasing evidence that children of women with depression have increased rates of problems in school and with behaviour, and have lower levels of social competence and self-esteem than their classmates with mothers who 3do not have depression (Goodman, S.H. and Gotlib, LH., 1999, Psychol. Rev. 106:458-490). Depression is the leading cause of disability and premature death among people aged 18 to 44 years, and it is expected to be the secondleading cause of disability for people of all ages by 2020 (Murray, C.J. and 5 Lopez, A.D., 1997, The Lancet 349:1498-1504; Gredon, J.F., 2001, J. Clin. Psychiatr. 62:26-31).Depressive illnesses have also been shown to be associated with increased rates of death and disability from cardiovascular disease (e.g. Pratt, L.A. et al., 1996, Circulation 94:3123-3129, Bush, D.E. et al., 2001, 10 Am. J. Cardiol. 88:337-341). Among 1551 study subjects without a history of heart disease who were followed for 13 years, the odds ratio for acute myocardial infarction among the subjects who had a major depressive episode was 4.5 times higher than among those who did not have a depressive episode. Among consecutive patients admitted to hospital with an 15 acute myocardial infarction who had their mood measured with a standard depression rating scale, even those with minimal symptoms of depression had evidence of higher subsequent risk of death following their infarction and over the next 4 months. This risk was independent of other major risk factors, including age, ventricular ejection fraction and the presence of20 diabetes mellitus.Surprisingly, for such a common disease there is little agreement on the association between age and onset. This is due to the fact that research is hampered by the absence of an unambiguous and universally agreed on set of diagnostic criteria and the fact that many of the studies 25 have included patients already in the medical care system. It is well known that many people who meet the diagnostic criteria for depression do not seek treatment.Despite its high prevalence, only one-third of all patients with depression receive adequate treatment (Judd, L.L. et al., 1996, Am. J.






4
Psychiatry 153:1411-1417). The following are 4 common clinical errors that lead to diagnostic or treatment failures associated with depressive disorders:
• Insufficient questioning. Diagnostic failures occur when the
patient is not asked questions that may elicit the symptoms of a mood 5 disorder despite what should be a high index of suspicion based on its
prevalence. The mnemonic "SIGECAPS" (sleep, interest, guilt, energy,
concentration, appetite, psychomotor, suicide) (Table 1) may be a useful
clinical adjunct (i.e., 4 or more SIGECAPS for major depression, 2 or 3
SIGECAPS for dysthymia).
10 • Failure to consult a family member. Owing to the cognitive
distortions associated with the disease, it is not unusual for patients to
minimize or exaggerate their symptoms. Thus, in patients who are relatively new to one's practice, it is risky at best to make (or exclude) a diagnosis of depression without collateral information from a relative, such as a spouse
15 or parent.
• Acceptance of a diagnosis of a mood disorder despite lack of
diagnostic criteria (e.g., starting treatment for depression when only a
"depressed mood" is present without the concomitant mental and physical symptoms [i.e., SIGECAPS]).
20 • Exclusion of a diagnosis or failure to start treatment for
depression despite the associated symptom complex (e.g., "Of course you're
depressed. Who wouldn't be depressed if these events were occurring in their life?" In other words, "explaining" the diagnosis rather than considering
treatment options).
25 These clinical errors, coupled with the stigma associated with
psychiatric conditions (Sirey, J.A. et al., 2001, Psychiatr. Serv. 52:1615-
1620), result in the underdiagnosis of major mood disorders.
Another major hypothesis in the field of psychotherapy at present,
is that recognition and treatment of both unipolar and bipolar depressions, 30 causing all symptoms to remit for long periods of time, might prevent







5
progression of the disease to more difficult states, emphasising that early
recognition of mood disorder subtype is of great importance.
Taken all these data together, it is clear that there exists a major
need for a reliable diagnosis of depression, or, alternatively, an assay that 5 can confirm a diagnosis on basis of the SIGECAPS criteria.


SUMMARY OF THE การประดิษฐ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อเรื่อง:
วิธีการวินิจฉัยนวนิยายสำหรับการวินิจฉัยภาวะซึมเศร้าและการตรวจสอบประสิทธิภาพการรักษา
5
เขตของประดิษฐ์หัวเรื่อง:
การหัวเรื่อง: การประดิษฐ์ที่เกี่ยวข้องกับด้านการวินิจฉัยมากขึ้นโดยเฉพาะการวินิจฉัยความผิดปกติของอารมณ์มากขึ้นโดยเฉพาะการวินิจฉัยของภาวะซึมเศร้าโดยassaying สำหรับชุดของเกิดโรคจิตเวช เครื่องหมาย นอกจากนี้การประดิษฐ์ 10 ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการในการตรวจสอบผลของการรักษาด้วยยากล่อมประสาทเป็นยาจิตบำบัดหรือการรวมกันของทั้งสอง. ภูมิหลังความผิดปกติของอารมณ์ที่มักจะเรียกว่าความผิดปกติของอารมณ์ตั้งแต่15 ส่งผลกระทบต่อเป็นจอแสดงผลภายนอกของอารมณ์หรือความรู้สึก ซึ่งเป็น แต่รู้สึกภายใน ความผิดปกติของอารมณ์จะถูกกำหนดเป็นสารผสมของอาการที่บรรจุลงในกลุ่มอาการของโรค อาการเหล่านี้เป็นงบฉันทามติจากคณะกรรมการการเขียน nosologies ของโรคทางจิตเวชสำหรับการวินิจฉัยและคู่มือการใช้งานสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิต(DSM) ของอเมริกัน20 สมาคมจิตแพทย์ (ตารางที่ 1). การวินิจฉัยทั้งในการปฏิบัติทางคลินิกและในการศึกษาวิจัยทางคลินิกจะขึ้นอยู่กับสิ่งเหล่านี้ ชุดของสัญญาณและอาการที่เฉพาะเจาะจง เกณฑ์เหล่านี้ได้ช่วยแยกแยะความผิดปกติของอารมณ์ต่างๆที่อาจมีสาเหตุที่แตกต่างและที่แน่นอนต้องมีการจัดการทางคลินิกที่แตกต่างกัน ที่พบมากที่สุด 25 และเป็นที่ยอมรับได้อย่างง่ายดายความผิดปกติของอารมณ์ที่เป็นโรคซึมเศร้าเป็นตอนเดียวหรือตอนที่เกิดขึ้นอีก ซึมเศร้าเป็นรุนแรงน้อยลง แต่มักจะติดทนอีกต่อไปรูปแบบของภาวะซึมเศร้าเช่นในช่วงสองปีในระยะเวลาและมักจะไม่ขาดสาย. ชนิดของความผิดปกติของอารมณ์ก็คือโรคสองขั้วซึ่งเป็นลักษณะการเกิดอาการของโรคคลั่งไคล้นอกเหนือจากภาวะซึมเศร้า. 30 2 ไม่มีอยู่ เครื่องหมายจำเพาะสำหรับโรคซึมเศร้าถึงแม้นี่จะเป็นพื้นที่ของการวิจัยที่ใช้งาน (ดัฟฟี่เอ 2000 สามารถเจ Psychiatr, 45:.. 340-348). ตารางที่ 1 เกณฑ์การวินิจฉัยโรคซึมเศร้า * เอ ผู้ป่วยมีความสุขอารมณ์ (เช่นความรู้สึกเศร้าหรือเปล่า) หรือขาดทุนสนใจหรือมีความสุขมากที่สุดของเวลา2 สัปดาห์หรือมากกว่าบวก 4 หรือมากกว่าของอาการต่อไปนี้นอนหลับนอนไม่หลับหรือ hypersomnia เกือบทุกดินดอกเบี้ยลดลงเห็นได้ชัดสนใจหรือความสุขในการภาคตะวันออกเฉียงเหนือ d กิจกรรมทั้งหมดใช้เวลาส่วนใหญ่ผิดความรู้สึกมากเกินไปหรือไม่เหมาะสมของความผิดหรือไร้ค่ามากที่สุดของเวลาการสูญเสียพลังงานของพลังงานหรือความเมื่อยล้าเวลาส่วนใหญ่ของความเข้มข้นของความสามารถในการลดลงที่จะคิดหรือสมาธิ; ไม่กล้าตัดสินใจมากที่สุดของเวลาที่เพิ่มความอยากอาหารหรือลดความอยากอาหารจิตจิต agitationiretardation สังเกตการฆ่าตัวตายคิดกำเริบของความคิดdeathisuicidal บี อาการไม่ตรงตามเกณฑ์สำหรับตอนผสม (ที่สำคัญเหตุการณ์เศร้าสลดและคลั่งไคล้) ซี อาการเหล่านี้ก่อความทุกข์นัยสำคัญทางคลินิกหรือการด้อยค่าในสังคมการงานหรือพื้นที่ที่สำคัญอื่น ๆ ของการทำงานดี อาการไม่ได้เกิดจากผลโดยตรงด้านสรีรวิทยาของสารเสพติดยา) หรือทางการแพทย์ทั่วไปสภาพอี อาการจะไม่ได้คิดที่ดีกว่าสำหรับการปลิดชีพโดย* Arlapt (• (1 บีบแตร IliagritAtic และเครื่องมือทางสถิติ Luthal Tita (.. ) i.ottkvi, ฉบับที่ 4, 5 ความผิดปกติซึมเศร้ามีความเกี่ยวข้องกับการผลิตการทำงานที่ไม่ดีตามที่ระบุโดย3 เพิ่มขึ้นเท่าของจำนวนวันลาป่วยในเดือนก่อนหน้านี้การเจ็บป่วยของคนงานที่มีการเจ็บป่วยซึมเศร้าเมื่อเทียบกับเพื่อนร่วมงานที่ไม่ได้มีเช่นการเจ็บป่วย (Parikh เอ et al., 1996 ส่งผลกระทบต่อเจ. Disord. 38:57 -65; เคสเลอร์ RC et al, 1999, สุขภาพ Aff 18: 163-171)... 10 การเจ็บป่วยซึมเศร้ายังส่งผลกระทบต่อสมาชิกในครอบครัวและผู้ดูแลผู้ป่วย(Denihan, A. , et al, 1998, Int เจ Geriatr.Psychiatr.. 13: 691-694) และมีหลักฐานว่าเด็กที่เพิ่มขึ้นของผู้หญิงที่มีภาวะซึมเศร้าได้เพิ่มอัตราการเกิดปัญหาในโรงเรียนและมีพฤติกรรมและมีระดับที่ลดลงของความสามารถทางสังคมและความนับถือตนเองกว่าเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขากับคุณแม่ที่3 ไม่ได้มี ภาวะซึมเศร้า (กู๊ดแมน, SH และ Gotlib, LH, 1999 Psychol รายได้ 106:.. 458-490). อาการซึมเศร้าเป็นสาเหตุของความพิการและการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรในหมู่คนอายุ 18 ถึง 44 ปีและเป็นที่คาดว่าจะเป็นที่สองสาเหตุของความพิการสำหรับคนทุกเพศทุกวัยในปี 2020 (Murray, CJ 5 โลเปซ, AD, 1997, มีดหมอ 349: 1498-1504; Gredon, JF 2001 เจ Clin. Psychiatr 62:. 26-31) เจ็บป่วยซึมเศร้านอกจากนี้ยังมีการแสดงที่จะมีความสัมพันธ์กับอัตราการเพิ่มขึ้นของการเสียชีวิตและความพิการจากโรคหัวใจและหลอดเลือด(เช่นแพรตต์, LA, et al, 1996, การไหลเวียนเลือด 94:. 3123-3129 บุช, เดลาแวร์, et al 2001 10:00 เจ Cardiol 88:.. 337-341) ท่ามกลาง 1551 เรื่องการศึกษาที่ไม่มีประวัติของโรคหัวใจที่ตามมา13 ปีมีอัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับเฉียบพลันกล้ามเนื้อหัวใจตายในหมู่อาสาสมัครที่มีความซึมเศร้าตอนที่4.5 เท่าสูงกว่าในหมู่ผู้ที่ไม่ได้มีเหตุการณ์เศร้าสลด ในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาที่ต่อเนื่องกันไปที่โรงพยาบาลที่มี 15 กล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันที่มีอารมณ์ของพวกเขาวัดที่มีมาตรฐานระดับคะแนนภาวะซึมเศร้าแม้ผู้ที่มีอาการน้อยที่สุดของภาวะซึมเศร้าได้หลักฐานของความเสี่ยงที่ตามมาของการเสียชีวิตที่สูงขึ้นต่อไปนี้กล้ามเนื้อของพวกเขาและในอีก4 เดือน ความเสี่ยงนี้เป็นอิสระจากความเสี่ยงที่สำคัญอื่น ๆปัจจัยรวมทั้งอายุส่วนออกจากกระเป๋าหน้าท้องและการปรากฏตัวของ20 โรคเบาหวาน. น่าแปลกสำหรับเช่นโรคที่พบมีข้อตกลงเล็ก ๆ น้อย ๆเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างอายุและการโจมตี เพราะนี่คือความจริงที่ว่าการวิจัยเป็นอุปสรรคโดยไม่มีการโปร่งใสและสากลเห็นด้วยกับชุดของเกณฑ์การวินิจฉัยและความจริงที่ว่าหลายของการศึกษา25 มีผู้ป่วยที่อยู่ในระบบการดูแลทางการแพทย์ เป็นที่ทราบกันดีว่าหลาย ๆ คนที่ตรงกับเกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับภาวะซึมเศร้าไม่แสวงหาการรักษา. แม้จะมีความชุกสูงเพียงหนึ่งในสามของผู้ป่วยทั้งหมดที่มีภาวะซึมเศร้าได้รับการรักษาอย่างเพียงพอ (จัดด์ LL et al., 1996 ม. เจ4 จิตเวช 153: 1411-1417) ต่อไปนี้เป็นข้อผิดพลาด 4 คลินิกทั่วไปที่นำไปสู่ความล้มเหลวในการวินิจฉัยหรือการรักษาที่เกี่ยวข้องกับโรคซึมเศร้า: •คำถามที่ไม่เพียงพอ ความล้มเหลวของการวินิจฉัยเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยจะไม่ได้ถามคำถามที่อาจทำให้เกิดอาการของความผิดปกติของอารมณ์ที่ 5 แม้จะมีสิ่งที่ควรจะเป็นดัชนีที่สูงของความสงสัยอยู่บนพื้นฐานของความชุก ช่วยในการจำ "SIGECAPS" (การนอนหลับที่น่าสนใจ, ความผิด, พลังงาน, ความเข้มข้นของความอยากอาหารจิตฆ่าตัวตาย) (ตารางที่ 1) อาจจะเป็นประโยชน์เสริมทางคลินิก(เช่น 4 หรือมากกว่า SIGECAPS สำหรับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญ, 2 หรือ 3 SIGECAPS สำหรับซึมเศร้า) . 10 •ความล้มเหลวที่จะปรึกษาสมาชิกในครอบครัว เนื่องจากความรู้ความเข้าใจการบิดเบือนที่เกี่ยวข้องกับโรคที่มันเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ป่วยที่จะลดหรือพูดเกินจริงอาการของพวกเขา ดังนั้นในผู้ป่วยที่เป็นที่ค่อนข้างใหม่กับการปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งก็จะมีความเสี่ยงที่ดีที่สุดเพื่อให้ (หรือไม่รวม) การวินิจฉัยของภาวะซึมเศร้าโดยไม่มีข้อมูลหลักประกันจากญาติเช่นคู่สมรส15 หรือผู้ปกครอง. •รับการวินิจฉัยของอารมณ์ได้ ความผิดปกติแม้จะไม่มีเกณฑ์การวินิจฉัย(เช่นการรักษาเริ่มต้นสำหรับภาวะซึมเศร้าเมื่อเพียง"อารมณ์ซึมเศร้า" มีอยู่โดยไม่มีอาการทางจิตและทางกายภาพด้วยกัน [คือ SIGECAPS]). 20 •ยกเว้นของการวินิจฉัยโรคหรือความล้มเหลวในการเริ่มต้นการรักษาภาวะซึมเศร้าแม้จะมีอาการที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้อง (เช่น "แน่นอนคุณกำลังมีความสุข. ใครจะไม่จะมีความสุขถ้าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในชีวิตของพวกเขา?" ในคำอื่น ๆ "อธิบาย" การวินิจฉัยมากกว่าพิจารณาเลือกในการรักษา). 25 คลินิกเหล่านี้ ข้อผิดพลาดควบคู่กับจุดเชื่อมโยงกับเงื่อนไขทางจิตเวช(สิเหร่, JA et al, 2001 Psychiatr Serv 52:... 1615- 1620) ส่งผลให้เกิดความผิดปกติของ underdiagnosis อารมณ์ที่สำคัญ. อีกสมมติฐานที่สำคัญในด้านของจิตบำบัดในปัจจุบัน , คือการรับรู้และการรักษาความหดหู่และ unipolar สองขั้วทั้งสอง 30 ก่อให้เกิดอาการทุกคนที่จะส่งเงินเป็นเวลานานของเวลาอาจป้องกันไม่ให้5 การลุกลามของโรคไปยังรัฐที่ยากมากขึ้นเน้นว่าในช่วงต้นการรับรู้ของความผิดปกติของอารมณ์ย่อยมีความสำคัญมากข้อมูลที่นำมาเหล่านี้ร่วมกันก็เป็นที่ชัดเจนว่ามีอยู่ที่สำคัญที่จำเป็นสำหรับการวินิจฉัยที่เชื่อถือได้ของภาวะซึมเศร้าหรือหรือการทดสอบที่ 5 สามารถยืนยันการวินิจฉัยบนพื้นฐานของเกณฑ์ SIGECAPS ได้. สรุปการประดิษฐ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวข้อ : วิธีการวินิจฉัยใหม่สำหรับการวินิจฉัยและการรักษาภาวะซึมเศร้า

5
ด้านประสิทธิผลของการประดิษฐ์
การประดิษฐ์เกี่ยวข้องกับด้านการวินิจฉัย การวินิจฉัยความผิดปกติทางอารมณ์มากขึ้นโดยเฉพาะ
มากขึ้นโดยเฉพาะการวินิจฉัยภาวะซึมเศร้าด้วย
assaying สำหรับชุดของเครื่องหมายโรคทางจิต เพิ่มเติมการการประดิษฐ์ 10 เกี่ยวข้องกับวิธีการสำหรับการตรวจสอบผลกระทบของยาต้านอาการเศร้าซึมบัด
ถูกยา จิตบำบัดหรือการรวมกันของทั้งสอง



ประวัติความผิดปกติของอารมณ์มักจะเรียกว่า ความผิดปกติทางอารมณ์ ตั้งแต่
15 ต่อเป็นจอแสดงผลภายนอกของอารมณ์ หรืออารมณ์ที่เป็น , อย่างไรก็ตาม , รู้สึก
ภายใน ความผิดปกติทางอารมณ์จะถูกกำหนดเป็นส่วนผสมของอาการบรรจุ
ในกลุ่มอาการของโรค . กลุ่มอาการของโรคเหล่านี้เป็นฉันทามติจากงบ
คณะกรรมการการเขียน nosologies ของโรคทางจิตเวชสำหรับวินิจฉัย
และคู่มือสถิติของความผิดปกติทางจิต ( DSM ) ของสมาคมจิตแพทย์อเมริกัน
20 ( ตารางที่ 1 ) .
วินิจฉัยทั้งในคลินิกและการศึกษาวิจัยทางคลินิกตามนี้ชุดของอาการที่เฉพาะเจาะจงและอาการเกณฑ์เหล่านี้จะช่วยแยกแยะความผิดปกติทางอารมณ์ต่าง ๆที่อาจมีสาเหตุที่แตกต่างกัน
และแน่นอนว่าต้องการจัดการทางคลินิกที่แตกต่างกัน ที่พบมากที่สุดและยอมรับพร้อมอารมณ์กระเจิงเป็นโรคซึมเศร้าเป็นตอนเดียว
หรือเอพกำเริบ . อาศัยอยู่เป็นรุนแรงน้อยกว่า แต่มักจะยาวนานอีกต่อไป
รูปแบบของภาวะซึมเศร้า ได้แก่กว่าสองปีในช่วงเวลาบ่อยและต่อเนื่อง ประเภทของความผิดปกติทางอารมณ์อื่น
เป็น Bipolar โรคซึ่งเป็นลักษณะโดย
เกิดคลั่งไคล้เอพนอกเหนือจากอาการซึมเศร้า .
2








30 ไม่มีให้เกิดการฆาตกรรมเครื่องหมายของภาวะซึมเศร้า แม้ว่าจะมีพื้นที่ใช้งานวิจัย ( ดัฟฟี่ . , 2000 , สามารถ เจ psychiatr . 45:340-348
ตารางที่ 1 : )เกณฑ์วินิจฉัยโรคซึมเศร้า *
. ผู้ป่วยมีภาวะซึมเศร้า ( เช่น เศร้า หรือความรู้สึกว่างเปล่า ) หรือขาดทุน
ผลประโยชน์หรือความสุขส่วนใหญ่ของเวลาสำหรับ 2 หรือมากกว่าสัปดาห์แถม 4

หรือมากกว่าต่อไปนี้อาการนอนไม่หลับนอนหรือ hypersomnia เกือบทุกความสนใจดิน
เด่นชัดลดลงผลประโยชน์ หรือความสุขในเน่ D

กิจกรรมส่วนใหญ่ของเวลาความรู้สึกผิดที่มากเกินไปไม่เหมาะสมหรือความรู้สึกผิด worthlessness หรือ

เวลาส่วนใหญ่ของพลังงานที่สูญเสียพลังงานหรือความเมื่อยล้าตลอดเวลา
สมาธิ ความสามารถในการคิดหรือสมาธิลดลงมากที่สุดของความไม่เด็ดขาด ;

อยากเพิ่มหรือลดเวลาในด้านพุทธิพิสัยจิตพิสัยสังเกต agitationiretardation

อยากฆ่าตัวตายซ้ำความคิดของ deathisuicidal ideation
B