States Without a Presumptionof Nond

States Without a Presumption
of Nondisclosure
We found that few, if any, of the
provisions recommended in the
MSHPA or MSEHPA had been
adopted in many states. We also
found that state approaches to the
use and disclosure of public health
information could be broken
down into 2 models (Table 1). In
the first model, state statutes offered
the public no general presumption
of the privacy, confi-
dentiality, or nondisclosure of
public health information, but
protect information associated
with specific diseases. About half
the jurisdictions (25 of 51) fit this
first model. The others (26 of 51)
established a general protection
for personally identifiable health
information maintained by the
health department, but allowed for
exceptions to disclosure and offered
more stringent protections
for specific disease information.
In the states that fit the first
model, it is worth noting that silence
on the protection of public health
data does not necessarily mean that
data were not protected in practice,
but the absence of clear statutes did
give rise to questions about what
approaches were being applied to
protect data and who was the responsible
party. One possible explanation
for the absence of an
overarching provision is that until
the mid-20th century, when understanding
of disease and treatment
options were limited, state
and local public health authorities
routinely disclosed the names and
addresses of individuals with infectious
diseases in newspapers to
warn or protect others from exposure.27
Although such disclosures
are usually not necessary in today’s
society, silence in the law may be
reflective of historical factors. Another
possibility is that the common
law privacy right under which
a health care provider is expected
to maintain the confidentiality of
a person’s health information,
known as the patient---physician
privilege, is misunderstood to apply
to public health authorities as well.
The patient---physician privilege is
the duty of physicians––or, in some
cases, all health care providers––to
maintain the confidentiality of information
obtained in the course of
treatment, in accordance with state
laws and HIPAA provisions.
In most of the states that lacked
an overarching provision protecting
all health information (model
1), there were statutes that provided
special protections for certain
types of disease information
related to HIV, sexually transmitted
infections (STIs), or other specific
health conditions. Eighteen
states had provisions for the protection
of HIV-related information,
11 had restrictions on the disclosure
of STI information (still called venereal disease in some state
statutes), and 2 had provisions
related to other disease-specific
information, such as tuberculosis.
This type of policy approach,
known as exceptionalism, is controversial
even within public
health. Whereas advocates are
more likely to have success in
pursuing legislation that addresses
specific, narrow objectives on
a single disease, state officials and
public health officials find that
the resulting policies have unintended
consequences, are not
supported by scientific evidence,
create disease-based silos within
the public health system, and can
quickly become outdated. For example,
in some states, laws that
were passed in the 1950s through
1970s provided special protections
for ‘‘venereal disease,’’ a term
that is not commonly used in
practice and that is not clearly
applicable to infections that may
be bloodborne or sexually transmitted.
In South Dakota, the law
required that ‘‘The identity of any
individual... pursuant to a report
of a venereal disease shall be
maintained in the strictest confidence within the venereal disease
control system.’’28 Similarly, in
Tennessee the statute also explicitly
stated that disclosure of ‘‘venereal
disease’’ case reports was limited.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเมริกาไม่ มีข้อสันนิษฐานที่ของ Nondisclosureเราพบว่าบาง ถ้ามี ของข้อแนะนำในการMSHPA หรือ MSEHPA ได้นำมาใช้ในหลายรัฐ เรายังพบว่า รัฐยื่นไปใช้และเปิดเผยข้อมูลของสาธารณสุขข้อมูลอาจเสียหายลงเป็น 2 รุ่น (ตารางที่ 1) ในรุ่นแรก คดีรัฐเสนอประชาชนข้อสันนิษฐานไม่ทั่วไปของการเป็น confidentiality หรือ nondisclosure ของข้อมูลสาธารณสุข แต่ปกป้องข้อมูลที่เกี่ยวข้องมีโรคเฉพาะ ประมาณครึ่งเขตอำนาจศาล (25 51) พอดีนี้รุ่นแรก อื่น ๆ (26 51)สร้างป้องกันทั่วไปสุขภาพบุคคลเก็บข้อมูลโดยการแผนกสุขภาพ แต่ได้รับอนุญาตสำหรับข้อยกเว้นการเปิดเผยข้อมูล และนำเสนอการคุ้มครองอย่างเข้มงวดมากขึ้นสำหรับข้อมูลเฉพาะโรคในอเมริกาที่แรกรูปแบบ เป็นเร็ว ๆ ความเงียบนั้นป้องกันของสาธารณสุขข้อมูลไม่จำเป็นต้องหมายถึง การที่ไม่มีป้องกันข้อมูลในทางปฏิบัติแต่ขาดของคดีชัดเจนไม่ได้ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับอะไรการใช้วิธีการปกป้องข้อมูล และผู้รับผิดชอบการปาร์ตี้ หนึ่งคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการขาดงานของการคัดสรรบทบัญญัติว่าจนกลาง 20 ศตวรรษ เมื่อเข้าใจของโรคและการรักษาตัวเลือกถูกจำกัด รัฐและเจ้าหน้าที่สาธารณสุขท้องถิ่นเปิดเผยชื่อเป็นประจำ และที่อยู่ของบุคคลที่มีโรคติดเชื้อโรคในหนังสือพิมพ์ให้เตือน หรือป้องกันผู้อื่นจาก exposure.27แม้ว่าการเปิดเผยข้อมูลดังกล่าวโดยปกติไม่จำเป็นต้องมีในวันนี้สังคม ความเงียบในกฎหมายอาจเป็นได้สะท้อนปัจจัยทางประวัติศาสตร์ อื่นความเป็นไปได้ว่ามวลกฎหมายความเป็นส่วนตัวอยู่ภายใต้คาดว่าผู้ให้บริการดูแลสุขภาพการรักษาความลับของข้อมูลด้านสุขภาพของบุคคลเรียกว่าผู้ป่วย--แพทย์สิทธิ์การใช้งาน misunderstood ใช้สาธารณสุขแก่เช่นเป็นแพทย์สิทธิ์ผู้ป่วย---หน้าที่ของแพทย์ – - หรือ ในบางกรณี ทุกสุขภาพผู้ให้บริการ--การรักษาความลับของข้อมูลรับใน course ของรักษา ตามรัฐกฎหมายและบทบัญญัติ HIPAAในที่สุดรัฐที่ขาดปกป้องการจัดคัดสรรข้อมูลด้านสุขภาพทั้งหมด (รุ่น1), มีคดีที่ความคุ้มครองพิเศษสำหรับชนิดของข้อมูลโรคที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวี ส่งทางเพศการติดเชื้อ (STIs), หรือเฉพาะอื่น ๆสภาวะสุขภาพ เอททีนอเมริกามีบทบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวี11 มีข้อจำกัดในการเปิดเผยข้อมูล STI (ยังเรียกว่ากามโรคในบางรัฐคดี), และ 2 มีบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับเฉพาะโรคอื่น ๆรายละเอียด เช่นวัณโรคชนิดของวิธีการนโยบายเรียกว่า exceptionalism จะแย้งแม้ภายในรัฐสุขภาพ ในขณะสนับสนุนแนวโน้มที่จะมีความสำเร็จในใฝ่หากฎหมายที่อยู่วัตถุประสงค์เฉพาะ แคบในโรคเดียว เจ้าหน้าที่ของรัฐ และเจ้าหน้าที่สาธารณสุขพบว่านโยบายเกิดขึ้นได้โดยไม่ได้ตั้งใจไม่มีผลโดยหลักฐานทางวิทยาศาสตร์สร้างยุ้งฉางตามโรคภายในระบบสาธารณสุข และสามารถอย่างรวดเร็วเป็นล้าสมัย ตัวอย่างในบางประเทศอเมริกา กฎหมายที่ถูกส่งผ่านในช่วงทศวรรษ 1950 โดยทศวรรษ 1970 ให้ความคุ้มครองพิเศษสำหรับ ''กามโรค คำที่ไม่ใช้ทั่วไปในปฏิบัติที่ไม่ชัดเจนการติดเชื้อที่อาจได้ bloodborne หรือส่งทางเพศในเซาท์ดาโคตา กฎหมายต้องที่ "ตัวตนของบุคคลตามรายงาน...ของโรคเพศสัมพันธ์จะรักษาภายในเข้มงวดที่สุด confidence ภายในโรคเพศสัมพันธ์ควบคุมระบบ ''28 ในทำนองเดียวกัน ในเทนเนสซีกฎหมายยังชัดเจนกล่าวเปิดเผยว่า '' venerealโรค '' รายงานกรณีถูกจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหรัฐอเมริกาโดยไม่ต้องสันนิษฐาน
ของการไม่เปิดเผย
เราพบว่าไม่กี่ถ้าใด ๆ ของ
บทบัญญัติแนะนำใน
MSHPA หรือ MSEHPA ได้รับ
นำมาใช้ในหลายรัฐ นอกจากนี้เรายัง
พบว่ารัฐวิธีการ
ใช้และการเปิดเผยสาธารณสุข
ข้อมูลจะถูกแบ่ง
ออกเป็น 2 รุ่น (ตารางที่ 1) ใน
รุ่นแรกกฎเกณฑ์ของรัฐที่เสนอขาย
ประชาชนทั่วไปไม่มีข้อสันนิษฐาน
ของความเป็นส่วนตัว, confi-
ความลับหรือไม่เปิดเผยข้อมูลของ
ข้อมูลสุขภาพของประชาชน แต่
ปกป้องข้อมูลที่เกี่ยวข้อง
กับโรคที่เฉพาะเจาะจง ประมาณครึ่งหนึ่ง
เขตอำนาจศาล (25 จาก 51) พอดีนี้
รุ่นแรก อื่น ๆ (26 จาก 51)
ที่จัดตั้งขึ้นในการป้องกันทั่วไป
เพื่อสุขภาพที่สามารถระบุตัวบุคคล
ข้อมูลดูแลโดย
กรมสุขภาพ แต่ได้รับอนุญาตให้
ยกเว้นการเปิดเผยข้อมูลและเสนอ
ความคุ้มครองที่เข้มงวดมากขึ้น
สำหรับข้อมูลเฉพาะโรค.
ในรัฐที่เหมาะสมแรก
รุ่นจะมีมูลค่า สังเกตเงียบที่
เกี่ยวกับการคุ้มครองสุขภาพของประชาชน
ข้อมูลที่ไม่จำเป็นต้องหมายความว่า
ข้อมูลที่ได้มาไม่ได้รับการคุ้มครองในทางปฏิบัติ
แต่กรณีที่ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนไม่ได้
ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่
วิธีที่ถูกนำไปใช้กับ
การปกป้องข้อมูลและผู้ที่รับผิดชอบใน
งานปาร์ตี้ หนึ่งคำอธิบายที่เป็นไปได้
สำหรับกรณีที่ไม่มี
บทบัญญัติที่ครอบคลุมคือว่าจนถึง
ช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อความเข้าใจ
ของการเกิดโรคและการรักษา
ตัวเลือกที่ถูก จำกัด ของรัฐ
และหน่วยงานท้องถิ่นสาธารณสุข
เปิดเผยเป็นประจำชื่อและ
ที่อยู่ของบุคคลที่มีการติดเชื้อ
โรคในหนังสือพิมพ์เพื่อ
เตือน หรือปกป้องคนอื่น ๆ จาก exposure.27
แม้ว่าการเปิดเผยข้อมูลดังกล่าว
มักจะไม่จำเป็นในวันนี้
สังคมเงียบในกฎหมายอาจจะมี
การสะท้อนแสงของปัจจัยทางประวัติศาสตร์ อีกประการหนึ่งที่
เป็นไปได้คือการที่ร่วมกัน
เป็นส่วนตัวกฎหมายสิทธิภายใต้ซึ่ง
เป็นผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพที่คาดว่า
จะรักษาความลับของ
ข้อมูลด้านสุขภาพของบุคคล
ที่รู้จักในฐานะผู้ป่วย --- แพทย์
สิทธิ์เป็นเข้าใจผิดเพื่อนำไปใช้
ให้เจ้าหน้าที่สาธารณสุขเป็นอย่างดี.
ผู้ป่วย --- สิทธิ์แพทย์เป็น
หน้าที่ของแพทย์ - หรือในบาง
กรณีผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ - เพื่อ
รักษาความลับของข้อมูลที่
ได้รับในหลักสูตรของ
การรักษาให้สอดคล้องกับรัฐ
กฎหมายและบทบัญญัติ HIPAA.
ในส่วนของ รัฐที่ขาด
บทบัญญัติที่ครอบคลุมการปกป้อง
ข้อมูลด้านสุขภาพทั้งหมด (รูปแบบที่
1) มีกฎเกณฑ์ที่ให้
ความคุ้มครองพิเศษสำหรับบาง
ประเภทของข้อมูลโรค
ที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวีติดต่อทางเพศสัมพันธ์
การติดเชื้อ (ติดต่อทางเพศสัมพันธ์) หรืออื่น ๆ ที่เฉพาะเจาะจง
สภาวะสุขภาพ สิบแปด
รัฐมีบทบัญญัติสำหรับการป้องกัน
เอชไอวีของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ
11 มีข้อ จำกัด ในการเปิดเผย
ข้อมูล STI (ยังคงเรียกว่ากามโรคในบางรัฐ
กฎเกณฑ์) และ 2 ได้มีบทบัญญัติ
ที่เกี่ยวข้องกับโรคอื่น ๆ โดยเฉพาะ
ข้อมูลเช่นวัณโรค.
นี้ ประเภทของวิธีการนโยบาย
ที่รู้จักในฐานะ exceptionalism เป็นที่ถกเถียงกัน
แม้จะอยู่ในที่สาธารณะ
เพื่อสุขภาพ ในขณะที่ผู้สนับสนุนมี
แนวโน้มที่จะมีความสำเร็จในการ
ใฝ่หาการออกกฎหมายที่อยู่
ที่เฉพาะเจาะจงวัตถุประสงค์แคบ
โรคเดียวเจ้าหน้าที่รัฐและ
เจ้าหน้าที่สาธารณสุขพบว่า
นโยบายที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจมี
ผลที่ตามมาจะไม่ได้รับ
การสนับสนุนจากหลักฐานทางวิทยาศาสตร์
สร้างไซโลโรคที่ใช้ภายใน
ระบบสุขภาพของประชาชนและสามารถ
อย่างรวดเร็วกลายเป็นล้าสมัย ยกตัวอย่างเช่น
ในบางรัฐ, กฎหมายที่
ถูกส่งผ่านไปในปี 1950 ผ่าน
1970 ให้ความคุ้มครองพิเศษ
สำหรับ '' กามโรค, '' คำ
ที่ไม่ได้นำมาใช้ใน
การปฏิบัติงานและที่ไม่ได้อย่างชัดเจน
ที่ใช้บังคับกับการติดเชื้อที่อาจ
จะเป็นเลือดหรือทางเพศ ส่ง.
ในเซาท์ดาโกตากฎหมาย
กำหนดให้ '' ตัวตนของใด ๆ
ของแต่ละคน ... ตามรายงาน
ของกามโรคจะได้รับการ
เก็บรักษาไว้ใน confi- เข้มงวด
เชื่อภายในกามโรค
ระบบการควบคุม. '' 28 ในทำนองเดียวกันใน
เทนเนสซีกฎหมายนอกจากนี้ยังได้
กล่าวเปิดเผยว่า '' กามโรค
โรค '' รายงานกรณีที่ถูก จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหรัฐอเมริกา โดยข้อสันนิษฐานของ nondisclosure

เราพบว่าไม่กี่ถ้าใด ๆของข้อกำหนดใน

แนะนำ mshpa หรือ msehpa ได้
ประกาศใช้ในหลายรัฐ นอกจากนี้เรายังพบว่าแนวทางของรัฐ

ใช้และเปิดเผยข้อมูลสาธารณสุข

อาจจะหักลงเป็น 2 รุ่น ( ตารางที่ 1 ) ใน
รุ่นแรก รัฐกฎเกณฑ์ให้ประชาชนไม่ทั่วไป

ข้อสันนิษฐานของความเป็นส่วนตัว โดยสาร -
dentiality หรือ nondisclosure ของ
ข้อมูลสาธารณสุข แต่

ที่ปกป้องข้อมูลกับโรคที่เฉพาะเจาะจง ประมาณครึ่งหนึ่งของศาล ( 51 25

) พอดีรุ่นนี้ก่อน อื่นๆ ( 26 51 )

เพื่อสร้างทั่วไปการป้องกันข้อมูลส่วนบุคคลสุขภาพ

ดูแลโดยกรมสุขภาพ แต่อนุญาตให้ยกเว้นการเปิดเผยข้อมูลและเสนอ


ที่เข้มงวดมากขึ้นในการสำหรับข้อมูลเฉพาะโรค .
ในสหรัฐอเมริกาที่เหมาะสมกับรุ่นแรก

มันเป็นมูลค่า noting ที่เงียบในการคุ้มครองข้อมูลสาธารณสุข

ไม่ได้หมายความว่าข้อมูลที่มีการป้องกันในการปฏิบัติ
แต่ขาดกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนได้ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับอะไร

วิธีถูกใช้

ปกป้องข้อมูลและผู้ที่พรรครับผิดชอบ

หนึ่งเป็นไปได้อธิบาย
สำหรับการขาดการจัดการที่ครอบคลุมจนกระทั่ง

ช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อเข้าใจ

ของโรคและการรักษา ตัวเลือกมีจำกัด รัฐและท้องถิ่นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข

ตรวจเปิดเผยชื่อและที่อยู่ของบุคคลที่ติดเชื้อ

โรคในหนังสือพิมพ์

เตือนหรือป้องกันผู้อื่นจากการ 27
แม้ว่าเช่น . การเปิดเผยข้อมูล
มักจะไม่จำเป็นในวันนี้
สังคม ความเงียบในกฎหมายอาจ
สะท้อนปัจจัยทางประวัติศาสตร์ ความเป็นไปได้อีก
คือกฎหมายทั่วไป

ใต้ซึ่งเป็นผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพที่คาดว่า

เพื่อรักษาความลับของข้อมูลสุขภาพของบุคคลเรียกว่าผู้ป่วย
---
สิทธิพิเศษ แพทย์จะเข้าใจผิดที่จะใช้
เจ้าหน้าที่สาธารณสุขเป็นอย่างดี คนไข้หมอ
---
สิทธิพิเศษคือหน้าที่ของแพทย์––หรือในบาง
กรณี , การดูแลสุขภาพทั้งหมด––

รักษาความลับของข้อมูล

ได้รับในหลักสูตรของการรักษา ให้สอดคล้องกับกฎหมายของรัฐและกฎหมาย HIPAA
.
ในส่วนใหญ่ของประเทศที่ขาด

เป็นบทบัญญัติคุ้มครองข้อมูลสุขภาพที่ครอบคลุมทุกรูปแบบ (
1 ) มีกฎเกณฑ์ที่ให้ความคุ้มครองพิเศษแน่นอน

ประเภทของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับโรค

การติดเชื้อเอชไอวีทางเพศสัมพันธ์ ( STI ) หรืออื่น ๆที่เฉพาะเจาะจง
สุขภาพเงื่อนไข 18 สหรัฐอเมริกามีบทบัญญัติเพื่อคุ้มครอง

ผู้ที่เกี่ยวข้องข้อมูล
11 มีข้อ จำกัด ในการเปิดเผยข้อมูล ( ยังเรียกว่า
ของ STI กามโรคในบางรัฐและกฎเกณฑ์
)
2 บทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับข้อมูล disease-specific
อื่น ๆเช่น วัณโรค
แนวนโยบายประเภทนี้ เรียกว่า exceptionalism
,

จะขัดแย้งภายในสาธารณะด้านสุขภาพ ส่วนสนับสนุนเป็น
มีแนวโน้มที่จะมีความสำเร็จในการติดตามกฎหมายที่เฉพาะเจาะจงที่อยู่

มีแคบบน
โรคเดียว เจ้าหน้าที่รัฐ และเจ้าหน้าที่สาธารณสุขพบว่า

ผลนโยบายจะมีผลที่ไม่ตั้งใจ

ไม่ได้ได้รับการสนับสนุนโดยหลักฐานทางวิทยาศาสตร์
สร้างโรคตามไซโลภายใน
ระบบสาธารณสุขและสามารถ
อย่างรวดเร็วกลายเป็นล้าสมัย ตัวอย่างเช่น
ในบางรัฐ กฎหมายที่ถูกส่งผ่านในปี 1950 ผ่าน

1970 ให้โรคพิเศษคุ้มครอง
' 'venereal ' , ' ระยะ
ที่ไม่นิยมใช้ในการปฏิบัติและไม่ชัด


ใช้กับเชื้อที่อาจเป็น bloodborne หรือโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ .
ใน เซาธ์ ดาโกต้า กฎหมายกำหนดว่า ตัวตนของ ' '

แต่ละใด ๆ . . . . . . . ตามรายงานของกามโรค

ไว้จะเข้มงวดโดยสาร -
dence ภายในระบบการควบคุมกามโรค

' '28 ในทํานองเดียวกันในเทนเนสซีกฎหมายยังระบุว่า การเปิดเผยข้อมูลอย่างชัดเจน

' ' ' 'venereal โรครายงานคดีมีจำกัด