FOLLOWING IN UNCLE SAM’S FOOTSTEPSI

FOLLOWING IN UNCLE SAM’S FOOTSTEPS

If China continues its striking economic growth over the next few decades, it is likely to act in accordance with the logic of offensive realism, which is to say it will attempt to imitate the United States. Specifically, it will try to dominate Asia the way the United States dominates the Western Hemisphere. It will do so primarily because such domination offers the best way to survive under international anarchy. In addition, China is involved in various territorial disputes and the more powerful it is, the better able it will be to settle those disputes on terms favorable to Beijing.

Furthermore, like the United States, a powerful China is sure to have security interests around the globe, which will prompt it to develop the capability to project military power into regions far beyond Asia. The Persian Gulf will rank high on the new superpower’s list of strategically important areas, but so will the Western Hemisphere. Indeed, China will have a vested interest in creating security problems for the United States in the Western Hemisphere, so as to limit the American military’s freedom to roam into other regions, especially Asia. Let us consider these matters in greater detail.

Chinese Realpolitik

If my theory is correct, China will seek to maximize the power gap with its neighbors, especially larger countries like India, Japan, and Russia. China will want to make sure it is so powerful that no state in Asia has the wherewithal to threaten it. It is unlikely that China will pursue military superiority so that it can go on a rampage and conquer other Asian countries. One major difference between China and the United States is that America started out as a rather small and weak country located along the Atlantic coastline that had to expand westward in order to become a large and powerful state that could dominate the Western Hemisphere. For the United States, conquest and expansion were necessary to establish regional hegemony. China, in contrast, is already a huge country and does not need to conquer more territory to establish itself as a regional hegemon on a par with the United States.

Of course, it is always possible in particular circumstances that Chinese leaders will conclude that it is imperative to attack another country to achieve regional hegemony. It is more likely, however, that China will seek to grow its economy and become so powerful that it can dictate the boundaries of acceptable behavior to neighboring countries, and make it clear they will pay a substantial price if they do not follow the rules. After all, this is what the United States has done in the Western Hemisphere. For example, in 1962, the Kennedy administration let both Cuba and the Soviet Union know that it would not tolerate nuclear weapons in Cuba. And in 1970, the Nixon administration told those same two countries that building a Soviet naval facility at Cienfuegos was unacceptable. Furthermore, Washington has intervened in the domestic politics of numerous Latin American countries either to prevent the rise of leaders who were perceived to be anti-American or to overthrow them if they had gained power. In short, the United States has wielded a heavy hand in the Western Hemisphere.

A much more powerful China can also be expected to try to push the United States out of the Asia-Pacific region, much as the United States pushed the European great powers out of the Western Hemisphere in the nineteenth century. We should expect China to devise its own version of the Monroe Doctrine, as imperial Japan did in the 1930s. In fact, we are already seeing inklings of that policy. For example, Chinese leaders have made it clear they do not think the United States has a right to interfere in disputes over the maritime boundaries of the South China Sea, a strategically important body of water that Beijing effectively claims as its own.

China also objected in July 2010 when the United States planned to conduct naval exercises in the Yellow Sea, which is located between China and the Korean Peninsula. In particular, the U.S. Navy planned to send the aircraft carrier USS George Washington into the Yellow Sea. Those maneuvers were not directed at China; they were aimed instead at North Korea, which was believed to have sunk a South Korean naval vessel, the Cheonan, in the Yellow Sea. However, vigorous protests from China forced the Obama administration to move the exercises out of the Yellow Sea and farther east into the Sea of Japan. Sounding a lot like President Monroe, a Chinese spokesperson succinctly summed up Beijing’s thinking: “We firmly oppose foreign military vessels or planes entering the Yellow Sea and other waters adjacent to China to engage in activities that would impact on its security and interests.”

More generally, there is considerable evidence that Chinese leaders would like to develop the capability to push the U.S. Navy beyond the “first island chain,” which is usually taken to include the Greater Sunda Islands, Japan, the Philippines, and Taiwan. If this were to happen, China would be able to seal off the East China Sea, the South China Sea, and the Yellow Sea, and it would be almost impossible for the U.S. Navy to reach Korea in the event of war. There is even talk in China about eventually pushing the U.S. Navy beyond the “second island chain,” which runs from the eastern coast of Japan to Guam and then down to the Moluccan Islands. It would also include the small island groups like the Bonin, Caroline, and Marianas Islands. If the Chinese were successful, Japan and the Philippines would be cut off from American naval support.

These ambitious goals make good strategic sense for China (although this is not to say China will necessarily be able to achieve them). Beijing should want a militarily weak and isolated India, Japan, and Russia as its neighbors, just as the United States prefers a militarily weak Canada and Mexico on its borders. What state in its right mind would want other powerful countries located in its region? All Chinese surely remember what happened over the last century when Japan was powerful and China was weak.

Furthermore, why would a powerful China accept U.S. military forces operating in its backyard? American policymakers object when other great powers send military forces into the Western Hemisphere, because they view those foreign forces as potential threats to American security. The same logic should apply to China. Why would China feel safe with U.S. forces deployed on its doorstep? Following the logic of the Monroe Doctrine, would not China’s security be better served by pushing the American military out of the Asia-Pacific region? All Chinese surely remember what happened in the hundred years between the First Opium War (1839–42) and the end of World War II (1945), when the United States and the European great powers took advantage of a weak China and not only violated its sovereignty but also imposed unfair treaties on it and exploited it economically.

Why should we expect China to act differently than the United States? Are the Chinese more principled than we are? More ethical? Are they less nationalistic? Less concerned about their survival? They are none of these things, of course, which is why China is likely to follow basic realist logic and attempt to become a regional hegemon in Asia.

Although maximizing its prospects of survival is the principal reason China will seek to dominate Asia, there is another reason, related to Beijing’s territorial disputes with some of its neighbors. As Taylor Fravel points out, China has managed to settle most of its border conflicts since 1949—seventeen out of twenty-three—in good part because it has been willing to make some significant concessions to the other side. Nevertheless, China has six outstanding territorial disagreements, and there is little reason—at least at this juncture—to think the involved parties will find a clever diplomatic solution to them.

Probably China’s most important dispute is over Taiwan, which Beijing is deeply committed to making an integral part of China once again. The present government on Taiwan, however, believes it is a sovereign country and has no interest in being reintegrated into China. Taiwanese leaders do not advertise their independence, for fear it will provoke China to invade Taiwan. In addition, China has ongoing disputes with Vietnam over control of the Paracel Islands in the South China Sea, and with Brunei, Malaysia, the Philippines, Taiwan, and Vietnam over the Spratly Islands, which are also located in the South China Sea.

More generally, China maintains that it has sovereignty over almost all of the South China Sea, a claim disputed not only by its neighbors but by the United States as well. Farther to the north in the East China Sea, Beijing has a bitter feud with Japan over who controls a handful of small islands that Tokyo calls the Senkaku Islands and China labels the Diaoyu Islands.

Finally, China has land border disputes with Bhutan and India. In fact, China and India fought a war over the disputed territory in 1962, and the two sides have engaged in provocative actions on numerous occasions since then. For example, New Delhi maintains there were 400 Chinese incursions into Indian-controlled territory during 2012 alone; and in mid-April 2013, Chinese troops—for the first time since 1986—refused to return to China after they were discovered on the Indian side of the Line of Actual Control. It appears that China has been stepping up its cross-border raids in recent years in response to increased Indian troop deployments and an accompanying growth in infrastructure.

Given the importance of these territorial disputes to China, coupled with the apparent difficulty of resolving them through the give-and-take of diplomacy, the best way for China to settle them on favorable terms is probably via coercion. Specifically, a China that i

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อไปนี้ในอย่างลุงแซมถ้าจีนยังคงเติบโตทางเศรษฐกิจที่โดดเด่นเพียงไม่กี่ทศวรรษถัดไป มีแนวโน้มที่จะดำเนินตามตรรกะของความสมจริงที่ไม่เหมาะสม ซึ่งมันจะพยายามเลียนแบบสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะ มันจะพยายามครองเอเชียทางซีกโลกตะวันตกกุมอำนาจสหรัฐอเมริกา จะทำให้เป็นหลักเนื่องจากการปกครองดังกล่าวมีวิธีที่ดีสุดเพื่อความอยู่รอดภายใต้อนาธิปไตยระหว่างประเทศ จีนเกี่ยวข้องในข้อพิพาทดินแดนต่าง ๆ และมีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็น ได้ยิ่งดีมันจะเป็นตาข้อพิพาทเหล่านั้นเงื่อนไขควรปักกิ่งนอกจากนี้ เช่นสหรัฐอเมริกา จีนมีประสิทธิภาพได้ต้องสนใจความปลอดภัยทั่วโลก ซึ่งจะพร้อมต์ให้พัฒนาความสามารถในการพลังงานทหารในภูมิภาคเอเชียมากกว่า อ่าวเปอร์เซียจะจัดอันดับสูงในรายการของมหาอำนาจใหม่ของกลยุทธ์สำคัญ แต่จะดังนั้น ซีกโลกตะวันตก แน่นอน จีนจะมีความชอบธรรมในการสร้างปัญหาความปลอดภัยของสหรัฐอเมริกาในซีกโลกตะวันตก เพื่อจำกัดเสรีภาพของทหารอเมริกันสัญจรไปยังภูมิภาคอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอเชีย ให้เราพิจารณาเรื่องเหล่านี้ในรายละเอียดมากขึ้นRealpolitik จีนถ้าทฤษฎีของฉันถูก หาทางที่จะขยายช่องว่างพลังงานกับเพื่อนบ้านของจีน ประเทศอย่างยิ่งใหญ่เช่นอินเดีย ญี่ปุ่น และรัสเซีย จีนจะต้องการให้มีประสิทธิภาพมากว่า รัฐในเอเชียไม่มี wherewithal ขู่มัน ก็ไม่น่าที่จีนจะติดตามปมทหารเพื่อให้สามารถไปเมื่ออาละวาด และพิชิตประเทศในเอเชียอื่น ๆ หนึ่งแตกต่างที่สำคัญระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาเป็นที่อเมริกาเริ่มออกเป็นประเทศค่อนข้างเล็ก และอ่อนแออยู่ตามชายฝั่งแอตแลนติกที่มีขยาย westward ให้ รัฐขนาดใหญ่ และมีประสิทธิภาพที่สามารถครองซีกโลกตะวันตก สำหรับสหรัฐอเมริกา ชนะและขยายได้ไม่จำเป็นต้องสร้างภูมิภาคนับถือ จีน คมชัด เป็นประเทศขนาดใหญ่แล้ว และไม่จำเป็นต้องพิชิตดินแดนเพิ่มเติมเพื่อสร้างตัวเองเป็น hegemon ภูมิภาคเท่าเทียมกันกับสหรัฐอเมริกาแน่นอน เสมอสามารถได้เฉพาะกรณีที่ผู้นำจีนจะสรุปว่า เป็นความจำเป็นเพื่อโจมตีประเทศอื่นเพื่อให้ภูมิภาคนับถือ ก็มีแนวโน้มมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ว่า จีนจะแสวงหาการเติบโตเศรษฐกิจของประเทศ และมีประสิทธิภาพเพื่อที่จะสามารถบอกขอบเขตของพฤติกรรมที่ยอมรับกับประเทศเพื่อนบ้าน และทำให้ชัดเจนว่าจะจ่ายราคาพบถ้าพวกเขาไม่ทำตามกฎ หลังจากที่ทุก นี้เป็นสิ่งที่สหรัฐอเมริกาได้ทำในซีกโลกตะวันตก ตัวอย่าง ใน 1962 ดูแลเคนเนดี้ให้คิวบาและรู้ว่า มันจะไม่ทนอาวุธนิวเคลียร์ในคิวบาสหภาพโซเวียต และในปี 1970 จัดการ Nixon บอกสองประเทศเดียวว่า อาคารอำนวยความสะดวกกองทัพโซเวียตที่ Cienfuegos ไม่สามารถยอมรับ นอกจากนี้ วอชิงตันได้เข้าแทรกแซงในการเมืองภายในประเทศของหลายประเทศละตินออย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อป้องกันการเพิ่มขึ้นของผู้นำที่ได้ถือว่าเป็นอเมริกันต่อต้าน หรือล้มล้างพวกเขาหากพวกเขาได้รับอำนาจ ในระยะสั้น ประเทศสหรัฐอเมริกามี wielded มือหนักในซีกโลกตะวันตกนอกจากนี้ยังสามารถคาดว่าจีนมีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็นพยายามที่จะผลักดันประเทศสหรัฐอเมริกาออกจากภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก มากที่สหรัฐอเมริกาผลักดันอำนาจมากยุโรปจากซีกโลกตะวันตกในศตวรรษ เราควรคาดหวังว่าจีนประดิษฐ์รุ่นมอนโร ตัวเองเป็นอิมพีเรียลของญี่ปุ่นได้ในช่วงทศวรรษ 1930 ในความเป็นจริง เราแล้วเห็น inklings นโยบายที่ ตัวอย่าง ผู้นำจีนได้ทำให้มันชัดเจนว่าไม่คิดว่า สหรัฐมีสิทธิในการแทรกแซงข้อพิพาทเหนือขอบเขตทางทะเลของทะเลจีนใต้ ร่างกายที่สำคัญห้องน้ำที่จีนอ้างว่าพื้นที่เป็นของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพจีนยัง objected ในเดือนกรกฎาคม 2553 พ.ศ.เมื่อสหรัฐอเมริกาวางแผนการฝึกกองทัพเรือในทะเลเหลือง ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างคาบสมุทรเกาหลีและจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กองทัพเรือสหรัฐฯ วางแผนส่งบรรทุกเครื่องบินจอร์จวอชิงตัน USS ลงในทะเลเหลือง เหล่าทัพไม่ถูกตรงที่จีน พวกเขาได้มุ่งแต่ที่เกาหลีเหนือ ซึ่งถูกเชื่อว่ามีจมเรือเรือเกาหลีใต้ โชนัน ในทะเลเหลือง อย่างไรก็ตาม ประท้วงคึกคักจากจีนบังคับบริหาร Obama เพื่อย้ายฝึกทะเลเหลืองและตะวันออกไกลเป็นของเมือง เสียงมากเช่นประธานาธิบดีมอนโร โฆษกจีน succinctly รวมค่าห้องคิด: "เราอย่างมั่นคงต่อต้านทหารเรือต่างประเทศหรือใส่ทะเลเหลืองและอื่น ๆ น้ำที่ติดกับประเทศจีนเพื่อเข้าร่วมในกิจกรรมที่จะส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยและประโยชน์ของเครื่องบิน"เพิ่มเติมโดยทั่วไป มีหลักฐานพอสมควรที่ผู้นำจีนต้องการพัฒนาความสามารถในการผลักดันกองทัพเรือสหรัฐฯ นอกเหนือจาก "แรกเกาะสาย ซึ่งมักจะนำมารวมหมู่เกาะซุนดารตเตอร์ ญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ และไต้หวัน ถ้าเกิดขึ้น จีนจะสามารถประทับตราปิดทะเลจีนตะวันออก ทะเลจีนใต้ และทะเลเหลือง แล้วมันจะเกือบเป็นไปไม่ได้สำหรับกองทัพเรือสหรัฐฯ ถึงเกาหลีในกรณีสงคราม มีพูดคุยแม้แต่ในประเทศจีนเกี่ยวกับการผลักดันกองทัพเรือสหรัฐฯ นอกเหนือจาก "สองเกาะสาย ซึ่งเริ่มจากชายฝั่งตะวันออกของญี่ปุ่น ไปกวม และ ลง เกาะ Moluccan ในที่สุด นอกจากนี้มันยังจะรวมกลุ่มเกาะเล็ก ๆ เช่น Bonin แคโรไลน์ และ เกาะ Marianas หากจีนประสบความสำเร็จ ญี่ปุ่นและฟิลิปปินส์จะถูกตัดจากการสนับสนุนกองทัพอเมริกันเป้าหมายที่ทะเยอทะยานเหล่านี้ทำให้รู้สึกดีกลยุทธ์จีน (แม้ว่าจะไม่ต้องพูดจีนจำเป็นจะสามารถบรรลุได้) ปักกิ่งควรต้องการแยก และอ่อนแอทางทหารอินเดีย ญี่ปุ่น และรัสเซียเป็นของเพื่อนบ้าน เช่นเดียวกับที่สหรัฐอเมริกาต้องการทอ่อนแอแคนาดาและเม็กซิโกในเส้นขอบของการ สถานะอะไรในใจถูกต้องประเทศอื่น ๆ มีประสิทธิภาพในภูมิภาคของ จีนทั้งหมดก็จำสิ่งที่เกิดขึ้นช่วงศตวรรษที่ผ่านมาเมื่อญี่ปุ่นได้มีประสิทธิภาพ และจีนอ่อนแอนอกจากนี้ ทำไมจะจีนมีประสิทธิภาพยอมรับกองทัพสหรัฐฯ ที่ปฏิบัติการในสนามหลังบ้านของ ผู้กำหนดนโยบายของอเมริกันวัตถุเมื่ออำนาจอื่น ๆ ดีส่งกองกำลังทหารในซีกโลกตะวันตก เนื่องจากพวกเขาดูกองกำลังต่างชาติเหล่านั้นเป็นภัยคุกคามการรักษาความปลอดภัยที่อเมริกัน ตรรกะเดียวกันควรใช้กับจีน ทำไมต้องจีนรู้สึกปลอดภัยกับกองกำลังสหรัฐฯ ที่จัดวางบนดินหรือไม่ ตามตรรกะของมอนโร ความปลอดภัยของจีนไม่เป็นอาหาร โดยการผลักดันทหารอเมริกันออกจากภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก จีนทั้งหมดก็จำสิ่งที่เกิดขึ้นในร้อยปีระหว่างสงครามฝิ่นครั้งแรก (1839-42) และสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง (ค.ศ. 1945), เมื่อสหรัฐอเมริกาและยุโรปมากอำนาจเอาประโยชน์จากจีนอ่อนแอไม่ละเมิดอำนาจอธิปไตยของ แต่ยังบังคับสนธิสัญญาที่ไม่เป็นธรรมใน และสามารถกาญจน์เหตุใดเราจึงควรคาดหวังจีนดำเนินการแตกต่างจากสหรัฐอเมริกา บ้างจีน principled ยิ่งกว่าเรา จริยธรรมเพิ่มเติม พวกเขาคือ nationalistic น้อย ไม่กังวลเกี่ยวกับการอยู่รอดของพวกเขา พวกเขาจะไม่มีสิ่งเหล่านี้ แน่นอน ซึ่งเป็นเหตุผลที่จีนมีแนวโน้มทำตามตรรกะพื้นฐาน realist และพยายามเป็น hegemon ภูมิภาคในเอเชียแม้ว่าการเพิ่มโอกาสการอยู่รอดเป็นเหตุผลหลักที่จีนจะพยายามครองเอเชีย มีเหตุผล อื่นที่เกี่ยวข้องกับข้อพิพาทดินแดนปักกิ่งกับบางส่วนของของเพื่อนบ้าน เป็น Taylor Fravel ชี้ให้เห็น จีนได้จัดการจะชำระส่วนใหญ่ของความขัดแย้งชายแดนตั้งแต่ 1949 — seventeen จากยี่สิบสามตัวในส่วนที่ดีเนื่องจากได้รับการเต็มใจที่จะให้สัมปทานบางอย่างมีนัยสำคัญในด้านอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม จีนมีความขัดแย้งดินแดนดีเด่น 6 และมีเหตุผลน้อย – น้อยที่นี้ juncture — คิดกับผู้เกี่ยวข้องจะหาคำตอบทางการทูตฉลาดไปคงข้อโต้แย้งที่สำคัญที่สุดของจีนอยู่เหนือไต้หวัน ซึ่งสิ่งลึกซึ้งที่จะทำให้เป็นส่วนหนึ่งของจีนอีกครั้ง รัฐบาลชุดปัจจุบันในไต้หวัน อย่างไรก็ตาม เชื่อว่า มันเป็นประเทศอธิปไตย และไม่สนใจในการ reintegrated ในจีน ผู้นำไต้หวันโฆษณาความเป็นอิสระของพวกเขา อย่างกลัวมันจะกระตุ้นจีนจะบุกไต้หวัน นอกจากนี้ ประเทศจีนมีข้อพิพาทต่อเวียดนามเหนือของหมู่เกาะพาราเซลในทะเลจีนใต้ และบรูไน มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ ไต้หวัน และเวียดนามเหนือหมู่เกาะสแปรตลีย์ ซึ่งอยู่ในทะเลจีนใต้เพิ่มเติมโดยทั่วไป จีนรักษาว่า มีอธิปไตยเหนือทะเลจีนใต้ เกือบทั้งหมดมีข้อโต้แย้งคำร้องไม่เพียงของเพื่อนบ้าน แต่ โดยสหรัฐอเมริกาเช่น อยู่ห่างไปทางทิศเหนือในทะเลจีนตะวันออก ปักกิ่งได้บาดหมางขมกับญี่ปุ่นผ่านผู้ควบคุมกำมือของเกาะเล็ก ๆ ที่โตเกียวเรียกเกาะเซ็งกะกุ และเกาะ Diaoyu ป้ายชื่อจีนในที่สุด จีนมีที่ดินพิพาทชายแดนภูฏานและอินเดีย ในความเป็นจริง อินเดียและจีนเคยทำสงครามผ่านดินแดนที่มีข้อโต้แย้งใน 1962 และทั้งสองฝั่งมีหมั้นในการกระตุ้นในโอกาสมากมายตั้งแต่นั้น ตัวอย่าง นิวเดลีรักษามีการรุกรานของจีนที่ 400 ในอาณาเขตควบคุมอินเดียช่วง 55 คนเดียว และ ในกลางเดือน 2013 เมษายน ทหารจีนซึ่งเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1986 — ปฏิเสธที่จะกลับไปประเทศจีนหลังจากที่พวกเขาถูกค้นพบทางด้านอินเดียของบรรทัดของจริงตัวควบคุม ปรากฏว่า จีนมีการก้าวขึ้นบุกข้ามแดนในปีที่ผ่านมาในการจัดวางกองทหารอินเดียที่เพิ่มขึ้นและการเจริญเติบโตมาในโครงสร้างพื้นฐานความสำคัญของข้อพิพาทดินแดนเหล่านี้ให้จีน ควบคู่ไปกับปัญหาที่ชัดเจนของการแก้ไขพวกเขาผ่าน give-and-take ของการทูต วิธีที่ดีสุดสำหรับจีนเงินในเงื่อนไขอันนั้นคงผ่านแกมบังคับ โดยเฉพาะ เป็นจีนที่ i

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปนี้ในลุงแซมรอยเท้าของหากจีนยังคงโดดเด่นการเติบโตทางเศรษฐกิจในช่วงไม่กี่สิบปีข้างหน้าก็มีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามตรรกะของความสมจริงที่น่ารังเกียจซึ่งก็คือการบอกว่ามันจะพยายามที่จะเลียนแบบสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะมันจะพยายามที่จะครองเอเชียทางสหรัฐอเมริกาซึ่งในซีกโลกตะวันตก มันจะทำเช่นนั้นเพราะการปกครองดังกล่าวมีวิธีที่ดีที่สุดที่จะอยู่รอดภายใต้รัฐบาลต่างประเทศ นอกจากนี้ประเทศจีนมีส่วนเกี่ยวข้องในข้อพิพาทดินแดนที่หลากหลายและมีประสิทธิภาพมากขึ้นก็คือสามารถที่ดีกว่าก็จะระงับข้อพิพาทเหล่านั้นในแง่ดีไปยังกรุงปักกิ่ง. นอกจากนี้เช่นสหรัฐอเมริกาที่มีประสิทธิภาพของจีนเพื่อให้แน่ใจว่ามีความสนใจที่การรักษาความปลอดภัยรอบ โลกซึ่งจะแจ้งให้มันในการพัฒนาความสามารถในการฉายอำนาจทางทหารเข้ามาในภูมิภาคเอเชียไกลเกิน อ่าวเปอร์เซียจะมีอันดับสูงในรายการมหาอำนาจใหม่ของพื้นที่กลยุทธ์สำคัญ แต่เพื่อจะซีกโลกตะวันตก อันที่จริงจีนจะมีส่วนได้เสียในการสร้างปัญหาความปลอดภัยของประเทศสหรัฐอเมริกาในซีกโลกตะวันตกเพื่อที่จะ จำกัด เสรีภาพของทหารอเมริกันที่จะเดินเตร่เข้าไปในภูมิภาคอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคเอเชีย ขอให้เราพิจารณาเรื่องเหล่านี้ในรายละเอียดมากขึ้น. จีน realpolitik หากทฤษฎีของผมถูกต้องจีนจะพยายามที่จะเพิ่มช่องว่างพลังงานกับประเทศเพื่อนบ้านและประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งขนาดใหญ่เช่นอินเดีย, ญี่ปุ่นและรัสเซีย จีนจะต้องการให้แน่ใจว่ามันเป็นที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้รัฐในเอเชียไม่มีมียานพาหนะที่จะเป็นภัยคุกคามต่อมัน มันไม่น่าที่ประเทศจีนจะดำเนินการทางทหารที่เหนือกว่าเพื่อที่จะสามารถไปอาละวาดและพิชิตประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย หนึ่งความแตกต่างที่สำคัญระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาเป็นว่าอเมริกาเริ่มต้นจากการเป็นประเทศที่ค่อนข้างเล็กและอ่อนแออยู่ตามแนวชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกที่มีการขยายตัวไปทางทิศตะวันตกเพื่อที่จะกลายเป็นรัฐที่มีขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพที่สามารถครองซีกโลกตะวันตก สำหรับประเทศสหรัฐอเมริกา, พิชิตและการขยายตัวมีความจำเป็นในการสร้างอำนาจในระดับภูมิภาค ประเทศจีนในทางตรงกันข้ามที่มีอยู่แล้วเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่และไม่จำเป็นต้องพิชิตดินแดนมากขึ้นในการสร้างตัวเองเป็นอิทธิพลในภูมิภาคที่ตราไว้กับประเทศสหรัฐอเมริกา. แน่นอนว่ามันเป็นไปได้เสมอในสถานการณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ผู้นำจีนจะสรุปว่า มีความจำเป็นที่จะโจมตีประเทศอื่นเพื่อให้บรรลุอำนาจในระดับภูมิภาค มันมีโอกาสมากขึ้น แต่ที่ประเทศจีนจะพยายามที่จะเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพเพื่อที่จะสามารถกำหนดขอบเขตของพฤติกรรมที่ยอมรับของประเทศเพื่อนบ้านและทำให้มันชัดเจนว่าพวกเขาจะจ่ายราคามากถ้าพวกเขาไม่ปฏิบัติตามกฎ หลังจากทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ประเทศสหรัฐอเมริกาได้ทำในซีกโลกตะวันตก ยกตัวอย่างเช่นในปี 1962 เคนเนดีบริหารให้ทั้งคิวบาและสหภาพโซเวียตรู้ว่ามันจะไม่ยอมให้มีอาวุธนิวเคลียร์ในคิวบา และในปี 1970 การบริหารงานของนิกสันบอกผู้ที่เดียวกันทั้งสองประเทศว่าการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกที่เรือโซเวียต Cienfuegos เป็นที่ยอมรับไม่ได้ นอกจากนี้วอชิงตันได้เข้าแทรกแซงในการเมืองภายในประเทศของประเทศอเมริกาหลายละตินอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อป้องกันการเพิ่มขึ้นของผู้นำที่ได้รับการรับรู้ที่จะต่อต้านอเมริกันหรือที่จะโค่นล้มพวกเขาหากพวกเขาได้รับอำนาจ ในระยะสั้นที่ประเทศสหรัฐอเมริกาได้อาวุธมือหนักในซีกโลกตะวันตก. ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของจีนนอกจากนี้ยังสามารถคาดหวังว่าจะพยายามที่จะผลักดันประเทศสหรัฐอเมริกาออกมาจากภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกมากที่สุดเท่าที่ประเทศสหรัฐอเมริกาผลักมหาอำนาจยุโรป จากซีกโลกตะวันตกในศตวรรษที่สิบเก้า เราควรคาดหวังว่าจีนจะประดิษฐ์รุ่นของตัวเองของลัทธิมอนโรเป็นจักรวรรดิญี่ปุ่นได้ในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในความเป็นจริงเราจะได้เห็น inklings ของนโยบายที่ ยกตัวอย่างเช่นผู้นำจีนได้ทำให้มันชัดเจนว่าพวกเขาไม่คิดว่าประเทศสหรัฐอเมริกามีสิทธิที่จะแทรกแซงในข้อพิพาทเขตแดนทางทะเลของทะเลจีนใต้ร่างกายกลยุทธ์สำคัญของน้ำที่กรุงปักกิ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพอ้างว่าเป็นของตัวเอง. จีนยังคัดค้าน ในเดือนกรกฎาคม 2010 เมื่อสหรัฐอเมริกาวางแผนที่จะดำเนินการออกกำลังกายเรือในทะเลเหลืองซึ่งตั้งอยู่ระหว่างจีนและคาบสมุทรเกาหลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งกองทัพเรือสหรัฐวางแผนที่จะส่งเรือบรรทุกเครื่องบินยูเอสเอสจอร์จวอชิงตันเข้ามาในทะเลเหลือง การซ้อมรบดังกล่าวไม่ถูกผู้กำกับที่ประเทศจีน พวกเขาได้มุ่งเป้าไปที่แทนเกาหลีเหนือซึ่งเชื่อว่าจะได้จมเรือของกองทัพเรือเกาหลีใต้ Cheonan ในทะเลเหลือง อย่างไรก็ตามการประท้วงแข็งแรงจากประเทศจีนถูกบังคับให้โอบามาบริหารการออกกำลังกายที่จะย้ายออกจากทะเลเหลืองและไกลออกไปทางทิศตะวันออกลงไปในทะเลญี่ปุ่น ทำให้เกิดเสียงมากเช่นประธานาธิบดีมอนโรโฆษกจีนชัดถ้อยชัดคำสรุปความคิดของกรุงปักกิ่ง "เรามั่นต่อต้านเรือทหารต่างประเทศหรือเครื่องบินเข้ามาในทะเลเหลืองและน้ำอื่น ๆ ที่อยู่ติดกับประเทศจีนจะมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่จะส่งผลกระทบต่อการรักษาความปลอดภัยและความสนใจของตน." เพิ่มเติม โดยทั่วไปมีหลักฐานสำคัญที่ผู้นำจีนต้องการพัฒนาความสามารถในการที่จะผลักดันกองทัพเรือสหรัฐเกิน "เกาะโซ่แรก" ซึ่งมักจะถูกรวมถึงหมู่เกาะซุนดามหานคร, ญี่ปุ่น, ฟิลิปปินส์และไต้หวัน หากครั้งนี้มีเกิดขึ้นในประเทศจีนจะสามารถประทับตราออกทะเลจีนตะวันออกทะเลจีนใต้และทะเลเหลืองและมันจะเป็นไปไม่ได้เกือบสำหรับกองทัพเรือสหรัฐที่จะไปถึงเกาหลีในกรณีของสงคราม มีการพูดคุยแม้จะอยู่ในประเทศจีนเกี่ยวกับการผลักดันในที่สุดกองทัพเรือสหรัฐเกิน "เกาะโซ่ที่สอง" ซึ่งไหลจากชายฝั่งตะวันออกของประเทศญี่ปุ่นไปยังเกาะกวมและจากนั้นลงไปที่หมู่เกาะ Moluccan นอกจากนี้ยังจะรวมถึงการเกาะกลุ่มเล็ก ๆ เช่น Bonin แคโรไลน์และเกาะมาริอานา หากจีนประสบความสำเร็จ, ญี่ปุ่นและฟิลิปปินส์จะถูกตัดออกจากการสนับสนุนเรืออเมริกัน. เป้าหมายที่ท้าทายความสามารถเหล่านี้ทำให้ความรู้สึกเชิงกลยุทธ์ที่ดีสำหรับประเทศจีน (แม้ว่านี้ไม่ได้บอกว่าจีนจำเป็นต้องจะสามารถที่จะบรรลุพวกเขา) ปักกิ่งควรต้องการทหารที่อ่อนแอและแยกอินเดีย, ญี่ปุ่นและรัสเซียเป็นประเทศเพื่อนบ้านเช่นเดียวกับที่ประเทศสหรัฐอเมริกาแคนาดาชอบอ่อนแอทางทหารและเม็กซิโกในชายแดน สิ่งที่รัฐในใจตัวของมันต้องการประเทศที่มีประสิทธิภาพอื่น ๆ ที่อยู่ในภูมิภาคของตนหรือไม่ ทั้งหมดของจีนก็จำได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงศตวรรษที่ผ่านมาเมื่อญี่ปุ่นที่มีประสิทธิภาพและจีนอ่อนแอ. นอกจากนี้เหตุผลที่มีประสิทธิภาพจีนจะยอมรับกองกำลังทหารสหรัฐในการดำเนินงานในสนามหลังบ้านของตนหรือไม่ ผู้กำหนดนโยบายอเมริกันคัดค้านเมื่อพลังที่ดีอื่น ๆ ส่งกองกำลังทหารเข้าไปในซีกโลกตะวันตกเพราะพวกเขาดูกองกำลังต่างชาติที่เป็นภัยคุกคามที่มีศักยภาพเพื่อการรักษาความปลอดภัยของชาวอเมริกัน ตรรกะเดียวกันควรนำไปใช้กับประเทศจีน ทำไมประเทศจีนจะรู้สึกปลอดภัยกับกองกำลังสหรัฐที่นำไปใช้ในบันไดหน้าประตูของตนหรือไม่ ต่อไปนี้ตรรกะของลัทธิมอนโรที่จะไม่รักษาความปลอดภัยของจีนได้รับการบริการที่ดีขึ้นโดยการผลักดันทหารอเมริกันออกจากภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก? จีนก็จำสิ่งที่เกิดขึ้นในร้อยปีระหว่างสงครามฝิ่นครั้งแรก (1839-1842) และจุดสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง (1945) เมื่อสหรัฐอเมริกาและยุโรปอำนาจที่ดีเอาประโยชน์จากอ่อนแอจีนและไม่ได้ละเมิดเพียง อำนาจอธิปไตยของตน แต่ยังกำหนดสนธิสัญญาที่ไม่เป็นธรรมเกี่ยวกับมันและมันใช้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจ. ทำไมเราควรคาดหวังว่าจีนจะทำหน้าที่แตกต่างจากสหรัฐอเมริกา เป็นภาษาจีนจริยธรรมมากกว่าที่เรามีอะไรบ้าง จริยธรรมมากขึ้น? พวกเขาเป็นชาตินิยมน้อยลงหรือไม่ ความกังวลเกี่ยวกับการหักรอดของพวกเขา? พวกเขาจะไม่มีสิ่งเหล่านี้แน่นอนซึ่งเป็นเหตุผลที่ประเทศจีนมีแนวโน้มที่จะทำตามตรรกะความจริงขั้นพื้นฐานและพยายามที่จะกลายเป็นอิทธิพลในภูมิภาคเอเชีย. แม้ว่าการเพิ่มโอกาสในการอยู่รอดเป็นเหตุผลหลักที่ประเทศจีนจะพยายามที่จะครองเอเชียมี อีกเหตุผลหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับดินแดนพิพาทของปักกิ่งที่มีบางส่วนของประเทศเพื่อนบ้าน ขณะที่เทย์เลอร์ Fravel ชี้จีนมีการจัดการที่จะชำระส่วนใหญ่ของความขัดแย้งชายแดนนับตั้งแต่ปี 1949 สิบเจ็ดจากยี่สิบสามในส่วนที่ดีเพราะจะได้รับการยินดีที่จะให้สัมปทานบางอย่างมีนัยสำคัญในด้านอื่น ๆ แต่จีนมีหกขัดแย้งดินแดนที่โดดเด่นและมีเหตุผลที่เล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างน้อยที่จุดเชื่อมต่อไปนี้คิดว่าฝ่ายที่เกี่ยวข้องจะหาทางออกทางการทูตที่ชาญฉลาดให้กับพวกเขา. น่าจะเป็นข้อพิพาทที่สำคัญที่สุดของประเทศจีนที่มีมากกว่าไต้หวันซึ่งปักกิ่งมุ่งมั่นที่จะ ทำให้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีนอีกครั้ง รัฐบาลอยู่ในไต้หวัน แต่เชื่อว่ามันเป็นประเทศที่มีอธิปไตยและมีความสนใจในการที่จะถูก reintegrated ในประเทศจีน ผู้นำไต้หวันไม่ได้โฆษณาอิสระของพวกเขาเพราะกลัวว่ามันจะกระตุ้นจีนจะบุกไต้หวัน นอกจากนี้ประเทศจีนมีข้อพิพาทอย่างต่อเนื่องกับเวียดนามอยู่เหนือการควบคุมของหมู่เกาะพาราเซลในทะเลจีนใต้และบรูไน, มาเลเซีย, ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, เวียดนามและเหนือหมู่เกาะสแปรตลีซึ่งยังอยู่ในทะเลจีนใต้. เพิ่มเติม โดยทั่วไปประเทศจีนยืนยันว่ามันมีอำนาจอธิปไตยเหนือเกือบทั้งหมดของทะเลจีนใต้เรียกร้องที่ขัดแย้งกันโดยไม่เพียง แต่ประเทศเพื่อนบ้านโดยสหรัฐอเมริกาเช่นกัน ไกลออกไปทางทิศเหนือในทะเลจีนตะวันออกที่กรุงปักกิ่งมีความบาดหมางขมขื่นกับญี่ปุ่นในช่วงที่ควบคุมกำมือของเกาะเล็ก ๆ ที่โตเกียวเรียกเซนกากุหมู่เกาะและจีนป้ายหมู่เกาะ Diaoyu. ในที่สุดจีนมีข้อพิพาทชายแดนที่ดินที่มีภูฏานและอินเดีย ในความเป็นจริงประเทศจีนและอินเดียต่อสู้สงครามเหนือดินแดนพิพาทในปี 1962 และทั้งสองฝ่ายได้มีส่วนร่วมในการกระทำที่ยั่วยุหลายครั้งตั้งแต่นั้นมา ยกตัวอย่างเช่นนิวเดลียังคงมีอยู่ 400 รุกรานจีนเข้าไปในดินแดนของอินเดียที่มีการควบคุมในช่วงปี 2012 เพียงอย่างเดียว; และในช่วงกลางเดือนเมษายน 2013 กองกำลังทหารจีนเป็นครั้งแรกตั้งแต่ปี 1986-ปฏิเสธที่จะกลับไปยังประเทศจีนหลังจากที่พวกเขาถูกค้นพบในด้านของอินเดียสายควบคุมที่เกิดขึ้นจริง ปรากฏว่าจีนได้รับการก้าวขึ้นบุกข้ามพรมแดนในปีที่ผ่านมาในการตอบสนองต่อการใช้งานของอินเดียเพิ่มขึ้นทหารและการเจริญเติบโตที่มาพร้อมในโครงสร้างพื้นฐาน. ให้ความสำคัญของข้อพิพาทดินแดนเหล่านี้ไปยังประเทศจีนควบคู่กับความยากลำบากที่ชัดเจนของการแก้ปัญหาพวกเขาผ่าน ให้และใช้การทูตวิธีที่ดีที่สุดสำหรับประเทศจีนที่จะชำระพวกเขาในแง่ดีอาจจะผ่านการข่มขู่ โดยเฉพาะจีนที่ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดินตามรอยเท้าของลุงแซม

ถ้าจีนยังคงเติบโตทางเศรษฐกิจที่โดดเด่นกว่าสองสามทศวรรษที่ผ่านมา ก็น่าจะทำตัวให้สอดคล้องกับตรรกะของแนวรุก ซึ่งก็จะพยายามเลียนแบบสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะ มันพยายามจะครองเอเชียทางสหรัฐอเมริกาครอบงำซีกโลกตะวันตกจะทำเช่นนั้นเป็นหลัก เพราะการปกครองดังกล่าวเสนอวิธีที่ดีที่สุดเพื่อเอาตัวรอดภายใต้สถานการณ์ระหว่างประเทศ นอกจากนี้ จีนมีส่วนร่วมในข้อพิพาทดินแดนต่างๆและมีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็น ดีกว่า สามารถที่จะระงับข้อพิพาทเหล่านั้นบนเงื่อนไขที่ดีกับปักกิ่ง

นอกจากนี้ เช่น สหรัฐอเมริกา จีน ที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้แน่ใจว่าได้ผลประโยชน์การรักษาความปลอดภัยทั่วโลกซึ่งจะให้มันเพื่อพัฒนาความสามารถในการโครงการของอำนาจทางทหารในภูมิภาคมากกว่าเอเชีย อ่าวเปอร์เซียจะอันดับสูงในรายการของมหาอำนาจใหม่ พื้นที่มีกลยุทธ์ที่สำคัญ แต่เพื่อจะซีกโลกตะวันตก จริงๆแล้ว จีนจะสนใจการสร้างปัญหาด้านความปลอดภัยสำหรับสหรัฐอเมริกาในซีกโลกตะวันตกเพื่อเป็นการกำหนดทหารอเมริกันมีอิสระที่จะเดินเตร่ในภูมิภาคอื่น ๆ โดยเฉพาะเอเชีย เราลองพิจารณาเรื่องเหล่านี้ในรายละเอียดมากขึ้น

จีนการเมือง

ถ้าทฤษฎีนี้ถูกต้อง จีนจะพยายามขยายช่องว่างพลังงานกับประเทศเพื่อนบ้าน โดยเฉพาะประเทศใหญ่ เช่น อินเดีย ญี่ปุ่น และรัสเซียจีนจะต้องการให้แน่ใจว่ามันมีอำนาจที่ไม่รัฐในเอเชียได้โดยขู่มัน เป็นการยากที่จีนจะติดตามความเหนือกว่าทางทหารเพื่อที่จะสามารถไปอาละวาดและพิชิตประเทศเอเชียอื่น ๆหนึ่งที่แตกต่างที่สำคัญระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกา คือที่อเมริกามีขนาดค่อนข้างเล็กและอ่อนแอ ประเทศที่ตั้งอยู่ตามชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกที่ต้องขยายไปทางทิศตะวันตก เพื่อที่จะกลายเป็นขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพของรัฐที่สามารถครอบงำซีกโลกตะวันตก สำหรับสหรัฐอเมริกา ชัยชนะและการขยายความเพื่อสร้างความเป็นใหญ่ในภูมิภาค ประเทศจีน , ในทางตรงกันข้ามเป็นประเทศใหญ่และไม่ต้องการที่จะพิชิตดินแดนมากขึ้นเพื่อสร้างตัวเองเป็นเฮเกมอนภาคไว้กับสหรัฐอเมริกา

แน่นอน มันเป็นไปได้เสมอในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงที่ผู้นำจีนจะสรุปว่ามันขวางการโจมตีประเทศอื่นเพื่อให้บรรลุความมีอำนาจในภูมิภาค มันเป็นโอกาสมากกว่า อย่างไรก็ตามที่จีนจะแสวงหาการเติบโตของเศรษฐกิจ และกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพที่สามารถกำหนดขอบเขตของพฤติกรรมที่ยอมรับได้กับประเทศเพื่อนบ้าน และทำให้มันชัดเจนว่าพวกเขาจะจ่ายราคามากถ้าพวกเขาไม่ปฏิบัติตามกฎ หลังจากทั้งหมดนี้คือสิ่งที่สหรัฐอเมริกาได้ทำในซีกโลกตะวันตก ตัวอย่างเช่นในปี 1962