“I WILL SIT WITH YOU”THIS IS MY BOD

“I WILL SIT WITH YOU”

THIS IS MY BODY.

In the cave’s lowermost chamber, the priest raises the last wafer—his supply has been exhausted—toward the formations that remind him of a dragon’s mouth frozen in mid-roar, the growths like teeth glistening red and yellow in the lamplight.

The catastrophe of the divine sacrifice by his hands.

Take this, all of you, and eat of it . . .

Then the chalice containing the final drops of wine.

Take this, all of you, and drink from it . . .

Midnight in late November. In the caves below, the small band of survivors will remain warm and hidden with enough supplies to last until spring. No one has died of the plague in months. The worst appears to be over. They are safe here, perfectly safe.

With faith in your love and mercy, I eat your body and drink your blood . . .

His whispers echo in the deep. They clamber up the slick walls, skitter along the narrow passage toward the upper chambers, where his fellow refugees have fallen into a restless sleep.

Let it not bring me condemnation, but health in mind and body.

There is no more bread, no more wine. This is his final Communion.

May the body of Christ bring me to everlasting life.

The stale fragment of bread that softens on his tongue.

May the blood of Christ bring me to everlasting life.

The drops of soured wine that burn his throat.

God in his mouth. God in his empty stomach.

The priest weeps.

He pours a few drops of water into the chalice. His hand shakes. He drinks the precious blood commingled with water, then wipes clean the chalice with the purificator.

It is finished. The everlasting sacrifice is over. He dabs his cheeks on the same cloth he used to clean the chalice. The tears of man and the blood of God inseparable. Nothing new in that.

He wipes clean the paten with the cloth, then stuffs the purificator into the chalice and sets it aside. He pulls the green stole from his neck, folds it carefully, kisses it. He loved everything about being a priest. Loved the Mass most of all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันจะนั่งอยู่กับคุณ"นี่คือร่างกายของฉัน ในห้องฟังก์ชันของถ้ำ ปุโรหิตยกเวเฟอร์สุดท้าย — หมดอุปทานของเขา — ไปทางก่อที่เตือนเขามังกร ของแช่แข็งในกลางเสียงคำราม การเจริญเติบโตเช่นฟันปากวามสีแดงและสีเหลืองในการ lamplight แผ่นดินไหวของพระเจ้าเสียสละโดยมือของเขา นี้ ทั้งหมดของคุณ และรับประทานของมัน... แล้ว ที่ดินและฆ่าที่ประกอบด้วยสุดท้ายหยดของไวน์ ใช้นี้ ทั้งหมดของคุณ และเครื่องดื่มจากนั้น... เที่ยงคืนในปลายเดือนพฤศจิกายน ในถ้ำด้านล่าง วงดนตรีเล็ก ๆ ของผู้รอดชีวิตจะยังคงอบอุ่น และซ่อน ด้วยวัสดุพอไปล่าสุดจนถึงฤดูใบไม้ผลิ ไม่มีใครได้เสียชีวิตจากภัยพิบัติในเดือน ร้ายที่ดูเหมือนจะผ่าน พวกเขาจะปลอดภัย ปลอดภัย ด้วยศรัทธาในความรักและความเมตตาของคุณ ฉันกินร่างกายของคุณ และดื่มเลือดของคุณ... เขาสะท้อน whispers ในลึก พวกเขา clamber ขึ้นผนังเรียบ skitter ตามทางเดินแคบไปห้องด้านบน ที่ผู้ลี้ภัยเพื่อนของเขาได้ลดลงเป็นการนอนหลับกระสับกระส่าย ปล่อยให้มันไม่ดึงฉันลงโทษ แต่สุขภาพในร่างกายและจิตใจ ขนมปังไม่เพิ่มเติม เพิ่มเติมไม่ได้ สนิทสุดท้ายของเขาได้ กายของพระคริสต์อาจนำเราไปสู่ชีวิตนิรันดร์ ชิ้นส่วนเก่าของขนมปังที่นุ่มบนลิ้นของเขา เลือดของคริสต์อาจนำฉันไปสู่ชีวิตนิรันดร์ หยดของไวน์ข้าวไม่ให้บูดที่เขียนคอของเขา พระเจ้าในปากของเขา พระเจ้าในท้องของเขาว่างเปล่า ปุโรหิต weeps เขาให้แต่ะหรูหราหยดของน้ำเข้าสู่ที่ดินและการฆ่า มือของเขาสั่น เขาดื่มเลือดล้ำค่าซึ่งผสมรวมกับน้ำ แล้วทิชชู่เปียกสะอาดที่ดินและฆ่า ด้วยการ purificator เสร็จสิ้น เสียสละนิรันดร์มีมากกว่า เขา dabs แก้มของเขาในผ้าเดียวกันที่เขาใช้ทำความสะอาดนี้ที่ดินและฆ่า น้ำตาของมนุษย์และเลือดของพระเจ้าแยกออก ไม่มีอะไรใหม่ในที่นี้ เขาเช็ดสะอาด paten ด้วยผ้า แล้วปา purificator เข้าไปในที่ดินและการฆ่า และกำหนดไว้ เขาดึงขโมยสีเขียวจากคอของเขา พับอย่างระมัดระวัง จูบมัน เขารักทุกอย่างเกี่ยวกับการเป็นพระสงฆ์ รักมวลชนส่วนใหญ่ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมจะนั่งกับคุณนี้เป็นร่างกายของฉันในถ้ำ lowermost ห้องพระหัสแผ่นสุดท้ายจัดหาของเขาได้รับเหนื่อยต่อการก่อตัวที่เตือนเขาของมังกรปากแช่แข็งในช่วงกลางคำราม เจริญเหมือนฟันเป็นประกายสีแดงและสีเหลืองในตะเกียง .ความหายนะของบูชาเทพด้วยมือของเขาเอานี้ ทั้งหมดของคุณ และกินมัน . . . . . . .แล้วถ้วยที่มีหยดสุดท้ายของไวน์เอานี้ ทั้งหมดของคุณ และดื่มมัน . . . . . . .เที่ยงคืนในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน ในถ้ำด้านล่าง วงเล็ก ๆของผู้รอดชีวิตจะยังคงอบอุ่น และซ่อนกับอุปกรณ์เพียงพอไปจนถึงฤดูใบไม้ผลิ ไม่มีใครตายเพราะโรคระบาดในเดือน แย่ที่สุด ดูเหมือนจะมากกว่า พวกเขาจะปลอดภัยที่นี่ ปลอดภัยดีด้วยศรัทธาในความรักและความเมตตา ฉันกินร่างกายของคุณและดื่มเลือดของคุณ . . . . . . .เสียงกระซิบของเขาสะท้อนในลึก เขาตะกายกำแพงเนียน skitter ตามทางเดินแคบ ๆ ต่อห้องชั้นบนที่ผู้ลี้ภัยเพื่อนของเขาได้กลายเป็นนอนกระสับกระส่ายอย่าให้มันมาลงโทษ แต่สุขในจิตใจและร่างกายไม่มีอาหาร ไม่มีไวน์ นี่เป็นพิธีสุดท้ายของเขาขอให้ร่างกายของพระคริสต์นำฉันสู่ชีวิตนิรันดร์ส่วนที่เก่าของขนมปังที่นุ่มลิ้นของเขาขอให้เลือดของพระคริสต์นำฉันสู่ชีวิตนิรันดร์หยดของไวน์ที่เผาด้วยกันคอพระเจ้าอยู่ในปากของเขา พระเจ้าในท้องของเขานักบวชร้องไห้เขาเทไม่กี่หยดของน้ำในถ้วย มือของเขาสั่น เขาดื่มพระโลหิตประเสริฐทั่วถึงด้วยน้ำแล้วเช็ดทำความสะอาดถ้วย กับ พูริฟิเคเตอร์ .มันจบลงแล้ว การเสียสละตลอดไปมากกว่า เขาป้ายแก้มของเขาเหมือนกัน เขาใช้ผ้าทำความสะอาดถ้วย น้ำตาของมนุษย์และเลือดของพระเจ้าไม่สามารถแยกจากกันได้ อะไรใหม่ในนั้นเขาเช็ดทำความสะอาด paten กับผ้าแล้ววัตถุดิบที่พูริฟิเคเตอร์ลงในถ้วยและชุดกัน เขาดึงสีเขียวที่ขโมยไปจากคอ พับให้ดีๆ จูบมัน เขารักทุกอย่างที่เกี่ยวกับการเป็นนักบวช รักมวลมากที่สุดของทั้งหมด