We decomposed the space-time distri

We decomposed the space-time distribution of sunspot areas
over 1759 Carrington rotations by applying the natural orthogonal
composition technique, whose primary characteristics
is the identification of the most suitable set of basis orthogonal
functions (the empirical orthogonal functions − φk). Results
obtained by using this technique confirm previous findings of
a T1 ∼ 11 yr periodicity (found in the first two PCs), which
characterizes the long-term evolution of the solar cycle. A less
prominent periodicity was found to correspond to the second
harmonic (T2 ∼5.5 yr). However, while the periodicity at T1
agrees with similar results for the solar magnetic cycle (Mininni
et al. 2002, 2004; Lawrence et al. 2005), the one at T2 emerges
only after studying the 11-year cycle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราแยกกระจายจุดมืดดวงอาทิตย์บริเวณ space-timeหมุนเวียนงตันกว่า 1759 โดยใช้ธรรมชาติ orthogonalองค์ประกอบเทคนิค ลักษณะหลักรหัสของชุดพื้นฐานเหมาะเป็น orthogonalฟังก์ชัน (การรวมฟังก์ชัน orthogonal − φk) ผลลัพธ์โดยใช้เทคนิคนี้ได้ยืนยันผลการวิจัยก่อนหน้านี้ของเป็น T1 ∼ปี 11 ประจำงวด (พบในชิ้นสอง), ซึ่งระบุลักษณะวิวัฒนาการระยะยาวของวงจรพลังงานแสงอาทิตย์ น้อยพบเด่นประจำงวดให้สอดคล้องกับที่สองharmonic (T2 ∼5.5 ปี) อย่างไรก็ตาม ขณะประจำงวดที่ T1ตกลงกับผลลัพธ์ที่คล้ายกันสำหรับวงจรแม่เหล็กพลังงานแสงอาทิตย์ (Mininniร้อยเอ็ด al. 2002, 2004 Lawrence et al. 2005), หนึ่งใน T2 บ่งบอกหลังจากศึกษาวัฏจักร 11 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราย่อยสลายการกระจายพื้นที่เวลาฉายในพื้นที่
กว่า 1,759 ผลัด Carrington โดยใช้ฉากธรรมชาติ
เทคนิคองค์ประกอบที่มีลักษณะหลัก
คือบัตรประจำตัวของชุดที่เหมาะสมที่สุดของฉากพื้นฐาน
ฟังก์ชั่น (ฟังก์ชั่นฉากเชิงประจักษ์ - φk) ผล
ที่ได้จากการใช้เทคนิคนี้ยืนยันผลการวิจัยก่อนหน้านี้ของ
T1 ~ 11 ปีระยะเวลา (ที่พบในสองครั้งแรกพีซี) ซึ่ง
เป็นลักษณะเฉพาะของวิวัฒนาการในระยะยาวของวัฏจักรสุริยะ น้อยกว่า
ช่วงที่โดดเด่นก็พบว่าตรงกับที่สอง
ฮาร์โมนิ (T2 ~5.5 ปี) อย่างไรก็ตามในขณะที่ช่วงที่ T1
เห็นด้วยกับผลที่คล้ายกันสำหรับวงจรแม่เหล็กพลังงานแสงอาทิตย์ (Mininni
et al, 2002, 2004;.. อเรนซ์และคณะ 2005) หนึ่งที่ T2 โผล่ออกมา
เท่านั้นหลังจากเรียนรอบ 11 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราย่อยสลายเวลาการกระจายของพื้นที่ดวงอาทิตย์
ผ่าน 1759 คาร์ริงตัน หมุนโดยใช้เทคนิคองค์ประกอบธรรมชาติ )

ที่มีลักษณะหลักคือการตั้งค่าที่เหมาะสมที่สุดของฟังก์ชันตั้งฉาก
พื้นฐาน ( เชิงประจักษ์ ) ฟังก์ชัน−φ K ) ผลลัพธ์ที่ได้จากการใช้เทคนิคนี้

ยืนยันผลก่อนT1 ∼ 11 ปี ( อย่างที่พบใน 2 ชิ้นแรก ) ซึ่ง
characterizes วิวัฒนาการระยะยาวของวัฏจักรสุริยะ . น้อยกว่า
โดดเด่นอย่างพบว่าสอดคล้องกับที่สอง
ฮาร์มอนิก ( T2 ∼ 5.5 ปี อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พระมูฮัมหมัดที่ T1
เห็นด้วยกับผลที่คล้ายกันสำหรับวงจรแม่เหล็กพลังงานแสงอาทิตย์ ( mininni
et al . 2002 , 2004 ; Lawrence et al . 2005 ) , T2
หนึ่งที่ปรากฏหลังจากศึกษาปีที่ 11 รอบ