「Hmm~ So it doesn’t change into 3D

「Hmm~ So it doesn’t change into 3D after all?」

I wracked my brain looking at the projected image. When it is being invoked as it is, it surely becomes 3D.

It’s my newly acquired non-attribute magic [Mirage]. Simply speaking it is a magic that creates illusions.

I tried to make an illusion of Kohaku as an experiment, it looked exactly like Kohaku when looking at it from every direction. I can also move it freely, but I can’t touch it because it’s just an illusion. It would look really scary if I made illusions of ghosts. It’d really be surprising if they suddenly came straight out of the walls.

I thought that if I enchanted my smartphone playback app with [Mirage] it would become 3D, so I tried it.

「But I don’t see any problem looking at it from the front」

An anime is being projected by the smartphone in the big screen on the opposite side of the room. But, the picture is flat when I try to look from the side. It’s only functioning as a projector. Well, just being able to project in by itself in the air is also amazing.

「Mummm… So it can’t follow the whole data image after all? I guess I can only use it as a projector」

And then, while I was thinking I hear a fast and strong knock on the door.

「Touya-anchan, it’s lunch time… Wow, what is that!?」

Rene who entered the room stared widely at the anime projected in the air. Kohaku who came in together with her was also surprised to see the picture. Well, it’s because there’s no such entertainment here.

「Ne, ne, Touya-anchan, what is that!?」
「Mmm, something like a moving picture story show. I am projecting it with magic」
「Hee~」

Rene’s sparkling eyes are glued on the picture. The anime content is about animals chasing each other, it is a considerably old foreign animated cartoon. There is almost no dialogue, and since it is simple it is easy to understand. [TN: cartoon maybe tom and jerry?]

Rene sits on a chair, watching it in trance. This is a posture where she will not move anymore. It is short, ending in 10 minutes so I guess it is fine. When I noticed it Kohaku was watching it in trance too. What a strange tiger. However, things like vacuum cleaner or refrigerator, for people who don’t know about such things, they won’t mind it too much when they see it. Though they may interpret them as a [Magic Tool] category items.

Before long when it seemed like it was about to reach the end, there was knocking on the door again. Ah, I have a bad feeling.

「Danna-samaa~? Is Rene-chan here… Wow, what is that~! That~!」

Cecil-san who opened the door sees the picture, and comes rushing in. This is a bad flow. Just as I thought, Cecil-san sits beside Rene as well and begins watching the cartoon as well.

After one episode ended, because Kohaku and let alone the two made faces saying [Next?], reluctantly I set it up for continuous playback, and left the room to get lunch. Even if I leave the smartphone like that, because I put [Program] in it, it will come back to my hand whenever I summon it. Using [Aport] and [Gate]. More or less, it is a theft countermeasure.

Everyone had already begun their meal in the terrace. Today’s lunch is clubhouse sandwiches and onion soup, and vegetable salad with cheese.
(TLC: now I want to eat)

When I take my seat, after putting my hands together saying ‘itadakimasu’, I take one clubhouse sandwich in my hand and stuff my cheeks. Un, delicious. Gotta love the juiciness of chicken and tomatoes.

「What are Rene and Cecil doing?」

While pouring fruit juice into my glass, Lapis-san frowns at the two people who didn’t come at all. Since it seems like she will get angry at the two people who didn’t come as it is, let’s have Lapis-san fall in the same hole as well.

「I had them help a little with my magic. Since we are good here, Lapis-san should go to my room as well」
「Haa…?」

Lapis-san heads inside the mansion from the terrace with a face saying she doesn’t understand. She won’t be able to move for a while once she sees that, I think.

「What will Touya be doing this afternoon?」

Elise cuts in and asks while sipping black tea after the meal.

「Today Yae’s sword will be completed so I am going to Ishen. That reminds me, I should pay respect to Omohue-san and Nanae-san. Oh, I also have to visit Elsie and Lindsey’s Uncle」
「It is fine to postpone visiting our house. If they knew we were getting married to the same house as the princess of Belfast, uncle and auntie would likely faint」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「Hmm ~ เพื่อให้มันไม่เปลี่ยนเป็น 3D ทั้งหมดหลังจาก? ถูกผม wracked สมองของฉันมองภาพฉาย เมื่อนั้นจะมีการถูกเรียกเป็น มันกลายเป็น 3D แน่นอนมันเป็นกลแอตทริบิวต์ที่ไม่ใช่ [จ] ของฉันซื้อมาใหม่ พูดง่าย ๆ คือ เวทมนตร์ที่สร้างภาพลวงตาพยายามของ Kohaku ตามการทดสอบ มันดูเหมือน Kohaku เมื่อมองมันจากทุกทิศทาง ฉันสามารถย้ายได้อย่างอิสระ แต่ฉันไม่สามารถสัมผัสมัน เพราะมันเป็นเพียงภาพลวงตา มันจะดูน่ากลัวจริง ๆ ถ้าทำภาพลวงตาของผี มันจริง ๆ จะน่าแปลกใจถ้าพวกเขาก็ออกมาจากผนังตรงผมคิดว่า ถ้าผมหลงเสน่ห์แอพของฉันเล่นโฟนกับ [จ] มันจะกลายเป็น 3D ดังนั้นฉันพยายามมันไม่เห็นปัญหาใด ๆ มองมันจาก front」 「Butการ์ตูนอนิเมะกำลังฉาย โดยสมาร์ทโฟนหน้าจอใหญ่ฝั่งตรงข้ามของห้อง แต่ เป็นรูปแบนเมื่อพยายามมองจากด้านข้าง เพียงทำงานเป็นโปรเจคเตอร์ ดี เพียงความสามารถในการคาด ด้วยตัวเองในอากาศเป็น「Mummm ... ดังนั้น มันไม่สามารถทำตามรูปแบบข้อมูลทั้งหมดหลังจากทั้งหมด ฉันเดาฉันเท่านั้นสามารถใช้เป็น projector」 การแล้ว ในขณะที่ผมคิดว่า ฉันได้ยินเสียงเคาะที่ประตูอย่างรวดเร็ว และแข็งแรง「Touya-อัญ มันเป็นเวลากลางวัน... ว้าว ที่คืออะไร 」Rene ที่ใส่ห้องจ้องกันอย่างแพร่หลายที่อะนิเมะฉายในอากาศ Kohaku ที่มาพร้อมกับเธอยังรู้สึกประหลาดใจเพื่อดูภาพ ดี มันเป็น เพราะมีไม่มีเช่นความบันเทิงที่นี่「Ne, ne อัญ Touya นั่นคือ 」「Mmm บางอย่างเช่นการแสดงเรื่องราวของภาพเคลื่อนไหว ผม:ฉายภาพ ด้วย magic」「Hee ~ ถูกดวงตาเป็นประกายของสามีติดกาวบนรูปภาพ เนื้อหาการ์ตูนเกี่ยวกับสัตว์ไล่กัน มันเป็นการ์ตูนต่างประเทศเก่ามาก มีเกือบจะไม่โต้ตอบ และเนื่องจากมันง่าย ก็ง่ายต่อการเข้าใจ [TN: การ์ตูนบางที tom และ jerry ?]Rene นั่งอยู่บนเก้าอี้ รับชมในความมึนงง นี่คือท่าที่เธอจะไม่ย้ายอีกต่อไป สั้น ลงท้าย 10 นาทีดังนั้นฉันเดาก็ได้ เมื่อผมสังเกตเห็น Kohaku ดูมันในความมึนงงเกินไป แปลกเสือ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ต้องการดูดฝุ่นหรือตู้เย็น สำหรับคนที่ไม่ทราบเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ไม่ใจมันเกินไปมากเมื่อพวกเขาเห็นมัน แม้ว่า พวกเขาอาจตีความได้เป็นสินค้าประเภท a [มายากลมือ]ก่อนยาวเมื่อดูเหมือนมันก็จะถึงจุดสิ้นสุด มีถูกเคาะประตูอีกครั้ง อา ผมมีความรู้สึกไม่ดี「Danna samaa ~ คือเรจังที่นี่... ว้าว นั่นคือ ~ ว่า ~ ! ถูกซานเซซิลที่เปิดประตูเห็นภาพ และมาวิ่งใน นี่คือกระแสไม่ดี ปะไร เซซิล-ซานตั้งอยู่ Rene ด้วย และเริ่มรับชมการ์ตูนเป็นอย่างดีหลังจากจบตอนหนึ่ง เพราะ Kohaku และปล่อยให้อยู่คนเดียวที่ทำหน้าพูด [Next], ฝืนฉันตั้งค่าสำหรับเล่นต่อเนื่อง และทิ้งห้องไว้จะได้รับอาหารกลางวัน แม้ออกจากสมาร์ทโฟนก็ เพราะผมใส่ [โปรแกรม] ในนั้น มันจะกลับมาถึงมือเมื่อใดก็ ตามที่ผมเรียก ใช้ [Aport] และ [ประตู] น้อย มันเป็นมาตรการป้องกันการโจรกรรมทุกคนเริ่มรับระเบียง อาหารกลางวันของวันนี้คือ คลับแซนด์วิช และซุปหัวหอม และผักสลัดชีส(TLC: ตอนนี้อยากกิน)เมื่อไหร่ที่นั่ง ใส่มือของฉันด้วยกันพูดว่า 'itadakimasu' ฉันใช้แซนวิสโมสรหนึ่งในมือของฉันและสิ่งที่แก้มของฉัน สหประชาชาติ อร่อย Gotta รักแฮมเบอร์เกอร์ไก่และมะเขือเทศ「What เป็นเรและเซซิลทำอะไรถูกในขณะที่เทน้ำผลไม้ลงในแก้วของฉัน ลาพิส-ซาน frowns ที่คนสองคนที่ไม่ได้มาทั้งหมด เนื่องจากดูเหมือนว่าเธอจะได้โกรธที่คนสองคนที่ไม่ได้มามันเป็น ลองมาตกอยู่ในหลุมเดียวกันเช่นลาพิส-ซาน「I ได้ให้พวกเขาช่วยเล็กน้อย ด้วยเวทมนตร์ของฉัน ตั้งแต่เรามาดี ลาพิส-ซานควรไปที่ห้องผมเป็น well」「Haa... 」หัวลาพิส-ซานภายในแมนชั่นจากระเบียงพร้อมคำพูดใบหน้าเธอไม่เข้าใจ เธอจะไม่สามารถย้ายในขณะเมื่อเธอเห็นว่า คิด「What จะ Touya ทำบ่ายนี้? ถูกวันเฉลิมตัดใน และขอจิบชาหลังอาหารดาบ 「Today แย้จะแล้วเสร็จเพื่อจะ Ishen ที่เตือนฉัน ควรเคารพ Omohue ซังและซาน Nanae โอ้ ฉันยังมีไปป้ำ ๆ และของลินด์เซ Uncle」「It ก็ขอเลื่อนไปบ้านเรา ถ้าพวกเขารู้ว่า เราได้รับการแต่งงานที่บ้านเหมือนเป็นเจ้าหญิงของเบลฟาสต์ ลุงและป้าจะน่า faint」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「อืม ~ ดังนั้นมันไม่ได้เปลี่ยนเป็น 3 มิติหลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่」ฉันทำลายสมองของฉันมองไปที่ภาพที่ฉาย เมื่อมันจะถูกเรียกว่าเป็นมันคือมันก็จะกลายเป็น 3 มิติ. มันเป็นความมหัศจรรย์ที่ได้มาใหม่ไม่ใช่แอตทริบิวต์ของฉัน [Mirage] เพียงแค่การพูดมันคือความมหัศจรรย์ที่สร้างภาพลวงตาได้. ฉันพยายามที่จะทำให้ภาพลวงตาของ Kohaku ขณะที่การทดลองมันดูเหมือน Kohaku เมื่อมองจากทุกทิศทุกทาง ฉันยังสามารถเคลื่อนย้ายไปมาได้อย่างอิสระ แต่ฉันไม่สามารถสัมผัสมันเพราะมันเป็นเพียงภาพลวงตา มันจะดูน่ากลัวจริงๆถ้าฉันทำภาพลวงตาของผี มันต้องการมันจะน่าแปลกใจถ้าพวกเขาก็มาตรงออกมาจากผนัง. ฉันคิดว่าถ้าฉันหลงเสน่ห์ App เล่นมาร์ทโฟนของฉันกับ [Mirage] มันจะกลายเป็น 3 มิติดังนั้นฉันพยายามมัน. 「 แต่ผมไม่เห็นปัญหาใด ๆ ที่กำลังมองหา ที่มันจากด้านหน้า」อะนิเมะจะถูกคาดการณ์โดยมาร์ทโฟนในหน้าจอขนาดใหญ่บนฝั่งตรงข้ามของห้องพัก แต่ภาพจะแบนเมื่อฉันพยายามที่จะมองจากด้านข้าง มันเป็นเพียงการทำงานเป็นโปรเจ็กเตอร์ ดีเพียงแค่ความสามารถในโครงการด้วยตัวเองในอากาศนอกจากนี้ยังเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ. 「 Mummm ... ดังนั้นจึงไม่สามารถทำตามภาพข้อมูลทั้งหมดหลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่ ผมคิดว่าผมสามารถใช้มันเป็นโปรเจ็กเตอร์」แล้วในขณะที่ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงเคาะอย่างรวดเร็วและแข็งแกร่งในประตู. 「โทยะ-อัญชัญก็ถึงเวลาอาหารกลางวัน ... ว้าว, สิ่งที่เป็นที่ !? 」Rene ที่เข้ามา ห้องจ้องกันอย่างแพร่หลายในอะนิเมะที่คาดการณ์ไว้ในอากาศ Kohaku ที่เข้ามาอยู่ด้วยกันกับเธอก็ยังแปลกใจที่เห็นภาพ ดีก็เพราะไม่มีความบันเทิงเช่นที่นี่. 「เน่, NE, โทยะ-อัญชัญสิ่งที่เป็นที่ !? 」「อืมบางอย่างเช่นภาพเคลื่อนไหวการแสดงเรื่อง ฉันกำลังฉายด้วยเวทมนตร์」「ฮี ~ 」Rene ของตาเป็นประกายติดกาวบนรูปภาพ เนื้อหาอะนิเมะเป็นเรื่องเกี่ยวกับสัตว์ไล่แต่ละอื่น ๆ ก็เก่ามากการ์ตูนต่างประเทศ มีเกือบจะไม่มีบทสนทนาและเนื่องจากมันเป็นเรื่องง่ายมันเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจ [TN: การ์ตูนบางทีทอมและเจอร์รี่] Rene นั่งอยู่บนเก้าอี้เฝ้าดูมันตกอยู่ในภวังค์ นี้เป็นท่าที่เธอจะไม่ย้ายอีกต่อไป มันเป็นระยะสั้นสิ้นสุดในเวลา 10 นาทีดังนั้นฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ เมื่อผมสังเกตเห็นมัน Kohaku ถูกเฝ้าดูมันตกอยู่ในภวังค์เกินไป อะไรเสือแปลก แต่สิ่งที่เหมือนเครื่องดูดฝุ่นหรือตู้เย็นสำหรับผู้ที่ไม่ทราบเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่พวกเขาจะไม่คิดว่ามันมากเกินไปเมื่อพวกเขาเห็นมัน แม้พวกเขาจะตีความเป็น [เครื่องมือเมจิก] หมวดหมู่รายการ. ก่อนที่จะนานเมื่อมันดูเหมือนว่ามันกำลังจะถึงจุดสิ้นสุดมีการเคาะประตูอีกครั้ง โอ้ฉันมีความรู้สึกที่ไม่ดี. 「 Danna-Samaa ~? คือเรเน่จังนี่ ... ว้าว, สิ่งที่เป็นที่ ~! นั่น ~! 」เซซิลซานที่เปิดประตูเห็นภาพและมาวิ่ง. นี้เป็นกระแสที่ไม่ดี เช่นเดียวกับที่ผมคิดว่าเซซิลซานนั่งอยู่ข้าง Rene เช่นกันและเริ่มดูการ์ตูนได้เป็นอย่างดี. หลังจากหนึ่งตอนจบเพราะ Kohaku และปล่อยให้อยู่คนเดียวสองใบหน้าทำพูด [Next?] ไม่เต็มใจที่ผมตั้งขึ้นสำหรับการเล่นอย่างต่อเนื่อง และเดินออกจากห้องที่จะได้รับอาหารกลางวัน แม้ว่าผมจะปล่อยให้มาร์ทโฟนเช่นนั้นเพราะฉันใส่ [Program] ในนั้นก็จะกลับมาที่มือของฉันทุกครั้งที่ผมเรียกมัน โดยใช้ [Aport] และ [ประตู] มากหรือน้อยก็เป็นตอบโต้การโจรกรรม. ทุกคนได้เริ่มแล้วอาหารของพวกเขาในระเบียง อาหารกลางวันของวันนี้คือแซนวิชคลับเฮ้าส์และซุปหัวหอมและผักสลัดกับชีส. (TLC: ตอนนี้ผมต้องการที่จะกิน) เมื่อฉันนั่งของฉันหลังจากใส่มือของฉันด้วยกันบอกว่า 'itadakimasu' ผมใช้เวลาหนึ่งสโมสรแซนวิชในมือและสิ่งที่ฉัน แก้มของฉัน สหประชาชาติอร่อย ต้องรักความชุ่มฉ่ำของไก่และมะเขือเทศ. 「จะ Rene และเซซิลทำอะไร? 」ในขณะที่เทน้ำผลไม้ลงไปในแก้วของฉันขมวดคิ้ว Lapis ซังที่คนสองคนที่ไม่ได้มาที่ทุกคน เพราะมันดูเหมือนว่าเธอจะได้รับโกรธที่คนสองคนที่ไม่ได้มามันเป็นได้ขอ Lapis ซังตกอยู่ในหลุมเดียวกันเช่นกัน. 「ฉันมีพวกเขาช่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ กับความมหัศจรรย์ของฉัน เนื่องจากเราเป็นสิ่งที่ดีที่นี่ Lapis ซังควรจะไปที่ห้องของฉันเช่นกัน」「 Haa ... ? 」หัว Lapis ซังภายในคฤหาสน์จากระเบียงที่มีใบหน้าที่บอกว่าเธอไม่เข้าใจ เธอจะไม่สามารถที่จะย้ายในขณะที่เมื่อเธอเห็นว่าฉันคิดว่า. 「สิ่งที่จะโทยะจะทำช่วงบ่ายวันนี้? 」ตัดเอลิเซ่ในและถามในขณะที่จิบชาดำหลังรับประทานอาหาร. 「ดาบวันนี้แย้จะจะแล้วเสร็จเพื่อให้ ฉันจะไป Ishen นั่นทำให้ผมนึกถึงฉันควรจะเคารพ Omohue ซังและ Nanae ซัง โอ้ฉันยังได้ไปเยี่ยมชมเอลซีและลินด์เซลุง」「มันเป็นเรื่องปกติที่จะเลื่อนการเยี่ยมชมบ้านของเรา หากพวกเขารู้ว่าเราได้รับการแต่งงานกับบ้านเช่นเดียวกับเจ้าหญิงของเบลฟาสลุงและป้ามีแนวโน้มว่าจะเป็นลม」

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「หืม ~ ดังนั้นมันไม่ได้เปลี่ยนเป็น 3D ทั้งหมด 」ฉันแตกสลาย สมองฉันมองภาพที่ฉาย . เมื่อมันถูกเรียกใช้มัน มันก็กลายเป็น 3Dมันถูกซื้อมาใหม่ไม่มีแอตทริบิวต์ ] ภาพลวงตามายากล [ . เพียงแค่พูดมันเป็นเวทมนตร์ที่สร้างมายาฉันพยายามที่จะให้ภาพลวงตาของ Kohaku เท่าที่ทดลอง มันเหมือนโคฮากุ เมื่อมองจากทุกทิศ ฉันสามารถย้ายได้อย่างอิสระ แต่ฉันไม่สามารถสัมผัสมันได้ เพราะมันเป็นแค่ภาพลวงตา มันดูน่ากลัวจริงๆ ถ้าผมทำให้ภาพลวงตาผี มันคงจะน่าแปลกใจหากพวกเขาก็เดินตรงออกมาจากผนังฉันคิดว่าถ้าฉันหลงเสน่ห์ของฉันเล่น app มาร์ทโฟนด้วย [ มิราจ ] มันจะกลายเป็น 3D , ฉันพยายามมัน「แต่ผมไม่เจอปัญหาใดๆ มองจากด้านหน้า」อะนิเมะถูกคาดการณ์โดยมาร์ทโฟนในหน้าจอขนาดใหญ่บนด้านตรงข้ามของห้อง แต่ภาพแบน เมื่อฉันพยายามที่จะมองจากด้านข้าง มันก็แค่หน้าที่เป็นเครื่องฉาย ก็สามารถเข้าร่วมโครงการเอง อากาศก็สุดยอด「 mummm . . . ดังนั้นจึงไม่สามารถติดตามข้อมูลภาพทั้งหมดหลังจากทั้งหมด ฉันคิดว่าฉันสามารถใช้มันเป็น」เครื่องฉายแล้วในขณะที่ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงเคาะเร็ว และแข็งแรง บนประตู「โทยะ อัญชัญ เวลา . . . . . . . กลางวัน ว้าว นั่นอะไร ? 」เรเน่ที่เข้ามาในห้องจ้องกันอย่างแพร่หลายในอนิเมะฉายในอากาศ โคฮากุ คนที่มาด้วยกันกับเธอยังแปลกใจ ที่เห็นภาพ ก็เพราะมันไม่มีความบันเทิงที่นี่「นี่ๆ โทยะ อัญชัญ นั่นอะไร ! ? 」「อืมม บางอย่าง เช่น ภาพยนตร์เรื่อง โชว์ ฉันยื่นมันให้กับ」มายากล「ฮี ~ 」เรเน่นัยน์ตาเป็นประกายจะติดกาวบนรูปภาพ อะนิเมะเนื้อหาเกี่ยวกับสัตว์ไล่กัน มันเป็นการ์ตูนเก่ามากที่ต่างประเทศ . มีเกือบจะไม่มีการเจรจา และเนื่องจากมันง่าย มันง่ายที่จะเข้าใจ TN : [ การ์ตูนบางทีทอมและเจอรี่ ]เรเน่ นั่งอยู่บนเก้าอี้ มองดูมันอยู่ในภวังค์ นี่เป็นท่าที่เธอจะไม่ย้ายไปไหนอีกแล้ว มันเป็นเรื่องสั้นจบใน 10 นาที ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันเป็นดี เมื่อผมสังเกตเห็นมันโคฮากุอยู่ในความมึนงงเหมือนกัน เสืออะไรแปลก ๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ เช่น เครื่องดูดฝุ่น ตู้เย็น สำหรับคนที่ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจะไม่รังเกียจมันมาก เมื่อพวกเขาเห็นมัน ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะตีความว่าเป็นเครื่องมือประเภท [ Magic ] รายการไม่นานนักเมื่อมันดูเหมือนว่ามันกำลังจะถึงจุดจบ ก็เคาะประตูอีกครั้ง อ่า ฉันรู้สึกไม่ดีเลยและโยเกิร์ต . 「แดนนา ~ ~ ~ ~ คือ เรเน่ ชาน ที่นี่ . . . . . . . ว้าว อะไรเนี่ย ~ ! ที่ ~ ! 」เซซิลซังใครเปิดประตู เห็นภาพ แล้วมาวิ่งใน นี่คือกระแสที่ไม่ดี ฉันคิดว่า เซซิลซังนั่งเคียงข้างเรเน่เป็นอย่างดีและเริ่มดูการ์ตูนเป็นอย่างดีตอนหนึ่งหลังจากที่สิ้นสุดเพราะโคฮากุให้คนเดียวสองทำหน้าบอกว่า [ ถัดไป ] อย่างไม่เต็มใจ ผมตั้งไว้สำหรับการเล่นอย่างต่อเนื่อง และออกไปจากห้อง เพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน ถ้าฉันปล่อยมาร์ทโฟนแบบนั้น เพราะผมใส่ [ โปรแกรม ] มัน มันจะกลับมามือของฉันเมื่อใดก็ตามที่ฉันเรียกมัน ใช้ [ ขึ้น ] และ [ ประตู ] จะมากหรือน้อย มันคือการขโมยโต้ตอบทุกคนก็เริ่มให้อาหารในระเบียง วันนี้อาหารกลางวันเป็นแซนวิชคลับเฮ้าส์และซุปหัวหอม , สลัดผักกับชีส( TLC : ตอนนี้ฉันอยากกิน )เมื่อฉันนั่งของฉันหลังจากเอามือกันว่า " ครับ " ผมใช้เวลาหนึ่งคลับเฮาส์แซนด์วิชในมือของฉันและสิ่งที่แก้มของฉัน สหประชาชาติ , อร่อย ต้องชอบความชุ่มฉ่ำของไก่และมะเขือเทศ「นี่เรเน่และเซซิล ทำอะไร ? 」ในขณะที่เทน้ำผลไม้ในแก้วของฉัน ลาพิสซังขมวดคิ้วที่คนไม่มา ดูเหมือนว่าเธอจะโกรธที่คน 2 คน ที่ไม่ได้มาตามที่มันขอ ลาพิสซังตกอยู่ในหลุมเดียวกัน「ผมให้เขาช่วยนิดหน่อยด้วยเวทมนตร์ของฉัน เพราะเราเป็นสิ่งที่ดีที่นี่ ลาพิสซังควรจะไปห้อง」ของฉันเช่นกัน「 ฮ่า . . . . . . . ? 」ลาพิสซังหัวภายในคฤหาสน์จากระเบียงด้วยสีหน้าเธอไม่ได้เข้าใจ เธอจะไม่สามารถย้ายได้สักพัก เมื่อเธอเห็นมัน ฉันคิดว่านะ「 อะไร จะ โทยะจะทำตอนบ่ายนี้ 」เอลิเซ่ตัดและถามพลางจิบชาหลังอาหาร「วันนี้แย้ของดาบจะแล้วเสร็จ ดังนั้น ผมจะ ishen . ทำให้ฉันนึกได้ ฉันต้องชดใช้ omohue ซัน และ เนเน่ซัง โอ้ ฉันก็ต้องไปเยี่ยมลุง」เอลซี่ กับ ลินด์เซย์「ไม่เป็นไรเลื่อนไปที่บ้านของเรา ถ้าพวกเขารู้ว่าเรากำลังจะแต่งงานกันในบ้านเดียวกันเป็นเจ้าหญิงของเบลฟาสต์ ลุงและป้าจะเป็นลม」