this is not to argue that works of

this is not to argue that works of fiction impose no constraints on what we imagine while we are reading them. indeed, it is precisely because our responses, our imaginings, have to confront and negotiate with what cannot be changed in a novel that the reading of fiction is able to model what it is like to live in the social and material world. we cannot read on through emily bront's wuthering heights (1847) pretending that catherine does not really die but is only hiding somewhere, so that she can re-emerge outside lockwood's window and give him a shock. one of the things which games do, though, is to allow us to act out alternative moves, modes of behaviour, or whatever, in a way impossible in the real world where we often have to act quickly and irrevocably and this, i believe, is also true of novels and short stories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้ไม่ได้ยืนยันว่าการทำงานของนิยายกำหนดข้อ จำกัด ในสิ่งที่เราคิดในขณะที่เรากำลังอ่านพวกเขา แน่นอนมันเป็นเพราะการตอบสนองของเราจินตนาการของเราต้องเผชิญหน้าและเจรจาต่อรองกับสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในนวนิยายที่อ่านนิยายสามารถที่จะสร้างแบบจำลองสิ่งที่ต้องการที่จะอยู่ในสังคมโลกและวัสดุ เราไม่สามารถอ่านผ่านของเอมิลี่บรองเตสูงหนังสือ (1847) แกล้งแคทเธอรีที่ไม่ได้ตายจริงๆ แต่เป็นเพียงการหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งเพื่อที่เธอจะสามารถกลับโผล่ออกมานอกหน้าต่างล็อควู้ดและให้เขาช็อต หนึ่งในสิ่งที่ทำเกม แต่เป็นที่จะช่วยให้เราสามารถทำหน้าที่ออกเคลื่อนไหวทางเลือกรูปแบบของพฤติกรรมหรืออะไรก็ตามในทางที่เป็นไปไม่ได้ในโลกแห่งความจริงที่เรามักจะต้องกระทำอย่างรวดเร็วและอย่างถาวรและผมเชื่อว่า ยังเป็นจริงของนวนิยายและเรื่องสั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อันนี้ไม่เถียงว่า ผลงานนวนิยายกำหนด ไม่มีข้อจำกัดในสิ่งที่เราคิด ขณะที่กำลังอ่านมัน แน่นอน นั่นเป็นเพราะการตอบสนองของเรา imaginings ของเราต้องเผชิญ และเจรจากับสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงในนวนิยายที่อ่านนิยายได้ แบบว่ามันชอบอยู่ในสังคมและโลกวัตถุเราไม่สามารถอ่านผ่านเอมิลี่ bront วูเธอริงไฮส์ ( 1847 ) แกล้งว่าแคทเธอรีนไม่ได้ตายจริงๆ แต่แค่ซ่อนตัว เพื่อที่เธอจะได้กลับออกมาข้างนอกหน้าต่าง ล็อควูด และให้เขาตกใจ สิ่งหนึ่งที่เกมที่ทำ คือ ให้เราทำออกมาเคลื่อนไหวทางเลือก รูปแบบพฤติกรรม หรืออะไรก็ตามในลักษณะที่เป็นไปไม่ได้ในโลกแห่งความจริงที่เรามักจะต้องทำอย่างรวดเร็วและถอนตัว และผมเชื่อว่าเป็นจริงของนวนิยายและเรื่องสั้น .