The severity of the psychosis (degr

The severity of the psychosis (degree of impairment in reality testing) and the potential for harm will dictate the treatment setting. The best predictor of dangerousness remains the patient’s history. Therefore, maximal attempts should be made to review past medical records and obtain collateral information from family and friends. Presenting symptoms alone are not sufficient to determine a patient’s potential for harm.
Treatment is geared toward creating a safe and secure environment, free from
excess stimulation. Interaction with people and places that tend to agitate the
patient should be reduced. A calm approach will ease the symptoms and will
also facilitate a long-term trusting relationship. Any acute intervention (e.g.,
involuntary medication) must be weighed against the long-term consequences of
breech of trust. Many patients who have experienced severe side effects from
rapid administration of high dose medications in the past may be reluctant to take
any medication in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรุนแรงของหมอ (ระดับของผลการทดสอบจริง) และเป็นอันตรายจะบอกค่ารักษา จำนวนประตูที่ดีที่สุดของ dangerousness ยังคง ประวัติของผู้ป่วย ดังนั้น ความพยายามสูงสุดควรทำการตรวจสอบระเบียนทางการแพทย์ที่ผ่านมา และได้รับหลักประกันข้อมูลจากครอบครัวและเพื่อน นำอาการเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะตรวจสอบผู้ป่วยของอาจอันตราย
รักษาจะมุ่งไปสู่การสร้างความ ปลอดภัย จาก
ส่วนเกินกระตุ้นการ ปฏิสัมพันธ์กับบุคคลและสถานที่มักจะก่อกวนการ
ผู้ป่วยควรจะลดลง วิธีสงบจะบรรเทาอาการ และจะ
ยัง ช่วยสนับสนุนความสัมพันธ์ระยะยาวที่เชื่อถือ การขัดจังหวะโดยเฉียบพลัน (เช่น,
ทำยา) ต้องชั่งน้ำหนักกับผลระยะยาวของ
ท่าก้นของความน่าเชื่อถือ ผู้ป่วยที่มีประสบการณ์ผลข้างเคียงอย่างรุนแรงจาก
ดูแลอย่างรวดเร็วของยาสูงยาในอดีตอาจไม่ใช้
ยาในอนาคตได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรุนแรงของอาการทางจิต ( ระดับของความบกพร่องในการทดสอบความเป็นจริง ) และเกิดอันตราย จะบอกการตั้งค่า ตัวที่ดีที่สุดของ dangerousness ยังคงประวัติคนไข้ ดังนั้น ความพยายามสูงสุด ควรตรวจสอบประวัติทางการแพทย์ในอดีตและได้รับข้อมูลหลักประกันจากครอบครัวและเพื่อนแสดงอาการเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะตรวจสอบศักยภาพของผู้ป่วยให้ปลอดภัย
รักษามุ่งไปยังการสร้างที่ปลอดภัย ปลอดจาก
กระตุ้นส่วนเกิน การมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนและสถานที่ที่มักก่อกวน
ผู้ป่วยควรจะลดลง สงบ วิธีการจะบรรเทาอาการและจะ
ช่วยระยะยาว เชื่อใจกันการแทรกแซงใด ๆ ( เช่น
เฉียบพลันของยา ) จะต้องชั่งน้ำหนักกับผลกระทบระยะยาวของ
ก้นของความไว้วางใจ ผู้ป่วยหลายรายที่ประสบผลข้างเคียงที่รุนแรงจากยาขนาดสูง
การบริหารอย่างรวดเร็วในอดีตอาจจะไม่เต็มใจที่จะใช้

ยาใด ๆในอนาคต