Piparghatti village of the Sirghatt

Piparghatti village of the Sirghatti block of Gaya district in Bihar was, in the late 1970s, the nerve center of a long struggle for acquiring land. This struggle was initiated by Chhatra Yuva Sangharsh Vahini (Young Students Wing for Struggle), which as an offshoot of the Bihar movement was launched by Jayaprakash Narain in January 1975.
​In the Bihar movement, there were people of different streams. Some were socialist or Marxist or belonged to Rashtrya Swayamsevak Sangh, Tarun Shanti Sena, Sarvodaya, and some were independent. They believed in JP's ideology, but they worked on their individual
party lines including those who were in the steering committee of the Bihar movement. There was a prevailing feeling among the workers of the movement that young people should commit themselves for an intensive long-term activity. On 5 June 1974, a call for total revolution was made, and on 1 January 1975 in a public meeting in Patna city JP suggested the formation of a student organization which would act as a paramilitary force. According to JP, the organization would take decisions demoncratically, but once a decision was taken, it would implement it with military discipline. Thus, a struggle wing of young students, the Chhatra Yuva Sangharsh Vahini, was born. For this, youth training sessions were organized. Students wore uniforms and attended physical parade regularly. Several discussion meetings were also held. But soon in 1975 the national emergency was declared. Most student leaders of the Bihar movement were arrested. The Vahini movement shifted from outside fields to the prison ground. One can say that the real constructive seeds of Vahini were sown during the
days of the Bhagalpur prison.
​In all, there were about 200 independent students in the prison, who had faith in JP. To continue their Vahini training in the prison, they followed a systematic daily routine from morning till evening, starting with a morning march with songs to a yoga class, breakfast, and a regular discussion session from 9 to 11 AM. The discussions were about the experiences of the Bihar movement and the role of JP and Vahini. Many students collected some money by fasting in the prison. On their release, they started consolidating the structure of Vahini. A few news bulletins were also brought out.

When the emergency was over, the original idea of Vahini began to re-emerge, to engage in a field-oriented and long-term movement for constructive work. For this purpose, five geographic areas in Bihar were considered: Madhubani, Muzaffarpur, Bhojpur, Madhupur, and Bodhgaya. Out of these, the possibility of land struggle in Bodhgaya appeared tobe most promising, because a visible 'enemy' was there (one landlord had 10,000 acres of land). The issue of land affected the lives of the poorest and several other parties -- Marxist, socialist and
Sarvodaya--had worked in that area but unsuccessfully. Vahini felt hat this struggle could be an experiment and a model for an intensive but peaceful struggle. So, the students descended on the Bodhgaya region in 1978.
​The state of Bihar has been a sad case as far as the distribution of land is concerned. Large plots of land are held by a few Hindu monasteries (known as maths under the directorships of mahants), while most of the people are landless worker or tillers. Under the
'Ceiling Act' of the Government of India, there is limit on the size of land that one person can hold. Under the 'land to the Tiller Act' ownership of land is also given to those who have been tilling it for a long time. Many large landholdings in Bihar have been declared illegal, but no legal or police action is taken against them. Landowners falsely register the land in small plots under the names of relatives or even gods, goddesses, birds, and animals. They hire landless workers to till the land but reap most of the fruits of the cultivation
​Knowing that about 10,000 acres of land were held illegally by the Bodhgaya math (a monastery belonging to the Arya Shankar sect) Chhatra Vahini, in 1978, tried to organize landless laborers. To spearhead the struggle in forty odd villages, they tried to set up
Majdoor Kisan Samitis (Committees of Workers and Farmer). Though the students belonged to different streams of thoughts, they were all interested in organizing the weaker sections and identifying with them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่บ้าน Piparghatti ของบล็อก Sirghatti อำเภอคยาในพิหารได้ ในปลายทศวรรษที่ 1970 ศูนย์ประสาทของการต่อสู้ที่ยาวนานสำหรับซื้อที่ดิน การต่อสู้ครั้งนี้ถูกเริ่มต้น โดย Chhatra Yuva Sangharsh Vahini (หนุ่มนักเรียนปีกสำหรับต่อสู้), ซึ่งเป็นแขนงของการเคลื่อนไหวของพิหารพ.ศ. โดย Jayaprakash Narain 1975 มกราคมคนของกระแสแตกต่างกันได้ในการเคลื่อนไหวพิหาร สังคมนิยมหรือ Marxist หรือบางส่วนเป็นของ Rashtrya Swayamsevak Sangh ทารันศานติเสนา Sarvodaya และบางส่วนมีอิสระ พวกเขาเชื่อในอุดมการณ์ของ JP แต่พวกเขาทำงานในแต่ละคนของรายการที่รวมทั้งผู้ที่อยู่ในคณะกรรมการกำหนดแนวของการเคลื่อนไหวของพิหาร มีความรู้สึกแลกเปลี่ยนในหมู่แรงงานของการเคลื่อนไหวที่คนหนุ่มสาวควรกระทำตัวเองสำหรับกิจกรรมระยะยาวแบบเข้มข้น 5 1974 มิถุนายน การเรียกสำหรับการปฏิวัติรวม และบน 1 1975 มกราคมการประชุมสาธารณะในปัทนา เมือง JP แนะนำการก่อตัวขององค์กรนักศึกษาซึ่งจะทำหน้าที่เป็นแรงกำลัง ตาม JP องค์กรจะใช้ตัดสินใจ demoncratically แต่เมื่อตัดสินใจถ่าย มันจะใช้กับวินัยทหาร ดังนั้น ปีกต่อสู้ของนักเรียน Chhatra Yuva Sangharsh Vahini ที่เกิด สำหรับนี้ มีจัดอบรมเยาวชน นักเรียนสวมเครื่องแบบ และเข้าร่วมขบวนพาเหรดทางกายภาพอย่างสม่ำเสมอ นอกจากนี้ยังได้จัดประชุมสนทนาหลาย แต่เร็ว ๆ นี้ ในปี 1975 ฉุกเฉินแห่งชาติถูกประกาศ นักเรียนแกนนำส่วนใหญ่ของการเคลื่อนไหวของพิหารถูกจับกุม การเคลื่อนไหว Vahini เปลี่ยนจากเขตข้อมูลที่อยู่นอกพื้นคุก หนึ่งสามารถพูดได้ว่า ได้หว่านเมล็ดของ Vahini สร้างสรรค์จริงในระหว่างการวัน Bhagalpur ในคุกในทุก มีประมาณ 200 นักศึกษาอิสระในคุก ผู้มีศรัทธาใน JP ต้องการการฝึก Vahini ในคุก พวกเขาตามระบบกิจวัตรประจำวันตั้งแต่เช้าถึงเย็น เริ่มมีนาคมตอนเช้าด้วยเพลงโยคะ อาหารเช้า และเซสชันการสนทนาปกติจาก 9-11 น. การสนทนาเกี่ยวกับประสบการณ์ของการเคลื่อนไหวของพิหารและบทบาทของ JP และ Vahini ได้ นักเรียนหลายคนรวบรวมเงิน โดยการถือศีลอดในคุก ในรุ่นของพวกเขา พวกเขาเริ่มต้นการรวมโครงสร้างของ Vahini บางข่าวยังมาออก เมื่อฉุกเฉินเป็นไป ความคิดเดิมของ Vahini เริ่มประเด็น การมีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหว เชิงฟิลด์ และระยะยาวสำหรับการสร้างสรรค์งาน สำหรับวัตถุประสงค์นี้ พิจารณาว่าในพิหารประเทศห้า: Madhubani, Muzaffarpur, Bhojpur, Madhupur และพุทธคยา เหล่านี้ ความเป็นไปได้ของการต่อสู้ที่ดินในพุทธคยาปรากฏ ว่า โทะเนื่องจากมองเห็นได้ 'ศัตรู' มี (เจ้าของหนึ่งมี 10,000 เอเคอร์) ปัญหาที่ดินผลกระทบของความยากจนและกิจการอื่น ๆ หลาย-- Marxist สังคมนิยม และSarvodaya - เคยทำงาน ในพื้นที่นั้น แต่ประสบความสำเร็จ Vahini รู้สึกหมวกการต่อสู้ครั้งนี้อาจเป็นการทดลองและแบบจำลองสำหรับการต่อสู้เข้มข้น แต่เงียบสงบ ดังนั้น นักสืบเชื้อสายในภูมิภาคพุทธคยาใน 1978รัฐพิหารแล้วกรณีเศร้าเป็นการกระจายที่ดินเกี่ยวข้อง ผืนใหญ่ของที่ดินที่จะจัดขึ้น โดยกี่วัดฮินดู (เรียกว่าคณิตศาสตร์ภายใต้ตำแหน่งกรรมการของ mahants), ในขณะที่คนส่วนใหญ่ landless คนงานหรือรถไถเดินตาม ภายใต้การ'เพดานทำหน้าที่' ของรัฐบาลอินเดีย มีจำกัดขนาดของที่ดินบุคคลสามารถถือได้ ภายใต้ 'ที่ดินเพื่อการเพาะปลูกทำ' เป็นเจ้าของที่ดินจะได้รับให้กับผู้ที่ได้รับทางด้านการเกษตรมันเป็นเวลานาน Landholdings ขนาดใหญ่จำนวนมากในพิหารที่ประกาศไม่ถูกต้อง แต่ไม่มีกฎหมายหรือการกระทำของตำรวจจะนำมากับพวกเขา ที่ดินแอบทะเบียนที่ดินในแปลงขนาดเล็กภายใต้ชื่อของญาติพี่น้อง หรือแม้แต่พระเจ้า เทพธิดา นก และสัตว์ พวกเขาจ้างแรงงาน landless ไปจนถึงที่ดิน แต่เรียบมากที่สุดของผลไม้ของการเพาะปลูกรู้ว่า ประมาณ 10,000 เอเคอร์ถูกจัดขึ้นอย่างผิดกฎหมาย โดยคณิตศาสตร์พุทธคยา (วัดของนิกายใช่อา) Chhatra Vahini ในปี 1978 พยายามที่จะจัดระเบียบคนงาน landless เพื่อเป็นหัวหอกในการต่อสู้ในหมู่บ้านคี่สี่สิบ พวกเขาพยายามที่จะตั้งค่าMajdoor Kisan Samitis (คณะกรรมการของคนงานและชาวนา) แม้ว่านักเรียนเคยเป็นกระแสแตกต่างของความคิด พวกเขาก็สนใจในการจัดระเบียบในส่วนที่อ่อน และระบุกับพวกเขาทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่บ้าน Piparghatti ของบล็อก Sirghatti ของตำบลคยาในแคว้นมคธเป็นในช่วงปลายปี 1970 ที่ศูนย์ประสาทของการต่อสู้นานสำหรับซื้อที่ดิน การต่อสู้ครั้งนี้ถูกริเริ่มโดย Chhatra Yuva Sangharsh Vahini (หนุ่มนักเรียนปีกต่อสู้) ซึ่งเป็นหน่อของการเคลื่อนไหวมคธเปิดตัวโดย Jayaprakash Narain ในเดือนมกราคมปี 1975
ในการเคลื่อนไหวมคธมีคนของลำธารที่แตกต่างกัน บางคนสังคมนิยมหรือมาร์กซ์หรือเป็น Rashtrya Swayamsevak สังห์ Tarun Shanti เสนา Sarvodaya และบางส่วนเป็นอิสระ พวกเขาเชื่อในอุดมการณ์ JP แต่พวกเขาทำงานในแต่ละของพวกเขา
สายงานรวมทั้งผู้ที่อยู่ในคณะกรรมการของการเคลื่อนไหวมคธ มีความรู้สึกที่แพร่หลายในหมู่คนงานของการเคลื่อนไหวว่าคนหนุ่มสาวควรกระทำตัวเองสำหรับกิจกรรมในระยะยาวเป็นอย่างเข้มข้น ที่ 5 มิถุนายน 1974 การเรียกร้องให้ปฏิวัติโดยรวมถูกสร้างขึ้นมาและวันที่ 1 มกราคม 1975 การประชุมของประชาชนในเมืองปัฏนา JP ปัญหาการก่อตัวขององค์การนักศึกษาซึ่งจะทำหน้าที่เป็นแรงทหาร ตามที่ JP องค์กรจะใช้เวลาในการตัดสินใจ demoncratically แต่เมื่อตัดสินใจถ่ายก็จะใช้มันกับวินัยทหาร ดังนั้นปีกการต่อสู้ของเด็กนักเรียนที่ Chhatra Yuva Sangharsh Vahini เกิด สำหรับเรื่องนี้การฝึกอบรมเด็กและเยาวชนถูกจัด นักเรียนที่สวมเครื่องแบบและเข้าร่วมขบวนแห่ทางกายภาพอย่างสม่ำเสมอ การประชุมการอภิปรายหลายคนก็ยังถูกจัดขึ้น แต่เร็ว ๆ นี้ในปี 1975 ฉุกเฉินแห่งชาติได้ประกาศ ส่วนใหญ่ผู้นำนักศึกษาของการเคลื่อนไหวมคธถูกจับกุม การเคลื่อนไหว Vahini เปลี่ยนจากเขตนอกกับพื้นคุก หนึ่งสามารถพูดได้ว่าเมล็ดที่สร้างสรรค์ที่แท้จริงของ Vahini ถูกหว่านในช่วง
วันที่คุก Bhagalpur.
ในทั้งหมดมีอยู่ประมาณ 200 คนเป็นอิสระในคุกที่มีความเชื่อมั่นใน JP เพื่อดำเนินการต่อการฝึกอบรม Vahini ของพวกเขาอยู่ในคุกที่พวกเขาใช้ชีวิตประจำวันอย่างเป็นระบบตั้งแต่เช้าจนถึงเวลาเย็นเริ่มต้นด้วยเช้ามีนาคมเพลงโยคะ, อาหารเช้า, และเซสชั่นการสนทนาปกติ 9-11 AM การอภิปรายเป็นเกี่ยวกับประสบการณ์ของการเคลื่อนไหวมคธและบทบาทของ JP และ Vahini ที่ นักเรียนหลายคนรวบรวมเงินบางส่วนโดยการอดอาหารในคุก ปล่อยให้เป็นอิสระของพวกเขาพวกเขาเริ่มต้นการรวมโครงสร้างของ Vahini ไม่กี่ประกาศข่าวก็ถูกนำออกมา.

เมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินได้มากกว่าความคิดเดิมของ Vahini เริ่มที่จะโผล่ออกมาอีกครั้งเพื่อให้มีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวของข้อมูลที่มุ่งเน้นและระยะยาวสำหรับการทำงานที่สร้างสรรค์ เพื่อจุดประสงค์นี้ห้าพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ในแคว้นมคธได้รับการพิจารณา: Madhubani, Muzaffarpur, Bhojpur, Madhupur และพุทธคยา เหล่านี้ออกจากความเป็นไปได้ของการต่อสู้ที่ดินในพุทธคยาที่ปรากฏ Tobe มีแนวโน้มมากที่สุดเพราะสามารถมองเห็น 'ศัตรู' อยู่ที่นั่น (หนึ่งเจ้าของบ้านมี 10,000 ไร่ของที่ดิน) ปัญหาที่ดินได้รับผลกระทบชีวิตของผู้ที่ยากจนที่สุดและหลายฝ่ายอื่น ๆ - มาร์กซ์และสังคมนิยม
Sarvodaya - เคยทำงานในพื้นที่นั้น แต่ไม่ประสบความสำเร็จ Vahini หมวกสักหลาดการต่อสู้ครั้งนี้อาจจะเป็นเพียงการทดลองและแบบจำลองสำหรับการต่อสู้ที่เข้มข้น แต่ที่เงียบสงบ ดังนั้นนักเรียนลงในเขตพุทธคยาในปี 1978
รัฐพิหารได้รับเป็นกรณีที่น่าเศร้าเท่าที่การกระจายของที่ดินเป็นห่วง แปลงขนาดใหญ่ของที่ดินที่จะมีขึ้นโดยพระราชวงศ์ฮินดูไม่กี่ (ที่รู้จักกันภายใต้คณิตศาสตร์กรรมการของ mahants) ในขณะที่ส่วนใหญ่ของคนที่มีคนงานไร้ที่ดินหรือหน่อ ภายใต้
พระราชบัญญัติเพดานของรัฐบาลอินเดียมีขีด จำกัด อยู่กับขนาดของที่ดินที่ว่าคนคนหนึ่งสามารถถือ ภายใต้ 'ที่ดินให้แก่ไถนาพระราชบัญญัติ' เจ้าของที่ดินจะได้รับยังผู้ที่ได้รับการไถพรวนมันเป็นเวลานาน landholdings ขนาดใหญ่หลายแห่งในแคว้นมคธได้รับการประกาศผิดกฎหมาย แต่ไม่มีการดำเนินการทางกฎหมายหรือตำรวจจะดำเนินการกับพวกเขา เจ้าของที่ดินตู่ลงทะเบียนที่ดินในแปลงขนาดเล็กภายใต้ชื่อของญาติหรือแม้กระทั่งเทพเจ้าเทพธิดานกและสัตว์ พวกเขาจ้างแรงงานไร้ที่ดินเพื่อทำไร่ที่ดิน แต่เก็บเกี่ยวผลไม้ส่วนใหญ่ของการเพาะปลูกที่
รู้ว่าประมาณ 10,000 ไร่ของที่ดินที่ถูกจัดขึ้นโดยผิดกฎหมายคณิตศาสตร์ที่พุทธคยา (วัดที่อยู่ในนิกายอารีการ์) Chhatra Vahini, ในปี 1978 พยายามที่จะ จัดระเบียบแรงงานไร้ที่ดิน เพื่อเป็นหัวหอกในการต่อสู้สี่สิบหมู่บ้านแปลกที่พวกเขาพยายามที่จะตั้งค่า
Majdoor Kisan Samitis (คณะกรรมการแรงงานและชาวนา) แม้ว่านักเรียนเป็นลำธารที่แตกต่างกันของความคิดของพวกเขาทุกคนที่สนใจในการจัดส่วนที่ปรับตัวลดลงและระบุกับพวกเขา