9. Some Issues that Cut Across Seve

9. Some Issues that Cut Across Several Themes
9.1 Natural Resources and Global Justice
Discussion of natural resources often figure prominently in several topics of global justice. Some relevant questions include: Are national communities entitled to the resources they find on their territories? Should principles of global justice apply to our arrangements for justly distributing natural resources? Charles Beitz was an early proponent of a resource distribution principle, according to which natural resources should be allocated such that each society is able to provide adequately for its population (Beitz 1975). We saw in Section 2 that Rawls believes that resources are not important to prosperity in the ways many imagine. Rather, institutional resilience matters more. By contrast, Thomas Pogge highlights the ways in which international practices concerning the distribution of resources create considerable obstacles for prosperity in developing countries. In short, these practices create incentives for the wrong kinds of people to take power through illegitimate means and to focus on retaining power at the expense of other goals governments should have, such as trying to improve the well-being of their citizens. We need to modify these international practices so they do not create such an unfavorable environment. In addition, Pogge proposes a Global Resources Dividend as one measure by which practices concerning natural resource distribution would work in some small way to the benefit of the global poor. On this Global Resources Dividend proposal there would be a small tax on resource extraction, payable by the consumers of resources, and available for projects that would assist in helping everyone to be able to meet their basic needs with dignity (Pogge 2008).

Leif Wenar is also concerned with prevailing practices governing the sale of natural resources and their products (Wenar 2010). When consumers in wealthy states buy goods from developing countries, this is often similar to consciously receiving stolen goods. Legitimate resource sales require general agreement from citizens. Evidence of agreement requires that: (i) owners must be informed about sales, (ii) owners must be able to express dissent freely should they have doubts about sales, and (iii) owners should be able to stop resource sales without fearing grave consequences such as violence and intimidation. In these sorts of ways, Wenar aims to outlaw dispossession of citizens’ resources.

For various reasons (including strategic ones) Thomas Pogge and Leif Wenar do not directly challenge the right of nations to own resources on their territories. Policy recommendations, for instance, are much more likely to be effective if they can fit within the main structures of international conventions. However, other theorists do take up this issue including Hillel Steiner, Tim Hayward and Mathias Risse. Steiner argues that all inhabitants of the world are entitled to an equal share in the value of all land and he advocates for the “Global Fund” which aims to ensure that equal share entitlements can be secured. The Global Fund would constitute a clearing house for payments and disbursements (Steiner 2005).

Appealing to accounts of ownership of resources, some philosophers draw out important implications for diverse global justice debates. Mathias Risse argues that we all, collectively, own the resources of the earth and this has profound implications for a range of global justice issues, including immigration. When people are under-utilizing their “rightful shares” of territory, they cannot complain when co-owners would like to occupy some of it. Some theorists concerned with environmental issues also discuss our rights with respect to natural resources. Some argue that we have equal rights to access the earth’s resources. Tim Hayward, for instance, argues that we have equal rights to ecological space (Hayward 2005). This is often appealed to when there is a perception that we have exceeded our share, such as in levels of carbon emissions and consumption more generally.

Accounts according to which we have equal rights to resources, land, ecological space and so on, are often accused of suffering from an important common problem. It is difficult to defend a clear and compelling account of the value of resources as these can vary considerably in different social, cultural and technological contexts. But we need to be able to quantify resource values to some plausible extent, if we are to determine whether people are enjoying or exceeding their equal shares.

9.2 Allocating Responsibilities for Global Problems
There are a number of global justice problems that require remedying, and this raises the issue of remedial responsibilities. Who should do what to reduce global injustices? Several different agents, groups, organizations and institutions could play a role. Which responsibilities should devolve to corporations, governments, consumers, citizens, international organizations or social movements? Several guidelines that are often discussed include issues concerning the contribution agents have made to a problem, their patterns of benefit from the problem, and their capacity to take constructive action now. Two influential frameworks deserve more extended treatment, notably that of Iris Marion Young concerning a social connection model for allocating responsibilities for structural injustice and that of David Miller concerning remedial responsibility (Young 2011, Miller 2007).

In contrast to the idea of responsibility as involving finding fault and individual liability, Iris Marion Young develops a forward-looking model which she argues is more appropriate. She draws on the idea that participation via institutions sometimes produces injustice, so we have particular responsibilities to address injustice. We share responsibility for remedying injustice but we may have different degrees and kinds of responsibility. She offers different parameters of reasoning that can help individuals and organizations decide what might make the most sense for them to do in efforts to remedy injustice, given that there are so many injustices, whereas time and resources are limited. Using the case study of the global apparel industry she illustrates how the fact that we are positioned differently can entail varying but important responsibilities for all who participate in activities that sustain sweatshops. There are at least four parameters that agents can use in their reasoning:

Power: we have different levels of influence and capacities to change processes. We should focus on those areas where we have greater capacities to change worrisome structural processes. This might mean focusing on a few key players who have both greater capacity to make changes themselves and to influence others.
Privilege: some people have more privilege than others in relation to structures. So middle-class clothing consumers have more discretionary income, choice and ability to absorb costs—they can change their clothing purchasing practices more easily than those who earn minimum wage, have little discretionary income, and little ability to absorb further costs.
Interest: All who have an interest in changing oppressive structures have responsibilities in connection with remedying these. This entails that “victims” too have important responsibilities since they have a great interest in eliminating oppression. In a nuanced analysis she argues that they might have responsibilities in certain contexts, such as to speak out about the harsh conditions in which they work. They must take some responsibility for resisting and challenging the structures. Without their participation the need for reforms may be rationalized away or reforms may not take the required form. These obligations may not always exist, especially when the costs of resistance would require extraordinary sacrifices.
Collective ability: In some cases we already have collective organization capacities and resources that are well established. Sometimes it just makes good practical sense to draw on these. So, for instance, sometimes student associations, faith-based organizations, unions, or stockholder groups already exercise significant power in being able to coordinate like-minded members who are willing to take certain actions. She encourages us to harness organizational resources where doing so would prove effective.
In summary, Young encourages us to think about how we can best take responsibility for reducing structural injustice by reflecting on these four parameters—different positions of power, privilege, interest and collective ability.

David Miller offers a tremendously influential connection theory of responsibility that also discusses our remedial responsibilities. There are six ways in which we can be connected to someone, P, who needs help and so be held remedially responsible for assisting. These connections give rise to six ways in which remedial responsibility can be identified. We might be morally responsible for P’s condition; we might be outcome or causally responsible for P’s condition; we might have had no causal role in their condition but have benefited from it; we might have capacity to assist P; or we might be connected to P through ties of community.[4]

In the global justice literature there are also important concerns about the distribution of responsibilities among collective and individual agents. Prominently, can we hold nations responsible for global injustices or remedying such injustices? This raises important questions about collective responsibility that are well treated elsewhere in this encyclopedia (see the entry on collective responsibility.

9.3 Authority in the Global Domain: Do We Need a World State to Secure Global Justice?
Is it possible to have global justice in the absence of a world state? Hobbes argues that this is not possible since there is no global authority that can sec

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

9. บางประเด็นที่ตัดข้ามหลายรูปแบบ9.1 ทรัพยากรธรรมชาติและความยุติธรรมสากลสนทนาของธรรมชาติมักจะคิดในหัวข้อต่าง ๆ ของความยุติธรรมสากลจึง รวมคำถามที่เกี่ยวข้อง: ชุมชนแห่งชาติรับทรัพยากรที่พวกเขาค้นหาในเขตแดนของตนหรือไม่ หลักความยุติธรรมสากลควรใช้กับบริการของเรากระจายทรัพยากรธรรมชาติศรีวิชัย ชาร์ลส์ Beitz เป็น proponent เป็นต้นเป็นทรัพยากรการแจกจ่ายหลักการ ตามที่ทรัพยากรธรรมชาติควรปันส่วนที่แต่ละสังคมจะสามารถให้เพียงพอสำหรับประชากร (Beitz 1975) เราเห็นใน 2 ส่วนที่ Rawls เชื่อว่า ทรัพยากรไม่สำคัญเพื่อความเจริญในแบบที่หลายคนคิด แต่ ความยืดหยุ่นสถาบันเรื่องขึ้น โดยคมชัด Thomas Pogge เน้นวิธีการปฏิบัติสากลที่เกี่ยวข้องกับการกระจายทรัพยากรสร้างอุปสรรคมากสำหรับความเจริญรุ่งเรืองในประเทศกำลังพัฒนา ในระยะสั้น แนวทางปฏิบัติเหล่านี้สร้างแรงจูงใจชนิดไม่ถูกต้องของผู้ใช้ไฟฟ้า โดยวิธีนอกกฎหมาย และเน้นอำนาจรักษาการค่าใช้จ่ายของรัฐบาลอื่น ๆ เป้าหมายควร มี เช่นพยายามที่จะปรับปรุงดีของประชาชน เราจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนแนวทางปฏิบัติระหว่างประเทศเหล่านี้เพื่อให้พวกเขาไม่สร้างดังกล่าวมีสภาพแวดล้อม นอกจากนี้ Pogge เสนอผลทรัพยากรโลกเป็นวัดหนึ่งที่ปฏิบัติเกี่ยวกับการกระจายทรัพยากรธรรมชาติจะทำงานในเรื่องเล็กน้อยเพื่อประโยชน์ของคนจนทั่วโลก ในข้อเสนอนี้ปันทรัพยากรส่วนกลาง จะมีภาษีเล็กบนทรัพยากรสกัด เจ้าหนี้ผู้บริโภคทรัพยากร และมีโครงการที่จะช่วยในการช่วยให้ทุกคนเพื่อให้สามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐาน ด้วยศักดิ์ศรี (Pogge 2008)บิ Wenar นั้นยัง มีค่าปฏิบัติการควบคุมการขายทรัพยากรธรรมชาติและผลิตภัณฑ์ (Wenar 2010) เมื่อผู้บริโภคในอเมริการวยซื้อสินค้าจากประเทศกำลังพัฒนา นี่คือมักจะคล้ายกับสติรับของโจร ทรัพยากรที่ถูกต้องตามกฎหมายขายต้องตกลงจากประชาชนทั่วไป หลักฐานของข้อตกลงจำเป็นต้อง: (i) เจ้าของที่ต้องทราบเกี่ยวกับการขาย (ii) เจ้าของต้องการด่วน dissent อิสระควรมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการขาย และ (iii) เจ้าของควรจะหยุดการขายทรัพยากรโดยไม่กลัวผลที่ตามมาจนรุนแรงและข่มขู่ ในเรื่องเหล่านี้วิธี Wenar มุ่งการแย่งทรัพยากรของประชาชนนอกกฎหมายเหตุผลต่าง ๆ (รวมทั้งกลยุทธ์) Thomas Pogge และบิ Wenar ไม่ตรงท้าทายขวาประเทศทรัพยากรเองในเขตแดนของตน แนะนำนโยบาย เช่น มักมากจะมีประสิทธิภาพถ้าสามารถพอภายในโครงสร้างหลักของการประชุมระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตาม theorists อื่น ๆ เกิดขึ้นปัญหานี้รวมทั้ง Hillel Steiner, Hayward ทิม และ Mathias Risse สไตเนอร์จนว่า ประชากรทั้งหมดของโลกจะได้รับหุ้นเท่ากับมูลค่าของที่ดินทั้งหมด และเขาสนับสนุนสำหรับการ "กองทุนโลก" ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้แน่ใจว่า เท่าที่ใช้ร่วมกันให้สามารถมีความปลอดภัย กองทุนโลกจะเป็นบ้านหักบัญชีสำหรับการชำระเงินและรายจ่าย (Steiner 2005)Appealing to accounts of ownership of resources, some philosophers draw out important implications for diverse global justice debates. Mathias Risse argues that we all, collectively, own the resources of the earth and this has profound implications for a range of global justice issues, including immigration. When people are under-utilizing their “rightful shares” of territory, they cannot complain when co-owners would like to occupy some of it. Some theorists concerned with environmental issues also discuss our rights with respect to natural resources. Some argue that we have equal rights to access the earth’s resources. Tim Hayward, for instance, argues that we have equal rights to ecological space (Hayward 2005). This is often appealed to when there is a perception that we have exceeded our share, such as in levels of carbon emissions and consumption more generally.Accounts according to which we have equal rights to resources, land, ecological space and so on, are often accused of suffering from an important common problem. It is difficult to defend a clear and compelling account of the value of resources as these can vary considerably in different social, cultural and technological contexts. But we need to be able to quantify resource values to some plausible extent, if we are to determine whether people are enjoying or exceeding their equal shares.9.2 Allocating Responsibilities for Global ProblemsThere are a number of global justice problems that require remedying, and this raises the issue of remedial responsibilities. Who should do what to reduce global injustices? Several different agents, groups, organizations and institutions could play a role. Which responsibilities should devolve to corporations, governments, consumers, citizens, international organizations or social movements? Several guidelines that are often discussed include issues concerning the contribution agents have made to a problem, their patterns of benefit from the problem, and their capacity to take constructive action now. Two influential frameworks deserve more extended treatment, notably that of Iris Marion Young concerning a social connection model for allocating responsibilities for structural injustice and that of David Miller concerning remedial responsibility (Young 2011, Miller 2007).In contrast to the idea of responsibility as involving finding fault and individual liability, Iris Marion Young develops a forward-looking model which she argues is more appropriate. She draws on the idea that participation via institutions sometimes produces injustice, so we have particular responsibilities to address injustice. We share responsibility for remedying injustice but we may have different degrees and kinds of responsibility. She offers different parameters of reasoning that can help individuals and organizations decide what might make the most sense for them to do in efforts to remedy injustice, given that there are so many injustices, whereas time and resources are limited. Using the case study of the global apparel industry she illustrates how the fact that we are positioned differently can entail varying but important responsibilities for all who participate in activities that sustain sweatshops. There are at least four parameters that agents can use in their reasoning:
Power: we have different levels of influence and capacities to change processes. We should focus on those areas where we have greater capacities to change worrisome structural processes. This might mean focusing on a few key players who have both greater capacity to make changes themselves and to influence others.
Privilege: some people have more privilege than others in relation to structures. So middle-class clothing consumers have more discretionary income, choice and ability to absorb costs—they can change their clothing purchasing practices more easily than those who earn minimum wage, have little discretionary income, and little ability to absorb further costs.
Interest: All who have an interest in changing oppressive structures have responsibilities in connection with remedying these. This entails that “victims” too have important responsibilities since they have a great interest in eliminating oppression. In a nuanced analysis she argues that they might have responsibilities in certain contexts, such as to speak out about the harsh conditions in which they work. They must take some responsibility for resisting and challenging the structures. Without their participation the need for reforms may be rationalized away or reforms may not take the required form. These obligations may not always exist, especially when the costs of resistance would require extraordinary sacrifices.
Collective ability: In some cases we already have collective organization capacities and resources that are well established. Sometimes it just makes good practical sense to draw on these. So, for instance, sometimes student associations, faith-based organizations, unions, or stockholder groups already exercise significant power in being able to coordinate like-minded members who are willing to take certain actions. She encourages us to harness organizational resources where doing so would prove effective.
In summary, Young encourages us to think about how we can best take responsibility for reducing structural injustice by reflecting on these four parameters—different positions of power, privilege, interest and collective ability.

David Miller offers a tremendously influential connection theory of responsibility that also discusses our remedial responsibilities. There are six ways in which we can be connected to someone, P, who needs help and so be held remedially responsible for assisting. These connections give rise to six ways in which remedial responsibility can be identified. We might be morally responsible for P’s condition; we might be outcome or causally responsible for P’s condition; we might have had no causal role in their condition but have benefited from it; we might have capacity to assist P; or we might be connected to P through ties of community.[4]

In the global justice literature there are also important concerns about the distribution of responsibilities among collective and individual agents. Prominently, can we hold nations responsible for global injustices or remedying such injustices? This raises important questions about collective responsibility that are well treated elsewhere in this encyclopedia (see the entry on collective responsibility.

9.3 Authority in the Global Domain: Do We Need a World State to Secure Global Justice?
Is it possible to have global justice in the absence of a world state? Hobbes argues that this is not possible since there is no global authority that can sec

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

9. บางประเด็นที่ตัดข้ามหลายธีมส์
9.1
ทรัพยากรธรรมชาติและทั่วโลกยุติธรรมสนทนาของทรัพยากรทางธรรมชาติมักจะคิดอย่างเด่นชัดในหลายหัวข้อของความยุติธรรมทั่วโลก บางคำถามที่เกี่ยวข้องรวมถึงการมีชุมชนแห่งชาติมีสิทธิได้รับทรัพยากรที่พวกเขาพบในดินแดนของพวกเขา หลักการของความยุติธรรมทั่วโลกควรนำไปใช้กับการเตรียมการของเราสำหรับความยุติธรรมการกระจายทรัพยากรทางธรรมชาติ? ชาร์ลส์ Beitz เป็นผู้สนับสนุนหลักการเริ่มต้นของการกระจายทรัพยากรตามที่ทรัพยากรธรรมชาติควรจะจัดสรรดังกล่าวที่แต่ละสังคมจะสามารถให้เพียงพอสำหรับประชากร (Beitz 1975) ที่เราเห็นในส่วนที่ 2 ที่วล์เชื่อว่าทรัพยากรจะไม่สำคัญเพื่อความเจริญรุ่งเรืองในรูปแบบหลายจินตนาการ แต่ความยืดหยุ่นสถาบันสำคัญมากขึ้น ในทางตรงกันข้าม, โทมัส Pogge เน้นวิธีการที่ปฏิบัติสากลที่เกี่ยวข้องกับการกระจายของทรัพยากรที่สร้างอุปสรรคเพื่อความเจริญรุ่งเรืองมากในประเทศกำลังพัฒนา ในระยะสั้นการปฏิบัติเหล่านี้สร้างแรงจูงใจสำหรับชนิดที่ไม่ถูกต้องของคนที่จะเข้ามามีอำนาจด้วยวิธีการผิดกฎหมายและให้ความสำคัญกับการรักษาอำนาจที่ค่าใช้จ่ายของรัฐบาลเป้าหมายอื่น ๆ ควรจะมีเช่นพยายามที่จะปรับปรุงความเป็นอยู่ของประชาชนของพวกเขา เราจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนการปฏิบัติระหว่างประเทศเหล่านี้เพื่อให้พวกเขาไม่ได้สร้างสภาพแวดล้อมเช่นเสียเปรียบ นอกจากนี้ Pogge เสนอจ่ายเงินปันผลทรัพยากรทั่วโลกเป็นหนึ่งในวัดที่การปฏิบัติเกี่ยวกับการกระจายทรัพยากรทางธรรมชาติที่จะทำงานในบางทางเล็ก ๆ เพื่อประโยชน์ของคนยากจนทั่วโลก เกี่ยวกับข้อเสนอนี้เงินปันผลทรัพยากรทั่วโลกจะมีภาษีที่มีขนาดเล็กในการสกัดทรัพยากรที่จ่ายโดยผู้บริโภคของทรัพยากรและบริการสำหรับโครงการที่จะช่วยในการช่วยให้ทุกคนที่จะสามารถตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานของพวกเขาอย่างมีศักดิ์ศรี (Pogge 2008). ลีฟ Wenar ยังเป็นกังวลกับการปฏิบัติว่าด้วยการแลกเปลี่ยนการขายของทรัพยากรธรรมชาติและผลิตภัณฑ์ของตน (Wenar 2010) เมื่อผู้บริโภคในรัฐที่ร่ำรวยซื้อสินค้าจากประเทศกำลังพัฒนานี้มักจะคล้ายกับสติที่ได้รับสินค้าที่ถูกขโมย ขายทรัพยากรที่ถูกต้องตามกฎหมายต้องมีความตกลงทั่วไปจากประชาชน หลักฐานของข้อตกลงกำหนดให้ (i) เจ้าของจะต้องมีการแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับการขาย (ii) เจ้าของจะต้องสามารถที่จะแสดงความไม่เห็นด้วยอย่างอิสระพวกเขาควรจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการขาย, และ (iii) เจ้าของควรจะสามารถที่จะหยุดการขายทรัพยากรโดยไม่ต้องกลัวผลกระทบร้ายแรง เช่นความรุนแรงและการข่มขู่ ในประเภทนี้วิธี Wenar มีเป้าหมายที่จะห้ามการไล่ทรัพยากรของประชาชน. ด้วยเหตุผลต่างๆ (รวมทั้งคนที่เชิงกลยุทธ์) และโทมัส Pogge ลีฟ Wenar ไม่ได้โดยตรงท้าทายขวาของประเทศที่จะเป็นเจ้าของทรัพยากรในดินแดนของพวกเขา คำแนะนำนโยบายเช่นมีมากมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพหากพวกเขาสามารถพอดีกับโครงสร้างหลักของอนุสัญญาระหว่างประเทศ แต่ทฤษฎีอื่น ๆ ที่ใช้เวลาถึงปัญหานี้รวมทั้งฮิลเลลทิทิมเฮย์เวิร์ดและงัด Risse ทิระบุว่าคนที่อาศัยอยู่ทั่วโลกจะได้รับสิทธิส่วนแบ่งเท่ากันในมูลค่าของที่ดินทั้งหมดและเขาสนับสนุนให้ "กองทุนโลก" ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้มั่นใจว่าสิทธิหุ้นเท่ากับสามารถรักษาความปลอดภัย กองทุนโลกจะเป็นสำนักหักบัญชีสำหรับการชำระเงินและการเบิกจ่าย (สทิ 2005). น่าสนใจให้กับบัญชีของความเป็นเจ้าของทรัพยากรนักปรัชญาบางวาดออกนัยสำคัญสำหรับการอภิปรายระดับโลกที่มีความหลากหลายความยุติธรรม งัด Risse ระบุว่าเราทุกคนเรียกรวมเป็นเจ้าของทรัพยากรของโลกนี้และมีความหมายที่ลึกซึ้งสำหรับช่วงของปัญหาความยุติธรรมทั่วโลกรวมถึงตรวจคนเข้าเมือง เมื่อคนอยู่ภายใต้การใช้ของพวกเขา "หุ้นที่ถูกต้อง" ดินแดนของพวกเขาไม่สามารถบ่นเมื่อเจ้าของร่วมต้องการที่จะครอบครองบางส่วนของมัน บางทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังหารือเกี่ยวกับสิทธิของเราที่เกี่ยวกับทรัพยากรธรรมชาติ บางคนยืนยันว่าเรามีสิทธิเท่าเทียมกันในการเข้าถึงทรัพยากรของโลก ทิมเฮย์เวิร์ดเช่นระบุว่าเรามีสิทธิเท่าเทียมกันในระบบนิเวศพื้นที่ (เฮย์เวิร์ด 2005) นี้จะยื่นอุทธรณ์มักจะเกิดขึ้นเมื่อมีการรับรู้ที่เราได้เกินส่วนแบ่งของเราเช่นในระดับของการปล่อยก๊าซคาร์บอนและการบริโภคมากขึ้นโดยทั่วไป. บัญชีตามที่เรามีสิทธิเท่าเทียมกับทรัพยากรที่ดินพื้นที่ระบบนิเวศและอื่น ๆ มักจะ ถูกกล่าวหาว่าเป็นความทุกข์ทรมานจากปัญหาที่พบบ่อยที่สำคัญ มันเป็นเรื่องยากที่จะปกป้องบัญชีที่ชัดเจนและน่าสนใจของมูลค่าของทรัพยากรที่เป็นเหล่านี้สามารถแตกต่างกันมากในการที่แตกต่างกันทางสังคมบริบททางวัฒนธรรมและเทคโนโลยี แต่เราจะต้องสามารถที่จะหาจำนวนค่าทรัพยากรที่มีขอบเขตที่เป็นไปได้ถ้าเรามีการตรวจสอบว่าคนที่มีความสุขกับหรือเกินจำนวนหุ้นที่เท่ากันของพวกเขา. 9.2 การจัดสรรความรับผิดชอบสำหรับปัญหาที่ทั่วโลกมีจำนวนของปัญหาความยุติธรรมทั่วโลกที่ต้องรักษาอยู่และนี่ยกประเด็นของความรับผิดชอบเยียวยา ใครควรทำในสิ่งที่จะลดความอยุติธรรมทั่วโลกหรือไม่ ตัวแทนที่แตกต่างกันหลายกลุ่มองค์กรและสถาบันที่จะมีบทบาทสำคัญ ซึ่งความรับผิดชอบควรจะตกมาอยู่กับองค์กรรัฐบาลผู้บริโภคประชาชนองค์กรระหว่างประเทศหรือการเคลื่อนไหวทางสังคม? หลายแนวทางที่กล่าวถึงมักจะมีปัญหาเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของตัวแทนได้ทำไว้กับปัญหารูปแบบของพวกเขาได้รับประโยชน์จากปัญหาที่เกิดขึ้นและความสามารถของพวกเขาที่จะดำเนินการที่สร้างสรรค์ในขณะนี้ สองกรอบที่มีอิทธิพลสมควรได้รับการรักษาที่ขยายมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งของไอริสแมเรียนหนุ่มเกี่ยวกับรูปแบบการเชื่อมต่อสังคมในการจัดสรรความรับผิดชอบสำหรับความไม่เป็นธรรมของโครงสร้างและของเดวิดมิลเลอร์เกี่ยวกับความรับผิดชอบในการแก้ไข (หนุ่มปี 2011 มิลเลอร์ 2007). ในทางตรงกันข้ามกับความคิดของความรับผิดชอบในฐานะที่เกี่ยวข้องกับ ค้นหาความผิดและความรับผิดแต่ละไอริสแมเรียนหนุ่มพัฒนารูปแบบการคาดการณ์ล่วงหน้าซึ่งเธอระบุว่ามีความเหมาะสมมากขึ้น เธอดึงความคิดที่ว่าการมีส่วนร่วมผ่านทางสถาบันการศึกษาบางครั้งก่อให้เกิดความไม่เป็นธรรมเพื่อให้เรามีความรับผิดชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะแก้ไขความอยุติธรรม เราแบ่งปันความรับผิดชอบในการรักษาความอยุติธรรม แต่เราอาจจะมีความแตกต่างกันไปและทุกชนิดของความรับผิดชอบ เธอมีพารามิเตอร์ที่แตกต่างกันของเหตุผลที่สามารถช่วยให้บุคคลและองค์กรตัดสินใจในสิ่งที่อาจจะทำให้ความรู้สึกมากที่สุดสำหรับพวกเขาที่จะทำในความพยายามที่จะแก้ไขความอยุติธรรมที่ได้รับว่ามีความไม่เป็นธรรมจำนวนมากในขณะที่เวลาและทรัพยากรที่มี จำกัด โดยใช้กรณีศึกษาของอุตสาหกรรมสิ่งทอทั่วโลกแสดงให้เห็นว่าเธอความจริงที่ว่าเราอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกันสามารถนำมาซึ่งการที่แตกต่างกัน แต่ความรับผิดชอบที่สำคัญสำหรับทุกคนที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่รักษายุ่ มีอย่างน้อยสี่พารามิเตอร์ที่สามารถใช้ตัวแทนในการให้เหตุผลของพวกเขาพลังงาน: เรามีระดับที่แตกต่างกันของอิทธิพลและความสามารถในการเปลี่ยนกระบวนการ เราควรจะมุ่งเน้นไปที่พื้นที่เหล่านั้นที่เรามีขีดความสามารถมากขึ้นในการเปลี่ยนแปลงกระบวนการโครงสร้างที่น่าเป็นห่วง ซึ่งอาจหมายถึงมุ่งเน้นไปที่ผู้เล่นคนสำคัญไม่กี่คนที่มีทั้งความจุมากขึ้นที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองและคนอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลต่อ. Privilege: บางคนมีสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่น ๆ ในส่วนที่เกี่ยวกับโครงสร้าง เพื่อให้ผู้บริโภคเสื้อผ้าชนชั้นกลางที่มีรายได้การตัดสินใจมากขึ้นทางเลือกและความสามารถในการดูดซับต้นทุนพวกเขาสามารถเปลี่ยนการปฏิบัติซื้อเสื้อผ้าของพวกเขาได้ง่ายกว่าผู้ที่ได้รับค่าจ้างขั้นต่ำมีรายได้การตัดสินใจเล็ก ๆ น้อย ๆ และความสามารถเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะดูดซับค่าใช้จ่ายต่อไป. ดอกเบี้ยทั้งหมด ที่มีความสนใจในการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างกดขี่มีความรับผิดชอบในการเชื่อมต่อกับการรักษาเหล่านี้ นี้ entails ว่า "เหยื่อ" ก็มีความรับผิดชอบที่สำคัญเนื่องจากพวกเขามีความสนใจที่ดีในการกำจัดการกดขี่ ในการวิเคราะห์ที่เหมาะสมยิ่งเธอระบุว่าพวกเขาอาจจะมีความรับผิดชอบในบริบทบางอย่างเช่นจะพูดออกมาเกี่ยวกับสภาวะที่ไม่เอื้ออำนวยในการที่พวกเขาทำงาน พวกเขาจะต้องมีความรับผิดชอบบางอย่างสำหรับการต่อต้านและความท้าทายโครงสร้าง โดยไม่จำเป็นที่จะต้องมีส่วนร่วมในการปฏิรูปอาจจะเหตุผลออกไปหรือการปฏิรูปอาจจะไม่ใช้รูปแบบที่ต้องการ ภาระหน้าที่เหล่านี้อาจไม่ได้อยู่เสมอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อค่าใช้จ่ายของความต้านทานจะต้องเสียสละพิเศษ. ความสามารถในการรวม: ในบางกรณีเรามีอยู่แล้วมีความจุโดยรวมขององค์กรและทรัพยากรที่จะดีขึ้น บางครั้งมันก็ทำให้รู้สึกในทางปฏิบัติที่ดีในการวาดภาพบนเหล่านี้ ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นบางครั้งสมาคมนักเรียนองค์กรตามความเชื่อสหภาพแรงงานหรือกลุ่มผู้ถือหุ้นแล้วใช้อำนาจอย่างมีนัยสำคัญในความสามารถในการประสานงานกับสมาชิกที่มีใจเดียวกันที่มีความเต็มใจที่จะใช้การกระทำบางอย่าง เธอกระตุ้นให้เราใช้ประโยชน์จากทรัพยากรขององค์กรที่ทำเช่นนั้นจะพิสูจน์ได้ว่ามีประสิทธิภาพ. สรุปหนุ่มกระตุ้นให้เราคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เราสามารถที่ดีที่สุดจะต้องรับผิดชอบในการลดความไม่เป็นธรรมของโครงสร้างโดยการสะท้อนเหล่านี้สี่ตำแหน่งพารามิเตอร์ที่แตกต่างกันของอำนาจสิทธิพิเศษที่น่าสนใจและส่วนรวม ความสามารถ. เดวิดมิลเลอร์มีทฤษฎีที่มีอิทธิพลอย่างมากในการเชื่อมต่อของความรับผิดชอบที่ยังกล่าวถึงความรับผิดชอบของเราแก้ไข มีหกวิธีที่เราสามารถเชื่อมต่อกับคนที่ P, ที่ต้องการความช่วยเหลือและอื่น ๆ ที่จะจัดขึ้น remedially รับผิดชอบในการให้ความช่วยเหลือ เชื่อมต่อเหล่านี้ก่อให้เกิดหกวิธีที่รับผิดชอบในการแก้ไขสามารถระบุได้ เราอาจจะมีความรับผิดชอบทางศีลธรรมสภาพของ P; เราอาจจะมีผลหรือเหตุผลความรับผิดชอบสำหรับสภาพของ P; เราอาจจะไม่ได้มีบทบาทเชิงสาเหตุในสภาพของพวกเขา แต่ได้รับประโยชน์จากมัน เราอาจจะมีความสามารถที่จะช่วย P; หรือเราอาจจะมีการเชื่อมต่อกับ P ผ่านความสัมพันธ์ของชุมชน. [4] ในวรรณคดียุติธรรมทั่วโลกนอกจากนี้ยังมีความกังวลที่สำคัญเกี่ยวกับการกระจายตัวของความรับผิดชอบระหว่างตัวแทนกลุ่มและบุคคล ผงาดเราสามารถถือประเทศผู้รับผิดชอบสำหรับความอยุติธรรมทั่วโลกหรือการรักษาความอยุติธรรมดังกล่าวหรือไม่ นี้ทำให้เกิดคำถามที่สำคัญเกี่ยวกับความรับผิดชอบร่วมกันที่ได้รับการปฏิบัติที่ดีอื่น ๆ ในสารานุกรมนี้ (ดูรายการที่อยู่ในความรับผิดชอบร่วมกัน. 9.3 ผู้มีอำนาจในโดเมนโลก: เราไม่ต้องการรัฐโลกเพื่อรักษาความปลอดภัยผู้พิพากษาทั่วโลก? มันเป็นไปได้ที่จะมีความยุติธรรมระดับโลกในการ การขาดงานของรัฐโลกฮอบส์ระบุว่าเป็นไปไม่ได้เนื่องจากไม่มีอำนาจระดับโลกที่สามารถวินาที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

9 . ปัญหาบางอย่างที่ตัดข้ามหลายรูปแบบ
9.1 ทรัพยากรธรรมชาติและการอภิปรายความยุติธรรม
ส่วนกลางของทรัพยากร ธรรมชาติมักจะคิดอย่างเด่นชัดในหัวข้อต่าง ๆทั่วโลกของความยุติธรรม คําถามที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ บางชาติเป็นชุมชนมีทรัพยากรที่พวกเขาพบในดินแดนของพวกเขาควรใช้หลักการของความยุติธรรมในโลกการจัดเรียงของเราเป็นธรรมกระจายทรัพยากรธรรมชาติ ชาร์ลส์บิตส์เป็นผู้สนับสนุนเริ่มต้นของการกระจายทรัพยากรหลัก ซึ่งทรัพยากรธรรมชาติควรจัดสรรดังกล่าวที่แต่ละสังคมสามารถให้เพียงพอสำหรับประชาชน ( บิตส์ 1975 )เราเห็นในส่วนที่ 2 ที่ Rawls เชื่อว่าทรัพยากรไม่ได้สำคัญกับความเจริญในหลายวิธีคิด ค่อนข้าง ยืดหยุ่น สถาบันสำคัญกว่า โดยคมชัด , โทมัส pogge ไฮไลท์วิธีที่วิธีปฏิบัติระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการกระจายของทรัพยากรสร้างอุปสรรคมากสำหรับความเจริญในการพัฒนาประเทศ ในสั้นการปฏิบัติเหล่านี้ สร้างแรงจูงใจให้กับคนไม่ดีใช้พลังผ่านนอกกฎหมายหมายถึงและมุ่งเน้นการรักษาพลังงานที่ค่าใช้จ่ายของรัฐบาลควรมีเป้าหมายอื่น เช่น พยายามที่จะปรับปรุงความเป็นอยู่ของพลเมืองของตน เราต้องปรับเปลี่ยนวิธีปฏิบัติระหว่างประเทศเหล่านี้เพื่อให้พวกเขาไม่ได้สร้างเสียเปรียบสภาพแวดล้อม นอกจากนี้pogge เสนอจ่ายเงินปันผลทรัพยากรโลกเป็นหนึ่งในวัดที่ปฏิบัติเกี่ยวกับการกระจายทรัพยากร ธรรมชาติจะทำงานในบางวิธีเล็ก ๆเพื่อประโยชน์ของโลกที่ยากจน จำนวนทรัพยากรโลกข้อเสนอนี้จะมีภาษีขนาดเล็กในการสกัดทรัพยากรที่จ่ายโดยผู้บริโภคทรัพยากรและสามารถใช้ได้สำหรับโครงการที่ช่วยในการช่วยให้ทุกคนสามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐานของตนเองอย่างมีศักดิ์ศรี ( pogge 2008 ) .

ลีฟ wenar ยังมีความกังวล ด้วยมีการควบคุมการขายทรัพยากรธรรมชาติและผลิตภัณฑ์ ( wenar 2010 ) เมื่อผู้บริโภคในประเทศร่ำรวย ซื้อสินค้าจากประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งมักจะคล้ายกับ consciously รับสินค้าที่ถูกขโมยขายทรัพยากรที่ถูกต้องต้องใช้ข้อตกลงทั่วไปจากประชาชน หลักฐานของสัญญาต้องมีว่า ( ผม ) เจ้าของต้องทราบเกี่ยวกับการขาย , ( ii ) เจ้าของต้องสามารถแสดงการคัดค้านอย่างอิสระ พวกเขาควรจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการขาย และ ( iii ) เจ้าของน่าจะหยุดทรัพยากรโดยไม่กลัวผลของการขาย เช่น ความรุนแรง และการข่มขู่ เหล่านี้ประเภทของวิธีwenar มีคนร้าย dispossession ทรัพยากรของประชาชน .

เหตุผลต่างๆ ( รวมถึงคนเชิงกลยุทธ์ ) และโทมัส pogge เลฟ wenar ไม่ตรงท้าทายทางด้านขวาของสหประชาชาติทรัพยากรในดินแดนของพวกเขา ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย เช่น มีมากมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพหากพวกเขาสามารถพอดีภายในโครงสร้างหลักของการประชุมนานาชาติ อย่างไรก็ตามทฤษฎีอื่น ๆที่ใช้ปัญหานี้ รวมถึงของ Steiner , ทิม และแมทเครื่อง risse . สไตเนอร์ระบุว่าประชากรทั้งหมดของโลกมีสิทธิเท่าๆกันในมูลค่าของที่ดินและเขาสนับสนุนให้ " กองทุนโลก " ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้มั่นใจว่าสิทธิที่จะแบ่งปันเท่ากับสามารถรักษาความปลอดภัยกองทุนโลกจะเป็นการล้างบ้านสำหรับการจ่ายเงิน และการเบิกจ่าย ( Steiner 2005 ) .

น่าสนใจบัญชีเป็นเจ้าของทรัพยากร มีนักปรัชญาวาดออกสําคัญต่อโลกที่มีความยุติธรรมการอภิปราย . มาเทียส risse แย้งว่า เราทุกคนร่วมกันเป็นเจ้าของทรัพยากรของโลกและนี้มีผลกระทบลึกซึ้งสำหรับช่วงของปัญหาความยุติธรรมสากลรวมทั้งตรวจคนเข้าเมือง เมื่อคนเราอยู่ภายใต้การ " ที่แท้จริง หุ้น " ของดินแดนที่พวกเขาไม่บ่นเมื่อเจ้าของร่วมต้องการครอบครองบ้างจัง ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสิ่งแวดล้อมยังหารือเกี่ยวกับสิทธิของเราที่เกี่ยวกับทรัพยากรธรรมชาติ บางคนโต้แย้งว่า เรามีสิทธิที่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงทรัพยากรของโลก ทิม เฮย์เวิร์ด ตัวอย่างระบุว่าขณะนี้มีสิทธิเท่ากับพื้นที่นิเวศ ( เฮย์เวิร์ด 2005 ) นี้มักจะหันไปเมื่อมีการรับรู้ที่เราเกินร่วมของเรา เช่น ในระดับของการปล่อยก๊าซคาร์บอนและการบริโภคมากขึ้นโดยทั่วไป

บัญชีตามที่เราได้สิทธิเท่ากับทรัพยากร ที่ดิน พื้นที่ระบบนิเวศ และดังนั้นบน มักกล่าวหาว่า ทุกข์ปัญหาทั่วไปที่สำคัญ