Such a change in ethic is also refl

Such a change in ethic is also reflective of post-material values becoming more ingrained in cultures, especially Western ones, with the development of large middle classes in the social structure of their societies. There is little evidence to suggest that a new environmental ethic is desired by the majority of tourism stakeholders, with the exception of eco-warriors and possibly some environmental based NGOs. A simple reason for this lack of desire is probably explained by a consideration of whom a new environmental ethic would benefit or more poignantly disadvantage. Given that an ethical shift has already taken place within an anthropocentric framework, a new environmental ethic would have to be positioned within a non-anthropocentric context. That is an ethic which would act as a prescriber of human conduct with nature, would have to view the rights of nature as equal to those of humans. This would mean emphasis being placed upon the survival of species and ecosystems in the ethic of eco-holism, or upon the individual rights of sentient and ontological beings, intrinsic to libertarian extension. Given that neither ethic has been employed in the wider context of human development, it is only possible to hypothesize upon the practical implementations of the adoption of either ethic into tourism policy. Certainly their embracement would move decisions upon tourism development, towards a position, where environmental concerns were paramount. Eco-holism would probably permit tourism development provided it could be proved not to harm the overall functioning of the ecosystem, while libertarian extension would in likelihood lead to the refusal and delay of much tourism development, as the rights to being of objects was legally contested. Increased litigation and more extensive environmental legislation, including the requirement for more detailed environmental impact assessments, would be the likely consequence of adopting such an ethic. Tourism development would be restricted and the likelihood of denial of access to areas of nature for tourism increased. Subsequently, there would seemingly be little direct benefit or incentive for the majority of tourism stakeholders, including government, industry and local communities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนในจริยธรรมก็สะท้อนค่า post-material กลายเป็น ingrained มากในวัฒนธรรม โดยเฉพาะตะวันตกคน กับการพัฒนาของชนชั้นกลางขนาดใหญ่ในโครงสร้างทางสังคมของสังคมของพวกเขา มีหลักฐานน้อยแนะนำว่า จริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่ที่เป็นที่ต้องการ โดยส่วนใหญ่ของเสียการท่องเที่ยว ยกเว้นนักรบสิ่งแวดล้อมและอาจบางสิ่งแวดล้อมโดยองค์กรพัฒนาเอกชน อาจมีอธิบายเหตุผลเรื่องการขาดความต้องการ โดยพิจารณาที่ มีจริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่จะได้รับประโยชน์ หรือข้อเสียเปรียบมากขึ้น poignantly ที่กะผิดจริยธรรมแล้วได้รับตำแหน่งภายในกรอบ anthropocentric จริยธรรมสิ่งแวดล้อมที่ใหม่จะต้องวางตำแหน่งภายในบริบทไม่ใช่ anthropocentric นั่นคือจริยธรรมซึ่งจะทำหน้าที่เป็น prescriber ของมนุษย์กับธรรมชาติ ต้องดูสิทธิของธรรมชาติเป็นเท่ากับของมนุษย์ นี้จะหมายถึง เน้นที่การวาง ตามความอยู่รอดของพันธุ์และระบบนิเวศในจริยธรรมของ eco holism หรือ ตามแต่ละสิทธิของความรู้สึก และโต้เทพ intrinsic เพื่อขยาย libertarian ระบุว่าจริยธรรมไม่มีการจ้างงานในบริบทกว้างขึ้นของการพัฒนามนุษย์ เป็นเพียงไป hypothesize เมื่อใช้งานจริงของการยอมรับจริยธรรมใดเป็นนโยบายท่องเที่ยว แน่นอนความชื่นจะย้ายตามพัฒนาการท่องเที่ยว การตัดสินใจต่อตำแหน่ง ที่อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมถูก Eco-holism อาจจะอนุญาตให้พัฒนาการท่องเที่ยวให้มันอาจจะพิสูจน์ไม่อันตรายต่อการทำงานโดยรวมของระบบนิเวศ ขณะ libertarian ขยายจะนำโอกาสไปไหน และล่าช้ามากท่องเที่ยวพัฒนาการ สิทธิเป็นวัตถุถูกกฎหมายจากทั้งหมด คดีเพิ่มขึ้นและกฎหมายสิ่งแวดล้อมอย่างละเอียดมากขึ้น รวมถึงข้อกำหนดสำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม จะมีสัจจะน่าใช้จริยธรรมการ พัฒนาการท่องเที่ยวจะถูกจำกัด และโอกาสของการปฏิเสธการเข้าถึงพื้นที่ธรรมชาติท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น ในเวลาต่อมา จะดูเหมือนมีประโยชน์น้อยโดยตรงหรือสำหรับส่วนใหญ่ของการท่องเที่ยวเสีย รัฐบาล อุตสาหกรรม และชุมชนท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวมีจริยธรรมนอกจากนี้ยังมีค่าการสะท้อนแสงของวัสดุที่โพสต์กลายเป็นที่ฝังแน่นในวัฒนธรรมอื่น ๆ อีกมากมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนตะวันตกกับการพัฒนาของชนชั้นกลางที่มีขนาดใหญ่ในโครงสร้างทางสังคมของสังคม มีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเป็นจริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่เป็นที่ต้องการโดยส่วนใหญ่ของผู้มีส่วนได้เสียการท่องเที่ยวด้วยข้อยกเว้นของนักรบเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและเอ็นจีโอบางคนอาจจะตามสิ่งแวดล้อม เหตุผลที่ง่ายสำหรับการขาดความปรารถนานี้อาจจะมีการอธิบายโดยการพิจารณาของผู้ที่จริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่จะได้รับประโยชน์หรือมากกว่าข้อเสียปวดร้าว ระบุว่าการเปลี่ยนแปลงทางจริยธรรมได้ดำเนินการแล้วเสร็จภายในกรอบ anthropocentric, จริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่จะต้องมีการวางตำแหน่งในบริบทที่ไม่ anthropocentric นั่นคือจริยธรรมซึ่งจะทำหน้าที่เป็นยาของการดำเนินการของมนุษย์กับธรรมชาติที่จะต้องดูสิทธิของธรรมชาติเป็นเท่ากับบรรดาของมนุษย์ นี้จะหมายถึงการเน้นถูกวางอยู่บนความอยู่รอดของสายพันธุ์และระบบนิเวศในจรรยาบรรณในการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์หรือกับสิทธิส่วนบุคคลของสิ่งมีชีวิตและ ontological, ที่แท้จริงขยายเสรีนิยม ระบุว่าจริยธรรมไม่ได้รับการว่าจ้างในบริบทที่กว้างขึ้นของการพัฒนามนุษย์ก็เป็นไปได้ที่จะตั้งสมมติฐานเพียงกับการใช้งานในทางปฏิบัติของการยอมรับของจรรยาบรรณในการอย่างใดอย่างหนึ่งลงไปในนโยบายการท่องเที่ยว แน่นอน embracement ของพวกเขาจะตัดสินใจย้ายไปอยู่กับการพัฒนาการท่องเที่ยวที่มีต่อตำแหน่งที่ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง Eco-ทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์อาจจะอนุญาตให้มีการพัฒนาการท่องเที่ยวให้มันอาจจะได้รับการพิสูจน์ไม่เป็นอันตรายต่อการทำงานโดยรวมของระบบนิเวศในขณะที่การขยายเสรีนิยมจะในโอกาสที่นำไปสู่​​การปฏิเสธและความล่าช้าของการพัฒนาการท่องเที่ยวมากเป็นสิทธิในการเป็นอยู่ของวัตถุที่กำลังต่อกรถูกต้องตามกฎหมาย . การดำเนินคดีที่เพิ่มขึ้นและการบังคับใช้กฎหมายอย่างกว้างขวางมากขึ้นสิ่งแวดล้อมรวมทั้งความต้องการสำหรับการประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่ละเอียดมากขึ้นจะเป็นผลมาจากแนวโน้มของการใช้เช่นจริยธรรม การพัฒนาการท่องเที่ยวจะถูก จำกัด และโอกาสของการปฏิเสธการเข้าถึงพื้นที่ของธรรมชาติสำหรับการท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้น ต่อจากนั้นมีที่ดูเหมือนจะเป็นประโยชน์โดยตรงน้อยหรือแรงจูงใจสำหรับส่วนใหญ่ของผู้มีส่วนได้เสียการท่องเที่ยวรวมทั้งภาครัฐภาคอุตสาหกรรมและชุมชนท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นการเปลี่ยนแปลงในสังคมยังสะท้อนค่าวัสดุโพสต์กลายเป็นฝังแน่นมากขึ้นในวัฒนธรรม โดยเฉพาะตะวันตกทั้งหลาย กับการพัฒนาของชนชั้นกลางขนาดใหญ่ในโครงสร้างทางสังคมของสังคมของพวกเขา มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่จะชี้ให้เห็นว่า สังคมสิ่งแวดล้อมใหม่ที่ต้องการโดยส่วนใหญ่ของผู้มีส่วนได้เสียในการท่องเที่ยวด้วยข้อยกเว้นของโค นักรบและอาจบางองค์กรพัฒนาเอกชนด้านสิ่งแวดล้อมตาม เหตุผลง่าย ๆนี้ขาดความต้องการ อาจจะอธิบายได้จากการพิจารณาของผู้ที่เป็นจริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่จะได้รับประโยชน์ หรือ เพิ่มเติม poignantly ผลเสีย ระบุว่าการเปลี่ยนแปลงจริยธรรมได้ anthropocentric ภายในกรอบ ,จริยธรรมสิ่งแวดล้อมใหม่จะถูกวางไว้ภายในไม่ anthropocentric บริบท ที่เป็นจริยธรรมซึ่งจะทำหน้าที่เป็น prescriber ความประพฤติของมนุษย์กับธรรมชาติ จะต้องดูสิทธิของธรรมชาติอย่างทัดเทียมกับพวกมนุษย์ นี้จะหมายถึง เน้นถูกวางไว้บนความอยู่รอดของสายพันธุ์และระบบนิเวศในจรรยาบรรณของ holism Eco ,หรือ ตามสิทธิของแต่ละบุคคลและสัตว์เทพภววิทยา , เสรีนิยมในการขยาย ระบุว่าไม่มีจรรยาบรรณ ได้ทำงานในบริบทที่กว้างขึ้นของการพัฒนาของมนุษย์ มันเป็นเพียงที่เป็นไปได้ที่จะพบเมื่อปฏิบัติของการยอมรับของสังคมเป็นนโยบายการท่องเที่ยว แน่นอนการตัดสินใจของพวกเขาที่จะย้ายการกอดเมื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวไปยังตำแหน่งที่เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เป็นมหา โค holism อาจอนุญาตการพัฒนาการท่องเที่ยวให้สามารถพิสูจน์ที่จะไม่เป็นอันตรายต่อการทำงานโดยรวมของระบบนิเวศ ในขณะที่เสรีนิยม จะขยายโอกาสสู่การปฏิเสธและความล่าช้าของการพัฒนาการท่องเที่ยวมาก เป็นสิทธิ เป็นวัตถุที่ถูกกฎหมายโต้แย้ง .เพิ่มคดี และกฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมอย่างกว้างขวางมากขึ้น รวมทั้งความต้องการเพื่อเพิ่มเติมรายละเอียดการประเมินผลกระทบจะเป็นผลมาจากแนวโน้มของการใช้เช่น จริยธรรม การพัฒนาการท่องเที่ยวจะถูก จำกัด และโอกาสของการปฏิเสธในการเข้าถึงพื้นที่ของธรรมชาติเพื่อการท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น ต่อมามันดูเหมือนจะเล็ก ๆน้อย ๆโดยตรงหรือผลประโยชน์จูงใจสำหรับส่วนใหญ่ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การท่องเที่ยว รวมถึงรัฐบาล ชุมชนและอุตสาหกรรมท้องถิ่น