Jihoon felt himself mentally decomp

Jihoon felt himself mentally decompose. Seungcheol knew. He knew that he liked him and was now calling him out in front of his face to Joshua. Although it was indirectly, it was still so obvious. Why couldn't he just talk to him to his face like a normal human being? Rejection was not another thing Jihoon wanted to add to his list so decided now was the time to walk away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jihoon รู้สึกตัวเองจิตใจเปื่อย Seungcheol รู้ เขารู้ว่า เขาชอบเขา และถูกตอนนี้เรียกเขาออกมาต่อหน้าพระพักตร์กับโยชูวา แต่อ้อม ยังคงชัดเจนดังนั้น ทำไมไม่สามารถเขาเพียงพูดคุยกับเขาต่อหน้าเช่นมนุษย์ปกติหรือไม่ การปฏิเสธไม่ใช่สิ่งอื่น Jihoon อยากเพิ่มกับรายการตัดสินใจดังนั้น ตอนนี้ได้เวลาเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จีฮุนรู้สึกว่าตัวเองใจสลาย Seungcheol รู้ เขารู้ว่าเขาชอบเขาและตอนนี้เรียกเขาออกไปข้างหน้าของใบหน้าของเขากับโยชูวา แม้ว่ามันจะเป็นทางอ้อมมันก็ยังคงชัดเจนดังนั้น ทำไมเขาไม่เพียงแค่พูดคุยกับเขาเพื่อใบหน้าของเขาเหมือนมนุษย์ปกติ? ปฏิเสธไม่ได้เป็นสิ่งที่จีฮุนอื่นต้องการที่จะเพิ่มรายชื่อของเขาเพื่อให้ตัดสินใจในขณะนี้เป็นเวลาที่จะเดินออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีฮุนรู้สึกว่าตัวเองใจเน่า seungcheol รู้ เขารู้ว่าเขาชอบเขาและตอนนี้เรียกเขาออกมาในด้านหน้าของใบหน้าของเขากับโจชัว แม้ว่าจะเป็นทางอ้อม มันยังชัดเจนมาก ทำไมเค้าไม่พูดกับเขา ใบหน้าของเขาเหมือนคนปกติ ? การปฏิเสธก็ไม่ได้ อีกอย่างจีฮุนต้องการเพิ่มรายการของเขาจึงตัดสินใจตอนนี้เป็นเวลาที่จะเดินจากไป