Toggle navigationNewsOPINIONIncome

Toggle navigation

News
OPINION
Income inequality high, economic inequality higher

Mohammad Zulfan Tadjoeddin
, Sydney | October 08 2014 | 10:51 AM


The true level of economic inequality is much higher that its official measurement and something must be done about it. The next president needs to be aware of this issue.

Economic inequality in Indonesia has been on the rise and recently reached a record high of 41 as measured by the Gini index of household consumption expenditure. Gini ranges between 0 and 100 and 0 refers to perfect equality when everyone has a similar level of income and 100 signifies perfect inequality when all income is accumulated in one person.

The issue of rising inequality is also socially and politically important as it may harm societal stability, especially in a large, diverse and young democracy plagued by widespread poverty and vulnerability amid rising expectations.

Rising inequality in Indonesia echoes global concerns about the issue. French economist Thomas Piketty argued that rising inequality was embedded in the capitalist economic system because capital returns had been increasingly higher than overall economic growth since the middle of last century.

Concerns with overall inequality in Indonesia have so far been driven by the evolution of the Gini coefficient of per capita household expenditure, derived from the national socioeconomic survey (Susenas).

Indonesia’s Gini index reached a record high of 41 in 2011 and 2012, from the record low of 31 in 2004. This means that overall inequality increased by more than 30 percent during President Susilo Bambang Yudhoyono’s presidency. Globally, since 2011, Indonesia could be categorized as a country with low income and high inequality, from being a low income-low inequality country a decade earlier.

Despite current awareness of the already high level of economic inequality, the current official measure of inequality (41 on the Gini index) has been underestimated. The true level of economic inequality in Indonesia is much higher than that.

There are two main reasons for this: conceptual and technical.

First is the conceptual level. The current measure is the Gini index of consumption expenditure and we know that consumption is different from income, let alone wealth or assets. Consumption expenditure is only part of income earned in a typical household. It has a smoothing effect through saving and withdrawal. In the longer term, income will be accumulated in the form of wealth or assets that will grow through capital gains or investment returns.

Therefore, by definition, expenditure inequality will be lower than income inequality and income inequality should be less than wealth inequality. Economic inequality can refer to any of these inequalities, whether consumption, income or wealth.

In a study commissioned by the International Labour Organization (ILO), I calculated the Gini index of labor earning based on the national labor force survey (Sakernas) that reached a record high in 2009, at a staggering level of 46.

The Gini index of labor earning was down to 44 in 2012. Labor earning data in the Sakernas is only available for the employment categories of self-employed, regular wage employment and casual employment, which account for around two thirds of total employment.

During the past decade, the overall Gini earning figure was higher than that of expenditure, on average by 22 percent.

Labor earning is a better proxy for income, but this measure does not include the income of employers. Therefore, the incomes of wealthy businessmen are not covered by Sakernas earning data. If employers’ income is included, the Gini index of earning would be much higher.

Jeffrey Winters of Northwestern University provided a sense of wealth inequality Indonesia. In 2011, although Indonesia’s richest 43,000 citizens represented less than one hundredth of 1 percent of the population, their total wealth accounted for 25 percent of the country’s gross domestic product (GDP); the average wealth of the 40 richest Indonesians is the highest in the region and their combined wealth is equal to 10.2 percent of the country’s GDP.

Second is the technical level. The sampling nature of Susenas has tended to fail in capturing the consumption of very high and very low income groups, as these groups are largely untouchable for different reasons.

Those who drive a Lamborghini or wealthy elite figures are very unlikely to be included in Susenas samples.

Therefore, if Indonesia is concerned with the recent rise in the Gini expenditure figure, surpassing the warning level, one can imagine the true magnitude of economic inequality based on income or wealth measures.

To conclude, the level of inequality is high and rising according to official measurements, but the true level of economic inequality is much higher and something must be done about it.

- See more at: http://m.thejakartapost.com/news/2014/10/08/income-inequality-high-economic-inequality-higher.html#sthash.qxEMdxRx.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นำสลับข่าวความคิดเห็นรายได้ความไม่เท่าเทียมกันสูง เศรษฐกิจไม่เท่าเทียมกันสูงMohammad Zulfan Tadjoeddinซิดนีย์ | 2014 ตุลาคม 08 | 10:51 น. ระดับแท้จริงของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจสูงมากว่า วัดอย่างเป็นทางการและสิ่งที่ต้องทำเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ประธานต่อไปจำเป็นต้องตระหนักถึงปัญหานี้ เหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจในอินโดนีเซียได้รับเพิ่มขึ้น และเมื่อเร็ว ๆ นี้ ถึงสูงคอร์ดของ 41 วัดจากดัชนี Gini ของใช้ในครัวเรือนรายจ่าย Gini ช่วงระหว่าง 0 และ 100 และ 0 หมายถึงความเสมอภาคที่สมบูรณ์แบบเมื่อคนมีรายได้ในระดับคล้ายคลึงกัน และ 100 หมายถึงอสมการที่สมบูรณ์แบบเมื่อรายได้ทั้งหมดจะสะสมในคน ปัญหาของความไม่เท่าเทียมกันสูงขึ้นก็ยังสังคม และทางการเมืองเท่านั้นอาจเป็นอันตรายต่อความมั่นคงนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขนาดใหญ่ หลากหลาย และเยาวชนประชาธิปไตย plagued โดยความยากจนและความเสี่ยงท่ามกลางความคาดหวังที่เพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกันสูงขึ้นในอินโดนีเซีย echoes สากลความกังวลเกี่ยวกับปัญหา นักเศรษฐศาสตร์ฝรั่งเศส Thomas Piketty โต้เถียงว่า ความไม่เท่าเทียมกันสูงขึ้นถูกฝังอยู่ในระบบเศรษฐกิจทุน เพราะคืนทุนได้เพิ่มขึ้นสูงกว่าเศรษฐกิจโดยรวมเติบโตตั้งแต่กลางศตวรรษสุดท้ายความกังวลกับความไม่เท่าเทียมกันโดยรวมอินโดนีเซียได้จนถูกขับเคลื่อน ด้วยวิวัฒนาการของสัมประสิทธิ์ Gini ของรายจ่ายในครัวเรือนต่อ capita จากการสำรวจประชากรแห่งชาติ (Susenas) ดัชนี Gini ของอินโดนีเซียถึงสูงคอร์ดของ 41 ในปี 2554 และ 2555 จากต่ำบันทึกของ 31 ในปี 2004 ซึ่งหมายความ ว่า ความไม่เท่าเทียมกันโดยรวมเพิ่มขึ้นมากกว่า 30 เปอร์เซ็นต์ระหว่างประธานาธิบดีประธานาธิบดีออนไลน์เพื่อเข้าถึงของ ทั่วโลก ตั้งแต่ 2011 อินโดนีเซียสามารถแบ่งประเภทเป็นประเทศที่มีรายได้น้อยและความไม่เท่าเทียมกันสูง จากประเทศต่ำรายได้ต่ำอสมการ ทศวรรษก่อนหน้านั้นแม้ มีความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจระดับสูงแล้วปัจจุบัน วัดความไม่เท่าเทียมกัน (41 ดัชนี Gini) ปัจจุบันที่ทางมีการ underestimated เหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจในระดับจริงจะสูงกว่าที่ มีเหตุผลหลักสองประการนี้: แนวคิด และเทคนิคแรก เป็นระดับแนวคิด วัดปัจจุบันเป็นดัชนี Gini ของปริมาณการใช้จ่าย และเราทราบว่า ปริมาณการใช้จะแตกต่างจาก รายได้ ประสามั่งคั่ง หรือสินทรัพย์ ปริมาณการใช้รายจ่ายเฉพาะส่วนของรายได้ที่ได้ในครัวเรือนทั่วไปได้ มันมีผลต่อผืนผ่านการบันทึก และการถอนการ รายได้จะสะสมในแบบฟอร์มให้เลือกมากมายหรือสินทรัพย์ที่จะเติบโตทุนกำไรหรือการลงทุนผลตอบแทนในระยะยาว ดังนั้น โดยนิยาม อสมการค่าใช้จ่ายจะต่ำกว่าความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ และความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ควรจะน้อยกว่าความไม่เท่าเทียมกันให้เลือกมากมาย เหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจสามารถอ้างอิงใด ๆ เหล่านี้ความเหลื่อมล้ำทาง ไม่ว่าปริมาณการใช้ รายได้ หรืออีกมากมายให้ได้In a study commissioned by the International Labour Organization (ILO), I calculated the Gini index of labor earning based on the national labor force survey (Sakernas) that reached a record high in 2009, at a staggering level of 46. The Gini index of labor earning was down to 44 in 2012. Labor earning data in the Sakernas is only available for the employment categories of self-employed, regular wage employment and casual employment, which account for around two thirds of total employment. During the past decade, the overall Gini earning figure was higher than that of expenditure, on average by 22 percent.Labor earning is a better proxy for income, but this measure does not include the income of employers. Therefore, the incomes of wealthy businessmen are not covered by Sakernas earning data. If employers’ income is included, the Gini index of earning would be much higher. Jeffrey Winters of Northwestern University provided a sense of wealth inequality Indonesia. In 2011, although Indonesia’s richest 43,000 citizens represented less than one hundredth of 1 percent of the population, their total wealth accounted for 25 percent of the country’s gross domestic product (GDP); the average wealth of the 40 richest Indonesians is the highest in the region and their combined wealth is equal to 10.2 percent of the country’s GDP. Second is the technical level. The sampling nature of Susenas has tended to fail in capturing the consumption of very high and very low income groups, as these groups are largely untouchable for different reasons. Those who drive a Lamborghini or wealthy elite figures are very unlikely to be included in Susenas samples. Therefore, if Indonesia is concerned with the recent rise in the Gini expenditure figure, surpassing the warning level, one can imagine the true magnitude of economic inequality based on income or wealth measures.To conclude, the level of inequality is high and rising according to official measurements, but the true level of economic inequality is much higher and something must be done about it.- See more at: http://m.thejakartapost.com/news/2014/10/08/income-inequality-high-economic-inequality-higher.html#sthash.qxEMdxRx.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สลับนำทางข่าวความคิดเห็นไม่เท่าเทียมกันทางรายได้สูง, ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่สูงขึ้นโมฮัมหมัด Zulfan Tadjoeddin ซิดนีย์ | 8 ตุลาคม 2014 | 10:51 ระดับที่แท้จริงของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจมากขึ้นที่วัดอย่างเป็นทางการและบางสิ่งบางอย่างที่จะต้องทำเกี่ยวกับเรื่องนี้ ประธานาธิบดีคนต่อไปจะต้องมีการตระหนักถึงปัญหานี้. ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจในประเทศอินโดนีเซียได้ที่เพิ่มขึ้นและเมื่อเร็ว ๆ นี้ถึงสูงเป็นประวัติการณ์ที่ 41 โดยวัดจากดัชนี Gini ของค่าใช้จ่ายการบริโภคในครัวเรือน Gini ช่วงระหว่าง 0 และ 100 คนและ 0 หมายถึงความสมบูรณ์แบบเท่าเทียมกันเมื่อทุกคนมีระดับที่คล้ายกันของรายได้และ 100 หมายถึงความไม่เท่าเทียมกันที่สมบูรณ์แบบเมื่อรายได้ทั้งหมดจะถูกสะสมอยู่ในคนคนหนึ่ง. ปัญหาของความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นยังเป็นสังคมและมีความสำคัญทางการเมืองในขณะที่มันอาจเป็นอันตรายต่อสังคม ความมั่นคงโดยเฉพาะในที่มีขนาดใหญ่ที่มีความหลากหลายและเยาวชนประชาธิปไตยเต็มไปด้วยความยากจนอย่างกว้างขวางและความเสี่ยงท่ามกลางความคาดหวังที่เพิ่มขึ้น. ที่เพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกันในอินโดนีเซียสะท้อนความกังวลทั่วโลกเกี่ยวกับปัญหา นักเศรษฐศาสตร์ฝรั่งเศสโทมัส Piketty แย้งว่าความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นได้รับการฝังตัวอยู่ในระบบเศรษฐกิจทุนนิยมเพราะผลตอบแทนเงินทุนที่ได้รับมากขึ้นสูงกว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมตั้งแต่กลางศตวรรษที่ผ่านมา. ความกังวลเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันโดยรวมในประเทศอินโดนีเซียได้เพื่อให้ห่างไกลได้รับแรงหนุนจากการวิวัฒนาการของ Gini ที่ ค่าสัมประสิทธิ์ของต่อหัวค่าใช้จ่ายในครัวเรือนที่ได้มาจากการสำรวจทางเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (Susenas). ดัชนี Gini อินโดนีเซียถึงสูงเป็นประวัติการณ์ที่ 41 ในปี 2011 และปี 2012 จากจุดต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 31 ในปี 2004 ซึ่งหมายความว่าความไม่เท่าเทียมกันโดยรวมเพิ่มขึ้นกว่า 30 ร้อยละระหว่างการเป็นประธานาธิบดีประธานาธิบดีซูซีโลบัมบังยูโดโยโนของ ทั่วโลกตั้งแต่ปี 2011 อินโดนีเซียอาจจะมีการแบ่งออกเป็นประเทศที่มีรายได้ต่ำและความไม่เท่าเทียมกันสูงจากการเป็นประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำรายได้ต่ำต่ำทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้. แม้จะมีการรับรู้ในปัจจุบันอยู่ในระดับที่สูงอยู่แล้วของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่วัดอย่างเป็นทางการในปัจจุบันของความไม่เท่าเทียมกัน (41 ดัชนี Gini) ได้รับการประเมิน ระดับที่แท้จริงของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจในประเทศอินโดนีเซียจะสูงกว่านั้น. มีสองเหตุผลหลักนี้. แนวคิดและเทคนิคแรกคือระดับความคิด วัดปัจจุบันดัชนี Gini ของค่าใช้จ่ายการบริโภคและการที่เรารู้ว่าการบริโภคแตกต่างจากรายได้ให้ความมั่งคั่งเพียงอย่างเดียวหรือทรัพย์สิน ค่าใช้จ่ายในการบริโภคเป็นเพียงส่วนหนึ่งของรายได้ที่ได้รับในครัวเรือนทั่วไป แต่ก็มีผลให้เรียบผ่านการออมและการถอนตัว ในระยะยาวรายได้จะถูกสะสมในรูปแบบของความมั่งคั่งหรือสินทรัพย์ที่จะเติบโตผ่านกำไรหรือผลตอบแทนการลงทุน. ดังนั้นโดยนิยามความไม่เท่าเทียมกันค่าใช้จ่ายจะต่ำกว่าความไม่เท่าเทียมกันของรายได้และความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ควรจะน้อยกว่าความมั่งคั่งความไม่เท่าเทียมกัน ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจสามารถอ้างถึงใด ๆ ของความไม่เท่าเทียมกันเหล่านี้ไม่ว่าการบริโภครายได้หรือความมั่งคั่ง. ในการศึกษาโดยนายองค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ผมคำนวณดัชนี Gini แรงงานรายได้ขึ้นอยู่กับการสำรวจแรงงานแห่งชาติ (Sakernas) ที่มาถึง สูงเป็นประวัติการณ์ในปี 2009 อยู่ในระดับที่ส่าย 46 ดัชนี Gini แรงงานมีรายได้ลดลงถึง 44 ในปี 2012 ข้อมูลรายได้แรงงานใน Sakernas จะใช้ได้เฉพาะสำหรับประเภทการจ้างงานของตนเอง, การจ้างงานค่าจ้างปกติและการจ้างงานที่ไม่เป็นทางการ ซึ่งมีสัดส่วนประมาณสองในสามของการจ้างงานทั้งหมด. ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาตัวเลขราย Gini โดยรวมสูงกว่าค่าใช้จ่ายโดยเฉลี่ยร้อยละ 22. รายได้แรงงานเป็นพร็อกซี่ที่ดีกว่าสำหรับรายได้ แต่วัดนี้ไม่รวมถึง รายได้ของนายจ้าง ดังนั้นรายได้ของนักธุรกิจที่ร่ำรวยจะไม่ครอบคลุมโดยข้อมูลราย Sakernas ถ้ารายได้ของนายจ้างรวมดัชนี Gini ของรายได้จะสูงขึ้นมาก. เจฟฟรีย์ฤดูหนาวของมหาวิทยาลัย Northwestern University ให้ความรู้สึกของความไม่เท่าเทียมกันความมั่งคั่งอินโดนีเซีย ในปี 2011 แม้ว่าอินโดนีเซียที่รวยที่สุดเป็นตัวแทนของประชาชน 43,000 น้อยกว่า 100 ร้อยละ 1 ของประชากรที่ความมั่งคั่งของพวกเขาทั้งหมดคิดเป็นร้อยละ 25 ของประเทศที่ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี); ความมั่งคั่งเฉลี่ยของ 40 ชาวอินโดนีเซียที่รวยที่สุดเป็นที่สูงที่สุดในภูมิภาคและความมั่งคั่งของพวกเขารวมกันเท่ากับร้อยละ 10.2 ของ GDP ของประเทศ. ที่สองคือระดับเทคนิค ลักษณะตัวอย่างของ Susenas มีแนวโน้มที่จะล้มเหลวในการจับภาพการบริโภคของกลุ่มรายได้สูงมากและต่ำมากในขณะที่กลุ่มคนเหล่านี้ส่วนใหญ่จะเป็นจัณฑาลด้วยเหตุผลที่แตกต่างกัน. บรรดาผู้ที่ขับรถ Lamborghini หรือตัวเลขชนชั้นสูงที่ร่ำรวยมากไม่น่าจะรวมอยู่ในตัวอย่าง Susenas . ดังนั้นถ้าอินโดนีเซียที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นล่าสุดในรูปค่าใช้จ่าย Gini เหนือกว่าระดับเตือนหนึ่งสามารถคิดขนาดที่แท้จริงของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับมาตรการที่รายได้หรือความมั่งคั่ง. สรุประดับของความไม่เท่าเทียมกันอยู่ในระดับสูงและเพิ่มขึ้นตาม วัดอย่างเป็นทางการ แต่ในระดับที่แท้จริงของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจมากขึ้นและสิ่งที่ต้องทำเกี่ยวกับเรื่องนี้. - ดูเพิ่มเติมได้ที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สลับทาง



ข่าวความคิดเห็น ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้สูง ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจสูงกว่า

Mohammad zulfan tadjoeddin
, ซิดนีย์ | ตุลาคม 08 2014 | 10 : 51 am


ระดับที่แท้จริงของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจสูงขึ้นมากว่าวัดอย่างเป็นทางการและสิ่งที่ต้องทำเกี่ยวกับมัน ประธานาธิบดีคนต่อไปจะต้องตระหนักถึงปัญหานี้

ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจในอินโดนีเซียได้รับขึ้นและเมื่อเร็ว ๆนี้สูงถึงบันทึก 41 เป็นวัดโดยดัชนีจีนีของการใช้จ่ายเพื่อการบริโภคของครัวเรือน จินิช่วงระหว่าง 0 และ 100 และ 0 หมายถึงสมบูรณ์แบบ ทุกคนมีความเสมอภาค เมื่อระดับของรายได้ และ 100 หมายถึงความสมบูรณ์แบบเมื่อรายได้ที่สะสมอยู่ในคนๆเดียว

ปัญหาของอสมการ rising ยังสังคมและสำคัญทางการเมืองที่อาจเป็นอันตรายต่อความมั่นคงทางสังคม โดยเฉพาะในขนาดใหญ่ หลากหลาย และประชาธิปไตยยัง plagued โดยความยากจนอย่างกว้างขวางและความอ่อนแอท่ามกลางความคาดหวังเพิ่มขึ้น

อสมการ rising ในอินโดนีเซียก้องโลกความกังวลเกี่ยวกับปัญหานักเศรษฐศาสตร์ชาวฝรั่งเศส โทมัส piketty แย้งว่าอสมการ rising ถูกฝังอยู่ในระบบเศรษฐกิจทุนนิยม เพราะการคืนทุนได้มากขึ้นสูงกว่าเศรษฐกิจโดยรวมของการเจริญเติบโตตั้งแต่กลางศตวรรษล่าสุด .

โดยรวมที่เกี่ยวข้องกับความไม่เสมอภาคในอินโดนีเซียเพื่อให้ห่างไกลได้รับการขับเคลื่อนโดยวิวัฒนาการของจักรวรรดิออสเตรียของครัวเรือนรายจ่ายต่อหัว ,ที่ได้มาจากการสำรวจทางเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ( susenas )

ของอินโดนีเซียดัชนีจีนีสูงถึงบันทึก 41 ในปี 2011 และ 2012 จากการบันทึกต่ำ 31 ในปี 2004 นี้หมายความว่าความไม่เท่าเทียมกันโดยรวมเพิ่มขึ้นมากกว่าร้อยละ 30 ในช่วงประธานาธิบดี Susilo Bambang Yudhoyono ประธานาธิบดี ทั่วโลกตั้งแต่ 2011 , อินโดนีเซีย อาจจะจัดเป็นประเทศที่มีรายได้ต่ำและความไม่เท่าเทียมกันสูงจากการเป็นประเทศรายได้ต่ำ ต่ำของทศวรรษก่อนหน้านี้

แม้จะรับรู้ปัจจุบันของระดับสูงอยู่แล้วของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจ มาตรการอย่างเป็นทางการในปัจจุบันของความไม่เท่าเทียมกัน ( 41 ในดัชนี Gini ) ได้รับการดูถูก จริงระดับของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจในอินโดนีเซียจะสูงกว่านั้น

มีสองเหตุผลหลักนี้

: แนวคิดและเทคนิคแรกคือระดับเชิงมโนทัศน์ วัดในปัจจุบันเป็นดัชนีจีนีของค่าใช้จ่ายในการบริโภค และเรารู้ว่าการบริโภคจะแตกต่างจากรายได้ให้คนเดียวความมั่งคั่งหรือทรัพย์สิน การใช้จ่ายเพื่อการบริโภคเป็นเพียงส่วนหนึ่งของรายได้ในครัวเรือนทั่วไป มันมีอะไรพิเศษผ่านบันทึกและถอน ใน ระยะยาว