IT was not very long after this tha

IT was not very long after this that there occurred the first of the mysterious events that rid us at last of the captain, though not, as you will see, of his affairs. It was a bitter cold winter, with long, hard frosts and heavy gales; and it was plain from the first that my poor father was little likely to see the spring. He sank daily, and my mother and I had all the inn upon our hands, and were kept busy enough without paying much regard to our unpleasant guest.

It was one January morning, very early-a pinching, frosty morning-the cove all grey with hoar-frost, the ripple lapping softly on the stones, the sun still low and only touching the hilltops and shining far to seaward. The captain had risen earlier than usual and set out down the beach, his cutlass swinging under the broad skirts of the old blue coat, his brass telescope under his arm, his hat tilted back upon his head. I remember his breath hanging like smoke in his wake as he strode off, and the last sound I heard of him as he turned the big rock was a loud snort of indignation, as though his mind was still running upon Dr. Livesey.

Well, mother was upstairs with father and I was laying the breakfast-table against the captain's return when the parlour door opened and a man stepped in on whom I had never set my eyes before. He was a pale, tallowy creature, wanting two fingers of the left hand, and though he wore a cutlass, he did not look much like a fighter. I had always my eye open for seafaring men, with one leg or two, and I remember this one puzzled me. He was not sailorly, and yet he had a smack of the sea about him too.

I asked him what was for his service, and he said he would take rum; but as I was going out of the room to fetch it, he sat down upon a table and motioned me to draw near. I paused where I was, with my napkin in my hand.

"Come here, sonny," says he. "Come nearer here."

I took a step nearer.

"Is this here table for my mate Bill?" he asked with a kind of leer.

I told him I did not know his mate Bill, and this was for a person who stayed in our house whom we called the captain.

"Well," said he, "my mate Bill would be called the captain, as like as not. He has a cut on one cheek and a mighty pleasant way with him, particularly in drink, has my mate Bill. We'll put it, for argument like, that your captain has a cut on one cheek-and we'll put it, if you like, that that cheek's the right one. Ah, well! I told you. Now, is my mate Bill in this here house?"

I told him he was out walking.

"Which way, sonny? Which way is he gone?"

And when I had pointed out the rock and told him how the captain was likely to return, and how soon, and answered a few other questions, "Ah," said he, "this'll be as good as drink to my mate Bill."

The expression of his face as he said these words was not at all pleasant, and I had my own reasons for thinking that the stranger was mistaken, even supposing he meant what he said. But it was no affair of mine, I thought; and besides, it was difficult to know what to do. The stranger kept hanging about just inside the inn door, peering round the corner like a cat waiting for a mouse. Once I stepped out myself into the road, but he immediately called me back, and as I did not obey quick enough for his fancy, a most horrible change came over his tallowy face, and he ordered me in with an oath that made me jump. As soon as I was back again he returned to his former manner, half fawning, half sneering, patted me on the shoulder, told me I was a good boy and he had taken quite a fancy to me. "I have a son of my own," said he, "as like you as two blocks, and he's all the pride of my 'art. But the great thing for boys is discipline, sonny-discipline. Now, if you had sailed along of Bill, you wouldn't have stood there to be spoke to twice-not you. That was never Bill's way, nor the way of sich as sailed with him. And here, sure enough, is my mate Bill, with a spy-glass under his arm, bless his old 'art, to be sure. You and me'll just go back into the parlour, sonny, and get behind the door, and we'll give Bill a little surprise-bless his 'art, I say again."

So saying, the stranger backed along with me into the parlour and put me behind him in the corner so that we were both hidden by the open door. I was very uneasy and alarmed, as you may fancy, and it rather added to my fears to observe that the stranger was certainly frightened himself. He cleared the hilt of his cutlass and loosened the blade in the sheath; and all the time we were waiting there he kept swallowing as if he felt what we used to call a lump in the throat.

At last in strode the captain, slammed the door behind him, without looking to the right or left, and marched straight across the room to where his breakfast awaited him.

"Bill," said the stranger in a voice that I thought he had tried to make bold and big.

The captain spun round on his heel and fronted us; all the brown had gone out of his face, and even his nose was blue; he had the look of a man who sees a ghost, or the evil one, or something worse, if anything can be; and upon my word, I felt sorry to see him all in a moment turn so old and sick.

"Come, Bill, you know me; you know an old shipmate, Bill, surely," said the stranger.

The captain made a sort of gasp.

"Black Dog!" said he.

"And who else?" returned the other, getting more at his ease. "Black Dog as ever was, come for to see his old shipmate Billy, at the Admiral Benbow inn. Ah, Bill, Bill, we have seen a sight of times, us two, since I lost them two talons," holding up his mutilated hand.

"Now, look here," said the captain; "you've run me down; here I am; well, then, speak up; what is it?"

"That's you, Bill," returned Black Dog, "you're in the right of it, Billy. I'll have a glass of rum from this dear child here, as I've took such a liking to; and we'll sit down, if you please, and talk square, like old shipmates."

When I returned with the rum, they were already seated on either side of the captain's breakfast-table-Black Dog next to the door and sitting sideways so as to have one eye on his old shipmate and one, as I thought, on his retreat.

He bade me go and leave the door wide open. "None of your keyholes for me, sonny," he said; and I left them together and retired into the bar.

"For a long time, though I certainly did my best to listen, I could hear nothing but a low gattling; but at last the voices began to grow higher, and I could pick up a word or two, mostly oaths, from the captain.

"No, no, no, no; and an end of it!" he cried once. And again, "If it comes to swinging, swing all, say I."

Then all of a sudden there was a tremendous explosion of oaths and other noises-the chair and table went over in a lump, a clash of steel followed, and then a cry of pain, and the next instant I saw Black Dog in full flight, and the captain hotly pursuing, both with drawn cutlasses, and the former streaming blood from the left shoulder. Just at the door the captain aimed at the fugitive one last tremendous cut, which would certainly have split him to the chine had it not been intercepted by our big signboard of Admiral Benbow. You may see the notch on the lower side of the frame to this day.

That blow was the last of the battle. Once out upon the road, Black Dog, in spite of his wound, showed a wonderful clean pair of heels and disappeared over the edge of the hill in half a minute. The captain, for his part, stood staring at the signboard like a bewildered man. Then he passed his hand over his eyes several times and at last turned back into the house.

"Jim," says he, "rum"; and as he spoke, he reeled a little, and caught himself with one hand against the wall.

"Are you hurt?" cried I.

"Rum," he repeated. "I must get away from here. Rum! Rum!"

I ran to fetch it, but I was quite unsteadied by all that had fallen out, and I broke one glass and fouled the tap, and while I was still getting in my own way, I heard a loud fall in the parlour, and running in, beheld the captain lying full length upon the floor. At the same instant my mother, alarmed by the cries and fighting, came running downstairs to help me. Between us we raised his head. He was breathing very loud and hard, but his eyes were closed and his face a horrible colour.

"Dear, deary me," cried my mother, "what a disgrace upon the house! And your poor father sick!"

In the meantime, we had no idea what to do to help the captain, nor any other thought but that he had got his death-hurt in the scuffle with the stranger. I got the rum, to be sure, and tried to put it down his throat, but his teeth were tightly shut and his jaws as strong as iron. It was a happy relief for us when the door opened and Doctor Livesey came in, on his visit to my father.

"Oh, doctor," we cried, "what shall we do? Where is he wounded?"

"Wounded? A fiddle-stick's end!" said the doctor. "No more wounded than you or I. The man has had a stroke, as I warned him. Now, Mrs. Hawkins, just you run upstairs to your husband and tell him, if possible, nothing about it. For my part, I must do my best to save this fellow's trebly worthless life; Jim, you get me a basin."

When I got back with the basin, the doctor had already ripped up the captain's sleeve and exposed his great sinewy arm. It was tattooed in several places. "Here's luck," "A fair wind," and "Billy Bones his fancy," were very neatly and clearly executed on the forearm; and up near the shoulder there was a sketch of a gallows and a man hanging from it-done, as I thought, with great spirit.

"Prophetic," said the doctor, touching this picture with his finger. "And now, Master Billy Bones, if that be your name, we'll have a look at the colour of your blood. Jim," he said, "are you afraid of blood?"

"No, sir," said I.

"Well, then," said he, "you hold the basin"; and with that he took his lancet and opened a vein.

A great deal of blood was taken before the captain opened his eyes and looked mistily about him. First he recogn

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่นานหลังจากนี้ ว่า มีเกิดขึ้นครั้งแรกของเหตุการณ์ลึกลับที่กำจัดเราครั้งสุดท้ายของกัปตัน แต่ไม่ คุณจะเห็น ของกิจการของเขา มันเป็นความขมเย็นหนาว frosts ยาว หนักและหนัก gales และก็แบบธรรมดาจากแรกว่า พ่อไม่ดีไม่น้อยน่าจะดูฤดูใบไม้ผลิ เขาจมทุกวัน และแม่ของฉันและฉันมีอินน์ตามมือของเรา และพระราชวงศ์ไม่ว่างพอไม่ มีสัมมาคารวะมากไปเราไม่พักการจ่าย

ก็หนึ่งมกราคมเช้ามากก่อนการจับ หนาวเช้าเดอะโคฟทั้งหมดเทา hoar-น้ำแข็ง ระลอกคลื่นที่ซัดสาดเบา ๆ บนหิน ซันยังต่ำเพียงสัมผัสฮิลล์ท็อปใน และส่องไกลถึง seaward กัปตันได้เกิดขึ้นเร็วกว่าปกติ และการตั้งค่าออกลงหาด cutlass เขาควงภายใต้กระโปรงกว้างของเสื้อสีน้ำเงินเก่า กล้องทองเหลืองของเขาภายใต้แขนของเขา หมวกของเขายืดไปตามศีรษะของเขา ผมจำได้ว่า ลมหายใจของเขาแขวนเช่นควันในปลุกของเขาเขา strode ปิด และเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินของเขา ตามที่เขาเปิดหินขนาดใหญ่ถูก snort ดังของ indignation เหมือนจิตใจของเขายังคงทำงานตามดร. Livesey.

ดี แม่ชั้นบนกับพ่อ และฉันถูกวางโต๊ะอาหารกับเป็นกัปตันกลับเมื่อเปิดประตูร้านเสริม และคนเหยียบในที่ฉันได้เคยตั้งตาก่อน เขาคือสัตว์ซีด tallowy ต้องสองนิ้วของมือซ้าย และว่าเขาสวม cutlass เป็น เขาไม่ได้ไม่เหมือนมากนักรบ ผมจะเปิดตาของฉันสำหรับผู้ชายชาว กับขาข้างหนึ่งหรือสอง และผมจำได้ว่า นี้ puzzled ฉัน เขาไม่ sailorly และยัง เขาตีทะเลเกี่ยวกับเขาเกินไป

ฉันขอให้เขาสิ่งที่เป็นบริการของเขา และเขากล่าวว่า เขาจะใช้เหล้ารัม แต่ก็เข้าที่พอจะนำมาใช้นั้น เขานั่งลงตามตาราง และ motioned ให้ใกล้ ฉันหยุดชั่วคราวที่ผม กับผ้าเช็ดปากของฉันมือฉัน

"มาที่นี่ sonny กล่าวว่า เขา "มาเอื้อม"

ผมเอาขั้นตอน nearer

"ตารางนี้นี่ในรายการเพื่อนของฉัน" เขาถาม ด้วยชนิดของ leer

ผมบอกผมไม่รู้ตั๋วเพื่อนของเขา และนี้เป็นผู้อยู่ในบ้านที่เราเรียกว่ากัปตัน

"ดี กล่าวว่า เขา "รายการเพื่อนของฉันจะเรียกกัปตัน ต้องการที่ไม่ เขาได้ตัดแก้มหนึ่ง และวิธีไมดีกับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเครื่องดื่ม มีรายการเพื่อนของฉัน เราจะใส่มัน สำหรับอาร์กิวเมนต์เช่น ว่า กัปตันของคุณมีการตัดบนแก้มหนึ่ง- และเราจะเก็บไว้ ถ้าคุณต้องการ ว่า ที่แก้มของหนึ่งที่เหมาะสม อา ดี ฉันบอกเธอแล้ว ขณะนี้ คือ เพื่อนของฉันรายการบ้านนี้นี่

ฉันบอกเขาเขาก็ออกมาเดินกัน

"ซึ่งวิธีการ ซอนนี่ วิธีการคือเขาไป

และ เมื่อฉันได้ชี้ให้เห็นในหิน และบอกว่า กัปตันมีแนวโน้มที่จะกลับ และเร็วที่ สุด และตอบคำอื่น ๆ ถาม "Ah กล่าวว่า เขา "นี้จะได้ดีเป็นเครื่องดื่มเพื่อเพื่อนของฉันเก็บเงิน"

ค่าของใบหน้าของเขา ตามที่เขากล่าวว่า คำเหล่านี้ได้ไม่ดี และฉันมีเหตุผลของตัวเองสำหรับคิดว่า คนแปลกหน้าเป็นดาวตามปกติ แม้แต่ถ้าการเขาหมายถึง สิ่งที่เขากล่าวว่า แต่มันก็ไม่มีเรื่องของฉัน ฉันคิด และนอกจาก มันยากที่จะรู้ว่าจะทำ คนแปลกหน้าเก็บไว้แขวนเกี่ยวกับเพียงภายในประตูอินน์ ทุกทีรอบมุมเช่นแมวรอเมาส์ เมื่อผมก้าวออกมาเองเป็นอยู่ แต่เขาทันทีเรียกฉันกลับ และฉันได้ฟังไม่รวดเร็วพอที่เขานึกคิด ส่วนใหญ่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวมาหน้า tallowy และเขาสั่งให้ฉัน ด้วยคำมั่นที่ทำให้ฉันกระโดด ทันทีที่ผมกลับมา อีกครั้งก็กลับมาลักษณะเดิมของเขา fawning, sneering, patted ผมบนไหล่ บอกผมเป็นเด็กดี และเขาได้นำมากความนึกคิดผมครึ่งหนึ่งครึ่งหนึ่ง "มีลูกของตัวเอง กล่าวว่า เขา, " เท่าที่คุณต้องเป็นบล็อกสอง และเป็นความภาคภูมิใจของฉัน ' ศิลปะ แต่สิ่งดีสำหรับเด็กผู้ชายคือ วินัย วินัยซอนนี่ ตอนนี้ ถ้าคุณได้แล่นตามรายการ คุณจะไม่มียืนมีเพื่อจะได้พูดไม่ใช่สองคุณ ที่ไม่ทางบิล หรือวิถี sich ขณะแล่นกับเขา และที่นี่ นั่นเอง ตั๋ว ของฉันคู่กับแก้วไส้ศึกภายใต้แขนของเขา พรเก่าของเขา ' ศิลปะ เพื่อให้แน่ใจ คุณและฉันจะเพียงกลับไปห้องนั่งเล่น sonny รับหลังประตู และเราจะให้สูตรเล็กน้อยแปลกใจพรของเขา ' ศิลปะ ฉันพูดอีก "

จึง พูดว่า คนแปลกหน้าสำรองพร้อมกับผมในห้องนั่งเล่น และใส่ผมหลังเขาในมุมที่เรามีทั้งซ่อนอยู่ โดยเปิดประตู ผมไม่สบายใจมาก และตื่น ตระหนก คุณอาจจินตนาการ และมันค่อนข้างเพิ่มความกลัวของฉันสังเกตว่า คนแปลกหน้าไม่แน่นอนกลัวตัวเอง เขาล้างให้ด้ามจับของเขา cutlass และหลวมเบลดใน sheath และตลอดเวลาที่เราได้รอมีเขาเก็บกลืนเป็นถ้าเขารู้สึกว่าสิ่งที่เราใช้เรียกก้อนในคอ

ในที่สุด ใน strode กัปตัน ถาโถมประตูหลังเขา ไม่ มีมองขวา หรือซ้าย และ marched ตรงข้ามห้องที่รอคอยอาหารเช้าเขา

"ตั๋ว กล่าวว่า คนแปลกหน้าในเสียงที่คิดว่า เขาพยายามทำให้เป็นตัวหนา และใหญ่

กัปตันปั่นรอบในหนังของเขา และ fronted เรา สีน้ำตาลทั้งหมดก็หายไปจากใบหน้าของเขา และแม้แต่จมูกของเขามีสีน้ำเงิน เขามีลักษณะของคนเห็น ผี หรือความชั่วร้าย หรือสิ่งที่เลวร้ายยิ่ง ถ้าอะไรได้ และตามคำของฉัน ฉันรู้สึกเสียใจที่เขาในช่วงอายุมาก และป่วย

"มา ตั๋ว คุณรู้ว่าฉัน คุณรู้เก่า shipmate ตั๋ว แน่นอน กล่าวว่า คนแปลกหน้า

กัปตันทำการเรียงลำดับของการหายใจเร็ว ๆ

"สุนัขดำ" กล่าวว่า เขา

" และใครบ้าง? " คืนอื่น ๆ รับห้องของเขา "สุนัขดำเช่นเคย มาดู shipmate ของเขาเก่าบิลลี่ อินน์สแอนด์แอด Ah ตั๋ว ตั๋ว เราได้เห็นภาพของเวลา เราสอง เนื่องจากหายไปสอง talons, "จับขึ้นมือ mutilated

"ตอนนี้ ดูที่นี่ กล่าวว่า กัปตัน "คุณได้เรียกใช้ฉันลง ที่นี่ฉัน ดี แล้ว พูดขึ้น มันคืออะไร"

"นั่นคือคุณ ตั๋ว, " คืนสุนัขสีดำ "คุณทางด้านขวาของมัน บิลลี่ ฉันจะมีแก้วเหล้ารัมจากเด็กเรียนที่นี่ ผมได้เอาหมายตาเช่น และเราจะนั่งลง ถ้าคุณกรุณา พูดคุย สี่เหลี่ยมเช่น shipmates เก่า"

เมื่อฉันกลับมาพร้อมกับเหล้ารัม พวกเขาได้นั่งอยู่สองข้างของกัปตันเช้าตารางดำสุนัขประตูและนั่งอยู่ด้านข้างเพื่อให้มีตาบนเขา shipmate เก่าและหนึ่ง เป็นคิด บนเขาพักผ่อน

เขาคนฉันไป และปล่อยให้ประตูเปิดกว้าง "ไม่มีของ keyholes ของฉัน ซอนนี่, " เขากล่าวว่า ฉันทิ้งกัน และปลดเกษียณลงในแถบ

"มานาน ว่าฉันแน่นอนไม่ฟัง ฉันสามารถได้ยินแต่ gattling ต่ำ แต่เสียงเริ่มต้นเติบโตสูงที่สุด และฉันได้รับคำหรือสอง ส่วนใหญ่ oaths จากกัปตัน

"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ และสิ้นสุดมัน "เขาร้องครั้ง และอีก "ถ้ามาถึงควง สวิงทั้งหมด คำ"

แล้วจู่ ๆ มี oaths และอื่น ๆ เสียงระเบิดมหาศาล และตารางเข้าไปผ่านในก้อน ความขัดข้องของเหล็กตาม แล้วร้องไห้เจ็บปวด และถัดไปทันทีที่เห็นสุนัขสีดำในเที่ยวบินเต็ม และกัปตัน hotly ใฝ่หา เก็บทั้งวาด cutlasses และอดีตกระแสเลือดจากไหล่ซ้าย ที่ประตูกัปตันมุ่งผู้หนึ่งล่าสุดมหาศาลตัด ที่จะแน่นอนได้แบ่งเขากับชีเน่ที่มีมันไม่ได้ถูกสกัด โดยป้ายของเราใหญ่ของสแอนด์แอด คุณอาจเห็นรอยเว้าที่ด้านล่างของกรอบเพื่อวันนี้ได้

ที่เป่าเป็นสุดท้ายของการต่อสู้ได้ ครั้งออกตามถนน หมาดำ แม้ว่าบาดแผลของเขา พบคู่สะอาดยอดเยี่ยมของส้นเท้า และหายไปเหนือขอบของเนินเขาในนาทีครึ่ง กัปตัน ในส่วนของเขา ยืนจ้องป้ายเช่นคนสับสน แล้วเขาผ่านมือผ่านตาหลายครั้ง และในที่สุด เปิดกลับเข้าบ้าน

"จิม กล่าวว่า เขา "รัม" และพูด เขา reeled น้อย ติดเองกับมือหนึ่งกำแพง

"มีคุณเจ็บตรงไหน" ร้อง I.

"รัม" เขาซ้ำ "ฉันต้องได้จากที่นี่ รัม รัม"

ฉันวิ่งไปนำมัน แต่ฉันค่อนข้างถูก unsteadied โดยทั้งหมดที่ได้ตกลงมา ฉันยากจนแก้วหนึ่ง และ fouled ประปา และก็ยังคือการที่ในทางของตัวเอง ฉันได้ยินดังอยู่ในห้องนั่งเล่น และทำงานใน beheld กัปตันนอนแบบยาวตามพื้น ที่เดียวกันทันทีแม่ รับความตกใจเกี่ยวกับ โดยการร้องไห้ และการต่อสู้ ชั้นล่างทำมาจะช่วยให้ฉัน ระหว่างเรา เรายกศีรษะของเขา เขามีหายใจเสียงดัง และหนัก แต่ได้ถูกปิดตา และเขาหน้าสีน่ากลัว

"รัก deary ฉัน, " ร้องเรียกแม่ของฉัน ""สิ่งที่ขายหน้าตามบ้าน และคนจนคุณพ่อป่วย"

ในขณะเดียวกัน เรามีความคิดจะทำอย่างไรเพื่อช่วยกัปตัน หรืออื่น ๆ คิดแต่ว่าเขามีมีเจ็บตายของเขาใน scuffle ที่ มีคนแปลกหน้า ผมรัม แน่ใจ และพยายามจะวางมันลงลำคอของเขา แต่เขาฟันได้แน่นปิดเขาก็แข็งแกร่งเป็นเหล็ก เป็นการปลดความสุขสำหรับเราเมื่อเปิดประตู และหมอ Livesey มา บนเขาชมพ่อ

"Oh แพทย์ เราร้อง "จะเราทำอะไรได้บ้าง ซึ่งเป็นเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่"

"ได้รับบาดเจ็บหรือไม่ เทอโรซออีกติดของจบ "หมอกล่าว "ไม่ได้รับบาดเจ็บกว่าคุณหรือฉัน คนที่มีสมอง เป็นฉันเตือนเขา ตอนนี้ นางฮอว์กินส์ เพียงคุณทำงานชั้นบนสามีของคุณ และบอกเขา ได้ อะไรเกี่ยวกับมัน สำหรับส่วนของฉัน ฉันต้องทำดีที่สุดเพื่อบันทึกชีวิต trebly สามหาวคนนี้ จิม คุณได้ฉันเป็นอ่าง"

ฉันนำกลับ มีพื้น แพทย์ได้คัดลอกค่าของกัปตันแขนแล้ว และสัมผัสกับแขนเขา sinewy มาก มันถูก tattooed ในหลาย ๆ "นี่ โชค "ความยุติธรรมลม และ "บิลลี่กระดูกนึกคิดของเขา ได้อย่าง และชัดเจนมากดำเนินการบนปลายแขน และค่าใกล้ไหล่ มีร่างของชายแขวนจากมันทำ คิด กับวิญญาณที่ดีและการแขวนคอนักโทษ

"นบี กล่าวว่า แพทย์ สัมผัสภาพนี้ ด้วยนิ้วของเขา "ก กระดูกหลักรถบรรทุก ที่มาชื่อของคุณ เราจะมีดูที่สีของเลือด จิม เขากล่าวว่า "คุณใจกลัวเลือด"

"ไม่มี รัก กล่าวว่า I.

"ดี แล้ว กล่าวว่า เขา "คุณถืออ่าง" และที่ เขาเอา lancet ของเขา และเปิดหลอดเลือดดำ

มากเลือดถูกนำก่อนกัปตันเปิดตา และมอง mistily เกี่ยวกับพระองค์ แรกเขา recogn

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันไม่ยาวมาก หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ครั้งแรกของเหตุการณ์ลึกลับที่ทำลายเราในที่สุด ของกัปตัน แต่เป็นคุณจะเห็น , กิจการของเขา มันขมเย็นฤดูหนาวยาว frosts ยากและ Gales หนัก ; และมันก็ธรรมดา จากครั้งแรกที่ พ่อที่น่าสงสารของฉันได้รับน้อยแนวโน้มที่จะเห็นฤดูใบไม้ผลิ เขาทิ้งตัวลงทุกวัน และแม่ของฉันและฉันมีทั้งหมดของอินน์บนมือของเราและถูกเก็บไว้ไม่ว่างพอโดยไม่ต้องจ่ายมากกับแขกที่ไม่พึงประสงค์เกี่ยวกับของเรา

เป็นหนึ่งมกราคม เช้ามาก early-a การจับ Frosty เช้า Cove ทั้งหมดสีเทากับฮอร์ฟรอสต์ ระลอกคลื่นซัดเบาๆบนหิน ซุนต่ำก็เพียงสัมผัสยอดเขาและส่องแสงได้ไกลมาจากทะเล . กัปตันมีเพิ่มขึ้นกว่าปกติ และได้ออกเดินทางลงไปที่ชายหาดเขาควงดาบใต้กระโปรงกว้างของเสื้อสีฟ้าเก่าของเขา , ทองเหลืองกล้องโทรทรรศน์ภายใต้แขนของเขา หมวกของเขาเอียงกลับบนศีรษะของเขา ผมจำได้ว่าลมหายใจของเขาแขวนเหมือนควันในการปลุกของเขาขณะที่เขา strode ออกไป และเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินจากเขาขณะที่เขาหันหินใหญ่เป็นเสียงกรนดังของความไม่พอใจ เหมือนกับจิตใจของเขาก็ยังคงวิ่งตาม ดร. ลีวีซี่

ดีแม่ขึ้นไปข้างบนกับพ่อและฉันวางโต๊ะอาหารเช้ากับการกลับมาของกัปตันเมื่อประตูห้องรับแขกเปิดและคนที่ก้าวเข้ามาในที่ผมเคยตั้งตาของฉันก่อน เขาหน้าซีด tallowy สิ่งมีชีวิต ต้องการสองนิ้วของมือซ้าย และแม้ว่าเขาใส่ดาบ เขาดูไม่เหมือนนักรบ ฉันมีตาของฉันเปิดเสมอสำหรับ seafaring ผู้ชาย ขาหนึ่งหรือสองและผมจำได้ว่าตัวนี้งงเลย เขาไม่ได้ sailorly แต่เขามีท่วงท่าของทะเลกับเขาด้วย

ผมถามเค้าว่า สำหรับบริการของเขาและเขากล่าวว่าเขาจะพารัม แต่ขณะที่ผมกำลังจะออกจากห้องไป เขานั่งลงบนโต๊ะและ motioned ฉันเข้ามาใกล้ ฉันหยุดที่ฉันด้วยผ้าเช็ดปากของฉันในมือของฉัน

" มาที่นี่ ซันนี่ กล่าวว่า " เขา " มาใกล้ๆนี่ "

ฉันก้าวใกล้เข้ามา

" นี่คือโต๊ะสำหรับบิลคู่ของฉัน " เขาถามกับชนิดของเลียร์

ฉันบอกเขาว่าผมไม่ได้รู้จัก บิล คู่หูของเขา และนี่สำหรับคนที่อยู่ในบ้านที่เราเรียกว่ากัปตัน

" ดี " เขากล่าว " บิลล์ เพื่อนของฉันถูกเรียกว่ากัปตัน เหมือนไม่ เขามีแผลที่แก้ม และวิธีที่ยิ่งใหญ่ รื่นรมย์กับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการดื่ม มีบิลล์ เพื่อนของฉันเราจะใส่มันแย้งเหมือนที่กัปตันได้แผลที่แก้ม และเราจะใส่มัน ถ้าคุณต้องการที่แก้มแน่ๆ อ่า ! ผมบอกคุณแล้ว ตอนนี้ คือ บิล เพื่อนในบ้านนี้ ?

ผมบอกเขาว่า เขาออกเดิน

" ซึ่งทาง ซันนี่ ? วิธีที่เขาจากไป ?

เมื่อผมชี้ให้เห็นหินและบอกเขาว่ากัปตันจะต้องกลับแล้ว เร็วๆ นี้ตอบไม่กี่คำถามอื่น " อา " เขากล่าว " นี้จะดีเท่าดื่มกับบิลเพื่อนของฉัน "

การแสดงออกของใบหน้าของเขาขณะที่เขาพูดคำเหล่านี้ที่ไม่น่ารื่นรมย์ และฉันก็มีเหตุผลของฉันสำหรับการคิดที่แปลกผิด สมมติว่าเขาหมายถึง สิ่งที่เขาพูด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของผม ผมคิด และอีกอย่างมันก็ยากที่จะรู้ว่าสิ่งที่ต้องทำคนแปลกหน้าก็แขวนกับข้างประตู อินน์ , peering รอบมุมเหมือนแมวรอเมาส์ เมื่อฉันก้าวออกมาสู่ถนน แต่ทันทีที่เขาเรียกฉันกลับมา ฉันจะไม่เชื่อฟังรวดเร็วเพียงพอสำหรับความนึกคิดของเขา การเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวที่สุดมาหน้า tallowy ของเขา , และเขาได้สั่งให้ฉันสาบานว่าฉันกระโดดทันทีที่ฉันกลับไปอีกครั้ง เขากลับมายังอดีตของเขาเล็กน้อยลักษณะครึ่งครึ่งหัวเราะเยาะ , patted ฉันบนไหล่ บอกว่าฉันเป็นเด็กดี และเขาได้ยึดค่อนข้างแฟนซีฉัน ฉันมีลูกชายของฉันเอง " เขากล่าว " เป็นเหมือนคุณเป็นสองบล็อก และเขาภูมิใจในศิลปะของฉัน ' แต่สิ่งที่ดีสำหรับเด็กๆคือ วินัย วินัย ซันนี่ ตอนนี้ , ถ้าคุณได้แล่นตามบิลคุณจะไม่ต้องยืน ต้องพูดสองครั้ง ไม่ใช่คุณ นั่นไม่ใช่วิธีของบิล หรือทางของบริษัทที่เดินทางไปกับเขา และที่นี่นั่นเอง คือ บิลล์ เพื่อนของฉัน กับสายลับแก้วภายใต้แขนของเขา อวยพรพ่อ ' ศิลปะเพื่อให้แน่ใจว่า คุณและฉันก็จะกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น ซอนนี่ และไปหลบหลังประตู และเราจะให้บิลเล็กน้อยแปลกใจอวยพรศิลปะของเขา " ฉันพูดอีก "

แล้วพูดว่าคนแปลกหน้าการสนับสนุนพร้อมกับฉันเข้าไปในห้อง แล้วให้ฉันอยู่ข้างหลังเขาในมุมที่เราทั้งคู่อยู่ที่ประตูเปิด ผมไม่สบายใจมาก และตื่นตระหนก ในขณะที่คุณอาจแฟนซี และมันค่อนข้างเพิ่มความกลัวของฉันสังเกตว่าคนแปลกหน้าแน่นอน กลัวตัวเอง เขาล้างด้ามของมีดสั้นของเขาและปล่อยดาบในฝัก ;และตลอดเวลาที่เรารอเขาเก็บกลืน ถ้าเขารู้สึกว่าสิ่งที่เราใช้เรียกก้อนในคอ

ในที่สุดสโทร์ดี้กัปตัน กระแทกประตูตามหลังเขา โดยไม่ต้องมอง ซ้าย หรือ ขวา และเดินตรงข้ามห้องที่เช้า

รอคอยเขา " บิล " กล่าวว่า คนแปลกหน้า ในเสียงที่ฉันคิดว่าเขาพยายามจะทำให้ตัวหนาและใหญ่

กัปตันหมุนวนบนส้นเท้าของเขาและด้านหน้าเรา ทั้งหมดบราวน์ได้ออกไปจากใบหน้าและจมูกของเขาเป็นสีฟ้า เขาดูเป็นผู้ชายที่เห็นผี หรือ ปีศาจ หรืออะไรที่แย่กว่า ถ้าอะไรที่สามารถ และจากคำพูดของฉัน ฉันรู้สึกเสียใจที่เห็นเขาทั้งหมดในช่วงเวลาเปิดแก่และป่วย

" มา บิล คุณก็รู้ คุณรู้ เป็นกะลาสีเรือ เก่า บิล ย่อมกล่าวว่า คนแปลกหน้า .

กัปตันทำแบบนี้ง่ะ

" หมาดำ " บอกว่าเขา

" ใคร ? " คืนอื่น ๆ ได้สบายใจของเขา หมาดำที่เคยมาเห็นพ่อกะลาสี บิลลี่ ที่นายพลที่ตั้ง Inn อ้า , บิล , บิล , เราได้เห็นสายตาของเวลา เราสองคน ตั้งแต่ฉันสูญเสียพวกเขาสองกรงเล็บ " ถือมือของเขาถูก

" ดูนี่ " กัปตัน " นายเรียกฉันลงมา นี่ชั้นงั้นก็พูดขึ้น มันคืออะไร ?

" นายบิล หมาดำ " กลับมา " คุณพูดถูกนะ บิลลี่ ผมขอเหล้าแก้วจากที่รักของเด็กที่นี่ ผมถึงได้ชอบ และเราก็นั่ง ถ้าจะกรุณา และพูดคุย shipmates สี่เหลี่ยม เหมือนเก่า . "

เมื่อฉันกลับกับเหล้ารัมพวกเขากำลังนั่งอยู่บนด้านข้างของกัปตันโต๊ะอาหารหมาดำข้างประตูและนั่งด้านข้างเพื่อให้ตาข้างหนึ่งกับกะลาสีเรือเก่าของเขาและหนึ่ง อย่างที่คิด เมื่อถอยของเขา

เขาเชิญฉันไปและออกจากประตูเปิดกว้าง " . ไม่มี keyholes ของคุณสำหรับฉัน , ซันนี่ , " เขากล่าวว่าและฉันซ้ายด้วยกันและเกษียณในบาร์

" มานานแต่ผมก็ทำดีที่สุดแล้วฟัง ผมจะได้ยินเสียงอะไร แต่ต่ำ gattling แต่ในที่สุดเสียงเริ่มเติบโตขึ้น และสามารถเลือกคำหรือสอง ส่วนใหญ่คำสาบานจากกัปตัน

" ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ และจบมัน ! " เขาร้องไห้ซักครั้ง และอีกครั้ง " ถ้ามันมาแกว่ง , แกว่ง , พูด

" .อยู่ดีๆ มีการระเบิดที่ยิ่งใหญ่ของคำสาบานและเสียงอื่น ๆ เก้าอี้และโต๊ะไปในก้อน , การปะทะกันของเหล็กตาม แล้วเสียงร้องของความเจ็บปวด และถัดไปทันที ผมเห็นหมาดำในเที่ยวบินเต็ม และกัปตันกวดไล่ ทั้งวาด cutlasses และอดีต สตรีมมิ่งจากเลือดที่ไหล่ซ้ายแค่ที่ประตูกัปตันมุ่งหลบหนีอีกมหาศาล ตัด ซึ่งจะต้องแยกเขาไปจีนมันไม่ได้ถูกสกัดโดยป้ายใหญ่ที่ตั้งของพล . คุณอาจจะเห็นรอยบากที่ด้านล่างของกรอบวันนี้

ที่ระเบิดเป็นสุดท้ายของการต่อสู้ เมื่อออกมาตามถนน หมาดำทั้งๆที่แผลของเขามีคู่ที่ยอดเยี่ยมของรองเท้าที่สะอาดและหายตัวไปเกินขอบของเนินเขาในครึ่งนาที กัปตัน สำหรับส่วนของเขายืนจ้องป้ายเหมือนสับสนว่ะ แล้วเขาก็ส่งมือของเขาผ่านดวงตาของเขา หลายๆ ครั้ง และในที่สุด หันกลับเข้าไปในบ้าน

" จิม " บอกว่า " รัม " ; และที่เขาพูดเขา reeled นิดหน่อย จับเองกับมือข้างหนึ่งกับผนัง

" เจ็บมั้ย ? " ร้องไห้ฉัน

" รัม " เขาย้ำ . ฉันต้องออกไปจากที่นี่ รัม รัม !

ผมก็วิ่งไปเก็บมัน แต่ผมค่อนข้าง unsteadied ทั้งหมดที่ได้ลดลง และฉันทำหนึ่งแก้วและสิ่งสกปรกก๊อก และในขณะที่ฉันกำลังในแบบของฉันเอง ฉันได้ยินเสียงล้มดังในห้องนั่งเล่น และวิ่งใน เห็นหัวหน้านอนเหยียดยาวบนพื้น พร้อมกันทันที แม่ของฉันเมื่อร้องไห้ และต่อสู้ วิ่งลงไปข้างล่างเพื่อช่วยฉัน ระหว่างที่เรายกศีรษะของเขา เขาหายใจดังมาก และ หนัก แต่ดวงตาของเขาปิดและหน้าสีน่ากลัว

" Dear เดียร์รี่ผม " ร้องไห้ " แม่ของฉันสิ่งที่น่าอับอายเมื่อบ้าน และคุณพ่อของคุณไม่ดีป่วย !

ในตอนนี้ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ช่วยกัปตันหรืออื่น ๆ คิดแต่ว่าเขาได้ตายเจ็บในการต่อสู้กับคนแปลกหน้า ฉันมีเหล้า เพื่อให้แน่ใจ และพยายามที่จะวางมันลงลำคอของเขา แต่ฟันของเขาแน่น เงียบ และขากรรไกรแข็งแรงเท่าเหล็ก มันคือการปลดปล่อยความสุขสำหรับเรา เมื่อประตูเปิด และคุณหมอลีวีซี่เข้ามา ในการเยี่ยมชมของเขากับพ่อ

" คุณหมอ " เราร้อง " ทำไงดี ? ที่เขาได้รับบาดเจ็บ ?

" ได้รับบาดเจ็บ ? ในที่สุดซอติด ! " กล่าวว่า หมอ ไม่มีบาดเจ็บมากกว่าคุณ หรือผม ผู้ชาย มีจังหวะที่ผมเตือนเขา ตอนนี้ คุณนาย ฮอว์กินส์ แค่คุณวิ่งขึ้นบันไดเพื่อสามีของคุณ และบอกเขาว่า ถ้าเป็นไปได้ อะไรเกี่ยวกับมัน สำหรับส่วนของฉัน , ฉันต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยเจ้าพวกนี้ trebly ชีวิตไร้ค่า ; จิม เอาอ่าง "

พอฉันกลับมาพร้อมอ่างหมอก็ฉีกแขนเสื้อของกัปตันและสัมผัสแขนแข็งแรงของเขาดี มันเป็นรอยสักในที่ต่าง ๆ " โชคดีที่นี่ " " ลมยุติธรรม " และ " บิลลี่กระดูกความนึกคิดของเขา " ถูกมากอย่างประณีตและชัดเจนรันบนปลายแขน และใกล้ไหล่มีร่างของผู้ชายแขวนคอห้อยจากมันได้ ฉันคิดว่า มีวิญญาณที่ยิ่งใหญ่

" " " กล่าวว่า หมอสัมผัสภาพนี้ด้วยนิ้วของเขา และตอนนี้ ท่านบิลลี่กระดูก ถ้านั่นเป็นชื่อของคุณ , เราต้องดูที่สีของเลือดของคุณ จิม , " เขากล่าวว่า , " คุณกลัวเลือด ?

" ไม่ครับ " I .

" แล้ว " เขากล่าว " คุณถืออ่าง " และด้วยความที่เขาเอามีดหมอของเขาและเปิดหลอดเลือดดำ

เลือดมากถ่ายก่อนที่กัปตันเปิดตาและมองอย่างมัวๆ เกี่ยวกับเขาครั้งแรกที่เขา recogn