The story of Dubrovnik is old as it

The story of Dubrovnik is old as it is beautiful. It all started long ago in times that could only be recalled by legends... In this time thrived the Roman city of Epidaurum located on the place of today's Cavtat. Being on the crossroads Epidaurum was a large and prosperous Roman colony numbering by some predictions up to 40 000 people.

The Roman empire was at its decline as the barbarian invasions were rampaging throughout the empire and so the city of Epidaurum shared the faith of the empire, first damaged by an earthquake and then ransacked by a barbarian force. The numerous refugees fled to a small already populated island nearby called Laus - the rock, and there they found shelter to form a new city that will later be named Ragusium.

Some time later in the 7th century with the Slav migration Croatians came and made a settlement on the shore across the channel of Laus and they called the settlement Dubrovnik, most probably by the dense oak woods that surrounded them on the slopes of the hill Srdj. And the two settlements coexisted and traded until they were one.

Already in the 9th century the joined City was so strong and fortified that it succeeded to repel 15 month Saracen siege.

In the 11th century the channel between the two settlements was finally covered-up and the City was physically united and te channel became the most famous street of Dubrovnik, celebrated in many songs and poems, the Stradun street.

From the early days God gently smiled on the new formed City and Dubrovnik was growing and expanding its influence on the seas and trade. Of course position on the trade crossroads, sheltered harbour along with the skill in shipbuilding inherited from the long sea-tradition of Epidaurum, and quality oak wood that surrounded the City greatly helped in building its maritime fleet and becoming a trade centre.

Until the 13th century Dubrovnik was growing under the protectorate of the Byzantine empire but the local autonomy had a strong presence so already from the 12th century the City elects its own Rector and the people have a strong will in ruling and on deciding important political questions.

Strong blow to Dubrovnik, its economy and development, was occupation by Venice from 1205 which lasted for 150 years as Venice named the members of the Great council (one of the executive political bodies) and was trying to take over the complete reign in Dubrovnik.

Thus Dubrovnik survived the rule and developed slowly into an aristocratic republic becoming free in the 14th century only nominally accepting Austro-Hungarian rule and paying annual tribute.

And the earlier name of "Communitas Ragusina" changed to "Respublica Ragusina" and Dubrovnik became a republic that had the strength and power to rival Venice.

The small republic continued to grow thankfully to the wise rule, neutral posture, and diplomacy that enabled more and more privileges. So the kingdoms and empires grew and weakened while the Republic was always there, manoeuvring and aiding for profit, trading with all sides and prospering.

Noteworthy is the battle of Levant, between Turks and Christian coalition when the Republic aided both sides with war ships... because there was only one goal of the Republic, one thing that they adored and were willing to preserve at all cost, this was freedom. The sentence engraved on the fortress Lovrijenac encaptures the soul of the Dubrovnik republic: "Non bene pro toto venditur Libertas auro" - "Liberty can not be sold for all the gold in the world.” And Dubrovnik was best at diplomacy and used it to keep precious liberty in any way possible.

Most famous Dubrovnik ships were called "Argosy", and this later became a poetic expression for a large, wealthy, merchant vessel. The City had such an extensive maritime trade network that their ships sailed all the way even to England. And the Republic was so wealthy that it held colonies in India.

But the Republic, the centre of trade, arts and culture had a faith, similar to that of the Epidaurum. In 1667 a great tragedy befell the small City, "the Great earthquake of 1667". Most of the City was shattered into dust: its buildings, churches, mansions and houses went to ruin... and Dubrovnik once more was saved by its diplomacy as it sent its ambassadors to greet the invasion fleet of Venice and the Turkish land force assuring them that the Republic is doing fine and does not need any "help".

Although Dubrovnik Republic survived this tragedy and was rebuilt to shine anew it never reached its old glory and slowly faded until 1806 the Napoleon forces were outside its gates asking for free passage. The authorities let them pass but the French did not have intention of leaving and the Republic was abolished in 1808.

Later Dubrovnik came under Austro-Hungarian empire and after the WWI became a part of Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes, later renamed into the Kingdom of Yugoslavia and after WWII as part of Croatia remained in Socialistic Federal Republic of Yugoslavia and today after Croatia took its independence is a shining example of Croatian culture and heritage bringing thousands of tourists every year to rediscover the Dubrovnik dream once again, a simple dream of freedom and beauty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวของดูบรอฟนิกเป็นอายุก็สวยงาม ทั้งหมดเริ่มต้นในครั้งที่สามารถยกเลิกได้ โดยตำนานเท่านาน... ในเวลานี้ฟื้นตัวแบบโรมันเมืองของ Epidaurum ตั้งอยู่บนสถานที่วันนี้ Cavtat ในครอ Epidaurum มีขนาดใหญ่ และเจริญโรมันอาณานิคมหมายเลข โดยคาดคะเนบางคนถึง 40 000จักรวรรดิโรมันเป็นที่ปฏิเสธความเป็นอนารยชนรุกรานถูก rampaging ทั่วอาณาจักร และเพื่อความเชื่อของจักรวรรดิ ที่ใช้ร่วมกันของเมือง Epidaurum ก่อน เสียหายจากแผ่นดินไหวแล้ว ransacked แรงอนารยชน ผู้ลี้ภัยจำนวนมากหนีไปยังเกาะเล็ก ๆ มีประชากรอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเรียก Laus - ร็อค และมีพวกเขาพบพักอาศัยเพื่อสร้างเมืองใหม่ที่จะในภายหลังได้ชื่อว่า Ragusiumเวลาต่อมาในศตวรรษ 7 มีการโยกย้าย Slav Croatians มา และทำการชำระเงินบนฝั่งข้ามช่อง Laus และพวกเขาเรียกชำระดูโบรฟนิก มากที่สุดอาจ โดยป่าโอ๊คหนาแน่นที่ล้อมรอบพวกเขาบนลาดเชิงเขา Srdj และการจับคู่สอง coexisted และซื้อขายจนกว่าพวกหนึ่งแล้วในศตวรรษ 9 เมืองรวมได้แข็งแรง และธาตุที่ประสบความสำเร็จเพื่อขับไล่ล้อม Saracen 15 เดือนดังนั้นในศตวรรษ 11 ช่องระหว่างสองจ่ายถูกสุดท้ายครอบคลุมขึ้น และเมืองถูกสหรัฐจริง และช่อง te กลายเป็น ห้องพักของดูบรอฟนิก การเฉลิมฉลองในหลายเพลง และบทกวี ถนน Stradunจากยุคพระเจ้ายิ้มเบา ๆ ในเมืองรูปแบบใหม่ และดูบรอฟนิกได้เติบโต และขยายอิทธิพลในทะเลและการค้า แน่นอนว่าตำแหน่งบนครอค้า ฮาร์เบอร์กำบังรวมทั้งทักษะในการต่อเรือที่มาจากทะเลนาน Epidaurum และไม้โอ๊คคุณภาพที่ล้อมรอบเมืองอย่างมากช่วยในการสร้างเรือของทะเล และกลายเป็น ศูนย์กลางการค้าจนโตบรอศตวรรษที่ 13 ภายใต้รัฐในอารักขาของจักรวรรดิไบแซนไทน์ แต่อิสระท้องถิ่นมีสถานะที่แข็งแกร่งดังกล่าวจากศตวรรษ 12 elects เมืองอธิการบดีของตัวเองและคนมีแรงจะปกครอง และตัดสินใจถามทางการเมืองที่สำคัญเป่าแรงไปดูโบรฟนิก เศรษฐกิจ และการ พัฒนา ถูกยึดครอง โดยเวนิสจาก 1205 ซึ่งกินเวลา 150 ปีเป็นสมาชิกสภาดี (หนึ่งของบริหารร่างกายการเมือง) ชื่อว่าเวนิส และพยายามที่จะใช้เวลามากกว่าสมัยสมบูรณ์ในดังนั้นดูบรอฟนิกกฎการรอดชีวิต และพัฒนาช้าเป็นสาธารณรัฐมีรูปเป็นฟรีในศตวรรษที่ 14 การยอมรับเพียงในนามกฎของออสเตรีย-ฮังการี และจ่ายส่วยประจำปีและก่อนหน้านี้ชื่อของ "Communitas Ragusina" เปลี่ยนเป็น "Respublica Ragusina" และดูบรอฟนิกได้กลายเป็น สาธารณรัฐที่มีความแข็งแรงและพลังประชันเวนิสสาธารณรัฐขนาดเล็กยังคงเติบโตขอบคุณกฎฉลาด ท่ากลาง และการทูตที่เปิดใช้งานสิทธิ์การใช้งานมาก ขึ้น อาณาจักรและอาณาจักรเติบโต และลดลงในขณะสาธารณรัฐเสมอมี หลบหลีก และช่วยงานสำหรับกำไร ค้าขายกับทุกฝ่าย และ prosperingน่าสนใจเป็นการต่อสู้ของโทบุเลแวนท์ ระหว่างหมู่เกาะเติกส์และคริสเตียนรัฐบาลเมื่อสาธารณรัฐช่วยทั้งสองด้าน ด้วยสงครามเรือ...เพราะมีเป้าหมายเดียวของสาธารณรัฐ สิ่งหนึ่งที่พวกเขาเคารพ และมีความยินดีรักษาดี นี้เป็นอิสระ ประโยคแกะสลักบนป้อมปราการ Lovrijenac encaptures ของสาธารณรัฐดูบรอฟนิก: "ไม่ bene pro toto venditur Libertas auro " - "เสรีภาพสามารถไม่ขายทองทั้งหมดในโลกได้" และดูบรอฟนิกมีดีที่การทูต และใช้เพื่อรักษาเสรีภาพอันมีค่าในทางใดทางหนึ่งได้ดูบรอฟนิกแห่งเรือเรียกว่า "สำเภา" และนี้เป็นเป็นบทกวีนิพจน์สำหรับเรือขนาดใหญ่ มั่งคั่ง ร้านค้าในภายหลัง เช่นการค้าทางทะเลครอบคลุมเครือข่ายว่า เรือแล่นทั้งหมดทางพอมีเมืองอังกฤษ และสาธารณรัฐถูกรวยเพื่อที่จะจัดขึ้นในอาณานิคมในอินเดียBut the Republic, the centre of trade, arts and culture had a faith, similar to that of the Epidaurum. In 1667 a great tragedy befell the small City, "the Great earthquake of 1667". Most of the City was shattered into dust: its buildings, churches, mansions and houses went to ruin... and Dubrovnik once more was saved by its diplomacy as it sent its ambassadors to greet the invasion fleet of Venice and the Turkish land force assuring them that the Republic is doing fine and does not need any "help".Although Dubrovnik Republic survived this tragedy and was rebuilt to shine anew it never reached its old glory and slowly faded until 1806 the Napoleon forces were outside its gates asking for free passage. The authorities let them pass but the French did not have intention of leaving and the Republic was abolished in 1808.Later Dubrovnik came under Austro-Hungarian empire and after the WWI became a part of Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes, later renamed into the Kingdom of Yugoslavia and after WWII as part of Croatia remained in Socialistic Federal Republic of Yugoslavia and today after Croatia took its independence is a shining example of Croatian culture and heritage bringing thousands of tourists every year to rediscover the Dubrovnik dream once again, a simple dream of freedom and beauty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของ Dubrovnik เก่าในขณะที่มันเป็นสิ่งที่สวยงาม มันทั้งหมดเริ่มต้นมานานแล้วในช่วงเวลาที่จะถูกเรียกคืนจากตำนาน ... ในเวลานี้เติบโตเมืองโรมัน Epidaurum ตั้งอยู่บนสถานที่ของ Cavtat วันนี้ อยู่บนทางแยก Epidaurum เป็นหมายเลขอาณานิคมของโรมันที่มีขนาดใหญ่และความเจริญรุ่งเรืองโดยการคาดการณ์บางได้ถึง 40 000 คน. จักรวรรดิโรมันอยู่ที่การลดลงของการเป็นอนารยชนรุกรานถูกอาละวาดทั่วจักรวรรดิและเพื่อให้เมือง Epidaurum ที่ใช้ร่วมกันความเชื่อของจักรวรรดิ ได้รับความเสียหายเป็นครั้งแรกโดยการเกิดแผ่นดินไหวและรื้อค้นแล้วโดยมีผลบังคับใช้เถื่อน ผู้ลี้ภัยจำนวนมากหลบหนีไปยังเกาะเล็ก ๆ ที่มีประชากรอยู่แล้วเรียกว่าใกล้เคียง Laus - ร็อคและพวกเขาพบที่พักพิงที่จะสร้างเมืองใหม่ที่ต่อมาจะมีชื่อ Ragusium. เวลาต่อมาในศตวรรษที่ 7 มีสลาฟโครเอเชียย้ายถิ่นมาทำ การตั้งถิ่นฐานบนฝั่งตรงข้ามช่องทางของการ Laus และพวกเขาเรียกว่าการตั้งถิ่นฐาน Dubrovnik ส่วนใหญ่อาจจะโดยป่าไม้โอ๊คที่มีความหนาแน่นสูงที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่บนเนินเขาของเนินเขา Srdj และทั้งสองพึ่งการตั้งถิ่นฐานและการซื้อขายจนกว่าพวกเขาจะเป็นหนึ่ง. แล้วในศตวรรษที่ 9 เมืองเข้าร่วมเป็นที่แข็งแกร่งและเสริมว่ามันประสบความสำเร็จในการขับไล่ 15 เดือนล้อม Saracen. ในศตวรรษที่ 11 ช่องทางระหว่างสองการตั้งถิ่นฐานในที่สุดก็ครอบคลุมขึ้น และเมืองเป็นปึกแผ่นทางร่างกายและช่องเต้กลายเป็นถนนที่มีชื่อเสียงที่สุดของ Dubrovnik, การเฉลิมฉลองในหลายเพลงและบทกวี, ถนน Stradun. จากวันแรกที่พระเจ้ายิ้มเบา ๆ ในเมืองที่เกิดขึ้นใหม่และ Dubrovnik มีการเติบโตและการขยายอิทธิพลที่มีต่อ ทะเลและการค้า ตำแหน่งหลักสูตรเกี่ยวกับการค้าสี่แยกท่าเรือที่กำบังพร้อมกับทักษะในการต่อเรือรับมรดกมาจากทะเลยาวประเพณีของ Epidaurum และคุณภาพของไม้โอ๊คที่ล้อมรอบเมืองอย่างมากช่วยในการสร้างกองทัพเรือการเดินเรือและกลายเป็นศูนย์กลางการค้า. จนถึงวันที่ 13 Dubrovnik ศตวรรษที่มีการเติบโตภายใต้การอารักขาของจักรวรรดิไบเซนไทน์ แต่อิสระในท้องถิ่นมีสถานะที่แข็งแกร่งเพื่อให้แล้วจากศตวรรษที่ 12 เมือง elects อธิการบดีของตัวเองและคนที่มีความเข้มแข็งในการพิจารณาคดีและการตัดสินใจทางการเมืองที่สำคัญคำถาม. ระเบิดที่แข็งแกร่ง Dubrovnik, เศรษฐกิจและการพัฒนาเป็นอาชีพโดยเวนิสจาก 1205 ซึ่งกินเวลา 150 ปีเป็นเวนิสชื่อสมาชิกของสภามหาราช (หนึ่งในร่างกายของผู้บริหารทางการเมือง) และได้พยายามที่จะใช้เวลามากกว่ารัชกาลที่สมบูรณ์ใน Dubrovnik. ดังนั้น Dubrovnik รอดชีวิต การปกครองและการพัฒนาช้าลงในสาธารณรัฐขุนนางกลายเป็นอิสระในศตวรรษที่ 14 เพียงในนามยอมรับกฎฮังการีและจ่ายส่วยประจำปี. และก่อนหน้านี้ชื่อของ "Communitas Ragusina" เปลี่ยนเป็น "Respublica Ragusina" และ Dubrovnik กลายเป็นสาธารณรัฐที่มี ความแข็งแรงและพลังให้คู่ต่อสู้เวนิซ. สาธารณรัฐขนาดเล็กยังคงเติบโตขอบคุณกฎฉลาดท่าเป็นกลางและการทูตที่เปิดใช้งานสิทธิประโยชน์มากขึ้น ดังนั้นราชอาณาจักรและจักรวรรดิเติบโตขึ้นและลดลงในขณะที่สาธารณรัฐก็มักจะมีการหลบหลีกและการช่วยเหลือเพื่อผลกำไรการซื้อขายกับทุกฝ่ายและเจริญรุ่งเรือง. สำคัญคือการต่อสู้ของลิแวนต์ระหว่างเติกส์และพันธมิตรคริสเตียนเมื่อได้รับความช่วยเหลือสาธารณรัฐทั้งสองฝ่ายที่มีเรือสงคราม .. เพราะมีเพียงหนึ่งเป้าหมายของสาธารณรัฐสิ่งหนึ่งที่พวกเขาชื่นชอบและมีความยินดีที่จะรักษาค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี้เป็นเสรีภาพ ประโยคที่สลักอยู่บนป้อม Lovrijenac encaptures จิตวิญญาณของสาธารณรัฐ Dubrovnik: "โปรไม่ใช่ประโยชน์ toto venditur Libertas Auro" - "เสรีภาพไม่สามารถขายทองทั้งหมดในโลก." และ Dubrovnik เป็นที่ดีที่สุดในการเจรจาต่อรองและใช้มันเพื่อ ให้เสรีภาพอันมีค่าในทางใด ๆ ที่เป็นไปได้. เรือที่มีชื่อเสียงมากที่สุด Dubrovnik ถูกเรียกว่า "สำเภา" และต่อมากลายเป็นบทกวีสำหรับการแสดงออกที่มีขนาดใหญ่ที่ร่ำรวยพ่อค้าเรือ. เมืองได้เช่นเครือข่ายการค้าทางทะเลมากมายที่เรือแล่นตลอดทาง แม้กระทั่งไปยังประเทศอังกฤษ. และกเป็นที่ร่ำรวยเพื่อที่จะจัดขึ้นในประเทศอินเดียอาณานิคม. แต่สาธารณรัฐศูนย์กลางของการค้าศิลปะและวัฒนธรรมมีความเชื่อคล้ายกับที่ของ Epidaurum. 1667 ในโศกนาฏกรรมอันยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในเมืองเล็ก ๆ . "แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ใน 1667" ส่วนใหญ่ของเมืองถูกทำลายเป็นฝุ่น: อาคารโบสถ์คฤหาสน์และบ้านไปทำลาย ... และอีกครั้ง Dubrovnik ถูกบันทึกไว้โดยการเจรจาต่อรองของมันส่งทูตในการทักทายการโจมตีอย่างรวดเร็ว เวนิสและแรงที่ดินตุรกีเชื่อมั่นว่าสาธารณรัฐจะทำดีและไม่จำเป็นต้องมี "ช่วย". แม้ว่า Dubrovnik สาธารณรัฐรอดชีวิตโศกนาฏกรรมครั้งนี้และได้รับการสร้างขึ้นมาใหม่อีกครั้งที่จะส่องแสงมันไม่ถึงพระสิริเก่าและจางหายไปอย่างช้า ๆ จนกระทั่ง 1806 กองกำลังของนโปเลียน อยู่ข้างนอกประตูขอให้ทางฟรี เจ้าหน้าที่ปล่อยให้พวกเขาผ่าน แต่ฝรั่งเศสไม่ได้มีความตั้งใจที่จะออกและสาธารณรัฐถูกยกเลิกใน 1808 ต่อมา Dubrovnik มาภายใต้อาณาจักรฮังการีและหลังสงครามโลกครั้งที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรแห่ง Serbs, Croats Slovenes และเปลี่ยนชื่อมาเป็น ราชอาณาจักรยูโกสลาเวียและหลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นส่วนหนึ่งของโครเอเชียยังคงอยู่ในสหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวียและในวันนี้หลังจากโครเอเชียเอาอิสระของตนเป็นตัวอย่างที่ส่องแสงของวัฒนธรรมและมรดกทางวัฒนธรรมภาษาโครเอเชียนำนับพันของนักท่องเที่ยวทุกปีที่จะค้นพบความฝัน Dubrovnik อีกครั้งความฝันที่เรียบง่าย ของเสรีภาพและความงาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของ ดูบรอฟนิคเก่า มันเป็นสวยงาม มันเริ่มมานานแล้ว ในเวลาที่อาจจะถูกเรียกคืนจากตำนาน . . . . . . . ในเวลานี้ thrived เมืองโรมันของ epidaurum ตั้งอยู่ในสถานที่ของ Cavtat วันนี้ ถูกบนทางแยก epidaurum เป็นใหญ่และเจริญรุ่งเรืองโรมันอาณานิคมหมายเลข โดยคาดคะเนถึง 40 , 000 คน

จักรวรรดิโรมันที่ลดลงของการรุกรานของอนารยชนเป็น rampaging ทั่วอาณาจักรและเมือง epidaurum แบ่งปันความเชื่อของจักรวรรดิ ที่เสียหายจากแผ่นดินไหวครั้งแรกแล้วค้นด้วยแรงที่อนารยชน ผู้อพยพจำนวนมากหลบหนีไปให้เล็กแล้วประชากรเกาะใกล้เคียง เรียกว่า laus - หินและที่นั่นพวกเขาพบที่หลบภัยในรูปแบบใหม่ที่ต่อมาจะเป็นชื่อ ragusium

เวลาต่อมาในศตวรรษที่ 7 กับชาวสลาฟการย้ายถิ่น croatians มาทำให้การตั้งถิ่นฐานบนชายฝั่งผ่านช่องทางของ laus และพวกเขาเรียกว่านิคมดูบรอฟนิค มากที่สุดอาจ โดยหนาแน่นป่าต้นโอ๊กที่ล้อมไว้บนลาด ของเนินเขา srdj .และสองคู่ coexisted และซื้อขายจนหนึ่ง

แล้วในศตวรรษที่ 9 การเข้าเมืองมากและเข้มแข็งที่ประสบความสำเร็จ เพื่อขับไล่ 15 เดือนซาราเซ็นล้อม

ในศตวรรษที่ 11 ช่องระหว่างสองคู่ก็กลบเกลื่อนและเมืองทางสหรัฐ และเทช่องเป็น ถนนที่มีชื่อเสียงที่สุดของดูบรอฟนิคกระเดื่องในหลายเพลงและบทกวี , stradun ถนน

จากวันแรกพระเจ้าเบาๆยิ้มให้ใหม่และก่อตั้งเมือง Dubrovnik เติบโตและขยายอิทธิพลของตนในทะเล และการค้า แน่นอนตำแหน่งการค้าสี่แยกท่าเรือ ซุ้มพร้อมกับทักษะในการสืบทอดประเพณีของ epidaurum จากทะเลยาว ,และคุณภาพของไม้โอ๊คที่ล้อมเมืองช่วยอย่างมากในอาคารของทางทะเลกองเรือรบและกลายเป็นศูนย์กลางการค้า .

จนกระทั่งศตวรรษที่ 13 ในเติบโตภายใต้ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของจักรวรรดิไบแซนไทน์แต่การปกครองตนเองในท้องถิ่นมีสถานะที่แข็งแกร่งดังนั้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 12 เมืองเลือกอธิการบดีของตัวเองและผู้คนก็จะแข็งแรงในการพิจารณาคดีและการตัดสินใจปัญหาสำคัญทางการเมือง

แรงพัด Dubrovnik , เศรษฐกิจและการพัฒนาถูกยึดครองโดยเวนิสจาก ฉลอง 150 ปี เมืองเวนิส ซึ่งกินเวลาเป็นชื่อของสมาชิก สภาดี ( หนึ่งในผู้บริหารทางการเมืองของร่างกาย ) และพยายามยึดครองสมบูรณ์

ในดูบรอฟนิคดังนั้น ดูบรอฟนิกรอดปกครองและพัฒนาช้าในการเป็นอิสระสาธารณรัฐของชนชั้นสูงในศตวรรษที่ 14 เท่านั้นที่จะยอมรับกฎและฮังการี austro จ่ายส่วยประจำปี

และชื่อก่อนหน้านี้ของ " คอมมูนิตัส ragusina " เปลี่ยนเป็น " respublica ragusina " นิกเป็นสาธารณรัฐที่มีความแข็งแรงและพลังไปเวนิส คู่แข่ง