Drama is the specific mode of narra

Drama is the specific mode of narrative, typically fictional, represented in performance.[1] The term comes from the Greek word δρᾶμα, drama, meaning action, which is derived from the verb δράω, draō, meaning to do or to act.

The term "drama" can refer to any kind of dramatic performance, including film, radio play, television play, and closet drama, however, this article is concerned solely with the enactment of a play in a theatre, performed by actors, on a stage, before an audience. Unlike other forms of literature the structure of dramatic texts is directly influenced by this collaborative mode of production and a collective form of reception.[2] The term "drama" as rarely preceded by the definite article refers to a specific (often national) branch of drama.[3]


The two masks that represent comedy and tragedy.
Two symbolic masks are traditionally associated with drama to represent the generic division between comedy and tragedy. They are symbols of the ancient Greek Muses, Thalia and Melpomene, the Muse of comedy represented by the laughing face, and the Muse of tragedy represented by the weeping face, respectively. Considered as a genre of poetry in general, the dramatic mode has been contrasted with the epic and the lyrical modes ever since Aristotle's Poetics (c. 335 BC)—the earliest work of dramatic theory.[4]

Since the 19th century, the word "drama" has also been used in a more narrow sense to designate a specific type of play. Drama is defined in this modern usage as "a genre of narrative fiction (or semi-fiction) intended to be more serious than humorous in tone"[5] which focuses on in-depth development of realistic characters who must deal with realistic emotional struggles. A drama is commonly considered the opposite of a comedy, but may also be considered separate from other works of some broad genre, such as a fantasy.

It is this narrow sense that the film and television industry and film studies adopted to describe "drama" as a genre within their respective media.[6] "Radio drama" has been used in both senses, and it was originally used to described a play transmitted as a live performance; but it is also used to describe the more serious end of the dramatic output on the radio.[7]

A dramatic work can include music and dance. Opera is generally sung throughout, and can include ballet; musicals generally include both spoken dialogue, and songs, and may also include dancing; and some plays, melodrama and Japanese Nō, for example, have incidental music, or musical accompaniment underscoring the dialogue.[8] In certain periods of history, including ancient Rome and the nineteenth century, some dramas were written to be read rather than performed.[9] In improvisation there is no script and performers devise their performance spontaneously before an audience.[10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละครเป็นวิธีเฉพาะการเล่าเรื่อง ละครปกติ แสดงประสิทธิภาพการทำงาน [1] คำมาจากภาษากรีกδρᾶμα ละคร ความหมาย การกระทำที่มาจากกริยาδράω draō หมายถึง การทำ หรือใน การดำเนิน การคำว่า "ละคร" สามารถอ้างอิงใด ๆ ของประสิทธิภาพที่น่าทึ่ง รวม ถึงฟิล์ม เล่นวิทยุ โทรทัศน์เล่น ตู้เสื้อผ้า ละคร อย่างไรก็ตาม บทความเป็นห่วงเท่ากับพระราชกำหนดการเล่นในโรงละคร ดำเนินการ โดยนักแสดง บนเวที ก่อนเข้าเฝ้าฯ ซึ่งแตกต่างจากวรรณกรรมในรูปแบบอื่นๆ โครงสร้างของข้อความที่น่าทึ่งคืออิทธิพลโดยตรงจากโหมดนี้ทำงานร่วมกันของการผลิตและแบบฟอร์มรวมต้อนรับ [2] คำว่า "ละคร" ไม่ค่อยเป็นก่อนหน้า โดยบท definite หมายถึงเฉพาะสาขา (มักชาติ) ของละคร [3]หน้ากากสองที่แสดงตลกและโศกนาฏกรรมหน้ากากสัญลักษณ์ที่สองเป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับละครถึงหารทั่วไประหว่างตลกและโศกนาฏกรรม พวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของ Muses กรีกโบราณ ล้าน และ Melpomene มิวส์ของตลกที่แสดง โดยใบหน้าหัวเราะ และมิวส์ของโศกนาฏกรรมที่แสดง โดยใบหน้าร้องไห้ ตามลำดับ ถือว่าเป็นประเภทของบทกวีทั่วไป โหมดอย่างมากได้รับต่างกับมหากาพย์การและโหมดน้อยจอมเวทตั้งแต่ของอริสโตเติล Poetics (ราว 335 BC) — งานแรกสุดของทฤษฎีอย่างมาก [4]ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 คำว่า "ละคร" ยังถูกใช้ในความรู้สึกแคบมากการกำหนดชนิดของเล่น ละครถูกกำหนดในการใช้งานที่ทันสมัยนี้เป็น "ประเภทของนิยายเล่าเรื่อง (หรือกึ่งนิยาย) ตั้งใจจะรุนแรงมากกว่าอารมณ์ขันในโทน" [5] ซึ่งมุ่งเน้นการพัฒนาในเชิงลึกของตัวละครที่สมจริงที่ต้องจัดการต่อสู้อารมณ์สมจริง ละครทั่วไปถือว่าตรงข้ามกับตลก แต่อาจยังถือว่าแยกต่างหากจากของแนวเพลงบางสิ่ง เช่นจินตนาการมันเป็นความรู้สึกนี้แคบการภาพยนตร์และโทรทัศน์ภาพยนตร์และอุตสาหกรรมศึกษานำเพื่ออธิบาย "ละคร" เป็นประเภทภายในสื่อของพวกเขาเกี่ยวข้อง [6] "ละครวิทยุ" ถูกใช้ในความรู้สึกทั้งสอง และมันดั้งเดิมได้ถูกใช้เพื่ออธิบายการเล่นที่ส่งเป็นการแสดงสด แต่มันยังใช้เพื่ออธิบายการสิ้นสุดผลผลิตอย่างรุนแรงทางวิทยุ [7]สามารถรวมเป็นนาฏกรรมดนตรีและเต้นรำ โดยทั่วไปจะสูงตลอดทั้งโอเปร่า และสามารถรวมบัลเล่ต์ มิวสิคัลโดยทั่วไปรวมทั้งเสียงพูด และเพลง และอาจรวมถึงการเต้นรำ และบางเล่น melodrama และ แห่งญี่ปุ่น เช่น มีเพลงเสีย หรือดนตรีประกอบดนตรีความบทสนทนา [8] ในบางช่วงของประวัติศาสตร์ โรมโบราณและคริสต์ศตวรรษที่ 19 ละครบางถูกเขียนจะอ่าน มากกว่า การดำเนินการ [9] ในการปรับตัว มีสคริปต์ไม่มี และนักประดิษฐ์ผลเป็นธรรมชาติก่อนเข้าเฝ้าฯ [10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละครเป็นโหมดที่เฉพาะเจาะจงของการเล่าเรื่องมักจะสวมเป็นตัวแทนในการทำงาน. [1] คำที่มาจากภาษากรีกคำδρᾶμα, ละคร, การกระทำความหมายซึ่งได้มาจากδράωคำกริยาdraōความหมายที่จะทำหรือจะทำหน้าที่.

คำว่า "ละคร" สามารถหมายถึงชนิดของการแสดงละครรวมทั้งภาพยนตร์, ละครวิทยุ, ละครโทรทัศน์และละครตู้เสื้อผ้าใด ๆ แต่บทความนี้เป็นห่วง แต่เพียงผู้เดียวที่มีการตรากฎหมายของการเล่นในโรงละครที่ดำเนินการโดยนักแสดงบนเวที ก่อนที่ผู้ชม ซึ่งแตกต่างจากรูปแบบอื่น ๆ ของวรรณกรรมโครงสร้างของตำราที่น่าทึ่งได้รับอิทธิพลโดยตรงจากโหมดนี้ร่วมกันของการผลิตและรูปแบบโดยรวมของแผนกต้อนรับส่วนหน้า. [2] คำว่า "ละคร" เป็นไม่ค่อยนำหน้าด้วยแน่นอนบทความหมายถึงเฉพาะเจาะจง (มักชาติ) สาขา ของละคร. [3]


ทั้งสองมาสก์ที่เป็นตัวแทนของความตลกขบขันและโศกนาฏกรรม.
สองมาสก์จะเป็นสัญลักษณ์ประเพณีที่เกี่ยวข้องกับละครที่จะเป็นตัวแทนส่วนทั่วไประหว่างตลกและโศกนาฏกรรม พวกเขาเป็นสัญลักษณ์แห่งแรงบันดาลใจกรีกโบราณ, Thalia และ Melpomene ที่ Muse ของตลกตัวแทนจากใบหน้าหัวเราะและ Muse ของโศกนาฏกรรมตัวแทนจากใบหน้าร้องไห้ตามลำดับ ถือได้ว่าเป็นรูปแบบของบทกวีโดยทั่วไปโหมดการแสดงละครได้รับการเปรียบเทียบกับมหากาพย์และโหมดพรั่งพรูออกมานับตั้งแต่อริสโตเติลฉันทลักษณ์ (ค. 335 BC) -The งานแรกของละครทฤษฎี. [4]

ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 คำว่า "ละคร" นอกจากนี้ยังมีการใช้ในความหมายแคบมากขึ้นในการกำหนดประเภทเฉพาะของการเล่น ละครถูกกำหนดไว้ในการใช้งานที่ทันสมัยนี้เป็น "รูปแบบของนิยายเรื่องเล่า (หรือกึ่งนิยาย) ตั้งใจที่จะรุนแรงมากขึ้นกว่าอารมณ์ขันในโทน" [5] ซึ่งมุ่งเน้นการพัฒนาในเชิงลึกของตัวละครมีเหตุผลที่จะต้องจัดการกับการต่อสู้ทางอารมณ์ที่สมจริง . ละครถือว่าเป็นปกติตรงข้ามของตลก แต่ยังอาจมีการพิจารณาแยกต่างหากจากผลงานอื่น ๆ ของประเภทกว้าง ๆ บางอย่างเช่นจินตนาการ.

มันเป็นอย่างนี้ความรู้สึกแคบ ๆ ที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์และภาพยนตร์การศึกษานำมาใช้เพื่ออธิบาย "ละคร" . เป็นประเภทสื่อภายในของตน [6] "ละครวิทยุ" ได้ถูกนำมาใช้ทั้งในความรู้สึกและมันก็ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายการเล่นส่งเป็นการแสดงสด; แต่มันก็ยังใช้ในการอธิบายในตอนท้ายที่รุนแรงมากขึ้นของการส่งออกอย่างมากในวิทยุ. [7]

งานละครอาจรวมถึงดนตรีและการเต้นรำ โอเปร่าเป็นเพลงทั่วไปตลอดและอาจรวมถึงการแสดงบัลเล่ต์; ละครเพลงโดยทั่วไปรวมทั้งการเจรจาพูดและเพลงและยังอาจรวมถึงการเต้นรำ; และบทละครบางเรื่องประโลมโลกและญี่ปุ่นไม่มีตัวอย่างเช่นมีเพลงอื่น ๆ หรือประกอบดนตรีเน้นการสนทนา. [8] ในบางช่วงเวลาของประวัติศาสตร์รวมทั้งกรุงโรมโบราณและศตวรรษที่สิบเก้าละครบางคนเขียนให้อ่านมากกว่าการดำเนินการ . [9] ในการปรับตัวมีไม่มีสคริปต์และนักแสดงประดิษฐ์ประสิทธิภาพของพวกเขาตามธรรมชาติก่อนที่ผู้ชม. [10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ละครเป็นเฉพาะโหมดของการเล่าเรื่อง โดยทั่วไปสวมแทนในการแสดง [ 1 ] คำมาจากคำกรีกδρᾶμα , ละคร หมายถึง การกระทำ ซึ่งได้มาจากคำกริยาδράωนๆ , โฮ หมายถึง ทำ หรือ ทำคำว่า " ละคร " สามารถอ้างถึงใด ๆชนิดของการแสดงละคร ได้แก่ ภาพยนตร์ วิทยุ เล่น เล่น โทรทัศน์ ตู้เสื้อผ้า ละคร อย่างไรก็ตาม บทความนี้มีความกังวล แต่เพียงผู้เดียวกับการตรากฎหมายของเล่นในโรงละครที่แสดงโดยนักแสดงบนเวทีต่อหน้าคนดู ซึ่งแตกต่างจากรูปแบบอื่น ๆของวรรณคดีโครงสร้างของข้อความที่น่าทึ่งมีอิทธิพลโดยตรง โดยความร่วมมือของโหมดการผลิตและรูปแบบโดยรวมของการต้อนรับ [ 2 ] คำว่า " ละคร " เป็นมักจะนำหน้าโดยบทความที่แน่นอนหมายถึงเฉพาะมัก ( แห่งชาติ ) สาขาละคร [ 2 ]สองรูปแบบของตลกและโศกนาฏกรรมสองสัญลักษณ์หน้ากากเป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับละครที่จะเป็นตัวแทนของแผนกทั่วไประหว่างตลกและโศกนาฏกรรม พวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของกรีกโบราณและแรงบันดาลใจ Thalia , เมลโพมินี , Muse ของตลกแทนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และแรงบันดาลใจของโศกนาฏกรรมที่แสดงโดยวิปปิ้งหน้าตามลำดับ ถือว่าเป็นรูปแบบของบทกวีในทั่วไป , โหมดดราม่าได้ถูกเปรียบเทียบกับมหากาพย์และเนื้อเพลงโหมดตั้งแต่อริสโตเติลฉันทลักษณ์ของ ( C . 335 BC ) - งานเก่าของทฤษฎีละคร [ 5 ]ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 คำว่า " ละคร " ยังถูกใช้ในความหมายแคบมากขึ้นเพื่อระบุชนิดของการเล่น ละคร หมายถึง การใช้ที่ทันสมัยนี้เป็น " ประเภทของนวนิยายนิยาย ( หรือกึ่งนิยาย ) ตั้งใจจะจริงจังมากกว่าอารมณ์ขันในโทนสี " [ 5 ] ซึ่งเน้นการพัฒนาในเชิงลึกของตัวละครมีเหตุผลที่ต้องจัดการกับมีเหตุผลทางอารมณ์การต่อสู้ . ละครโดยทั่วไปถือว่าตรงข้ามกับตลก แต่อาจจะยังได้รับการพิจารณาแยกต่างหากจากผลงานอื่น ๆของบางประเภทอย่างกว้าง ๆ เช่น แฟนตาซีมันคือความรู้สึกแคบที่ภาพยนตร์และโทรทัศน์ภาพยนตร์ อุตสาหกรรมและการศึกษาใช้เพื่ออธิบาย " เรื่อง " ประเภทหนึ่งในสื่อของตน . [ 6 ] " ละครวิทยุ " ถูกใช้ทั้งในความรู้สึก และมันถูกใช้เพื่ออธิบายการเล่นส่งการแสดงสด แต่ยังใช้เพื่ออธิบาย จบที่รุนแรงมากขึ้นของผลผลิตต่อละครวิทยุ [ 7 ]งานละครสามารถรวมถึงเพลงและเต้นรำ อุปรากรโดยทั่วไป ซองตลอด และรวมถึงบัลเล่ต์ ; ละครเพลงโดยทั่วไปรวมถึงพูด บทสนทนา และเพลง และยังอาจรวมถึงการเต้น บางคนเล่นหนังรัก และญี่ปุ่น ( โฮ ตัวอย่างเช่น มีแทรกเพลงหรือดนตรีประกอบ ( บทสนทนา . [ 8 ] ในบางช่วงของประวัติศาสตร์ รวมทั้งโรมโบราณ ศตวรรษที่สิบเก้า , บางเรื่องเขียนไว้ให้อ่าน แทนที่จะทำการ . [ 9 ] ในการปรับตัวที่ไม่มีประสิทธิภาพของบทและนักแสดง ประดิษฐ์เองก่อนที่ผู้ชม [ 10 ]