It's just another day on the battle

It's just another day on the battlefields of World War I . As our speaker lets us know right away, however, "normal" isn't a word that has any meaning for the soldiers anymore. They're all mentally and physically ravaged by the exertions of battle.

And then it gets worse. Just as the men are heading home for the night, gas shells drop beside them. The soldiers scramble for their gas masks in a frantic attempt to save their own lives. Unfortunately, they don't all get to their masks in time. Our speaker watches as a member of his crew chokes and staggers in the toxic fumes, unable to save him from an excruciating certain death.

Now fast-forward. It's some time after the battle, but our speaker just can't get the sight of his dying comrade out of his head. The soldier's image is everywhere: in the speaker's thoughts, in his dreams, in his poetry. Worst of all, our speaker can't do anything to help the dying soldier.

Bitterly, the speaker finally addresses the people at home who rally around the youth of England, and urge them to fight for personal glory and national honor. He wonders how they can continue to call for war. If they could only witness the physical agony war creates – or even experience the emotional trauma that the speaker's going through now – the speaker thinks they might change their views. In the speaker's mind, there's noting glorious or honorable about death. Or, for that matter, war itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้เพียงหนึ่งวันในการต่อสู้ของสงครามโลก เป็นลำโพงของเราช่วยให้เราทราบทันที อย่างไร ตาม "ปกติ" ไม่ใช่คำที่มีความหมายสำหรับทหารอีกต่อไป พวกเขากำลังทั้งกาย และใจ ravaged โดยมือของรบแล้ว มันจะแย่ เหมือนคนหัวหน้าแรกสำหรับกลางคืน เชลล์แก๊สวางอยู่ด้านข้าง การล่าอาณานิคมของทหารในการสเปรย์ดับกลิ่นในคลั่งพยายามบันทึกของตนเองอยู่ อับ จะไม่ทั้งหมดได้กับรูปแบบของพวกเขาในเวลา ลำโพงของเรานาฬิกา chokes สมาชิกลูกเรือของเขา และ staggers ในควันพิษ สามารถบันทึกเขาจากการ excruciating ตายแน่นอนขณะกรอไปข้างหน้า เป็นเวลาหลังจากการต่อสู้ แต่ลำโพงของเราไม่ได้เห็น comrade ของเขาตายจากศีรษะของเขา เป็นภาพของทหารทุก: ในความคิดของผู้บรรยาย ในฝันของเขา ในบทกวีของเขา มาก ลำโพงของเราไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยทหารตาย พิรี้พิไร ลำโพงที่สุดท้ายอยู่คนที่บ้านที่ชุมนุมสถานเยาวชนของอังกฤษ และกระตุ้นให้พวกเขาต่อสู้ส่วนบุคคลเกียรติและเกียรติแห่งชาติ เขาประหลาดใจว่า พวกเขาสามารถยังเรียกสงคราม ถ้าพวกเขาสามารถเป็นพยานเท่านั้น สร้าง – สงครามทุกข์ทรมานจริง หรือแม้กระทั่งพบการบาดเจ็บทางอารมณ์ที่ผู้ของผ่านตอนนี้ – ผู้คิดจะอาจเปลี่ยนมุมมองของพวกเขา ในจิตใจของผู้บรรยาย มีสังเกตรุ่งโรจน์ หรือน่านับถือเกี่ยวกับความตาย หรือ เรื่องที่ สงครามเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันก็แค่อีกวันในสนามรบของสงครามโลกครั้งที่ เป็นลำโพงของเราช่วยให้เราทราบทันที แต่ " ไม่ปกติ " เป็นคำที่มีความหมายสำหรับทหารอีกต่อไป พวกเขากำลังกาย และทำลายโดยออกแรงต่อสู้

แล้วมันแย่แล้ว เหมือนคนกำลังมุ่งหน้ากลับบ้านในตอนกลางคืน หอย แก๊ส วางด้านข้างทหารชิงหน้ากากก๊าซของพวกเขาในการพยายามปั่นป่วนเพื่อช่วยชีวิตของพวกเขาเอง แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้รับรูปแบบของพวกเขาในเวลา นาฬิกา ลำโพงของเรา ในฐานะสมาชิกของลูกเรือของเขาและทำให้โรคสมองในควันพิษ ไม่สามารถช่วยเขาจากความตายระทมทุกข์ .

ตอนนี้ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มันเป็นบางเวลา หลังการรบแต่ประธานของเราก็ไม่เห็นสหายตายของเขาออกไปจากหัวของเขา ภาพลักษณ์ของทหารได้ทุกที่ : ในความคิดของผู้พูด ในความฝันของเขาในบทกวีของเขา ที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมด ลำโพงของเราไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยให้ตาย ทหาร

อย่างขมขื่น ลำโพงสุดท้ายอยู่คน ที่บ้าน ใครมาชุมนุมเยาวชนอังกฤษและกระตุ้นให้พวกเขาต่อสู้เพื่อเกียรติยศและศักดิ์ศรีของชาติ เขาสงสัยว่าพวกเขายังคงสามารถที่จะทำสงคราม ถ้าพวกเขาได้เห็นความทรมานทางกาย หรือแม้แต่สร้างสงครามและประสบการณ์ทางอารมณ์ trauma ที่ผู้พูดจะผ่านตอนนี้–ผู้พูดคิดว่าพวกเขาอาจจะเปลี่ยนมุมมองของพวกเขา ในการสนทนาของจิต ไม่มีอะไรประเสริฐหรือมีเกียรติเกี่ยวกับความตาย หรือ เรื่องสงครามนั่นเอง