Philosophers have increasingly turn

Philosophers have increasingly turned against positivism. They argue the intentional nature of action requires an interpretive social science, aiming for historical understanding (verstehen). This defense of interpretation appears in the hermeneutic tradition, starting with the work of Wilhelm Dilthey (1976) at the turn of the twentieth century, and extending more recently to philosophers such as Hans-Georg Gadamer(2002) and Paul Ricoeur(1976). A similar defense of interpretation also now dominates Anglophone philosophy, following the leads provided by Ludwig Wittgenstein (2001), Alasdair MacIntyre(1969), and Charles Taylor (1971).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักปรัชญาได้เรื่อย ๆ เปิดกับ positivism พวกเขาโต้แย้งมิลักษณะของการกระทำต้องการ interpretive สังคม มุ่งเพื่อความเข้าใจประวัติศาสตร์ (verstehen) ตีความการป้องกันนี้ปรากฏในประเพณี hermeneutic เริ่มต้น ด้วยการทำงานของวิลเฮล์ม Dilthey (1976) ที่เปิดของศตวรรษที่ยี่สิบ และเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ขยายการปรัชญาฮานส์จอร์จ Gadamer(2002) และ Paul Ricoeur(1976) ป้องกันคล้ายของตีความตอนนี้ยังกุมอำนาจ Anglophone ปรัชญา ต่อลูกค้าเป้าหมายโดยลุดวิกแห่ง Wittgenstein (2001), Alasdair MacIntyre(1969) และชาร์ลส์เทย์เลอร์ (1971)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักปรัชญาได้หันขึ้นกับ positivism พวกเขาให้เหตุผลธรรมชาติเจตนาของการกระทำที่ต้องสังคมศาสตร์สื่อความหมายเล็งสำหรับการทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ (verstehen) การป้องกันของการตีความนี้จะปรากฏขึ้นในประเพณี hermeneutic เริ่มต้นด้วยการทำงานของวิลเฮล์ Dilthey (1976) ในช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ยี่สิบและขยายมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้นักปรัชญาเช่นฮันส์เฟรด Gadamer (2002) และพอล Ricoeur (1976) การป้องกันที่คล้ายกันของการตีความตอนนี้ยังกุมอำนาจปรัชญาโฟนดังต่อไปนี้นำไปสู่​​การให้บริการโดยลุดวิก Wittgenstein (2001), อะลาสแด MacIntyre (1969) และชาร์ลส์เทย์เลอร์ (1971)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักปรัชญามากขึ้นต่อต้านปฏิฐานนิยม . พวกเขาโต้เถียงธรรมชาติจงใจกระทำต้องมีสังคมศาสตร์แปล , เล็งสำหรับความเข้าใจทางประวัติศาสตร์ ( verstehen ) ป้องกันการปรากฏในประเพณีของที่เริ่มต้นด้วยผลงานของวิล dilthey ( 1976 ) ในศตวรรษที่ยี่สิบและขยายมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้กับนักปรัชญา เช่น ฮันส์ ยอร์ก กาดาเมอร์ ( 2002 ) และ พอล ริเคอร์ ( 1976 ) คล้ายกับการป้องกันการตีความปรัชญายังตอนนี้ dominates โฟนต่อไปนี้นำโดยลุดวิก วิทเก้นสไตน์ ( 2001 ) , เอเลิสแดร์แมคอินไทร์ ( 1969 ) และชาร์ล เทย์เลอร์ ( 1971 )