Discussion and ConclusionThis study

Discussion and Conclusion
This study indicated that employed female adolescents with monthly income
of 5,000 to 10,000 or more had a risk factor of diet pill usage. Chanmanee T. (1994)
found no relationship between age, body weight, educational status, occupation and
diet pill usage.(2) Nolvachai W.(2007) found monthly income with female
reproduction were factors that significantly predicted participants with diet pill
usage(13) and Yuktanonda P.(2003) found monthly income with female adolescents
was a factor that significantly predicted participants with diet pill usage.(14) Similar
to this study, the findings indicated that female adolescents with an occupation, and
monthly income of 5,000 to 10,000 or more had a risk factor of diet pill usage and the
other demographic found no relationship between age, body weight index and
educational status with diet pill usage.
This study found subjects without depression had an increased risk of diet pill
usage that was statistically significant (OR=1.82, 95%CI: 1.08-3.05) Patten SB.
(2002) found when these drugs were used, major depression will continue to be an
important clinical consideration because of the elevated frequency with which major
depression occurs in obese patients, the contribution that major depression may make
to poor outcomes in nonpharmacological weight loss treatment and because of the
interplay between symptoms of depression and weight loss treatment.(15) It is still
unclear whether the relationship between obesity and depression is causal, and if so,
whether obesity causes depression or depression causes obesity. Implications for
health care providers and suggestions for future research are discussed.(16) Because
the study is a cross-sectional survey, and used self-reported questionnaires of
exposure to these diet pills, these findings indicate that not depressive
psychopathology is not strongly associated with the use of diet pills.(17) But it was
interesting data because both groups had depression very much(60.1%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายและสรุปการศึกษานี้ระบุที่จ้างวัยรุ่นหญิงที่ มีรายได้ต่อเดือนของ 5,000 ถึง 10,000 หรือมากกว่าได้เป็นปัจจัยเสี่ยงของการใช้ยาอาหาร ต. Chanmanee (1994)พบไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างอายุ น้ำหนัก สถานะการศึกษา อาชีพ และอาหารการใช้ยา (2) Nolvachai W.(2007) พบว่ารายได้ต่อเดือนกับหญิงสืบพันธุ์เป็นปัจจัยที่ทำนายอย่างมีนัยสำคัญร่วมกับยาอาหารusage(13) และ Yuktanonda P.(2003) พบรายได้ต่อเดือนกับวัยรุ่นหญิงเป็นปัจจัยที่ทำนายร่วมกับอาหารการใช้ยาอย่างมีนัยสำคัญ (14) คล้ายการศึกษานี้ ผลการวิจัยระบุว่า หญิงวัยรุ่นกับอาชีพ และรายได้ต่อเดือน 5,000 ถึง 10,000 หรือมากกว่าได้เป็นปัจจัยเสี่ยงของการใช้ยาอาหารและอื่น ๆ ประชากรพบไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างอายุ ดัชนีน้ำหนักร่างกาย และสถานะการศึกษา ด้วยการใช้ยาอาหารการศึกษานี้พบวัตถุ โดยไม่มีภาวะซึมเศร้ามีความเสี่ยงของยาอาหารการใช้งานที่มีนัยสำคัญทางสถิติ (OR = 1.82, 95% CI: 1.08 3.05) SB แพทเท็นปอนด์แคม(2002) พบเมื่อใช้ยาเหล่านี้ ที่สำคัญภาวะซึมเศร้าจะมีพิจารณาทางคลินิกสำคัญเนื่องจากความถี่สูง ด้วยภาวะซึมเศร้าเกิดขึ้นในผู้ป่วยโรคอ้วน การมีส่วนร่วมที่ซึมเศร้าอาจทำให้ให้ผลไม่ดี ในการรักษาสูญเสียน้ำหนัก nonpharmacological และเนื่องจากการความสัมพันธ์ระหว่างอาการของภาวะซึมเศร้าและน้ำหนักการรักษาสูญเสีย (15) ก็ยังคงชัดเจน ว่าความสัมพันธ์ระหว่างโรคอ้วนและภาวะซึมเศร้าเป็นสาเหตุ และไม่ว่าโรคอ้วนทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าหรือภาวะซึมเศร้าทำให้เกิดโรคอ้วน ผลกระทบสำหรับกล่าวถึงผู้ให้บริการสุขภาพและข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในอนาคต (16) เนื่องจากการศึกษาการสำรวจโรงพยาบาล และใช้แบบสอบถามรายงานตนเองของสัมผัสกับยาเหล่านี้ ค้นพบเหล่านี้บ่งชี้ว่า ไม่ซึมเศร้าpsychopathology ไม่ขอเกี่ยวข้องกับการใช้ยา (17) แต่ก็สนใจข้อมูลเนื่องจากทั้งสองกลุ่มมีอาการซึมเศร้ามาก much(60.1%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายและสรุป
การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าวัยรุ่นหญิงที่มีงานทำมีรายได้ต่อเดือน
5,000 ถึง 10,000 หรือมากกว่ามีปัจจัยเสี่ยงของการใช้อาหารเม็ด Chanmanee T. (1994)
พบว่าไม่มีความสัมพันธ์อายุน้ำหนักของร่างกายสถานะการศึกษาอาชีพและระหว่าง
การใช้ยาอาหาร (2). Nolvachai ดับบลิว (2007) พบว่ารายได้ต่อเดือนกับหญิง
สืบพันธุ์เป็นปัจจัยที่มีนัยสำคัญที่คาดการณ์ผู้เข้าร่วมกับการรับประทานอาหารยา
การใช้งาน ( 13) และ Yuktanonda P. (2003) พบว่ารายได้ต่อเดือนที่มีวัยรุ่นหญิง
เป็นปัจจัยที่มีนัยสำคัญที่คาดการณ์ผู้เข้าร่วมกับการใช้ยาอาหารได้. (14) ที่คล้ายกัน
ในการศึกษาครั้งนี้ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าวัยรุ่นหญิงที่มีอาชีพและ
รายได้ต่อเดือน 5,000 10,000 หรือมากกว่ามีปัจจัยเสี่ยงของการใช้ยาอาหารและ
ประชากรศาสตร์อื่น ๆ ที่พบไม่มีความสัมพันธ์อายุดัชนีน้ำหนักร่างกายและระหว่าง
สถานะการศึกษากับการใช้ยาอาหาร.
การศึกษาครั้งนี้พบว่าคนที่ไม่มีภาวะซึมเศร้ามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของยาอาหาร
การใช้งานที่เป็นนัยสำคัญทางสถิติ อย่างมีนัยสำคัญ (OR = 1.82, 95% CI: 1.08-3.05) เสื้อ SB.
(2002) พบว่าเมื่อยาเสพติดเหล่านี้ถูกนำมาใช้ซึมเศร้าที่สำคัญจะยังคงเป็น
การพิจารณาทางคลินิกที่สำคัญเพราะความถี่สูงที่สำคัญ
ภาวะซึมเศร้าที่เกิดขึ้นในผู้ป่วยโรคอ้วน ผลงานที่ว่าโรคซึมเศร้าอาจทำให้
ผลลัพธ์ที่ไม่ดีในการรักษาการสูญเสียน้ำหนัก nonpharmacological และเนื่องจาก
อิทธิพลซึ่งกันและกันระหว่างอาการของภาวะซึมเศร้าและการสูญเสียน้ำหนักการรักษา. (15) ก็ยังคง
ไม่มีความชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างโรคอ้วนและภาวะซึมเศร้าเป็นสาเหตุและถ้าเป็นเช่นนั้น ,
ไม่ว่าจะเป็นโรคอ้วนทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าหรือภาวะซึมเศร้าเป็นสาเหตุของโรคอ้วน ผลกระทบต่อการ
ให้บริการดูแลสุขภาพและข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในอนาคตที่จะกล่าวถึง. (16) เพราะ
การศึกษาคือการสำรวจภาคตัดขวางและใช้แบบสอบถามตนเองรายงานของ
การสัมผัสกับเหล่านี้ยาเม็ดอาหารค้นพบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าไม่ซึมเศร้า
จิตไม่ได้เกี่ยวข้องอย่างมาก ที่มีการใช้ยาลดน้ำหนักได้. (17) แต่มันก็เป็น
ข้อมูลที่น่าสนใจเพราะทั้งสองกลุ่มมีภาวะซึมเศร้ามาก (60.1%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายและสรุปผลการศึกษานี้พบว่า วัยรุ่นหญิงที่มีรายได้ต่อเดือนใช้5 , 000 , 000 หรือมากกว่ามีปัจจัยความเสี่ยงของการใช้ยาอาหาร เฉลิมโฉมที ( 1994 )ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างอายุ น้ำหนักตัว สถานภาพ การศึกษา อาชีพ และการใช้ยาอาหาร ( 2 ) nolvachai W . ( 2550 ) พบว่า รายได้ต่อเดือน กับ หญิงการสืบพันธุ์เป็นปัจจัยที่สามารถพยากรณ์ร่วมกับอาหารเม็ดการใช้ ( 13 ) และ yuktanonda หน้า ( 2546 ) พบว่า รายได้กับวัยรุ่นหญิงเป็นปัจจัยที่สามารถพยากรณ์ผู้ที่มีพฤติกรรมการใช้ยาลดความอ้วน ( 14 ) คล้ายผลการศึกษานี้ พบว่าวัยรุ่นหญิงที่มีอาชีพรายได้ต่อเดือน 5 , 000 - 10 , 000 หรือมากกว่ามีปัจจัยความเสี่ยงของการใช้ยาอาหารและอื่น ๆทั่วไป ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างอายุ น้ำหนักตัว ดัชนี และการศึกษาสถานภาพของการใช้ยาอาหารการศึกษานี้พบว่าวิชาที่ไม่มีภาวะซึมเศร้ามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของอาหารเม็ดการใช้งานที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ( OR = 1.82 , 95% CI : 1.08-3.05 ) แพทเทิร์น )( 2002 ) พบว่าเมื่อใช้ยาเหล่านี้เป็นโรคซึมเศร้าจะยังคงเป็นที่สำคัญทางคลินิกของการพิจารณา เพราะความถี่สูงที่เมเจอร์อาการซึมเศร้าที่เกิดขึ้นในผู้ป่วยโรคอ้วน , สมทบว่า โรคซึมเศร้า อาจทำให้เพื่อผลในการรักษาไม่ดีและการสูญเสียน้ำหนัก nonpharmacological เพราะของความต่างระหว่างอาการของภาวะซึมเศร้าและการสูญเสียน้ำหนักการรักษา ( 15 ) ยังคงเป็นชัดเจนว่า ความสัมพันธ์ระหว่างโรคอ้วนและภาวะซึมเศร้ามีความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ และถ้าเป็นเช่นนั้นไม่ว่าโรคอ้วนเป็นสาเหตุ depression หรือภาวะซึมเศร้าเป็นสาเหตุของโรคอ้วน สำหรับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพและข้อเสนอแนะสำหรับงานวิจัยในอนาคต รวมทั้ง ( 16 ) เพราะการศึกษานี้เป็นการสำรวจแบบตัดขวาง และใช้ self-reported แบบสอบถามของการสัมผัสกับอาหาร pills เหล่านี้ จากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า ไม่ใช่ โรคซึมเศร้าจิตไม่ได้อยู่ที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับการใช้ยาลดความอ้วน ( 17 ) แต่มันข้อมูลที่น่าสนใจ เพราะทั้ง 2 กลุ่ม มีภาวะซึมเศร้ามาก ( 60.1 % )