Although this humanism arose out of

Although this humanism arose out of a religious tradition in which flourishing and the transcendent goal were distinguished and paradoxically related (and this was of some importance for our story), this doesn't mean that all previous societies projected a duality in this domain, as I have argued for Buddhism and Christianity. There were also outlooks, like Taoism seems to be, where flourishing was conceived in a unitary way, including reverence for the higher. But in these cases, this reverence, although essential for flourishing, couldn't be undertaken in a purely instrumental spirit. That is, it couldn't be reverence if it were so understood.

In other words, the general understanding of the human predicament before modernity placed us in an order where we were not at the top. Higher beings, like Gods or spirits, or a higher kind of being, like the Ideas or the cosmopolis of Gods and humans, demanded and deserved our worship, reverence, devotion or love. In some cases, this reverence or devotion was itself seen as integral to human flourishing; it was a proper part of the human good. Taoism is an example, as are such [19] ancient philosophies as Platonism and Stoicism. In other cases, the devotion was called for even though it be at our expense, or conduce to our good only through winning the favour of a God. But even here the reverence called for was real. These beings commanded our awe. There was no question of treating them as we treat the forces of nature we harness for energy.

In this kind of case, we might speak of a humanism, but not of a self-sufficing or exclusive humanism, which is the contrast case which is at the heart of modern secularity.

This thesis, placing exclusive humanism only within modernity, may seem too bald and exceptionless to be true. And indeed, there are exceptions. By my account, ancient Epicureanism was a self-sufficing humanism. It admitted Gods, but denied them relevance to human life. My plea here is that one swallow doesn't make a summer. I'm talking about an age when self-sufficing humanism becomes a widely available option, which it never was in the ancient world, where only a small minority of the elite which was itself a minority espoused it.

I also don't want to claim that modern secularity is somehow coterminous with exclusive humanism. For one thing, the way I'm defining it, secularity is a condition in which our experience of and search for fullness occurs; and this is something we all share, believers and unbelievers alike. But also, it is not my intention to claim that exclusive humanisms offer the only alternatives to religion. Our age has seen a strong set of currents which one might call non-religious anti-humanisms, which fly under various names today, like "deconstruction" and "post-structuralism", and which find their roots in immensely influential writings of the nineteenth century, especially those of Nietzsche. At the same time, there are attempts to reconstruct a non-exclusive humanism on a non-religious basis, which one sees in various forms of deep ecology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่ามนุษยนิยมนี้เกิดขึ้นจากศาสนาที่เฟื่องฟูและเป้าหมายซึ่งความโดดเด่น และหลาย ๆ คนที่เกี่ยวข้อง (และนี่คือบางอย่างที่สำคัญมากสำหรับเรื่องราวของเรา), นี้ไม่ได้หมายความ ว่า ทุกสังคมก่อนหน้านี้คาดว่าเป็นคู่ในโดเมนนี้ เป็นฉันได้ถกเถียงเพื่อพุทธศาสนาและศาสนาคริสต์ นิ่งเฉย เหมือนเต๋าน่าจะ เป็น ที่เฟื่องฟูเริ่มดำเนินการในลักษณะนอร์โฟล์ก รวมง่าย ๆ สูงกว่าที่ได้ แต่ในกรณีเหล่านี้ เบิกบานนี้ แม้ว่าจำเป็นสำหรับความเจริญรุ่งเรือง ไม่สามารถจะดำเนินการในจิตใจเป็นเครื่องมือแท้ คือ มันไม่สามารถจะเบิกบานถ้ามันเข้าใจได้ดังนั้น ในคำอื่น ๆ ความเข้าใจทั่วไปในการทัพมนุษย์ก่อนสมัยวางเราในใบสั่งที่เราไม่ได้ที่ด้านบน สิ่งมีชีวิตสูงขึ้น เช่นเทพเจ้า หรือวิญญาณ หรือเป็น เช่นความคิดหรือ cosmopolis ของพระเจ้าและมนุษย์ แบบสูงที่ต้องการ และสมควรที่เราบูชา เคารพ ความจงรักภักดี หรือความรัก ในบางกรณี ความนับถือหรือความจงรักภักดีนี้เป็นตัวเองเป็นสำคัญเพื่อความรุ่งเรืองของมนุษย์ มันเป็นส่วนหนึ่งที่เหมาะสมของมนุษย์ดี เต๋าเป็นตัวอย่าง เป็นปรัชญาโบราณดังกล่าว [19] เป็น Platonism และลัทธิสโตอิก ในกรณีอื่น ๆ ความจงรักภักดีที่เรียกถึงแม้ว่ามันจะ มีค่าใช้จ่ายของเรา หรือ conduce ที่ดีของเราผ่านการชนะความโปรดปรานของพระเจ้าเท่านั้น แต่นี่แม้เบิกบานเรียกจริง สิ่งมีชีวิตเหล่านี้บัญชาความกลัวของเรา ไม่มีคำถามของการรักษาพวกเขาขณะที่เรารักษาพลังเราใช้ประโยชน์จากพลังงานธรรมชาติได้ ในกรณีแบบนี้ เราจะพูดแบบมนุษยนิยม แต่ไม่เป็น sufficing ตัวเอง หรือเฉพาะมนุษย นิยม ซึ่งเป็นกรณีความคมชัดซึ่งเป็นหัวใจของ secularity ทันสมัย วิทยานิพนธ์นี้ วางมนุษยนิยมพิเศษเฉพาะภายในความทันสมัย อาจดูเหมือนหัวล้าน และ exceptionless เป็นจริงเกินไป และแน่นอน มีข้อยกเว้น โดยฉัน Epicureanism โบราณคือ มนุษยนิยมการ sufficing ตนเอง มันยอมรับพระเจ้า แต่ปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์ของพวกเขา วอนของฉันที่นี่เป็นที่หนึ่งกลืนไม่ได้ทำให้ในฤดูร้อน ผมพูดถึงอายุเมื่อมนุษยนิยม sufficing ตนเองกลายเป็น ตัวเลือกที่ใช้ได้อย่างกว้างขวาง ซึ่งมันไม่เคยเป็นในโลกสมัยโบราณ ที่เพียงน้อยของชนชั้นซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยเองดำเนิน การ ฉันยังไม่ต้องไปอ้าง secularity ที่ทันสมัยเป็น coterminous กับมนุษยนิยมเฉพาะอย่างใด สำหรับสิ่งหนึ่ง วิธีฉัน:กำหนด secularity เป็นเงื่อนไขซึ่งประสบการณ์และค้นหาความแน่นของเราเกิดขึ้น และนี่คือสิ่งที่เราทุกคนใช้ร่วมกัน ผู้เชื่อ และศรัทธาเหมือนกัน แต่นอกจากนี้ มันไม่ได้ความตั้งใจของผมจะเรียกร้องว่า humanisms พิเศษเสนอทางเลือกเพียงศาสนา อายุของเราได้เห็นชุดแข็งแกร่ง ของกระแสที่หนึ่งอาจเรียกไม่ใช่ศาสนาต่อต้าน humanisms ซึ่งบินใต้ต่าง ๆ ชื่อวันนี้ เช่น "deconstruction" และ "post-structuralism" ซึ่งพบรากของพวกเขาใน writings ศตวรรษ มีอิทธิพลอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งของทดี ในเวลาเดียวกัน มีความพยายามที่จะสร้างมนุษยนิยมแบบไม่ผูกขาดบนพื้นฐานทางศาสนาไม่ใช่ ที่หนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่าง ๆ ของระบบนิเวศที่ลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าความเห็นอกเห็นใจนี้เกิดขึ้นจากการเป็นประเพณีทางศาสนาที่เจริญรุ่งเรืองและเป้าหมายพ้นโดดเด่นและที่เกี่ยวข้องขัดแย้ง (และนี่คือความสำคัญบางอย่างสำหรับเรื่องราวของเรา) นี้ไม่ได้หมายความว่าสังคมที่คาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดเป็นคู่ในโดเมนนี้เป็น ฉันได้ถกเถียงกันอยู่สำหรับศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์ นอกจากนั้นยังมีแนวโน้มเช่นเต๋าน่าจะเป็นที่เฟื่องฟูได้รู้สึกในทางที่รวมรวมทั้งเคารพที่สูงกว่า แต่ในกรณีนี้ความเคารพนี้แม้ว่าสิ่งจำเป็นสำหรับความเจริญรุ่งเรืองไม่สามารถดำเนินการในจิตวิญญาณที่มีประโยชน์อย่างหมดจด นั่นคือมันไม่สามารถจะแสดงความเคารพถ้ามันถูกเข้าใจดังนั้น

ในคำอื่น ๆ ความเข้าใจทั่วไปของสถานการณ์ของมนุษย์ก่อนที่จะวางความทันสมัยเราในการสั่งซื้อสินค้าที่เราไม่ได้อยู่ที่ด้านบน สิ่งมีชีวิตที่สูงขึ้นเช่นพระเจ้าหรือสุรา หรือชนิดที่สูงขึ้นของการเป็นเช่นความคิดหรือ Cosmopolis ของเหล่าทวยเทพและมนุษย์ที่เรียกร้องและสมควรได้รับการเคารพบูชาของเราเคารพศรัทธาหรือความรัก ในบางกรณีความเคารพนี้หรือการอุทิศตัวเองถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์ มันเป็นส่วนหนึ่งที่เหมาะสมของมนุษย์ที่ดี เต๋าเป็นตัวอย่างเช่นเป็นเช่น [19] ปรัชญาโบราณเป็น Platonism และอดทน ในกรณีอื่น ๆ จงรักภักดีที่ถูกเรียกว่าแม้ว่ามันจะเป็นค่าใช้จ่ายของเราหรือสุมหัวเพื่อที่ดีของเราเพียงผ่านการชนะความโปรดปรานของพระเจ้า แต่ถึงแม้ที่นี่เคารพเรียกว่าเป็นเรื่องจริง สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้รับคำสั่งกลัวของเรา มีคำถามของการรักษาพวกเขาไม่ได้เป็นที่เราปฏิบัติต่อกองกำลังของธรรมชาติที่เราควบคุมพลังงาน

ในลักษณะของกรณีนี้เราอาจจะพูดถึงความเห็นอกเห็นใจ แต่ไม่ใช่ของตัวเองหรือ sufficing มนุษยพิเศษ ซึ่งเป็นกรณีที่คมชัดซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของ secularity ที่ทันสมัย

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้วางมนุษยพิเศษเฉพาะภายในทันสมัยอาจดูเหมือนหัวล้านเกินไปและ exceptionless ที่จะเป็นจริง และแน่นอนมีข้อยกเว้น โดยมีบัญชีของฉันสำราญโบราณเป็นความเห็นอกเห็นใจตัวเอง sufficing มันยอมรับเทพ แต่พวกเขาปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์ ข้ออ้างของฉันที่นี่เป็นที่หนึ่งกลืนไม่ได้ทำให้ในช่วงฤดูร้อน ผมกำลังพูดถึงยุคเมื่อตนเอง sufficing มนุษยกลายเป็นตัวเลือกที่ใช้ได้อย่างกว้างขวางซึ่งมันไม่เคยอยู่ในโลกยุคโบราณที่เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชนชั้นซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่ตัวเองดำเนินการมัน

ฉันยังไม่ต้องการที่จะอ้างว่า secularity ทันสมัยเป็นอย่างใดตัวอ่อนที่มีความเห็นอกเห็นใจ แต่เพียงผู้เดียว สำหรับสิ่งหนึ่งวิธีที่ฉันกำหนดมัน secularity เป็นภาวะที่มีประสบการณ์ของเราและค้นหาความบริบูรณ์เกิดขึ้น; และนี่คือสิ่งที่เราทุกหุ้นศรัทธาและบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาเหมือนกัน แต่ยังก็ไม่ได้เป็นความตั้งใจของผมที่จะอ้างว่า humanisms พิเศษนำเสนอทางเลือกเดียวที่จะศาสนา อายุของเราได้เห็นชุดที่แข็งแกร่งของกระแสที่หนึ่งอาจจะเรียกไม่ใช่ศาสนาต่อต้าน humanisms ซึ่งบินภายใต้ชื่อต่าง ๆ ในวันนี้เช่น "โครงสร้าง" และ "หลังโครงสร้างนิยม" และที่หารากของพวกเขาในงานเขียนที่มีอิทธิพลอย่างมากในการที่สิบเก้า ศตวรรษที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิท ในขณะเดียวกันยังมีความพยายามที่จะสร้างใหม่ความเห็นอกเห็นใจไม่ผูกขาดบนพื้นฐานที่ไม่ใช่ศาสนาที่หนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่างๆของระบบนิเวศลึก มันไม่ได้เป็นความตั้งใจของผมที่จะอ้างว่า humanisms พิเศษนำเสนอทางเลือกเดียวที่จะศาสนา อายุของเราได้เห็นชุดที่แข็งแกร่งของกระแสที่หนึ่งอาจจะเรียกไม่ใช่ศาสนาต่อต้าน humanisms ซึ่งบินภายใต้ชื่อต่าง ๆ ในวันนี้เช่น "โครงสร้าง" และ "หลังโครงสร้างนิยม" และที่หารากของพวกเขาในงานเขียนที่มีอิทธิพลอย่างมากในการที่สิบเก้า ศตวรรษที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิท ในขณะเดียวกันยังมีความพยายามที่จะสร้างใหม่ความเห็นอกเห็นใจไม่ผูกขาดบนพื้นฐานที่ไม่ใช่ศาสนาที่หนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่างๆของระบบนิเวศลึก มันไม่ได้เป็นความตั้งใจของผมที่จะอ้างว่า humanisms พิเศษนำเสนอทางเลือกเดียวที่จะศาสนา อายุของเราได้เห็นชุดที่แข็งแกร่งของกระแสที่หนึ่งอาจจะเรียกไม่ใช่ศาสนาต่อต้าน humanisms ซึ่งบินภายใต้ชื่อต่าง ๆ ในวันนี้เช่น "โครงสร้าง" และ "หลังโครงสร้างนิยม" และที่หารากของพวกเขาในงานเขียนที่มีอิทธิพลอย่างมากในการที่สิบเก้า ศตวรรษที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิท ในขณะเดียวกันยังมีความพยายามที่จะสร้างใหม่ความเห็นอกเห็นใจไม่ผูกขาดบนพื้นฐานที่ไม่ใช่ศาสนาที่หนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่างๆของระบบนิเวศลึก และที่พบรากของพวกเขาในงานเขียนที่มีอิทธิพลอย่างมากของศตวรรษที่สิบเก้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งนิท ในขณะเดียวกันยังมีความพยายามที่จะสร้างใหม่ความเห็นอกเห็นใจไม่ผูกขาดบนพื้นฐานที่ไม่ใช่ศาสนาที่หนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่างๆของระบบนิเวศลึก และที่พบรากของพวกเขาในงานเขียนที่มีอิทธิพลอย่างมากของศตวรรษที่สิบเก้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งนิท ในขณะเดียวกันยังมีความพยายามที่จะสร้างใหม่ความเห็นอกเห็นใจไม่ผูกขาดบนพื้นฐานที่ไม่ใช่ศาสนาที่หนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่างๆของระบบนิเวศลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่ามนุษยนิยมนี้ยกออกจากศาสนา ประเพณีที่เฟื่องฟูและเป้าหมายทั่ว ๆ ไป มีความโดดเด่นและขัดแย้งที่เกี่ยวข้อง ( และนี้ยังมีความสำคัญสำหรับเรื่องราวของเรา ) นี้ไม่ได้หมายความว่าสังคมก่อนหน้านี้ทั้งหมด คาดว่าการต่อสู้ในเกมนี้ ผมได้แย้งกับพุทธศาสนาและคริสต์ศาสนา มีอัตราส่วนเหมือนเต๋า ดูเหมือนจะเป็น ที่เฟื่องฟูได้รู้สึกในแบบคงที่ รวมทั้งเคารพในที่สูงกว่า แต่ในกรณีเหล่านี้ , นี้เคารพ แม้ว่าจำเป็นสำหรับเฟื่องฟู ไม่สามารถดำเนินการในจิตวิญญาณอย่างหมดจดเครื่องมือ นั่นคือ มันไม่สามารถจะเคารพ ถ้าเป็นเช่นนั้นครับในคำอื่น ๆทั่วไป ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ของมนุษย์ก่อนที่ความทันสมัยวางเราในการสั่งซื้อที่เราไม่ได้อยู่ที่ด้านบน สิ่งมีชีวิตที่สูงขึ้น เช่น เทพ หรือวิญญาณ หรือ สูงกว่า ชนิดของการชอบคิดหรือคอ มโพลิส ทวยเทพและมนุษย์ต้องการและสมควรได้รับการบูชาของเรา , ความเคารพ , ความจงรักภักดีและความรัก ในบางกรณีนี้เคารพหรือความจงรักภักดีคือตัวเองเห็นเป็นส่วนหนึ่งของความรุ่งเรือง มันเป็นส่วนที่เหมาะสมของมนุษย์ดี เต๋าเป็นตัวอย่าง เป็นเช่น [ 19 ] โบราณและปรัชญาเป็น platonism ลัทธิสโตอิก . ในบางกรณี การเรียกแม้ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายของเรา หรือนำไปสู่ความดีของเราเท่านั้นที่ผ่านการชนะความโปรดปรานของพระเจ้า แต่แม้ที่นี่ราชาศัพท์เรียกจริงๆ สิ่งเหล่านี้บัญชาความกลัวของเรา มีคำถามกับเขาเหมือนอย่างที่เราปฏิบัติต่อกองกำลังของธรรมชาติ เราใช้พลังงานกรณีแบบนี้ เราอาจจะพูดของมนุษย์ แต่ไม่ใช่ของตนเอง sufficing หรือพิเศษมนุษยนิยม ซึ่งมีความคมชัด ซึ่งในกรณีนี้ คือหัวใจของ secularity สมัยใหม่วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีเพียง วาง พิเศษ ภายใน ความทันสมัย อาจดูเหมือนหัวล้านและ exceptionless ที่จะเป็นจริง และ แน่นอน ไม่มีข้อยกเว้น โดยบัญชีของตนเองคิวรีแอะนิสมโบราณ sufficing ลัทธิมนุษยนิยม มันยอมรับพระเจ้า แต่ปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับชีวิตของมนุษย์ ข้ออ้างของฉันที่นี่คือที่หนึ่งกลืนไม่ได้ทำให้ฤดูร้อน ฉันกำลังพูดถึงอายุเมื่อตนเอง sufficing มนุษยนิยมจะกลายเป็นตัวเลือกที่ใช้ได้อย่างกว้างขวาง ซึ่งมันไม่เคยมีในโลกโบราณ ซึ่งเพียงส่วนน้อยขนาดเล็กของยอดที่ตัวเองเป็นส่วนน้อย การยอมรับมันฉันก็ไม่อยากอ้างว่า secularity สมัยใหม่ก็เทียบเท่ากับเอกสิทธิ์ลัทธิมนุษยนิยม สำหรับสิ่งหนึ่งที่ฉันกำหนดมัน secularity เป็นเงื่อนไขที่ประสบการณ์ของเรา และค้นหาความสมบูรณ์ขึ้น และนี่คือสิ่งที่เราทุกคนร่วมศรัทธาและบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่เจตนาของฉันที่จะอ้างว่า humanisms เฉพาะเสนอทางเลือกเพื่อศาสนา อายุของเราได้เห็นชุดแรงของกระแสน้ำซึ่งหนึ่งอาจเรียกศาสนาไม่ใช่ต่อต้าน humanisms ซึ่งบินภายใต้ชื่อต่าง ๆวันนี้ เป็น " โครงสร้าง " และ " หลังโครงสร้างนิยม " และที่หารากของพวกเขาในอิทธิงานเขียนของศตวรรษที่สิบเก้า , โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ Nietzsche . ในเวลาเดียวกัน มีความพยายามที่จะสร้างใหม่ ไม่เฉพาะมนุษยนิยมในศาสนาไม่ใช่พื้นฐานหนึ่งที่เห็นในรูปแบบต่าง ๆ ของนิเวศวิทยาเชิงลึก