The WinepressA short story by Josef

The Winepress
A short story by Josef Essberger

"You don't have to be French to enjoy a decent red wine," Charles Jousselin de Gruse used to tell his foreign guests whenever he entertained them in Paris. "But you do have to be French to recognize one," he would add with a laugh.

After a lifetime in the French diplomatic corps, the Count de Gruse lived with his wife in an elegant townhouse on Quai Voltaire. He was a likeable man, cultivated of course, with a well-deserved reputation as a generous host and an amusing raconteur.

This evening's guests were all European and all equally convinced that immigration was at the root of Europe's problems. Charles de Gruse said nothing. He had always concealed his contempt for such ideas. And, in any case, he had never much cared for these particular guests.

The first of the red Bordeaux was being served with the veal, and one of the guests turned to de Gruse.

"Come on, Charles, it's simple arithmetic. Nothing to do with race or colour. You must've had bags of experience of this sort of thing. What d'you say?"

"Yes, General. Bags!"

Without another word, de Gruse picked up his glass and introduced his bulbous, winey nose. After a moment he looked up with watery eyes.

"A truly full-bodied Bordeaux," he said warmly, "a wine among wines."

The four guests held their glasses to the light and studied their blood-red contents. They all agreed that it was the best wine they had ever tasted.

One by one the little white lights along the Seine were coming on, and from the first-floor windows you could see the brightly lit bateaux-mouchespassing through the arches of the Pont du Carrousel. The party moved on to a dish of game served with a more vigorous claret.

"Can you imagine," asked de Gruse, as the claret was poured, "that there are people who actually serve wines they know nothing about?"

"Really?" said one of the guests, a German politician.

"Personally, before I uncork a bottle I like to know what's in it."

"But how? How can anyone be sure?"

"I like to hunt around the vineyards. Take this place I used to visit in Bordeaux. I got to know the winegrower there personally. That's the way to know what you're drinking."

"A matter of pedigree, Charles," said the other politician.

"This fellow," continued de Gruse as though the Dutchman had not spoken, "always gave you the story behind his wines. One of them was the most extraordinary story I ever heard. We were tasting, in his winery, and we came to a cask that made him frown. He asked if I agreed with him that red Bordeaux was the best wine in the world. Of course, I agreed. Then he made the strangest statement.

"'The wine in this cask,' he said, and there were tears in his eyes, 'is the best vintage in the world. But it started its life far from the country where it was grown.'"

De Gruse paused to check that his guests were being served.

"Well?" said the Dutchman.

De Gruse and his wife exchanged glances.

"Do tell them, mon chéri," she said.

De Gruse leaned forwards, took another sip of wine, and dabbed his lips with the corner of his napkin. This is the story he told them.

At the age of twenty-one, Pierre - that was the name he gave the winegrower - had been sent by his father to spend some time with his uncle in Madagascar. Within two weeks he had fallen for a local girl called Faniry, or "Desire" in Malagasy. You could not blame him. At seventeen she was ravishing. In the Malagasy sunlight her skin was golden. Her black, waist-length hair, which hung straight beside her cheeks, framed large, fathomless eyes. It was a genuine coup de foudre, for both of them. Within five months they were married. Faniry had no family, but Pierre's parents came out from France for the wedding, even though they did not strictly approve of it, and for three years the young couple lived very happily on the island of Madagascar. Then, one day, a telegram came from France. Pierre's parents and his only brother had been killed in a car crash. Pierre took the next flight home to attend the funeral and manage the vineyard left by his father.

Faniry followed two weeks later. Pierre was grief-stricken, but with Faniry he settled down to running the vineyard. His family, and the lazy, idyllic days under a tropical sun, were gone forever. But he was very happily married, and he was very well-off. Perhaps, he reasoned, life in Bordeaux would not be so bad.

But he was wrong. It soon became obvious that Faniry was jealous. In Madagascar she had no match. In France she was jealous of everyone. Of the maids. Of the secretary. Even of the peasant girls who picked the grapes and giggled at her funny accent. She convinced herself that Pierre made love to each of them in turn.

She started with insinuations, simple, artless ones that Pierre hardly even recognized. Then she tried blunt accusation in the privacy of their bedroom. When he denied that, she resorted to violent, humiliating denouncements in the kitchens, the winery, the plantations. The angel that Pierre had married in Madagascar had become a termagant, blinded by jealousy. Nothing he did or said could help. Often, she would refuse to speak for a week or more, and when at last she spoke it would only be to scream yet more abuse or swear again her intention to leave him. By the third vine-harvest it was obvious to everyone that they loathed each other.

One Friday evening, Pierre was down in the winery, working on a new electric winepress. He was alone. The grape-pickers had left. Suddenly the door opened and Faniry entered, excessively made up. She walked straight up to Pierre, flung her arms around his neck, and pressed herself against him. Even above the fumes from the pressed grapes he could smell that she had been drinking.

"Darling," she sighed, "what shall we do?"

He badly wanted her, but all the past insults and humiliating scenes welled up inside him. He pushed her away.

"But, darling, I'm going to have a baby."

"Don't be absurd. Go to bed! You're drunk. And take that paint off. It makes you look like a tart."

Faniry's face blackened, and she threw herself at him with new accusations. He had never cared for her. He cared only about sex. He was obsessed with it. And with white women. But the women in France, the white women, they were the tarts, and he was welcome to them. She snatched a knife from the wall and lunged at him with it. She was in tears, but it took all his strength to keep the knife from his throat. Eventually he pushed her off, and she stumbled towards the winepress. Pierre stood, breathing heavily, as the screw of the press caught at her hair and dragged her in. She screamed, struggling to free herself. The screw bit slowly into her shoulder and she screamed again. Then she fainted, though whether from the pain or the fumes he was not sure. He looked away until a sickening sound told him it was over. Then he raised his arm and switched the current off.

The guests shuddered visibly and de Gruse paused in his story.

"Well, I won't go into the details at table," he said. "Pierre fed the rest of the body into the press and tidied up. Then he went up to the house, had a bath, ate a meal, and went to bed. The next day, he told everyone Faniry had finally left him and gone back to Madagascar. No-one was surprised."

He paused again. His guests sat motionless, their eyes turned towards him.

"Of course," he continued, "Sixty-five was a bad year for red Bordeaux. Except for Pierre's. That was the extraordinary thing. It won award after award, and nobody could understand why."

The general's wife cleared her throat.

"But, surely," she said, "you didn't taste it?"

"No, I didn't taste it, though Pierre did assure me his wife had lent the wine an incomparable aroma."

"And you didn't, er, buy any?" asked the general.

"How could I refuse? It isn't every day that one finds such a pedigree."

There was a long silence. The Dutchman shifted awkwardly in his seat, his glass poised midway between the table and his open lips. The other guests looked around uneasily at each other. They did not understand.

"But look here, Gruse," said the general at last, "you don't mean to tell me we're drinking this damned woman now, d'you?"

De Gruse gazed impassively at the Englishman.

"Heaven forbid, General," he said slowly. "Everyone knows that the best vintage should always come first."

By Josef Essberger

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Winepressเรื่องสั้น โดยเซฟ Essberger"คุณไม่จำเป็นต้อง ฝรั่งเศสกับไวน์แดงดี ชาร์ลส์ Jousselin เด Gruse ใช้บอกแขกต่างประเทศของเขาเมื่อเขาเพลิดเพลินในปารีส "แต่คุณต้องเป็นฝรั่งเศสรู้จักหนึ่ง เขาจะเพิ่ม ด้วยหัวเราะหลังจากชีวิตในคณะฑูตฝรั่งเศส Gruse เดอนับอยู่กับภรรยาในเซฟบน Quai Voltaire เขาเป็นคน likeable, cultivated แน่นอน มีชื่อเสียงสมควรเป็นโฮสต์ใจดีและ raconteur น่าขบขันค่ำนี้พักยุโรปทั้งหมดและทั้งหมดที่เท่า ๆ กัน มั่นใจว่า ตรวจคนเข้าเมืองได้ที่รากของปัญหาของยุโรป ชาร์ลส์เดอ Gruse กล่าวว่า ไม่มีอะไร นอกจากนี้เขาจะได้ปกปิดเขาดูถูกความคิดดังกล่าว ก,, เขามีไม่มากดูแลแขกเหล่านี้โดยเฉพาะครั้งแรกของบอร์โดซ์แดงถูกถูกเสิร์ฟพร้อมลูกวัว และเป็นหนึ่งแห่งการเด Gruse"โธ่ ชาร์ลส์ เป็นทางคณิตศาสตร์อย่างง่าย ไม่มีอะไรที่จะทำการแข่งขันหรือสี คุณต้องเคยได้กระเป๋าของประสบการณ์ของการจัดเรียงของสิ่ง D'you อะไรพูด""ใช่ ทั่วไป ถุง"ไม่ มีคำอื่น Gruse เดอรับแก้วของเขา และนำเขาจมูก bulbous, winey หลังจากครู่ เขามองขึ้นกับตาแฉะ"แท้จริงแบบบอร์โดซ์ เขากล่าวอย่างอบอุ่น "ไวน์ในไวน์"แขกสี่จัดแว่นตาของแสง และศึกษาเนื้อหาสีแดงเลือด พวกเขายอมรับว่า เป็นไวน์ดีที่สุดที่พวกเขาเคยได้ลิ้มรสหนึ่งไฟขาวนิด ๆ ตามรเดส์มาบน และจากหน้าต่างชั้น 1 คุณสามารถดู bateaux สว่างสดใส-mouchespassing ผ่านอาร์เชสของ Carrousel ดูสะพาน พรรคย้ายบนจานเกมเสิร์ฟพร้อม claret คึกคักมากขึ้น"สามารถคุณจินตนาการ ขอเด Gruse เป็น claret ถูก poured "ที่ มีคนเสิร์ฟไวน์ที่พวกเขารู้อะไรจริง หรือไม่""จริง ๆ หรือ" กล่าวว่า แขก นักการเมืองเยอรมันอย่างใดอย่างหนึ่ง"ส่วนตัว ก่อนฉัน uncork ขวด ชอบรู้อะไรมัน""แต่อย่างไร ว่าทุกคนสามารถมั่นใจได้หรือไม่""ผมชอบล่ารอบไร่องุ่น ใช้สถานที่นี้เคยไปในบอร์โดซ์ ผมรู้ว่า winegrower มีตัว ซึ่งเป็นวิธีที่จะรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังดื่ม""เรื่องของสายเลือด ชาร์ลส์ กล่าวว่า นักการเมืองอื่น ๆ"คนนี้ ต่อเด Gruse ว่าไม่ได้พูดที่ Dutchman "เสมอให้คุณเรื่องหลังไวน์ของเขา หนึ่งในนั้นเคยได้ยินเรื่องราวสุดพิเศษ เราได้ ชิม ในไวน์ของเขา และเรามาถึงถังที่ทำให้เขาหน้าบึ้ง เขาถามถ้า ฉันตกลงกับเขาว่า บอร์โดซ์แดงเป็นไวน์ที่ดีที่สุดในโลก ตกลงแน่นอน แล้ว เขาทำยอดแปลกประหลาด" 'ไวน์ในถังนี้ เขากล่าวว่า และมีน้ำตาอยู่ในตา, ' เป็นวินเทจที่สุดในโลก แต่มันเริ่มต้นชีวิตจากประเทศที่มีปลูกกัน ' "เดอ Gruse หยุดชั่วคราวเพื่อตรวจสอบว่า แขกของเขากำลังเปิดให้บริการ"ดี" การ Dutchman กล่าวเด Gruse และภรรยาแลกสายตาแปลก"บอกพวกเขา chéri จันทร์ เธอกล่าวเด Gruse เองข้าง เอาสิบอีกไวน์ และลูบริมฝีปากของเขากับมุมของผ้าเช็ดปากของเขา นี่คือเรื่องราวที่เขาบอกว่าเมืองทองธานี Pierre - อายุที่เป็นชื่อเขาให้ winegrower - ถูกส่งมา โดยพ่อของเขาจะใช้เวลาอยู่กับลุงของเขาในมาดากัสการ์ ภายในสองสัปดาห์เขาได้ลดลงสำหรับสาวท้องถิ่นที่เรียกว่า Faniry "ประสงค์" ในมาดากัสการ์ คุณไม่สามารถตำหนิเขา Seventeen ที่ เธอถูกมือมีเสน่ห์ แสงแดดมาดากัสการ์ ผิวเป็นทองคำ เธอดำ ผมยาวเอว ที่แขวนตรงข้างแก้มของเธอ กรอบตาใหญ่ fathomless การรัฐประหารของแท้เดอ foudre สำหรับพวกเขาทั้งสองได้ ภายในห้าเดือนที่ พวกเขาได้แต่งงาน ครอบครัวไม่มี Faniry แต่ของ Pierre ผู้ปกครองออกมาจากฝรั่งเศสสำหรับงานแต่งงาน ถึงแม้ว่าจะไม่เคร่งครัดเห็นของมัน และสามปี คู่หนุ่มสาวที่อาศัยอยู่อย่างมีความสุขมากในเกาะมาดากัสการ์ แล้ว วันหนึ่ง การส่งโทรเลขมาจากฝรั่งเศส ผู้ปกครองของ Pierre และน้องเดียวได้ถูกฆ่าในรถชนกัน Pierre เอาเที่ยวบินถัดไปที่บ้านเพื่อเข้าร่วมในงานศพ และจัดการองุ่นจากบิดาFaniry ตามสองสัปดาห์ต่อมา Pierre ถูกความเศร้าโศกจง แต่กับ Faniry เขาปักองุ่นทำงาน ครอบครัวของเขา และวันขี้เกียจ งดงามภายใต้อาทิตย์ ได้ไปตลอด แต่เขาได้แต่งงานอย่างมีความสุขมาก และกำลังออกดีมาก บางที เขา reasoned ชีวิตในบอร์โดซ์จะไม่เลวแต่เขาก็ไม่ถูกต้อง มันจนกลายเป็นชัดเจนว่า Faniry ถูกอิจฉา ในมาดากัสการ์ เธอมีไม่ตรงกัน ในฝรั่งเศส เธอได้ตามปรารถนาทุกคน ของแม่บ้าน ของเลขานุการ แม้ของหญิงชาวนา ที่เลือกองุ่น และกระดี๊กระด๊าไปที่เธอเน้นตลก เธอมั่นใจตัวเอง Pierre ที่รักทำไว้เปิดในเธอเริ่ม ด้วย insinuations ง่าย คนไร้มารยาที่ Pierre แม้ไม่รู้จัก แล้ว เธอพยายามกล่าวหาทื่อในส่วนของห้องนอนของพวกเขา เมื่อเขาปฏิเสธว่า เธอ resorted ที่จะ denouncements รุนแรง อัปยศในครัว ไวน์ที่ สวน เทวดาที่ Pierre ได้แต่งงานในมาดากัสการ์ได้กลายเป็น termagant มองไม่เห็น โดยพระ อะไรเขาไม่ได้ หรือว่า อาจช่วยได้ มักจะ เธอจะปฏิเสธที่จะพูดสำหรับสัปดาห์หรือมากกว่า และเมื่อในที่สุด เธอพูด ได้เท่านั้นจะร้องยังละเมิดเพิ่มเติม หรือสาบานนางตั้งใจจะปล่อยให้เขาอีก โดยสามเถาวัลย์เวสท์ ได้ชัดเจนว่า พวกเขา loathed กันทุกคนเย็นวันศุกร์หนึ่ง Pierre ได้ลงในไวน์ ทำงานบน winepress การไฟฟ้าใหม่ เขาเป็นคนเดียว องุ่นขับได้จากไป ทันใดนั้นประตูเปิด และ Faniry ป้อน ประกอบมากเกินไป เธอเดินตรงถึง Pierre ส่วนใหญ่แขนรอบคอเขา และกดตัวเองกับเขา แม้เหนือควันจากองุ่นกด เขาได้กลิ่นที่เธอก็ได้ดื่ม"ดาร์ลิ่ง เธอถอนหายใจ "จะเราทำอะไรได้บ้าง"เขาไม่ต้องการเธอ แต่ทั้งหมดผ่านมาดูหมิ่น และอัปยศฉาก welled ภายในเขา เขาผลักเธอออกไป"แต่ ดาร์ลิ่ง ฉันจะมีลูก""ไม่ได้ไร้สาระ เข้านอน! คุณกำลังเมา และใช้สีที่ออก มันทำให้คุณดูเหมือนเป็นทาร์ท"ของ Faniry หน้ามืด และเธอโยนตัวเองที่เขา มีข้อกล่าวหาใหม่ นอกจากนี้เขาไม่ได้ดูแลเธอ เขาดูแลเฉพาะเรื่องเพศ เขามีความหลังกับ และผู้หญิงสีขาว แต่ผู้หญิงในประเทศฝรั่งเศส ผู้หญิง สีขาวพวก tarts และเขาไม่ต้อนรับพวกเขา เธอกระชากมีดจากผนัง และ lunged ที่เขามี เธอน้ำตา แต่ใช้กำลังทั้งหมดเพื่อให้มีดคอของเขา ในที่สุดเขาผลักเธอออก และเธอ stumbled ต่อ winepress Pierre ยืน หายใจหนัก สกรูกดจับที่ผมของเธอ และลากเธอในนั้น เธอกรีดร้อง ดิ้นรนจะฟรีตัวเอง สกรูบิตช้าลงไหล่ของเธอ และเธอกรีดร้องอีกครั้ง แล้ว เธอเป็น แต่ว่าจากความเจ็บปวดหรือควันกำลังไม่แน่ใจว่า เขามองไปจนเสียง sickening บอกทำ แล้วเขายกแขนของเขา และปิดปัจจุบันระยะที่ shuddered และ Gruse เดอหยุดชั่วคราวในเรื่องของเขา"ดี ฉันจะไม่ไปลงรายละเอียดในตาราง เขากล่าวว่า "Pierre ได้รับส่วนเหลือของร่างกายกด ก tidied ค่า แล้วเขาไปขึ้นบ้าน มีน้ำ กินอาหาร และเข้านอน ในวันถัดไป เขาบอกทุกคน Faniry สุดท้ายทิ้งเขา และกลับไปมาดากัสการ์ ไม่มีใครประหลาดใจ"เขาหยุดชั่วคราวอีกครั้ง แขกของเขานั่งนิ่ง ตาหันไปทางเขา"แน่นอน เขายังคง "ห้าหกได้ปีที่ดีสำหรับบอร์โดซ์สีแดง ยกเว้น Pierre ของ ที่เป็นสิ่งพิเศษ จะชนะรางวัลจากรางวัล และไม่มีใครไม่เข้าใจว่าทำไม"ภรรยาของล้างคอของเธอ"แต่ ก็ เธอกล่าวว่า "คุณไม่ได้ชิมหรือไม่""ไม่ ฉันไม่ได้ลิ้มรส ว่า Pierre ได้มั่นใจฉันภรรยาได้ยืมไวน์มีกลิ่นหอมไม่""และคุณไม่ได้ เอ้อ ซื้อใด ๆ " ถามทั่วไป"อย่างไรได้หรอก ไม่ทุกวันที่ได้พบสายเลือดดังกล่าว"มีความเงียบนาน Dutchman ที่เปลี่ยนเก้ ๆ ในพระที่นั่ง กึ่งกลางระหว่างตารางและริมฝีปากของเขาเปิดแก้วเตรียมพร้อมของเขา แขกอื่น ๆ มองรอบ ๆ uneasily ที่กัน พวกเขาไม่เข้าใจ"แต่หน้าตานี่ Gruse กล่าวโดยทั่วไปในที่สุด, " คุณไม่ได้หมายถึง บอกเรากำลังดื่มผู้หญิงคนนี้ d'you ? "Gruse เด impassively จ้องที่ที่ชาว"สวรรค์ห้าม ทั่วไป เขากล่าวว่า ช้า "ทุกคนรู้ว่า วินเทจสุดควรเสมอมาแรก"โดยเซฟ Essberger

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ่อย่ำองุ่น
เรื่องสั้นโดยโจเซฟ ESSBERGER "คุณไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาฝรั่งเศสเพลิดเพลินไปกับไวน์แดงที่ดี" ชาร์ลส์เดอ Jousselin Gruse ใช้ในการบอกแขกต่างประเทศของเขาทุกครั้งที่เขาบันเทิงพวกเขาในปารีส "แต่คุณไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาฝรั่งเศสในการรับรู้หนึ่ง" เขาจะเพิ่มพร้อมกับหัวเราะ. หลังจากที่อายุการใช้งานในคณะทูตฝรั่งเศส, เคา Gruse อาศัยอยู่กับภรรยาของเขาในทาวน์เฮ้าส์หรูหราใน Quai วอลแตร์ เขาเป็นคนที่ชื่นชอบการเพาะปลูกของหลักสูตรที่มีชื่อเสียงที่สมควรจะได้เป็นเจ้าภาพใจกว้างและบุคลิกภาพที่น่าขบขัน. แขกของเย็นวันนี้ทุกคนในยุโรปและเชื่อทุกอย่างเท่าเทียมกันที่ตรวจคนเข้าเมืองเป็นที่รากของปัญหาของยุโรป ชาร์ลส์เดอ Gruse กล่าวว่าไม่มีอะไร เขาได้ปกปิดเสมอดูถูกของเขาสำหรับความคิดดังกล่าว และในกรณีใด ๆ ที่เขาไม่เคยได้รับการดูแลมากสำหรับผู้เข้าพักเหล่านี้โดยเฉพาะ. แรกของบอร์กโดสีแดงถูกเสิร์ฟพร้อมกับเนื้อลูกวัวและเป็นหนึ่งในผู้เข้าพักหันไปทางทิศ Gruse. "Come on, ชาร์ลส์ก็คณิตศาสตร์ที่เรียบง่าย. ไม่มีอะไร จะทำอย่างไรกับการแข่งขันหรือสี. คุณคงจะมีถุงของประสบการณ์ของการจัดเรียงของสิ่งนี้. อะไร d'คุณพูด? " "ใช่ทั่วไป. กระเป๋า!" โดยไม่มีคำอื่น de Gruse หยิบแก้วของเขาและนำเขาโป่ง จมูก winey หลังจากช่วงเวลาที่เขามองขึ้นกับน้ำตาไหล. "บอร์โดซ์เต็มรูปแบบฉกรรจ์อย่างแท้จริง" เขากล่าวอย่างอบอุ่น "ไวน์ในหมู่ไวน์." ผู้ที่สี่จัดขึ้นแว่นตาของพวกเขากับแสงและศึกษาเนื้อหาเลือดสีแดงของพวกเขา พวกเขายอมรับว่ามันเป็นไวน์ที่ดีที่สุดที่พวกเขาเคยลิ้มรส. หนึ่งโดยหนึ่งไฟสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปตามแม่น้ำแซนที่กำลังจะมาในและจากหน้าต่างชั้นแรกคุณจะได้เห็นสว่างจ้าเรือ-mouchespassing ผ่านโค้ง Pont du Carrousel บุคคลที่ย้ายไปอยู่ในจานของเกมเสิร์ฟพร้อมกับสีม่วงแดงแข็งแรงมากขึ้น. "คุณสามารถจินตนาการ" ถาม Gruse เป็นสีม่วงแดงถูกเท "ว่ามีคนที่จริงให้บริการไวน์ที่พวกเขารู้อะไรเกี่ยวกับเขา?" "จริงเหรอ? " กล่าวว่าหนึ่งในแขกที่มาพักนักการเมืองเยอรมัน. "โดยส่วนตัวก่อนที่จะเปิดจุกขวดผมชอบที่จะรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในนั้น." "แต่อย่างไรทุกคนสามารถตรวจสอบได้อย่างไร?" "ผมชอบที่จะล่ารอบไร่องุ่น. ใช้สถานที่แห่งนี้ ผมใช้ในการเยี่ยมชมในบอร์โดซ์. ฉันได้รู้ว่า winegrower มีบุคคล. นั่นคือวิธีที่จะรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังดื่ม. " "เรื่องของสายเลือดชาร์ลส์" กล่าวว่านักการเมืองอื่น ๆ . "คนนี้" ยังคงเด Gruse ราวกับว่าชาวดัตช์ไม่ได้พูด "เสมอให้คุณเรื่องที่อยู่เบื้องหลังไวน์ของเขา. หนึ่งในนั้นคือเรื่องที่พิเศษที่สุดที่ฉันเคยได้ยิน. เราได้ชิมในโรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขาและเรามาถึงถังที่ทำให้เขาขมวดคิ้ว. เขา ถามว่าผมเห็นด้วยกับเขาว่าสีแดง Bordeaux เป็นไวน์ที่ดีที่สุดในโลก. แน่นอนผมเห็น. แล้วเขาก็ทำให้คำที่แปลกประหลาด. "ไวน์ในถังนี้" เขากล่าวและมีน้ำตาในดวงตาของเขา 'เป็นวินเทจที่ดีที่สุดในโลก แต่มันเริ่มต้นชีวิตของมันห่างไกลจากประเทศที่ได้รับการปลูก. '" De Gruse หยุดชั่วคราวเพื่อตรวจสอบว่าแขกของเขาถูกเสิร์ฟ. "ดี" กล่าวว่าชาวดัตช์. De Gruse และภรรยาของเขาสบตา. "อย่าบอกพวกเขาจันทร์ . Chéri "เธอกล่าว. De Gruse โน้มตัวไปข้างหน้าเอาจิบไวน์อื่นและโลดแล่นริมฝีปากของเขากับมุมของผ้าเช็ดปากของเขานี่คือเรื่องราวที่เขาบอกพวกเขาว่า. ตอนอายุยี่สิบเอ็ดปิแอร์ - ที่ชื่อ เขาให้ winegrower - ได้รับการส่งมาจากพ่อของเขาที่จะใช้เวลากับลุงของเขาในประเทศมาดากัสการ์ภายในสองสัปดาห์เขาได้ลดลงสำหรับสาวท้องถิ่นที่เรียกว่า Faniry หรือ "ความปรารถนา" ในมาลากาซีคุณไม่สามารถตำหนิเขาที่สิบเจ็ดเธอ... ถูกเสน่ห์. ในแสงแดดมาลากาซีผิวของเธอเป็นสีทอง. เธอสีดำเอวผมยาวซึ่งแขวนอยู่ตรงข้างแก้มของเธอกรอบขนาดใหญ่ดวงตาอาจเข้าใจได้. มันเป็นรัฐประหารของแท้เด foudre สำหรับทั้งของพวกเขา. ภายในห้าเดือนที่พวกเขา ทั้งคู่แต่งงานกัน. Faniry ไม่มีครอบครัว แต่พ่อแม่ของปิแอร์ออกมาจากฝรั่งเศสสำหรับงานแต่งงานแม้ว่าพวกเขาไม่ได้อย่างเคร่งครัดอนุมัติของมันและเป็นเวลาสามปีหนุ่มสาวคู่หนึ่งอาศัยอยู่มากอย่างมีความสุขบนเกาะมาดากัสการ์ แล้ววันหนึ่ง, โทรเลขมาจากฝรั่งเศส พ่อแม่ของปิแอร์และพี่ชายคนเดียวของเขาถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุรถชน ปิแอร์เอาเที่ยวบินถัดไปที่บ้านเพื่อร่วมงานศพและจัดการไร่องุ่นซ้ายโดยพ่อของเขา. Faniry ตามมาอีกสองสัปดาห์ต่อมา ปิแอร์ได้รับความเศร้าโศกเสียใจ แต่ด้วย Faniry เขานั่งลงไปทำงานในไร่องุ่น ครอบครัวของเขาและขี้เกียจวันที่งดงามภายใต้ดวงอาทิตย์เขตร้อนก็หายไปตลอดกาล แต่เขาก็แต่งงานกันอย่างมีความสุขมากและเขาก็เป็นอย่างดีออก บางทีเขาให้เหตุผลชีวิตในบอร์โดซ์จะไม่เลวร้าย. แต่เขาก็ไม่ถูกต้อง ไม่ช้ามันก็เห็นได้ชัดว่า Faniry อิจฉา ในประเทศมาดากัสการ์เธอไม่มีการแข่งขัน ในประเทศฝรั่งเศสเธอเป็นที่อิจฉาของทุกคน ของแม่บ้าน เลขานุการ แม้แต่สาวชาวนาที่หยิบองุ่นและหัวเราะคิกคักที่สำเนียงตลกของเธอ เธอเชื่อว่าตัวเองว่าปิแอร์ทำให้ความรักกับแต่ละของพวกเขาในทางกลับกัน. เธอเริ่มต้นด้วยนัยยะง่ายคนที่หน่อมแน้มที่แทบจะไม่ได้รับการยอมรับปิแอร์แม้ จากนั้นเธอก็พยายามกล่าวหาทื่อในความเป็นส่วนตัวของห้องนอนของพวกเขา เมื่อเขาปฏิเสธว่าเธอ resorted ที่จะรุนแรง denouncements อับอายในห้องครัว, โรงกลั่นเหล้าองุ่นสวน ทูตสวรรค์ที่ปิแอร์ได้แต่งงานในประเทศมาดากัสการ์ได้กลายเป็นอารมณ์ร้าย, ตาบอดด้วยความหึงหวง ไม่มีอะไรที่เขาทำหรือกล่าวว่าจะช่วย บ่อยครั้งที่เธอจะปฏิเสธที่จะพูดสำหรับสัปดาห์หรือมากกว่าและเมื่อที่สุดท้ายที่เธอพูดมันจะกรีดร้องการละเมิดยังเพิ่มเติมหรือปฏิญาณอีกครั้งหนึ่งความตั้งใจที่จะปล่อยให้เขา โดยการเก็บเกี่ยวองุ่นที่สามมันก็เห็นได้ชัดให้กับทุกคนที่พวกเขาเกลียดชังซึ่งกันและกัน. หนึ่งเย็นวันศุกร์ปิแอร์ลดลงในโรงกลั่นเหล้าองุ่นทำงานในบ่อย่ำองุ่นไฟฟ้าใหม่ เขาเป็นคนเดียว องุ่นแจ่มมีเหลือ ทันใดนั้นประตูเปิดออกและ Faniry เข้าทำมากเกินไปขึ้น เธอเดินตรงขึ้นไปปิแอร์เหวี่ยงแขนของเธอรอบคอของเขาและกดตัวเองกับเขา แม้ข้างต้นควันจากองุ่นกดเขาได้กลิ่นว่าเธอได้รับการดื่ม. "ดาร์ลิ่ง" เธอถอนหายใจ "สิ่งที่เราจะทำอย่างไรดี" ไม่ดีเขาอยากให้เธอ แต่ทั้งหมดด่าผ่านมาและฉากอับอายซึมขึ้นในตัวเขา เขาผลักเธอออกไป. "แต่รักฉันจะมีลูก." "อย่าไร้สาระ. ไปที่เตียง! คุณเมา. และใช้เวลาที่วาดออก. มันทำให้คุณมีลักษณะเหมือนทาร์ต " ใบหน้าของ Faniry ดำคล้ำและเธอโยนตัวเองที่เขาด้วยข้อกล่าวหาใหม่ เขาไม่เคยได้รับการดูแลของเธอ เขาได้รับการดูแลเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องเพศ เขาเป็นคนที่หมกมุ่นอยู่กับมัน และมีผู้หญิงผิวขาว แต่ผู้หญิงในฝรั่งเศส, ผู้หญิงผิวขาวที่พวกเขาทาร์ตและเขาก็ยินดีที่จะให้พวกเขา เธอคว้ามีดจากผนังและพุ่งเข้าใส่เขากับมัน เธออยู่ในน้ำตา แต่เอาความแข็งแรงของเขาทั้งหมดเพื่อให้มีดจากลำคอของเขา ในที่สุดเขาก็ผลักเธอออกและเธอสะดุดต่อบ่อย่ำองุ่น ปิแอร์ยืนหายใจอย่างหนักเช่นสกรูของสื่อมวลชนจับที่ผมของเธอและลากเธอใน. เธอกรีดร้องดิ้นรนที่จะปลดปล่อยตัวเอง สกรูบิตช้าลงในไหล่ของเธอและเธอกรีดร้องอีกครั้ง จากนั้นเธอก็เป็นลม แต่ไม่ว่าจะจากความเจ็บปวดหรือควันเขาก็ไม่แน่ใจว่า เขามองไปจนกว่าเสียงเกลียดเขาบอกว่ามันเป็นมากกว่า จากนั้นเขายกแขนของเขาและเปลี่ยนปัจจุบันออก. แขกวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัดและ Gruse หยุดชั่วคราวในเรื่องราวของเขา. "ดีฉันจะไม่ไปลงรายละเอียดที่โต๊ะ" เขากล่าว "ปิแอร์เลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกายเป็นสื่อมวลชนและ tidied ขึ้น. แล้วเขาก็เดินขึ้นไปที่บ้านมีห้องอาบน้ำกินอาหารและเดินไปที่เตียง. วันรุ่งขึ้นเขาบอกว่าทุกคน Faniry ในที่สุดเขาก็ทิ้งเขาไปและหายไป กลับไปที่มาดากัสการ์. ไม่มีใครประหลาดใจ. " เขาหยุดอีกครั้ง แขกของเขานั่งนิ่งตาของพวกเขาหันไปทางเขา. "แน่นอน" เขากล่าวต่อว่า "หกสิบห้าเป็นปีที่ดีสำหรับสีแดง Bordeaux. ยกเว้นปิแอร์. นั่นคือสิ่งที่พิเศษ. มันได้รับรางวัลหลังจากได้รับรางวัลและไม่มีใครที่จะทำได้ เข้าใจว่าทำไม. " ภรรยาทั่วไปล้างลำคอของเธอ. "แต่แน่นอน" เธอกล่าวว่า "คุณไม่ได้ลิ้มรสมันได้หรือไม่" "ไม่ฉันไม่ได้ลิ้มรสมันแม้ว่าปิแอร์ไม่มั่นใจฉันภรรยาของเขาได้ยืมไวน์ กลิ่นหอมที่เปรียบมิได้. " "และคุณไม่ได้เอ่อซื้อ? ใด ๆ " ถามทั่วไป. "ฉันสามารถปฏิเสธมันไม่ได้เป็นทุกวันที่หนึ่งที่พบว่าสายพันธุ์ดังกล่าว." มีความเงียบนาน ฮอลันดาขยับอย่างเชื่องช้าในที่นั่งของเขาแก้วของเขาทรงตัวอยู่ตรงกลางระหว่างตารางและริมฝีปากของเขาเปิด แขกคนอื่น ๆ มองไปรอบ ๆ อย่างไม่สบายใจที่แต่ละอื่น ๆ พวกเขาไม่เข้าใจ. "แต่ดูที่นี่, Gruse" ล่าสุดที่ทั่วไปกล่าวว่า "คุณไม่ได้หมายถึงจะบอกฉันว่าเรากำลังดื่มหญิงที่ถูกสาปตอนนี้ d'คุณ?" De Gruse จ้องอย่างไม่ยินดียินร้ายที่อังกฤษ"สวรรค์ห้าม, ทั่วไป," เขากล่าวอย่างช้าๆ "ทุกคนรู้ว่าวินเทจที่ดีที่สุดควรมาก่อน." โดยโจเซฟ ESSBERGER

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ่อย่ำองุ่น
เรื่องสั้นโดยโจเซฟ essberger

" คุณ ไม่ ได้ เป็น ภาษาฝรั่งเศส เพลิดเพลินกับไวน์ที่ดีสีแดง " ชาร์ลส์ เดอ gruse jousselin เคยบอกกับแขกต่างประเทศของเขา เมื่อเขาทำให้พวกเขาในปารีส” แต่คุณต้องเป็นฝรั่งเศสต้องรู้จักหนึ่ง " เขาจะใส่กับหัวเราะ

หลังจากชีวิตในคณะทูตฝรั่งเศสนับ เดอ gruse อาศัยอยู่กับภรรยาของเขาในทาวเฮาส์หรูบน Quai Voltaire . เขาเป็นคนที่น่าคบหา มีแน่นอนที่มีชื่อเสียงสมควรเป็นโฮสใจดีและ raconteur สนุก

ตอนเย็นนี้แขกทั้งหมด ยุโรปและเท่าเทียมกัน เชื่อว่าอพยพอยู่ที่รากของปัญหาของยุโรป . ชาร์ล เดอ gruse บอกว่าไม่มีอะไรเขามักจะแฝงการดูถูกความคิดดังกล่าว และในกรณีใด ๆ เขาไม่เคยมากดูแลแขกเหล่านี้โดยเฉพาะ . . . . . .

ครั้งแรกของบอร์โดสีแดงถูกเสิร์ฟกับเนื้อลูกวัวและแขกคนหนึ่งกลายเป็น de gruse

" ไม่เอาน่า ชาร์ล มันเป็นคณิตศาสตร์อย่างง่าย ไม่เกี่ยวกับการแข่งขัน หรือสี คุณต้องมีกระเป๋าของประสบการณ์ของการจัดเรียงของสิ่งนี้ คุณพูดถึงอะไร ?

" ครับ ท่านนายพลกระเป๋า !

ไม่มีคำพูดอื่น เดอ gruse หยิบแก้วของเขาและแนะนำจมูก winey ของเขาบวมเป่ง , . หลังจากช่วงเวลาที่เขามองดูด้วยตาแฉะ

" บอร์โดฉกรรจ์อย่างแท้จริง " เขาพูดอย่างอบอุ่น " ไวน์ของไวน์ "

ของแขกทั้งสี่ถือแก้วแสง และ เรียน เลือดสีแดง เนื้อหา พวกเขาทั้งหมดตกลงกันว่ามันเป็นไวน์ที่ดีที่สุดที่พวกเขาเคยได้ลิ้มรส .

หนึ่งโดยหนึ่งเล็ก ๆน้อย ๆที่ไฟขาวพร้อมอวนมา และจากชั้นล่างของ Windows คุณสามารถดูสว่างจ้าเมืองนิวยอร์ก , mouchespassing ผ่านโค้งของ Pont du Carrousel พรรคย้ายไปอาหารเกมเสิร์ฟพร้อมกับเลือดแข็งแรงมากขึ้น

" คุณสามารถจินตนาการ " ถาม เดอ gruse เป็นสีแดงอมม่วงถูกเท ," ว่ามีคนที่ยังเสิร์ฟไวน์ที่พวกเขารู้อะไรเกี่ยวกับ ?

" จริงๆนะ ? " กล่าวว่าหนึ่งในแขก นักการเมืองเยอรมัน

" เป็นการส่วนตัว ก่อนที่จะดึงจุกออกขวด ฉันชอบที่จะรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในมัน . "

" แต่อย่างไร ใครจะแน่ใจ ?

" ผมชอบล่ารอบไร่องุ่น ใช้สถานที่นี้ผมเคยเข้าเยี่ยมชมในฝรั่งเศส . ฉันต้องรู้ winegrower ที่นั่นเองนั่นคือวิธีที่จะทราบว่าสิ่งที่คุณกำลังดื่ม "

" เรื่องของสายเลือด ชาร์ล กล่าวว่านักการเมืองอื่น ๆ

" เพื่อน " อย่างต่อเนื่อง เดอ gruse ราวกับว่าเจ้าไม่ได้พูด " เสมอให้คุณเบื้องหลังไวน์ของเขา หนึ่งในนั้นคือเรื่องที่พิเศษที่สุดที่ฉันเคยได้ยิน เราชิมในโรงงานของเขา และเราจะมาเป็นถัง ที่ทำให้เขาหน้าบึ้งเขาถามว่าผมเห็นด้วยกับเขา ไวน์แดงไวน์ที่ดีที่สุดในโลก แน่นอนครับ ผมเห็นด้วย แล้วเขาให้งบที่แปลก

" ' ไวน์ในถัง ' เขาพูดและมีคราบน้ำตาในดวงตาของเขา เป็นเหล้าองุ่นที่ดีที่สุดในโลก แต่มันก็เป็นการเริ่มต้นของชีวิต ไกลจากประเทศที่ถูกโต ' "

de gruse หยุดชั่วคราวเพื่อตรวจสอบว่าแขกของเขาถูกเสิร์ฟ

" ดี ?" บอกว่า ฟลายอิ้ง ดัทช์แมน

de gruse และภรรยาของเขาสบตากัน

" บอกพวกเขา มอญ Ch éริ , " เธอกล่าว .

de gruse เอนตัวไปข้างหน้า เอาอีก จิบไวน์ และ dabbed ริมฝีปากของเขากับมุมของผ้าเช็ดปากของเขา นี่คือเรื่องราวที่เขาบอกว่า

อายุยี่สิบเอ็ด ปิแอร์ - นั่นเป็นชื่อที่เขาให้ winegrower - ถูกส่งโดยพ่อของเขาใช้เวลากับลุงของเขาในมาดากัสการ์ภายในสองสัปดาห์ เขาตกหลุมรักสาวท้องถิ่นเรียก faniry หรือ " ปรารถนา " ในประเทศ . คุณไม่สามารถตำหนิเขา ที่อายุ 17 เธอเอาใหม่ ในแสงแดดมาลากาซี ผิวของเธอเป็นสีทอง เธอดำ ผมยาว เอวที่แขวนตรงข้างแก้ม ล้อมกรอบดวงตา fathomless ขนาดใหญ่ . มันคือของแท้รัฐประหารเดอ foudre สำหรับทั้งสองของพวกเขา ภายในห้าเดือนที่พวกเขาแต่งงานกันfaniry ไม่มีครอบครัว แต่พ่อแม่เราก็ออกมาจากฝรั่งเศส สำหรับงานแต่งงาน ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้อย่างเคร่งครัด ยอมรับมัน และปีที่สามคู่หนุ่มสาวที่อาศัยอยู่อย่างมีความสุขบนเกาะของมาดากัสการ์ แล้ววันหนึ่ง โทรเลขมาจากฝรั่งเศส ปิแอร์ พ่อแม่ และพี่ชายของเขาได้ถูกฆ่าตายในรถชนปิแอร์ เอาบ้านเครื่องบิน ไปร่วมงานศพและจัดการไร่ทิ้งโดยพ่อของเขา

faniry ตาม สองสัปดาห์ต่อมา ปิแอร์กำลังเศร้าโศก แต่ faniry เขาตัดสินลงไปทำงานที่ไร่องุ่น ครอบครัวของเขา และขี้เกียจ งดงามวันภายใต้ดวงอาทิตย์ในเขตร้อนก็หายไปตลอดกาล แต่เขาแต่งงานอย่างมีความสุขมาก และเขารู้สึกที่ดีมากๆ บางที เขาอาจจะคิดชีวิตในฝรั่งเศสจะไม่แย่

แต่เขาผิด ไม่นานมันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่า faniry อิจฉา ในมาดากัสการ์ เธอไม่มีการแข่งขัน ในฝรั่งเศสเธออิจฉาทุกคน ของแม่บ้าน ของเลขา แม้แต่ชาวนาสาวที่เลือกองุ่นและหัวเราะคิกคักที่เน้นตลกของเธอ เธอเชื่อว่า ตัวเองว่า ปิแอร์ ร่วมรักกับแต่ละของพวกเขาในการเปิด

เธอเริ่ม insinuations ง่าย ๆคนที่หน่อมแน้มที่ปิแอร์แทบไม่รู้จัก . เธอพยายามเปิดเผยข้อกล่าวหาในความเป็นส่วนตัวของห้องนอนของพวกเขา เมื่อเขาปฏิเสธที่เธอ resorted ที่จะรุนแรง ทำให้ denouncements ในครัว , ไวน์ , สวน ทูตสวรรค์ที่ปิแอร์ได้แต่งงานในมาดากัสการ์ได้กลายเป็นแม่เสือ หน้ามืดตามัวหึง อะไรที่เขาทำ หรือบอกว่าจะช่วย มักจะเธอจะปฏิเสธที่จะพูดสำหรับสัปดาห์หรือมากกว่า และเมื่อเธอพูดมันจะกรีดร้อง แต่การละเมิดมากขึ้นหรือสาบานอีกครั้ง เธอตั้งใจจะทิ้งเขา โดยการเก็บเกี่ยวองุ่นที่สามมันเป็นที่ชัดเจนกับทุกคนที่พวกเขาเกลียดกัน

หนึ่งเย็นวันศุกร์ ปิแอร์อยู่ในไร่องุ่น , ทำงานในบ่อย่ำองุ่นไฟฟ้าใหม่ เขาอยู่คนเดียว องุ่นเก็บไปแล้วทันใดนั้น ประตูก็เปิดออก faniry ป้อนมากเกินไปสร้างขึ้น เธอเดินตรงไปที่ปิแอร์ เหวี่ยงแขนของเธอรอบคอของเขาและกดตัวกับเขา แม้ข้างต้นควันจากกดองุ่นเขาได้กลิ่นที่เธอได้รับการดื่ม

" ที่รัก " เธอถอนหายใจ " เราทำอะไรกันดี ? "

เขาต้องการเธอ แต่มาด่าและน่าขายหน้าฉากเอ่อขึ้นในตัวเขาเขาผลักเธอออกไป

" แต่ ที่รัก ฉันกำลังจะมีลูก "

" อย่าเหลวไหลน่า ไปที่เตียง ! คุณเมาแล้ว และใช้สีออก มันทำให้คุณดูเหมือนทาร์ต "

faniry ใบหน้าดำคล้ำ เธอโยนตัวเองที่เขาด้วยข้อกล่าวหาใหม่ เขาไม่เคยแคร์เธอ เขาสนใจแต่เรื่องเซ็กส์ เขาหมกมุ่นกับมัน และกับผู้หญิงสีขาว แต่ผู้หญิงฝรั่งเศส ผู้หญิงสีขาวได้แก่ ทาร์ต และเขาก็ยินดีที่จะให้ เธอคว้ามีดจากผนังและ lunged ที่เขา เธอกำลังร้องไห้ แต่มันเอาพละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อให้มีดจากคอของเขา ในที่สุดเขาก็ผลักเธอออก เธอสะดุดกับบ่อย่ำองุ่น . ปิแอร์ ยืนหายใจหอบ เป็นสกรูของกดจับที่ผมของเธอและดึงเธอเข้ามา เธอกรีดร้องดิ้นรนเพื่อฟรีตัวเอง สกรูบิตช้าในไหล่ของเธอและเธอร้องอีกครั้ง แล้วเธอก็เป็นลมไป แต่ไม่ว่าจะเจ็บปวดหรือควัน เขาไม่แน่ใจ เขาเมินหน้าหนี จนกระทั่งเสียงแล้วบอกเขาว่ามันจบลงแล้ว แล้วเขาก็ยกแขนขึ้นและเปลี่ยนปัจจุบันปิด

แขกตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด และ de gruse หยุดชั่วคราวในเรื่องราวของเขา . . . . . .

" งั้นฉันจะไม่ไปในรายละเอียดที่โต๊ะ ," เขากล่าวว่า . ปิแอร์เลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกายในกดและทำความสะอาด . แล้วเขาก็ถึงบ้านก็อาบน้ำ กินข้าว แล้วก็เข้านอน วันต่อมา เขาบอกให้ทุกคน faniry สุดท้าย ก็ทิ้งเขาและกลับไปที่มาดากัสการ์ ไม่มีใครแปลกใจ "

เขาหยุดอีกครั้ง แขกของเขานั่งนิ่ง สายตาของเขาหันมาทางเขา

" แน่นอน " เขากล่าว" หกสิบห้าเป็นปีที่ไม่ดีสำหรับไวน์แดง ยกเว้น ปิแอร์ นั่นเป็นสิ่งที่พิเศษ มันได้รับรางวัลจากรางวัล และไม่มีใครสามารถเข้าใจว่าทำไม "

โดยทั่วไปภรรยาเคลียร์คอเธอ

" แต่ " , " เธอกล่าวว่า " คุณยังไม่ได้ชิมมัน ? "

" ไม่ ผมไม่ได้ชิม แต่ปิแอร์ก็บอกว่าภรรยาเขาให้ไวน์มีกลิ่นหอมหาที่เปรียบมิได้ "

" และคุณไม่ได้ เอ่อ ซื้อใด ๆ" ถาม ทั่วไป

" ผมจะปฏิเสธได้ไง ? มันไม่ได้ทุกวันที่พบเช่นสายเลือด "

มียาวที่เงียบงัน เรือดัทช์แมนขยับตัวเก้ๆกังๆในที่นั่งของเขา แก้ว ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างตารางและริมฝีปากของเขาเปิด แขกอื่น ๆมองไปรอบ ๆกระสับกระส่ายที่แต่ละอื่น ๆ พวกเขาไม่เข้าใจ

" แต่นี่ gruse " กล่าวว่าทั่วไปในที่สุด" อย่าบอกนะว่าเรากำลังดื่มผู้หญิงบ้าๆ แล้วเจ้าล่ะ ? "

de gruse จ้องมอง impassively ที่อังกฤษ

" ห้ามสวรรค์ทั่วไป " เขาพูดช้าๆ " ทุกคนรู้ว่าเหล้าองุ่นที่ดีที่สุดต้องมาก่อนเสมอ "


essberger โดยโจเซฟ