There is considerable variation in

There is considerable variation in the use of the term discourse analysis, so I
had better insert a brief note on what I mean by it. First, I do not intend to
draw any important distinction between text and discourse. As these terms
are normally used, they often imply only a difference in emphasis, but
nothing of theoretical importance need hang on the distinction. A distinction
is sometimes implied between written text and spoken discourse.
Alternatively, discourse refers to interactive language versus text as noninteractive
monologue, whether spoken or written. For example, one can
talk of the text of a speech. Another distinction is that discourse implies
length whereas a text may be very short. Halliday and Hasan (1976) define a
text as a semantic unit and point out that complete texts include Exit and No
smoking. Some scholars have used the two terms to label theoretically
important distinctions, but since I will not be concerned with those distinctions
here, I will ignore them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความผันแปรมากในการใช้การวิเคราะห์วาทกรรมคำว่า ดังนั้นฉันดีมีแทรกหมายเหตุสั้น ๆ บนไงตามนั้น ครั้งแรก ฉันไม่ต้องการวาดมีความแตกต่างสำคัญระหว่างข้อความและวาทกรรม เป็นเงื่อนไขเหล่านี้โดยปกติจะใช้ พวกเขามักเป็นสิทธิ์แบบต่าง การเน้นเฉพาะ แต่สิ่งสำคัญที่ทฤษฎีต้องแขวนไว้แตก มีความแตกต่างบางครั้งนัยพูดวาทกรรม และระหว่างเขียนข้อความหรือ วาทกรรมหมายถึงภาษาที่โต้ตอบกับข้อความเป็นการโต้ตอบmonologue พูด หรือเขียน ตัวอย่าง ได้พูดคุยของข้อความของคำพูด มีความแตกต่างอีกว่า วาทกรรมหมายถึงความยาวในขณะที่ข้อความอาจจะสั้นมากขึ้น Halliday และฮะ (1976) กำหนดความข้อความที่เป็นหน่วยทางตรรกและจุดออกข้อความสมบูรณ์รวมออกและไม่มีสูบบุหรี่ นักวิชาการบางคนได้ใช้เงื่อนไขสองการตามหลักวิชาความสำคัญ แต่ฉันจะไม่ให้เกี่ยวข้องกับข้อแตกต่างเหล่านั้นที่นี่ ผมจะไม่สนใจพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในการใช้งานของการวิเคราะห์วาทกรรมคำว่าเป็นดังนั้นฉันได้ดีกว่าใส่โน้ตสั้น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ผมหมายถึงมัน ครั้งแรกผมไม่ได้ตั้งใจจะวาดแตกต่างที่สำคัญระหว่างข้อความและวาทกรรม ในฐานะที่เป็นคำเหล่านี้ถูกนำมาใช้ตามปกติพวกเขามักจะบ่งบอกถึงความแตกต่างในเพียงเน้นแต่ไม่มีอะไรที่มีความสำคัญทางทฤษฎีต้องแขวนบนความแตกต่าง ความแตกต่างบอกเป็นนัย ๆ บางครั้งระหว่างข้อความที่เขียนและการสนทนาพูด. อีกทางเลือกหนึ่งวาทกรรมหมายถึงภาษาโต้ตอบกับข้อความเป็น noninteractive คนเดียวไม่ว่าจะพูดหรือเขียน ตัวอย่างเช่นหนึ่งสามารถพูดคุยของข้อความในการพูดที่ ความแตกต่างก็คือว่าวาทกรรมหมายถึงระยะเวลาในขณะที่อาจจะเป็นข้อความที่สั้นมาก ฮัลลิเดย์และฮะซัน (1976) กำหนดข้อความที่เป็นหน่วยความหมายและชี้ให้เห็นว่าข้อความที่สมบูรณ์รวมถึงการจบการทำงานและไม่มีการสูบบุหรี่ นักวิชาการบางคนได้ใช้คำสองคำที่จะติดป้ายทฤษฎีความแตกต่างที่สำคัญแต่ตั้งแต่ผมจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับความแตกต่างเหล่านั้นที่นี่ผมจะไม่สนใจพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการเปลี่ยนแปลงมากในการใช้งานของการวิเคราะห์ศัพท์วาทกรรม ก็เลย
น่าจะแทรกโน้ตสั้น ๆเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันหมายถึงมัน ตอนแรกผมตั้งใจจะวาดใด ๆที่สำคัญ
ความแตกต่างระหว่างข้อความและวาทกรรม เป็นเงื่อนไข
เหล่านี้จะใช้ตามปกติ พวกเขามักจะหมายถึงเฉพาะความแตกต่างในการเน้นความสำคัญของทฤษฎี แต่
ไม่มีอะไรต้องแขวนบนความแตกต่าง ความแตกต่าง
บางครั้งข้อความที่เขียนและพูดโดยนัยระหว่างวาทกรรม .
หรือวาทกรรมหมายถึงภาษาโต้ตอบกับข้อความที่ noninteractive
คับ ไม่ว่าจะพูดหรือเขียน ตัวอย่างเช่นหนึ่งสามารถ
พูดข้อความของการพูด ความแตกต่างอีกประการหนึ่งคือ วาทกรรม หมายถึง
ความยาวในขณะที่ข้อความอาจจะสั้นมาก ฮอลลิเดย์ และฮะซัน ( 1976 ) กําหนด
ข้อความเป็นหน่วยอรรถ และชี้ว่า ข้อความที่สมบูรณ์ รวมถึงทางออกและไม่มี
สูบบุหรี่ นักวิชาการบางคนได้ใช้เงื่อนไขสองป้ายความแตกต่างที่สำคัญในทางทฤษฎี
, แต่ผมจะไม่กังวลกับความแตกต่างเหล่านั้น
ที่นี่ ผมจะไม่สนใจพวกเขา