explicitly manipulated species rich

explicitly manipulated species richness (Hector et al. 1999).
Some studies have reported idiosyncratic or statistically nonsignificant
effects of changes in species richness on ecosystem
functioning (Wardle et al. 1997, Mikola et al. 2002). Yet, after
more than a decade of research in terrestrial habitats, the
balance of evidence now suggests that declines in species
numbers can adversely affect ecosystem processes (Kinzig et
al. 2002, Loreau et al. 2002). When present, the relationship
between increasing species richness and measures of ecosystem
functioning typically levels off at relatively low levels of
biodiversity (Loreau et al. 2002). Three mechanisms—species
facilitation, resource-use complementarity, and sampling effects—have
been proposed to explain enhanced ecosystem
functioning with increasing biodiversity (Loreau et al. 2002).
These mechanisms may act together to influence ecosystem
processes. Understanding the sources and mechanisms of
variability in ecosystem functioning, and the conditions under
which individual species can influence ecosystem processes,
remains an important challenge for predicting the environmental
consequences of species loss (Naeem 2002).
If changes in biodiversity do affect the rates of ecosystem
processes, it is important to determine whether these effects
are similar in terrestrial, freshwater, and marine ecosystems.
Most previous studies have been restricted to terrestrial
ecosystems, mainly grasslands (Loreau et al. 2002), raising the
question of whether these results can be extended to other
biomes and ecosystems. Marine ecosystems represent the
most extensive habitat on Earth (> 70 percent by area), and
freshwater ecosystems are some of the most impaired parts
of the biosphere, with some of the highest rates of species loss
(Wall et al. 2001, Malmqvist and Rundle 2002). Benthic
ecosystems at the bottom of rivers, wetlands, lakes, and oceans
are of particular importance because of their high biodiversity
and their global significance for the storage and cycling
of materials, nutrients, and energy flow (Covich et al. 1999,
Snelgrove 1999, Austen et al. 2002, Snelgrove and Smith
2002). In addition, because freshwater and marine ecosystems
are notably different from terrestrial ones (especially with respect
to the physicochemical environment), specific analyses
of the relationship between biodiversity and ecosystem functioning
in aquatic ecosystems may offer unique insights that
help frame the general debate regarding the role of biodiversity
in regulating ecosystem processes (Giller et al. 2004).
The goal of this paper is to summarize the existing knowledge
on the functional consequences of species loss in benthic
habitats, both marine and freshwater, and to identify
gaps where future research could improve our ability to evaluate
the effect of biodiversity changes on benthic ecosystem
functioning. We begin by briefly describing some distinctive
physical features of freshwater and marine ecosystems that
need to be considered when assessing the functional consequences
of species loss. This analysis is followed by an overview
of recent marine and freshwater studies that have specifically
assessed the effect of biodiversity changes on the functioning
of benthic ecosystems, and by an outline of research
needs and future research directions in this area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการชนิดความเข้มข้น (Hector et al. 1999) อย่างชัดเจนบางการศึกษารายงานนิสัย หรือ nonsignificant ทางสถิติผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์ความอุดมสมบูรณ์ในระบบนิเวศทำงาน (Wardle et al. 1997, Mikola et al. 2002) ยัง หลังกว่าทศวรรษของการวิจัยในภาคพื้นดินที่อยู่อาศัย การยอดคงเหลือของหลักฐานที่แนะนำที่ปฏิเสธในสายพันธุ์หมายเลขสามารถส่งผลกระทบระบบนิเวศกระบวนการ (Kinzig etal. 2002, Loreau et al. 2002) เมื่อนำเสนอ ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นของสายพันธุ์เพิ่มขึ้นและมาตรการของระบบนิเวศทำงานโดยทั่วไประดับปิดในระดับค่อนข้างต่ำความหลากหลายทางชีวภาพ (Loreau et al. 2002) กลไกสาม — สายพันธุ์อำนวยความสะดวก ใช้ทรัพยากรค้น และผลการสุ่มตัวอย่างซึ่งมีรับการเสนอชื่อเพื่ออธิบายการปรับปรุงระบบนิเวศทำงาน ด้วยการเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพ (Loreau et al. 2002)กลไกเหล่านี้อาจทำหน้าที่ร่วมกันมีอิทธิพลต่อระบบนิเวศกระบวนการ แหล่งที่มาและกลไกของการทำความเข้าใจความแปรปรวนในการทำงานระบบนิเวศ และภายใต้เงื่อนไขซึ่งแต่ละสายพันธุ์สามารถมีอิทธิพลต่อกระบวนการระบบนิเวศยังคงเป็นความท้าทายสำคัญสำหรับทำนายการสิ่งแวดล้อมผลกระทบของการสูญเสียสายพันธุ์ (Naeem 2002)ถ้าการเปลี่ยนแปลงในความหลากหลายทางชีวภาพมีผลต่อราคาของระบบนิเวศกระบวนการ มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อตรวจสอบว่าผลกระทบเหล่านี้จะคล้ายกันในระบบนิเวศบก น้ำจืด และทางทะเลการศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่จำกัดบกระบบนิเวศ ส่วนใหญ่เป็นทุ่งหญ้า (Loreau et al. 2002), เพิ่มการถามว่าผลลัพธ์เหล่านี้สามารถขยายไปอีกbiomes และระบบนิเวศ เป็นตัวแทนของระบบนิเวศทางทะเลสามารถอยู่อาศัยบนโลก (> ร้อยละ 70 ตามพื้นที่), และระบบนิเวศน้ำจืดมีส่วนบกพร่องมากที่สุดของ biosphere กับบางพันธุ์สูญเสียราคาสูงที่สุด(ผนัง et al. 2001, Malmqvist และ Rundle 2002) หน้าดินระบบนิเวศที่ด้านล่างของแม่น้ำ พื้นที่ชุ่มน้ำ ทะเลสาบ และมหาสมุทรมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความหลากหลายทางชีวภาพสูงและความสำคัญระดับโลกสำหรับการจัดเก็บ และขี่จักรยานวัสดุ สารอาหาร และการไหลของพลังงาน (Covich et al. 1999Snelgrove 1999 ออสเต็น et al. 2002, Snelgrove และสมิธ2002) . นอกจากนี้ เนื่องจากระบบนิเวศน้ำจืด และทะเลจะแตกต่างจากคนบก (โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยความเคารพคุณลักษณะสิ่งแวดล้อม), วิเคราะห์เฉพาะของความสัมพันธ์ระหว่างความหลากหลายทางชีวภาพและการทำงานของระบบนิเวศในระบบนิเวศอาจเสนอข้อมูลเชิงลึกเฉพาะที่ช่วยกรอบการอภิปรายทั่วไปเกี่ยวกับบทบาทของความหลากหลายทางชีวภาพในการควบคุมกระบวนการระบบนิเวศ (Giller et al. 2004)เป้าหมายของเอกสารนี้คือการ สรุปความรู้ที่มีอยู่บนลำดับงานของพันธุ์สูญเสียหน้าดินแหล่งที่อยู่อาศัย ทั้งทะเล และน้ำ จืด และระบุช่องว่างที่วิจัยในอนาคตสามารถปรับปรุงความสามารถในการประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงความหลากหลายทางชีวภาพในระบบนิเวศที่หน้าดินทำงาน เราเริ่มต้น ด้วยการอธิบายสั้น ๆ บางอย่างโดดเด่นคุณสมบัติทางกายภาพของระบบนิเวศน้ำจืด และทะเลที่จะต้องพิจารณาเมื่อการประเมินผลการทำงานสูญพันธุ์ การวิเคราะห์นี้จะตาม ด้วยภาพรวมของเรือล่าและศึกษาปลาน้ำจืดที่มีโดยเฉพาะประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงความหลากหลายทางชีวภาพในการทำงานของระบบนิเวศหน้าดิน และเค้าร่างของงานวิจัยความต้องการและทิศทางการวิจัยในอนาคตบริเวณนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จัดการอย่างชัดเจนชนิดร่ำรวย (Hector et al. 1999).
การศึกษาบางคนได้รายงานนิสัยหรือไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในสายพันธุ์ความร่ำรวยต่อระบบนิเวศ
ทำงาน (เดิ้ล et al. 1997 Mikola et al. 2002) แต่หลังจาก
กว่าทศวรรษของการวิจัยในแหล่งที่อยู่อาศัยบนพื้นดินที่
ความสมดุลของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าในขณะนี้ลดลงในรูปแบบ
ตัวเลขที่อาจมีผลต่อกระบวนการของระบบนิเวศ (Kinzig et
al. 2002 Loreau et al. 2002) เมื่อมีการแสดงความสัมพันธ์
ระหว่างความร่ำรวยเพิ่มขึ้นชนิดและมาตรการของระบบนิเวศที่
ทำงานมักจะระดับปิดที่ระดับที่ค่อนข้างต่ำของ
ความหลากหลายทางชีวภาพ (Loreau et al. 2002) สามกลไกชนิด
อำนวยความสะดวกทรัพยากรใช้ complementarity และการสุ่มตัวอย่างผลกระทบได้
รับการเสนอชื่อเพื่ออธิบายระบบนิเวศที่เพิ่มขึ้น
การทำงานที่มีความหลากหลายทางชีวภาพที่เพิ่มขึ้น (Loreau et al. 2002).
กลไกเหล่านี้อาจทำหน้าที่ร่วมกันจะมีผลต่อระบบนิเวศ
กระบวนการ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับแหล่งที่มาและกลไกของ
ความแปรปรวนในการทำงานของระบบนิเวศและภายใต้เงื่อนไข
ที่บุคคลชนิดสามารถมีอิทธิพลต่อกระบวนการระบบนิเวศ
ยังคงเป็นความท้าทายที่สำคัญในการทำนายสิ่งแวดล้อม
ผลกระทบของการสูญเสียสายพันธุ์ (Naeem 2002).
หากมีการเปลี่ยนแปลงในความหลากหลายทางชีวภาพทำส่งผลกระทบต่ออัตราการระบบนิเวศ
กระบวนการมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะตรวจสอบว่าผลกระทบเหล่านี้
จะคล้ายกันในบกน้ำจืดและระบบนิเวศทางทะเล.
ศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ได้รับการ จำกัด การภาคพื้นดิน
ระบบนิเวศส่วนใหญ่เป็นทุ่งหญ้า (Loreau et al. 2002) ยก
คำถามที่ว่าผลเหล่านี้จะสามารถ ขยายไปยังคนอื่น ๆ
biomes และระบบนิเวศ ระบบนิเวศทางทะเลเป็นตัวแทนของ
ที่อยู่อาศัยที่กว้างขวางที่สุดในโลก (> ร้อยละ 70 โดยพื้นที่) และ
ระบบนิเวศน้ำจืดมีบางส่วนที่มีความบกพร่องมากที่สุด
ของชีวมณฑลที่มีบางส่วนของอัตราสูงสุดของการสูญเสียสายพันธุ์
(กำแพง et al. 2001 Malmqvist และ Rundle 2002) หน้าดิน
ระบบนิเวศที่ด้านล่างของแม่น้ำพื้นที่ชุ่มน้ำทะเลสาบและมหาสมุทร
ที่มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะความหลากหลายทางชีวภาพสูงของพวกเขา
และความสำคัญระดับโลกของพวกเขาสำหรับการจัดเก็บและการขี่จักรยาน
ของวัสดุสารอาหารและการไหลของพลังงาน (Covich et al. 1999
Snelgrove ปี 1999 ออสเตน et al. 2002 Snelgrove สมิ ธ และ
2002) นอกจากนี้เนื่องจากน้ำจืดและระบบนิเวศทางทะเล
มีความโดดเด่นแตกต่างจากคนทั่วโลก (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยว
กับสภาพแวดล้อมทางเคมีกายภาพ), การวิเคราะห์ที่เฉพาะเจาะจง
ของความสัมพันธ์ระหว่างความหลากหลายทางชีวภาพและระบบนิเวศการทำงาน
ในระบบนิเวศทางน้ำอาจมีข้อมูลเชิงลึกที่ไม่ซ้ำกันที่
ช่วยให้กรอบการอภิปรายทั่วไปเกี่ยวกับบทบาท ความหลากหลายทางชีวภาพ
ในการควบคุมกระบวนการของระบบนิเวศ (Giller et al. 2004).
เป้าหมายของบทความนี้คือการสรุปความรู้ที่มีอยู่
ในผลกระทบการทำงานของการสูญเสียในสายพันธุ์สัตว์หน้าดิน
ที่อยู่อาศัยทั้งในทะเลและน้ำจืดและเพื่อระบุ
ช่องว่างที่การวิจัยในอนาคตสามารถปรับปรุง ความสามารถของเราในการประเมิน
ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงความหลากหลายทางชีวภาพของระบบนิเวศบนหน้าดิน
การทำงาน เราเริ่มต้นด้วยการอธิบายสั้น ๆ บางส่วนที่โดดเด่น
คุณสมบัติทางกายภาพของน้ำจืดและระบบนิเวศทางทะเลที่
จะต้องพิจารณาเมื่อมีการประเมินผลกระทบการทำงาน
ของการสูญเสียสายพันธุ์ การวิเคราะห์นี้จะตามมาด้วยภาพรวม
ของทะเลและน้ำจืดการศึกษาล่าสุดที่มีเฉพาะ
การประเมินผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงความหลากหลายทางชีวภาพในการทำงาน
ของระบบนิเวศสัตว์หน้าดินและโครงร่างของการวิจัย
ความต้องการและทิศทางการวิจัยในอนาคตในพื้นที่นี้