Observing a planet inside the orbit

Observing a planet inside the orbit of Mercury would be extremely difficult, since the telescope must be pointed very close to the Sun, where the sky is never black. Also, an error in pointing the telescope can result in damage for the optics, and injury to the observer. The huge amount of light present even quite far away from the Sun can produce false reflections inside the optics, thus fooling the observer into seeing things that do not exist.

The best observational strategy might be to monitor the Sun's disk for possible transits, but transits would only be seen from Earth provided the object orbits close enough to the ecliptic plane. A small, dark spot might be seen to move across the Sun's disk, as happens with transits of Mercury and Venus.

In 1915, when Einstein successfully explained the apparent anomaly in Mercury's orbit, most astronomers abandoned the search for Vulcan. A few, however, remained convinced that not all the alleged observations of Vulcan were unfounded. Among these was Henry C Courten, of Dowling College, New York. Studying photographic plates of the 1970 eclipse of the Sun, he and his associates detected several objects which appeared to be in orbits close to the Sun.[12] Even accounting for artifacts, Courten felt that at least seven of the objects were real.

Courten believed that an intra-Mercurial planetoid between 130 and 800 kilometres in diameter was orbiting the Sun at a distance of about 0.1 AU. Other images on his eclipse plates led him to postulate the existence of an asteroid belt between Mercury and the Sun.

None of these claims has ever been substantiated after more than forty years of observation. It has been surmised, however, that some of these objects—and other alleged intra-Mercurial objects—may exist, being nothing more than previously unknown comets or small asteroids. Today, the search continues for these so-called vulcanoid asteroids, which are thought to exist in the region where Vulcan was once sought. None have been found yet and searches have ruled out any such asteroids larger than about 6 km.[2] Neither SOHO nor STEREO has detected a planet inside the orbit of Mercury.[2][13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังเกตดาวเคราะห์ภายในวงโคจรของดาวพุธจะเป็นเรื่องยากมาก เนื่องจากต้องชี้กล้องโทรทรรศน์มากใกล้กับดวงอาทิตย์ ท้องฟ้าเคยสีดำ ยัง ข้อผิดพลาดในการชี้ไปกล้องโทรทรรศน์สามารถส่งผลในความเสียหายสำหรับเลนส์ บาดเจ็บดิออบเซิร์ฟเวอร์ จำนวนมากของแสงปัจจุบันยังค่อนข้างห่างจากดวงอาทิตย์สามารถผลิตเท็จสะท้อนภายในเลนส์ fooling ดิออบเซิร์ฟเวอร์ไปเห็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ดังนั้นกลยุทธ์เชิงสังเกตการณ์ส่วนอาจมีการ ตรวจสอบดิสก์ของดวงอาทิตย์สำหรับ transits ได้ แต่ transits จะสามารถเห็นได้เฉพาะจากโลก มีวงโคจรของวัตถุใกล้พอระนาบ ecliptic จุดเล็ก มืดอาจเห็นข้ามดิสก์ของดวงอาทิตย์ เป็นที่เกิดขึ้นกับดาวพุธและดาวศุกร์ transitsนักดาราศาสตร์ส่วนใหญ่ยกเลิกค้นหาวูลแคนใน 1915 เมื่อไอน์สไตน์สำเร็จอธิบายความผิดปกติชัดเจนในวงโคจรของดาวพุธ กี่ อย่างไรก็ตาม ยังคงมั่นใจว่า ข้อสังเกตที่ถูกกล่าวหาทั้งหมดของวูลแคนถูกโคมลอย ในหมู่เหล่านี้ถูกเฮนรี่ C Courten วิทยาลัย Dowling นิวยอร์ก ศึกษาแผ่นภาพของคราส 1970 ของดวงอาทิตย์ และสมาคมของเขาพบวัตถุต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในวงโคจรที่ใกล้กับอาทิตย์ คู่ [12] บัญชีสำหรับวัตถุ Courten รู้สึกว่า น้อยเจ็ดวัตถุแท้จริงCourten เชื่อว่าการ planetoid mercurial รวบภายในระหว่างกิโลเมตรที่ 130 และ 800 เส้นผ่านศูนย์กลางได้โคจรดวงอาทิตย์ในระยะทางประมาณ 0.1 AU ภาพอื่น ๆ บนแผ่นคราสของเขานำเขา postulate อยู่เป็นแถบดาวเคราะห์น้อยระหว่างดาวพุธและดวงอาทิตย์ไม่มีการเรียกร้องเหล่านี้ได้เคยถูก substantiated หลังจากเก็บข้อมูลมากกว่าสี่สิบปี มันได้ถูก surmised อย่างไรก็ตาม บางเหล่านี้วัตถุ — และอื่น ๆ ถูกกล่าวหาวัตถุภายใน mercurial รวบตัวอาจมีอยู่ เป็นอะไรมากกว่าไม่รู้จักก่อนหน้านี้ดาวหางหรือดาวเคราะห์น้อยขนาดเล็กได้ วันนี้ การค้นหายังคงสำหรับเหล่านี้ vulcanoid เรียกว่าดาวเคราะห์น้อย ซึ่งคิดว่า มีอยู่ในภูมิภาคที่วูลแคนถูกค้นหาครั้งเดียว ไม่พบได้ และค้นหาได้ปกครองออกใด ๆ เช่นดาวเคราะห์น้อยมีขนาดใหญ่กว่าประมาณ 6 กม. [2] ไม่โซโหหรือสเตอริโอได้ตรวจพบดาวเคราะห์ภายในวงโคจรของดาวพุธ [2] [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังเกตดาวเคราะห์วงโคจรของดาวพุธจะเป็นเรื่องยากมากเนื่องจากกล้องจะต้องชี้ที่ใกล้เคียงกับดวงอาทิตย์ที่ท้องฟ้าเป็นสีดำไม่เคย นอกจากนี้ยังมีข้อผิดพลาดในการชี้กล้องโทรทรรศน์สามารถทำให้เกิดความเสียหายเพื่อทัศนศาสตร์และการบาดเจ็บที่สังเกตการณ์ จำนวนมากของแสงในปัจจุบันแม้จะค่อนข้างอยู่ห่างไกลจากดวงอาทิตย์สามารถผลิตสะท้อนเท็จภายในเลนส์จึงหลอกลวงผู้สังเกตการณ์เข้ามาเห็นสิ่งที่ไม่อยู่. กลยุทธ์การสังเกตที่ดีที่สุดอาจจะมีการตรวจสอบดิสก์ของดวงอาทิตย์สำหรับการผ่านไปได้ แต่ผ่าน จะมองเห็นได้จากโลกให้วัตถุที่โคจรใกล้พอกับระนาบสุริยวิถี ขนาดเล็กจุดด่างดำอาจจะเห็นที่จะย้ายข้ามดิสก์ของดวงอาทิตย์ในขณะที่เกิดขึ้นกับการผ่านของดาวพุธและดาวศุกร์. ในปี 1915 เมื่อไอน์สไตประสบความสำเร็จในการอธิบายความผิดปกติที่เห็นได้ชัดในวงโคจรของดาวพุธนักดาราศาสตร์ส่วนใหญ่ที่ถูกทิ้งร้างค้นหาสไตล์ ไม่กี่อย่างไรยังคงเชื่อว่าไม่ทุกข้อสังเกตที่ถูกกล่าวหาจากวัลแคนไม่มีมูลความจริง กลุ่มคนเหล่านี้เป็นเฮนรี่ซี Courten ของดาวลิ่งวิทยาลัยนิวยอร์ก การศึกษาแผ่นฟิล์มของปี 1970 คราสของดวงอาทิตย์เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาตรวจพบวัตถุหลายอย่างที่ดูเหมือนจะอยู่ในวงโคจรใกล้ดวงอาทิตย์ [12] แม้การบัญชีสำหรับสิ่งประดิษฐ์ Courten รู้สึกว่าอย่างน้อยเจ็ดของวัตถุที่เป็นจริง. Courten เชื่อว่าดาวเคราะห์ภายใน Mercurial ระหว่าง 130 และ 800 กิโลเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางได้รับการโคจรรอบดวงอาทิตย์ที่ระยะทางประมาณ 0.1 AU ภาพอื่น ๆ บนจานคราสของเขาทำให้เขายืนยันการดำรงอยู่ของแถบดาวเคราะห์น้อยระหว่างดาวพุธและดวงอาทิตย์ไม่มีการเรียกร้องเหล่านี้เคยได้รับการยืนยันหลังจากกว่าสี่สิบปีของการสังเกต มันได้รับการสันนิษฐาน แต่ที่บางส่วนของวัตถุและอื่น ๆ เหล่านี้ที่ถูกกล่าวหาภายใน Mercurial วัตถุอาจมีอยู่เป็นอะไรมากไปกว่าดาวหางที่ไม่รู้จักก่อนหน้านี้หรือดาวเคราะห์น้อยขนาดเล็ก วันนี้การค้นหายังคงดำเนินต่อเหล่านี้เรียกว่าดาวเคราะห์น้อย vulcanoid ซึ่งมีความคิดที่มีอยู่ในภูมิภาคที่วัลแคนได้ขอครั้งเดียว ไม่มีผู้ใดได้รับการค้นพบและยังค้นหาได้ตัดออกจากดาวเคราะห์น้อยดังกล่าวมีขนาดใหญ่กว่าประมาณ 6 กม. [2] ทั้ง SOHO หรือ STEREO ตรวจพบดาวเคราะห์วงโคจรของดาวพุธที่. [2] [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสังเกตดาวเคราะห์ภายในวงโคจรของดาวพุธจะยากมาก เพราะกล้องต้องจ่อใกล้ดวงอาทิตย์ ที่ฟ้าไม่ดำ นอกจากนี้ ข้อผิดพลาดในการชี้กล้องโทรทรรศน์สามารถส่งผลเสียหายต่อแสง และบาดเจ็บ เพื่อสังเกตการณ์ ยอดเงินขนาดใหญ่ของแสงปัจจุบันยังค่อนข้างไกลจากดวงอาทิตย์สามารถผลิตสะท้อนเท็จในทัศนศาสตร์จึงหลอกผู้สังเกตการณ์เข้าไปเห็นสิ่งที่ไม่มีอยู่

กลยุทธ์ที่ดีที่สุดอาจจะมีการตรวจสอบ การสังเกตดวงอาทิตย์ดิสก์เพื่อเปลี่ยนรถที่เป็นไปได้ แต่ยะเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้จากโลกให้วัตถุที่โคจรเข้าใกล้เส้นสุริยวิถี เครื่องบิน ขนาดเล็ก มีจุดดำ อาจเห็นการย้ายข้ามดวงอาทิตย์ดิสก์เป็นเกิดขึ้นกับ transits ของดาวพุธและดาวศุกร์ .

1915เมื่อไอน์สไตน์ สามารถอธิบายความแปรปรวนในลักษณะวงโคจรของดาวพุธ นักดาราศาสตร์ส่วนใหญ่ยกเลิกการค้นหาวัลแคน . ไม่กี่ อย่างไรก็ตาม ยังคงเชื่อว่าไม่ทั้งหมดของวัลแคนถูกกล่าวหาโดยไม่มีมูล ในหมู่เหล่านี้คือ เฮนรี ซี courten ของดาวลิงวิทยาลัยนิวยอร์ก เรียนถ่ายภาพจาน 1970 คราสของดวงอาทิตย์เขาและหุ้นส่วนของเขาพบหลายวัตถุซึ่งปรากฏอยู่ในวงโคจรใกล้ดวงอาทิตย์ [ 12 ] แม้แต่บัญชีสำหรับสิ่งประดิษฐ์ courten รู้สึกว่าอย่างน้อยเจ็ดของวัตถุจริง

courten เชื่อว่าภายในดาวพุธวัตถุในอากาศระหว่าง 130 และ 800 กิโลเมตรในเส้นผ่าศูนย์กลาง มันโคจรรอบดวงอาทิตย์ที่ระยะทางประมาณ 0.1 AUภาพอื่น ๆบนแผ่นคราสของเขาทำให้เขาทึกทักเอาว่า การดำรงอยู่ของแถบดาวเคราะห์น้อยระหว่างดาวพุธและอาทิตย์

ไม่มีใครเรียกร้องเหล่านี้ได้เคยถูกพิสูจน์หลังจากกว่าสี่สิบปีของการสังเกต มันถูกคาดการณ์ อย่างไรก็ตาม บางส่วนของวัตถุเหล่านี้และอื่น ๆที่ถูกกล่าวหาภายในดาวพุธวัตถุ มีตัวตน มีอะไรมากกว่าที่ไม่รู้จักก่อนหน้านี้ดาวหางหรือดาวเคราะห์น้อยขนาดเล็กวันนี้ ยังคงค้นหาสำหรับเหล่านี้เรียกว่า vulcanoid ดาวเคราะห์น้อยซึ่งมีความคิดที่จะอยู่ในพื้นที่ ที่เขาเคยขอ ไม่มีใครได้พบและยังค้นหาได้ปกครองออกใด ๆ เช่น ดาวเคราะห์น้อยที่มีขนาดใหญ่กว่าประมาณ 6 กม. [ 2 ] หรือ SOHO หรือสเตอริโอ ได้ตรวจพบว่ามีดาวเคราะห์อยู่ภายในวงโคจรของดาวพุธ [ 2 ] [ 13 ]