Recent changes[New Rural Cooperativ

Recent changes[
New Rural Cooperative Medical Care System
As a result of the agricultural sector reform and the end of the old CMS in the 1980s, many rural areas experienced struggles in affording healthcare fees. The New Rural Cooperative Medical Care System (NRCMCS) is a new initiative that was established in 2003 to overhaul the healthcare system, particularly intended to make it more affordable for the rural poor. The main difference between the NRCMS and original RCMS is that it is a voluntary system. Much of the NRCMS aims to reform both private and public sectors of health. This contrasts with the old RCMS that was almost completely funded by the Chinese government and extended universally across all parts of China. The specifics of the program vary by county, but are funded by individual contributions and government subsidies for the poor. Preliminary studies saw favorable participation of greater than 80%, which was believed to be partially from a push from both the local and national governments to participate.
There are some difficulties that persist in the NRCMCS. The program lacks adequate funding, medical staff, and sufficient equipment that is paid for by the government. One particular issue is that while inpatient costs are covered, the majority of outpatient visits are not, which leaves many people still unable to pay for hospital visits. Additionally, the new CMS, like the old system, is tiered, but this also depends on the specific location. The details of the NRCMCS show that patients benefit most from the NRCMCS at a local level. If patients go to a small hospital or clinic in their local town, the scheme will cover from 70-80% of their bill, while if they go to a county one, the percentage of the cost being covered falls to about 60%, and if they need specialist help in a large modern city hospital, they have to bear most of the cost themselves, where the scheme would cover only about 30% of the bill.
Healthy China 2020
The Chinese government recently declared the pursuit of “Healthy China 2020,” a program to provide universal healthcare access and treatment for all of China by the year 2020, mostly through revised policies in nutrition, agriculture, food, and social marketing. Much of the program centers on chronic disease prevention, and promoting better lifestyle choices and eating habits. The program especially targets public awareness for obesity, physical inactivity, and poor dietary choices. Healthy China 2020 focuses most on urban, populous areas that are heavily influenced by globalization and modernity. Additionally, much of the program is media run and localized, concentrating on change through the community rather than local laws. Many of the aims of Healthy China 2020 are concentrated to more urban areas that are under Western influences. Diet is causing obesity issues, and an influx of modern transportation is negatively affecting urban environments and as a consequence, health.
World Bank Health VIII project
An example of a reform model based on an international partnership approach was the Basic Health Services Project. The project was the 8th World Bank project in China, and was implemented between 1998 and 2007 by the Government of China in 97 poor rural counties in which 45 million people live. The project aimed to encourage local officials to test innovative strategies for strengthening their health service to improve access to competent care and reduce the impact of major illness. Instead of focusing on eradicating a specific disease, as previous World Bank projects had done, the Health Services Project was a general attempt to reform healthcare. Both the supply (medical facilities, pharmaceutical companies, professionals) and demand (patients, rural citizens) side of medicine were targeted. In particular, the project supported county implementers to translate national health policy into strategies and actions meaningful at a local level. The project saw mixed results – While there was an increase in subsidies from the government, which was able to reduce out-of-pocket spending for residents, there was no statistically significant improvement in health indicators (reduced illness, etc.)
Policy implications
In view of China managing major health system reform against a background of rapid economic and institutional change, the Institute of Development Studies, an international research institute, outlines policy implications based on collaborative research around the Chinese approach to health system development. A comparison of China's healthcare to other nations shows that the organization of healthcare is crucial to its implementation. There exists some degree of disorganization and inequity in access to healthcare in urban and rural areas, but the overall quality of healthcare has not been drastically affected. Certain incentives, such as adjusting prices of medical equipment and medicine have helped improve health care to an extent. The largest barrier to improvement in healthcare is a lack of unity in policies affecting each county. The Institute of Development Studies suggests testing innovations at local level, encouraging learning from success, and gradually building institutions that support new ways of doing things. It suggests that analysts from other countries and officials in organizations that support international health need to understand this approach if they are to strengthen mutual learning with their Chinese counterparts.
Health insurance laws
Historically, there were two main health insurance systems: the labor insurance schemes (LIS) and government employee insurance schemes (GIS). Under the establishment of these two health insurance systems, about 700 million rural Chinese citizens were health uninsured, even with the availability of hospitals and medical professionals. The LIS was a self-insurance system for all aspects of healthcare (clinic visit, access to medicine, etc.) while the GIS provided insurance to state employees. After the 1980s reform, the Chinese government began the transition to a new social insurance system for the entire country to completely replace LIS and GIS. The need for this new insurance system stemmed from much of the rural Chinese population lacking medical insurance, exacerbated with rising medical costs. In fact, in 1998, a mere 9.5% of the entire rural Chinese population had medical insurance.
Besides only improving health insurance for the rural and insured, the new health insurance system also improves health insurance standards for those in the lower-middle income bracket, who now receive subsidies. By the new health insurance laws, citizens in the middle class can now receive health subsidies of around 20 yuan, which is a contrast from the past, where neither the central nor local governments provided any subsidies for health insurance at all. An examination of the health insurance policies saw a need for more sources funding, since funding from the Chinese government alone was not enough. A new health financing policy that matches funds on a local and central government level may prove to be an improved success.
Public opinion
Though life expectancy in China has increased and infant mortality decreased since initial healthcare reform efforts, there is dissonance in quality of healthcare.[2] Studies on public reception of the quality of China’s healthcare in more rural Chinese provinces shows continued gaps in understanding between what is available in terms of medical care and affordability of healthcare. There continues to be a disparity between the quality of healthcare in rural and urban areas. Quality of care between private and publicly funded facilities differs, and private clinics are more frequented in some rural areas due to better service and treatment. In fact, a study by Lim, et al. showed that in the rural Chinese provinces ofGuangdong, Shanxi, and Sichuan, 33% of rural citizens in these provinces utilize private clinics as opposed to governmentally funded hospitals. The study showed that it was not so much the availability and access to health care for citizens, as it was the quality of the public health care people were receiving that drove them to opt for private clinics instead. The continued lack of health insurance, especially in the majority of rural provinces (where 90% of people in these rural provinces lack health insurance) demonstrates a continued gap in health equality.
Challenges
Many minority groups are still facing challenges in gaining equality in healthcare access. Due to the 1980s health reform, there has been a general increase in government health subsidies, but even still, individual spending on health has also increased. A disparity in inequality between urban and rural areas persists, since much of recent government reform is focused on urban areas. Despite efforts by the NCRMS to combat this inequality, it is still difficult to provide universal healthcare to rural areas. To add to this rural inequality, much of the elderly population lives in rural areas and face even more difficulties in accessing healthcare, and remains uninsured.
Like minority groups, health policy makers are also faced with challenges. First, a system that keeps basic wages low, but allows doctors to make money from prescriptions and investigations, leads to perverse incentives and inefficiency at all levels. Second, as in many other countries, to develop systems of health insurance and community financing which will allow coverage for most people is a huge challenge when the population is aging and treatments are becoming more sophisticated and expensive. This is true especially in China, with the demographic transition model encouraging a larger aging population with the one-child policy. Several different models have been developed across the country to attempt to address the problems, such as more recent, local, community-based programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงล่าสุด [
ใหม่ชนบทสหกรณ์ระบบการดูแลทางการแพทย์
อันเป็นผลมาจากการปฏิรูปภาคเกษตรและจุดสิ้นสุดของ CMS เก่าในปี 1980 พื้นที่ชนบทจำนวนมากที่มีประสบการณ์ในการต่อสู้เจตนารมณ์ค่าธรรมเนียมการดูแลสุขภาพ ชนบทสหกรณ์ใหม่ระบบการดูแลด้านการแพทย์ (NRCMCS) เป็นความคิดริเริ่มใหม่ที่ก่อตั้งขึ้นในปี 2003 เพื่อปรับปรุงระบบการดูแลสุขภาพตั้งใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะทำให้มันราคาไม่แพงมากสำหรับคนยากจนในชนบท ความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง NRCMS และบริการ RCMS เดิมก็คือว่ามันเป็นระบบความสมัครใจ มาก NRCMS มีจุดมุ่งหมายเพื่อการปฏิรูปทั้งภาครัฐและเอกชนของสุขภาพ ความขัดแย้งนี้ด้วยบริการ RCMS เก่าที่ได้รับการสนับสนุนเกือบสมบูรณ์โดยรัฐบาลจีนและขยายอย่างกว้างขวางทั่วทุกส่วนของประเทศจีน รายละเอียดของโปรแกรมที่แตกต่างกันตามเขต แต่ได้รับทุนจากผลงานของแต่ละบุคคลและเงินอุดหนุนจากรัฐบาลสำหรับคนยากจน การศึกษาเบื้องต้นเห็นการมีส่วนร่วมที่ดีมากกว่า 80% ซึ่งเชื่อว่าจะเป็นบางส่วนจากการผลักดันจากทั้งรัฐบาลท้องถิ่นและระดับชาติที่จะเข้าร่วม.
มีปัญหาบางอย่างที่ยังคงมีอยู่ใน NRCMCS มี โปรแกรมที่ขาดเงินทุนที่เพียงพอบุคลากรทางการแพทย์และอุปกรณ์เพียงพอที่จ่ายโดยรัฐบาล ปัญหาหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือในขณะที่ค่าใช้จ่ายที่ผู้ป่วยได้รับความคุ้มครองส่วนใหญ่ของการเข้าชมผู้ป่วยนอกไม่ได้ซึ่งใบที่หลายคนยังไม่สามารถที่จะจ่ายสำหรับการเข้าชมโรงพยาบาล นอกจากนี้ CMS ใหม่เช่นระบบเดิมที่เป็นฉัตร แต่ยังขึ้นอยู่กับสถานที่เฉพาะ รายละเอียดของการ NRCMCS แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจาก NRCMCS ในระดับท้องถิ่น หากผู้ป่วยไปที่โรงพยาบาลหรือคลินิกที่มีขนาดเล็กในเมืองในท้องถิ่นของตนโครงการจะครอบคลุม 70-80% ของการเรียกเก็บเงินของพวกเขาในขณะที่ถ้าพวกเขาไปที่เขตหนึ่งในร้อยละของค่าใช้จ่ายที่ถูกปกคลุมตกลงไปประมาณ 60% และ ถ้าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือผู้เชี่ยวชาญในโรงพยาบาลเมืองขนาดใหญ่ที่ทันสมัยพวกเขาต้องแบกรับค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ของตัวเองที่โครงการจะครอบคลุมเพียงประมาณ 30% ของการเรียกเก็บเงิน.
สุขภาพจีน 2020
รัฐบาลจีนประกาศเมื่อเร็ว ๆ นี้การแสวงหา "สุขภาพประเทศจีนปี 2020 "โปรแกรมเพื่อให้เข้าถึงการดูแลสุขภาพที่เป็นสากลและการรักษาทั้งหมดของจีนในปี 2020 ส่วนใหญ่ผ่านนโยบายการปรับปรุงในด้านโภชนาการ, การเกษตร, อาหาร, และการตลาดเพื่อสังคม มากของโปรแกรมศูนย์เกี่ยวกับการป้องกันโรคเรื้อรังและการส่งเสริมการเลือกวิถีชีวิตที่ดีขึ้นและนิสัยการรับประทานอาหาร โปรแกรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป้าหมายการรับรู้ของประชาชนสำหรับโรคอ้วนขาดการออกกำลังกายและการเลือกอาหารที่ไม่ดี สุขภาพจีน 2020 มุ่งเน้นมากที่สุดในเมืองที่มีประชากรในพื้นที่ที่ได้รับอิทธิพลจากกระแสโลกาภิวัตน์และความทันสมัย นอกจากนี้มากของโครงการคือการทำงานของสื่อและการแปลจดจ่ออยู่กับการเปลี่ยนแปลงผ่านชุมชนมากกว่ากฎหมายท้องถิ่น หลายจุดมุ่งหมายของการมีสุขภาพดีของจีนปี 2020 จะมีความเข้มข้นมากขึ้นในเขตเมืองที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของตะวันตก อาหารที่เป็นสาเหตุของปัญหาโรคอ้วนและการไหลเข้าของการขนส่งที่ทันสมัยส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมในเมืองและเป็นผลให้สุขภาพ.
ธนาคารโลกสุขภาพ VIII โครงการ
ตัวอย่างของรูปแบบการปฏิรูปขึ้นอยู่กับวิธีการร่วมมือระหว่างประเทศเป็นโครงการบริการสุขภาพขั้นพื้นฐาน โครงการเป็นโครงการที่ธนาคารทั่วโลกครั้งที่ 8 ในประเทศจีนและได้ดำเนินการระหว่างปี 1998 และปี 2007 โดยรัฐบาลของประเทศจีนใน 97 มณฑลที่ยากจนในชนบทที่ 45 ล้านคนที่อาศัยอยู่ โครงการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในการทดสอบกลยุทธ์นวัตกรรมบริการสำหรับการเสริมสร้างสุขภาพของพวกเขาในการปรับปรุงการเข้าถึงการดูแลความสามารถและลดผลกระทบของการเจ็บป่วยที่สำคัญ แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่การกำจัดโรคที่เฉพาะเจาะจงเช่นโครงการก่อนหน้านี้ธนาคารโลกได้ทำโครงการบริการสุขภาพเป็นความพยายามที่จะปฏิรูปทั่วไปด้านการดูแลสุขภาพ ทั้งอุปทาน (สิ่งอำนวยความสะดวกทางการแพทย์ บริษัท ยามืออาชีพ) และความต้องการ (ผู้ป่วยที่ประชาชนในชนบท) ด้านการแพทย์เป็นเป้าหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งโครงการที่ได้รับการสนับสนุนพัฒนาระบบเขตที่จะแปลนโยบายสุขภาพแห่งชาติเป็นกลยุทธ์และการดำเนินการที่มีความหมายในระดับท้องถิ่น โครงการเห็นผลการผสม - ในขณะที่มีการเพิ่มขึ้นของเงินอุดหนุนจากรัฐบาลซึ่งก็สามารถที่จะลดการใช้จ่ายออกจากกระเป๋าสำหรับผู้อยู่อาศัยมีการปรับปรุงไม่มีนัยสำคัญทางสถิติในตัวชี้วัดสุขภาพ (เจ็บป่วยลดลง ฯลฯ )
ผลกระทบนโยบาย
ใน มุมมองของประเทศจีนในการจัดการการปฏิรูประบบสุขภาพที่สำคัญกับพื้นหลังของการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสถาบันอย่างรวดเร็ว, สถาบันการศึกษาการพัฒนาสถาบันการวิจัยระหว่างประเทศสรุปผลกระทบนโยบายขึ้นอยู่กับการวิจัยร่วมกันรอบวิธีการของจีนในการพัฒนาระบบสุขภาพ เปรียบเทียบของการดูแลสุขภาพของจีนไปยังประเทศอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าองค์กรของการดูแลสุขภาพเป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินงานของ มีอยู่ระดับของความระส่ำระสายและความไม่เสมอภาคในการเข้าถึงการรักษาพยาบาลในเขตเมืองและชนบท แต่คุณภาพโดยรวมของการดูแลสุขภาพที่ยังไม่ได้รับผลกระทบอย่างมาก แรงจูงใจบางอย่างเช่นการปรับราคาของอุปกรณ์ทางการแพทย์และยารักษาโรคได้ช่วยปรับปรุงการดูแลสุขภาพที่มีขอบเขต อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการปรับปรุงในการดูแลสุขภาพคือการขาดความสามัคคีในนโยบายที่มีผลต่อแต่ละเขต สถาบันการศึกษาแสดงให้เห็นการพัฒนานวัตกรรมการทดสอบในระดับท้องถิ่นส่งเสริมการเรียนรู้จากความสำเร็จและค่อยๆสร้างสถาบันที่สนับสนุนวิธีการใหม่ ๆ ในการทำสิ่ง มันแสดงให้เห็นว่านักวิเคราะห์จากประเทศอื่น ๆ และเจ้าหน้าที่ในองค์กรที่สนับสนุนความต้องการสุขภาพระหว่างประเทศที่จะเข้าใจวิธีการนี้ถ้าพวกเขาจะเสริมสร้างการเรียนรู้ร่วมกันกับคู่จีนของพวกเขา.
กฎหมายประกันสุขภาพ
ในอดีตมีสองระบบประกันสุขภาพหลัก: ระบบประกันแรงงาน ( LIS) และระบบประกันพนักงานของรัฐ (GIS) ภายใต้สถานประกอบการของทั้งสองระบบประกันสุขภาพประมาณ 700 ล้านชาวจีนในชนบทมีสุขภาพประกันภัยแม้จะมีความพร้อมของโรงพยาบาลและผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ LIS เป็นระบบประกันตัวเองในทุกแง่มุมของการดูแลสุขภาพ (visit คลินิก, การเข้าถึงยาและอื่น ๆ ) ในขณะที่ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ที่มีให้ประกันกับพนักงานของรัฐ หลังจากการปฏิรูป 1980 รัฐบาลจีนเริ่มเปลี่ยนไปใช้ระบบประกันสังคมใหม่สำหรับทั้งประเทศเพื่อแทนที่ LIS และระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ จำเป็นที่จะต้องมีระบบการประกันใหม่นี้เกิดจากการมากของประชากรจีนในชนบทขาดการประกันสุขภาพที่มาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ ในความเป็นจริงในปี 1998 เพียง 9.5% ของประชากรทั้งหมดในชนบทจีนมีประกันสุขภาพ.
นอกจากเพียงการปรับปรุงการประกันสุขภาพสำหรับชนบทและผู้ประกันตนในระบบประกันสุขภาพใหม่ยังช่วยเพิ่มมาตรฐานการประกันสุขภาพสำหรับผู้ที่อยู่ในวงเล็บรายได้ต่ำกลาง ซึ่งตอนนี้ได้รับเงินอุดหนุน ตามกฎหมายประกันสุขภาพใหม่ที่ประชาชนคนชั้นกลางในขณะนี้สามารถได้รับเงินอุดหนุนสุขภาพของประมาณ 20 หยวนซึ่งเป็นตรงกันข้ามจากที่ผ่านมาที่ทั้งรัฐบาลกลางหรือท้องถิ่นให้เงินอุดหนุนใด ๆ สำหรับการประกันสุขภาพที่ทุกคน การตรวจสอบของนโยบายการประกันสุขภาพที่เห็นความจำเป็นในการระดมทุนจากแหล่งอื่น ๆ อีกมากมายตั้งแต่การระดมทุนจากรัฐบาลจีนเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ นโยบายการจัดหาเงินทุนสุขภาพใหม่ที่ตรงกับกองทุนในระดับรัฐบาลกลางและท้องถิ่นอาจพิสูจน์ให้เป็นความสำเร็จที่ดีขึ้น.
ความคิดเห็นของประชาชน
แม้ว่าอายุขัยในประเทศจีนได้เพิ่มขึ้นและการตายของทารกลดลงเนื่องจากความพยายามในการปฏิรูปการดูแลสุขภาพเบื้องต้นมีความไม่สอดคล้องกันในด้านคุณภาพของการดูแลสุขภาพ [2] การศึกษาเกี่ยวกับการรับสัญญาณของประชาชนที่มีคุณภาพของการดูแลสุขภาพของจีนในจังหวัดจีนในชนบทมากขึ้นแสดงให้เห็นถึงช่องว่างอย่างต่อเนื่องในความเข้าใจระหว่างสิ่งที่มีอยู่ในแง่ของการดูแลทางการแพทย์และการจ่ายของการดูแลสุขภาพ ยังคงมีความแตกต่างระหว่างคุณภาพของการดูแลสุขภาพในพื้นที่ชนบทและในเมือง คุณภาพของการดูแลระหว่างสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนตัวและหนี้สาธารณะที่แตกต่างและคลินิกเอกชนบ่อยมากขึ้นในพื้นที่ชนบทบางส่วนเนื่องจากการบริการที่ดีขึ้นและการรักษา ในความเป็นจริงการศึกษาโดย Lim, et al แสดงให้เห็นว่าในจังหวัดจีนชนบท ofGuangdong ชานซีและเสฉวน 33% ของประชาชนในชนบทในจังหวัดเหล่านี้ใช้คลินิกเอกชนเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลได้รับการสนับสนุน governmentally การศึกษาแสดงให้เห็นว่ามันเป็นไม่มากห้องว่างและเข้าถึงการดูแลสุขภาพสำหรับประชาชนมันเป็นคุณภาพของคนที่ดูแลสุขภาพของประชาชนได้รับที่ขับรถให้พวกเขาที่จะเลือกสำหรับคลินิกเอกชนแทน ขาดอย่างต่อเนื่องของการประกันสุขภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของจังหวัดในชนบท (ที่ 90% ของคนชนบทในจังหวัดเหล่านี้ขาดการประกันสุขภาพ) แสดงให้เห็นถึงช่องว่างที่ยังคงอยู่ในความเท่าเทียมกันด้านสุขภาพ.
ท้าทาย
ชนกลุ่มน้อยหลายคนยังคงเผชิญกับความท้าทายในการดึงดูดความเท่าเทียมกันในการเข้าถึงการดูแลสุขภาพ . เนื่องจากการปฏิรูปสุขภาพปี 1980 ได้มีการเพิ่มขึ้นในเงินอุดหนุนด้านสุขภาพของรัฐบาล แต่ยังคงใช้จ่ายเกี่ยวกับสุขภาพของแต่ละบุคคลได้เพิ่มขึ้นด้วย ความแตกต่างในความไม่เท่าเทียมกันระหว่างเขตเมืองและชนบทยังคงมีอยู่มากตั้งแต่การปฏิรูปของรัฐบาลที่ผ่านมาจะเน้นในพื้นที่เขตเมือง แม้จะมีความพยายามของ NCRMS ที่จะต่อสู้กับความไม่เท่าเทียมกันนี้ก็ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะให้การดูแลสุขภาพถ้วนหน้าไปยังพื้นที่ชนบท เพื่อเพิ่มความไม่เท่าเทียมกันในชนบทนี้มากของประชากรผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทและใบหน้าแม้ยากลำบากมากขึ้นในการเข้าถึงการดูแลสุขภาพและยังคงไม่มีประกันภัย.
เช่นเดียวกับชนกลุ่มน้อยผู้กำหนดนโยบายสุขภาพยังต้องเผชิญกับความท้าทาย ครั้งแรกที่ช่วยให้ระบบค่าจ้างขั้นพื้นฐานต่ำ แต่จะช่วยให้แพทย์ที่จะสร้างรายได้จากใบสั่งยาและการตรวจสอบนำไปสู่แรงจูงใจและความไร้ประสิทธิภาพในทุกระดับ ประการที่สองในขณะที่ประเทศอื่น ๆ อีกมากมายที่จะพัฒนาระบบประกันสุขภาพและการจัดหาเงินทุนชุมชนซึ่งจะช่วยให้ความคุ้มครองสำหรับคนส่วนใหญ่เป็นความท้าทายมากเมื่อประชากรที่เป็นริ้วรอยและการรักษาจะกลายเป็นที่มีความซับซ้อนและมีราคาแพงมากขึ้น นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศจีนมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการส่งเสริมให้ประชากรประชากรริ้วรอยขนาดใหญ่ที่มีเด็กคนหนึ่งนโยบาย รูปแบบที่แตกต่างกันหลายคนได้รับการพัฒนาทั่วประเทศที่จะพยายามที่จะแก้ไขปัญหาเช่นเมื่อเร็ว ๆ นี้ท้องถิ่นโปรแกรมชุมชนตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงล่าสุด [
ใหม่ชนบทระบบสหกรณ์การดูแลทางการแพทย์
เป็นผลของภาคเกษตร ปฏิรูป และการสิ้นสุดของ CMS เก่าในช่วงปี 1980 , ชนบท หลายคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้ใน affording ค่าธรรมเนียมการดูแลสุขภาพ ใหม่ทางการแพทย์ชนบทสหกรณ์ดูแลระบบ ( nrcmcs ) เป็นความคิดริเริ่มใหม่ที่ก่อตั้งขึ้นใน 2003 เพื่อยกเครื่องระบบการดูแลสุขภาพโดยตั้งใจจะให้มันมากสำหรับคนจนในชนบท ความแตกต่างหลักระหว่าง nrcms และ rcms เดิมก็คือว่ามันเป็นระบบสมัครใจ มากของ nrcms มุ่งปฏิรูปทั้งภาครัฐและเอกชนของสุขภาพ นี้แตกต่างกับอายุ rcms ที่เกือบทั้งหมดได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลจีน และขยายครอบคลุมทั่วทุกภาคของประเทศจีนรายละเอียดของโปรแกรมที่แตกต่างกันไป โดยเขต แต่จะได้รับเงินทุน โดยผลงานของแต่ละบุคคลและเงินอุดหนุนที่รัฐบาลให้กับคนยากจน การศึกษาการมีส่วนร่วมอันเห็นมากกว่า 80% ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นบางส่วนจากการผลักดันทั้งจากท้องถิ่นและรัฐบาลเพื่อเข้าร่วม .
มีบางปัญหาที่ยังคงมีอยู่ใน nrcmcs . โปรแกรมขาดเงินทุนที่เพียงพอเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์และอุปกรณ์เพียงพอที่จ่ายโดยรัฐบาล ปัญหาหนึ่งคือ ในขณะที่ค่าใช้จ่ายผู้ป่วยในจะครอบคลุมส่วนใหญ่ของการเยี่ยมไข้ไม่ได้ ซึ่งทำให้หลายคนยังไม่สามารถที่จะจ่ายสำหรับการเข้าชมโรงพยาบาล นอกจากนี้ , CMS ใหม่ เหมือนระบบเก่าเป็นระบบ แต่นี้ยังขึ้นอยู่กับตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงรายละเอียดของ nrcmcs แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยได้รับประโยชน์สูงสุดจาก nrcmcs ในระดับท้องถิ่น ถ้าผู้ป่วยไปโรงพยาบาลหรือคลินิกเล็ก ๆในเมืองท้องถิ่นของพวกเขาเพื่อให้ครอบคลุม 70-80% ของการเรียกเก็บเงินของพวกเขา ในขณะที่ถ้าไปเขตหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของต้นทุนถูกปกคลุมอยู่ประมาณ 60 % และหากพวกเขาต้องการผู้เชี่ยวชาญช่วยในโรงพยาบาลเมืองสมัยใหม่ขนาดใหญ่พวกเขาต้องแบกรับมากที่สุดของค่าใช้จ่ายเอง ซึ่งโครงการจะครอบคลุมเพียงประมาณ 30% ของบิล

สุขภาพของจีน 2020 รัฐบาลจีนได้ประกาศเมื่อเร็ว ๆนี้การแสวงหาสุขภาพ " จีนในปี 2020 " โปรแกรมเพื่อให้เข้าถึงการดูแลสุขภาพสากลและการรักษาทั้งหมดของประเทศจีน โดยในปี 2020 ส่วนใหญ่ผ่านการปรับปรุงนโยบายในด้านโภชนาการ , เกษตรกรรม , อาหาร , และการตลาดเพื่อสังคมมากของศูนย์โปรแกรมในการป้องกันโรคเรื้อรังและการส่งเสริมทางเลือกการดำเนินชีวิตที่ดีและนิสัยการกิน โปรแกรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป้าหมายความตระหนักสำหรับโรคอ้วน , ไม่มีการใช้งานทางกายภาพ และเลือกอาหารที่ไม่ดี สุขภาพของจีน 2020 เน้นมากที่สุดในเมือง พื้นที่ที่มีประชากรที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากโลกาภิวัตน์และความทันสมัย นอกจากนี้