All through the night and the next

All through the night and the next day people ran in and out of the house, shouting and crying. Nobody thought of Mary. She hid in her bedroom, frightened by the strange
and terrible sounds that she heard around her. Sometimes she cried and sometimes she slept.
When she woke the next day, the house was silent. 'Perhaps the disease has gone,' she thought, 'and everybody is well again. I wonder who will take care of me instead of Kamala? Why doesn't someone bring me some
food? It's strange the house is so quiet.'
But just then she heard men's voices in the hall.
'How sad!' said one. 'That beautiful woman!'
'There was a child too, wasn't there?' said the other.
'Although none of us ever saw her.'
Mary was standing in the middle of her room when they
opened the door a few minutes later. The two men jumped
back in surprise.
'My name is Mary Lennox,' she said crossly. 'I was
asleep when everyone was ill, and now I'm hungry.'
'It's the child, the one nobody ever saw!' said the older man to the other. 'They've all forgotten her!'
'Why was I forgotten?' asked Mary angrily. 'Why has nobody come to take care of me?'
The younger man looked at her very sadly. 'Poor child!' he said. 'You see, there's nobody left alive in the house. So nobody can come.'
In this strange and sudden way Mary learnt that both her mother and her father had died. The few servants who had
Little Miss Mary
not died had run away in the night. No one had remembered little Miss Mary. She was all alone.
Because she had never known her parents well, she did not miss them at all. She only thought of herself, as she had always done.
'Where will I live?' she wondered. 'I hope I'll stay with people who'll let me do what I want.'
At first she was taken to an English family who had known her parents. She hated their untidy house and noisy children, and preferred playing by herself in the garden. One day she was playing her favourite game, pretending to make a garden, when one of the children, Basil, offered to help.
'Go away!' cried Mary. 'I don't want your help!'
For a moment Basil looked angry, and then he began to laugh. He danced round and round Mary, and sang a funny little song about Miss Mary and her stupid flowers. This made Mary very cross indeed. No one had ever laughed at
her so unkindly.
'You're going home soon,' said Basil. 'And we're all very
pleased you're leaving!'
'I'm pleased too,' replied Mary. 'But where's home?'
'You're stupid if you don't know that!' laughed Basil. 'England, of course! You're going to live with your uncle,
Mr Archibald Craven.'
'I've never heard of him,' said Mary coldly.
'But I know about him because I heard Father and Mother talking,' said Basil. 'He lives in a big lonely old

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดผ่านคืนและต่อ วันคนวิ่งออกบ้าน ตะโกน และร้องไห้ ไม่มีใครคิดว่า ของแมรี เธอซ่อนในห้องนอนของเธอ กลัว โดยแปลก
และเสียงน่ากลัวที่เธอได้ยินรอบ ๆ เธอ บางครั้งเธอร้อง และบางครั้งเธอนอน
เมื่อเธอตื่นในวันถัดไป บ้านถูกเงียบ 'บางทีโรคได้หายไป เธอคิดว่า, ' และทุกคนเป็นอย่างดีอีกด้วย หวังที่จะดูแลฉันแทนกมลา ทำไมไม่มีคนนำผมบาง
อาหาร ก็แปลกบ้านจะเงียบดังนั้น '
เพียงแต่ แล้วเธอได้ยินเสียงผู้ชายในหอ
หนึ่งกล่าวว่า 'วิธีเศร้า ' 'ที่ทราม'
' มีเด็กมากเกินไป ไม่มี?' กล่าวกัน
'แม้ว่าเราไม่เคยเห็นเธอ '
แมรี่ยืนกลางห้องของเธอเมื่อพวกเขา
เปิดประตูไม่กี่นาทีต่อมา ไปสองคน
ในความประหลาดใจ
' ชื่อแมรีเลน เธอกล่าวว่า crossly ' ผม
หลับเมื่อคนป่วย และตอนนี้ ผมหิว "
'เป็นเด็ก คนที่ไม่มีใครเคยเห็น ' กล่าวว่า คนรุ่นเก่าอีกด้วย 'พวกเขาได้ทั้งหมดลืมเธอ'
'ทำไมเป็นฉันลืม ' ขอแมรี่ angrily 'ทำไมไม่มีใครมาดูแลฉัน"
คนวัยมองดูที่เธอเศร้ามาก 'เด็กดี ' เขากล่าวว่า ' คุณดู มี เหลือไม่มีใครมีชีวิตอยู่ในบ้าน ดังนั้นไม่มีใครสามารถมา '
ในวิธีนี้แปลก และฉับพลัน แมเรียนรู้ว่า แม่ของเธอและพ่อของเธอเสียชีวิต ข้าราชการบางคนมี
Mary นางสาวน้อย
ไม่ตายได้วิ่งหนีในเวลากลางคืน ไม่มีจำน้อยนางสาวแมรี เธออยู่คนเดียว
เพราะเธอไม่รู้จักพ่อแม่ดี เธอได้ไม่พลาดได้ทั้งหมด เธอเท่านั้นคิดว่า ของตัวเอง เป็นเธอเสมอทำ
'ที่จะฉันอยู่ "เธอสงสัยว่า 'ฉันหวังว่า ฉันจะอยู่กับคนที่จะให้ฉันทำสิ่งที่อยาก'
ตอนแรก เธอถูกนำไปยังครอบครัวอังกฤษเป็นที่รู้จักของพ่อแม่ เธอขี้เกียจบ้าน untidy และเด็กเสียงดังของพวกเขา และต้องเล่นในสวน ด้วยตนเอง วันหนึ่งเธอได้เล่นเกมของเธอชื่นชอบ หลอกเด็ก โหระพา หนึ่งเสนอให้ช่วยกันทำสวน
'ไปเลย' ร้องแมรี่ 'ไม่ต้องการความช่วยเหลือของคุณ'
สำหรับครู่ กระเพราดูโกรธ และจากนั้น เขาเริ่มที่จะหัวเราะ เขาเต้นแมรี่กลม และกลม และร้องตลกน้อยเพลงเกี่ยวกับดอกไม้เธอโง่และนางมารีย์ นี้ได้แมรี่มากได้ข้ามแน่นอน ไม่มีใครเคยได้หัวเราะที่
เธอจึง unkindly.
'คุณกำลังหน้าแรกเร็ว ๆ นี้ กล่าวว่า โหระพา ' และเราทั้งหมดมาก
ยินดีที่คุณจะออก!'
'ฉันยินดีมากเกินไป ตอบกลับมารีย์ ' แต่ของบ้าน? "
'คุณโง่ถ้าคุณไม่รู้ว่า ' หัวเราะโหระพา ' อังกฤษ หลักสูตร คุณจะอยู่กับคุณลุง,
นาย Archibald Craven '
'ผมเคยไม่เคยได้ยินของเขา กล่าวว่า แมรี่ coldly.
' แต่ฉันรู้เกี่ยวกับเขา เพราะผมได้ยินพ่อและแม่พูด' กล่าวว่า โหระพา ' เขาอยู่ในอดีตโดดเดี่ยวขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดผ่านคืนและวันถัดไปและคนวิ่งออกมาจากบ้าน เสียงตะโกนและร้องไห้ ไม่มีใครคิดว่า ของแมรี่ เธอซ่อนในห้องนอนของเธอ กลัวโดยแปลก
และเสียงน่ากลัวที่เธอได้ยินรอบๆตัวเธอ บางครั้งเธอร้องไห้และบางครั้งเธอนอน .
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันถัดไป บ้านเงียบ . . . บางทีโรคได้ไป ' เธอคิด และทุกคนเป็นอย่างดีอีกครั้งผมสงสัยว่า คนที่จะดูแลฉันแทนกมลา ? ทำไมไม่ใครเอา
อาหาร ? มันแปลกนะ บ้านเงียบจังเลย . . .
แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงของผู้ชาย เสียงในฮอลล์ .
' เศร้า ! หนึ่งกล่าวว่า . ผู้หญิงที่สวย !
มันอาจเป็นเด็กด้วย ใช่มั้ย ? กล่าวว่าอื่น ๆ
'although พวกเราไม่มีใครเคยเห็นเธอ '
แมรี่ยืนอยู่กลางห้องของเธอเมื่อพวกเขา
เปิด ประตู ไม่กี่นาทีต่อมา ชายสองคนกระโดด
กลับมาเซอร์ไพรส์ ชื่อ
' ของฉันคือ Mary Lennox , ' เธอกล่าวว่า ' crossly . ผม
หลับตอนที่ทุกคนป่วย แล้วตอนนี้ฉันก็หิว '
' มันเด็ก ที่ไม่มีใครเคยเห็น ! กล่าวว่า ชายสูงวัยกับอื่น ๆ . พวกเขาได้ลืมเธอ !
'why ฉันลืม ? ถามแมรี่ด้วยความโกรธ . ทำไมถึงไม่มีใครเข้ามาดูแลผม
น้องผู้ชายมองเธออย่างเศร้า . . . เด็กไม่ดี ! เขาบอกว่า . . . เห็นมั้ย ไม่มีใครมีชีวิตอยู่ในบ้าน ดังนั้น จึงไม่มีใครสามารถมา '
ในนี้แปลกและฉับพลันทางแมรี่ได้เรียนรู้ว่าทั้งพ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตไปแล้ว ไม่กี่ของที่มีมิสแมรี่

ไม่ตายหนีในตอนกลางคืน ไม่มีใครจำได้ว่ามิสแมรี่ เธออยู่คนเดียว
เพราะเธอไม่เคยรู้จักพ่อแม่ของเธอแล้ว เธอยังไม่พลาดเลย เธอนึกถึงแต่ตัวเอง เธอเคยทำเสมอ .
'where ฉันจะมีชีวิตอยู่ ? เธอสงสัย . . . ผมหวังว่าผมจะอยู่กับใคร จะให้ฉันทำในสิ่งที่ฉันต้องการ . '
ตอนแรกเธอถูกนำตัวไปเป็นครอบครัวชาวอังกฤษที่รู้จักพ่อแม่ของเธอ เธอเกลียดบ้านไม่เรียบร้อย และเด็กที่มีเสียงดัง และชอบเล่นอยู่คนเดียวในสวนวันนึงเธอเล่นเกมที่เธอโปรดปราน แกล้งให้สวน เมื่อหนึ่งในเด็ก , โหระพา , เสนอจะช่วย
จงออกไป ! ร้องแมรี่” ผมไม่ต้องการให้คุณช่วย !
สักครู่ โหระพา โกรธ แล้วเขาก็เริ่มหัวเราะ เขาเต้นวนไปรอบๆแมรี่ร้องเพลงตลกเพลงที่เกี่ยวกับมิสแมรี่ และดอกไม้ เธอโง่ นี้ทำให้แมรี่มากข้ามจริงๆ ไม่มีใครเคยหัวเราะเยาะ
เธอแย่มาก .
คุณจะกลับบ้านเร็ว ๆ นี้ ว่า กะเพรา’ และเราทุกคนมาก
ยินดี ที่คุณจะไป !
" ดีใจเกินไป ' ' แมรี่ แต่ที่บ้าน ?
คุณโง่ถ้าคุณไม่รู้หรอก ! หัวเราะกะเพรา’ อังกฤษ แน่นอน เธอจะไปอยู่กับลุง
นาย Archibald ขี้ขลาด '
" ไม่เคยได้ยิน ' แมรี่อย่างเย็นชา .
แต่ผมรู้จักเขาเพราะฉันได้ยินพ่อกับแม่คุยกัน' ' กล่าวว่า ใบกระเพรา เขาอาศัยอยู่ในใหญ่โดดเดี่ยวเก่า