Antibiotic therapy can affect not o

Antibiotic therapy can affect not only the target pathogen but also commensal inhabitants of the human host. The extent of the impact on non-target microbial populations depends on the particular antibiotic used, its mode of action and the degree of resistance in the community. Sometimes an imbalance in the commensal gut microbiota due to antibiotic administration can result in intestinal problems, such as antibiotic-associated diarrhoea (AAD) (McFarland, 1998). An additional concern is the increase in antibiotic resistance and the potential spread of resistance genes to pathogenic bacteria. Recently, it has been shown that even short-term antibiotic administration can lead to stabilization of resistant bacterial populations in the human intestine that persist for years. Although the consequences of long-term persistence of antibiotic resistance in the human gut are currently unknown, there are high risks that this could lead to increased prevalence of antibiotic resistance, reduce the possibility of successful future antibiotic treatments and subsequently lead to higher treatment costs. The short-term consequences of
antibiotic administration have previously been reviewed and have primarily dealt with culture-based analyses. This mini-review will focus on the long-term consequences of antibiotics on the composition, ecology and resistance of the human gut microbiota and will highlight some recent studies based on molecular methods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาด้วยยาปฏิชีวนะมีผลไม่เพียงการเชื้อโรคเป้าหมาย แต่ยังอาศัย commensal โฮสต์มนุษย์ ขอบเขตของผลกระทบต่อประชากรจุลินทรีย์ไม่ใช่เป้าหมายขึ้นอยู่กับยาปฏิชีวนะเฉพาะที่ใช้ โหมดของการดำเนินการ และระดับความต้านทานในชุมชน บางครั้งเกิดความไม่สมดุลใน microbiota ลำไส้ commensal เนื่องจากบริหารยาปฏิชีวนะอาจส่งผลในปัญหาลำไส้ เช่นท้องเสียเกี่ยวข้องยาปฏิชีวนะ (AAD) (McFarland, 1998) มีความกังวลเพิ่มเติมคือ การเพิ่มขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะ และโอกาสแพร่กระจายของยีนต้านทานการแบคทีเรียก่อโรค เมื่อเร็ว ๆ นี้ มันได้ถูกแสดงว่า บริหารยาปฏิชีวนะแม้ระยะสั้นสามารถนำไปสู่เสถียรภาพทนประชากรที่แบคทีเรียในลำไส้มนุษย์ที่ยังคงมีอยู่สำหรับปี แม้ว่าผลของระยะยาวความคงทนของความต้านทานยาปฏิชีวนะในลำไส้ของมนุษย์จะไม่รู้จักในขณะนี้ มีความเสี่ยงสูงว่า นี้อาจนำความชุกที่เพิ่มขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะได้ ลดการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในอนาคตประสบความสำเร็จ และต่อมานำไปสู่ค่าใช้จ่ายในการรักษาสูง ผลกระทบระยะสั้นของยาปฏิชีวนะจัดการก่อนหน้านี้มีการสอบทาน และได้จัดการวิเคราะห์ตามวัฒนธรรมเป็นหลัก รีวิวมินิจะเน้นผลระยะยาวของยาปฏิชีวนะในองค์ประกอบ นิเวศวิทยา และความต้านทานใน microbiota ลำไส้ของมนุษย์ และจะเน้นบางการศึกษาล่าสุดที่อิงวิธีการระดับโมเลกุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รักษาด้วยยาปฏิชีวนะสามารถส่งผลกระทบไม่เพียง แต่เชื้อโรคเป้าหมาย แต่ยังอาศัยอยู่ commensal ของโฮสต์ของมนุษย์ ขอบเขตของผลกระทบต่อไม่ใช่เป้าหมายประชากรจุลินทรีย์ขึ้นอยู่กับยาปฏิชีวนะโดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้โหมดของการกระทำและระดับของความต้านทานในชุมชน บางครั้งความไม่สมดุลในลำไส้ microbiota commensal เนื่องจากการบริหารยาปฏิชีวนะที่สามารถทำให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับลำไส้เช่นยาปฏิชีวนะที่เกี่ยวข้องท้องเสีย (อ๊าด) (McFarland, 1998) ความกังวลที่เพิ่มเติมคือการเพิ่มขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะและการแพร่กระจายที่มีศักยภาพของยีนต้านทานต่อเชื้อแบคทีเรียก่อโรค เมื่อเร็ว ๆ นี้จะได้รับการแสดงให้เห็นว่าแม้การบริหารยาปฏิชีวนะระยะสั้นสามารถนำไปสู่การรักษาเสถียรภาพของประชากรแบคทีเรียทนในลำไส้ของมนุษย์ที่ยังคงมีอยู่เป็นเวลาหลายปี แม้ว่าผลของการคงอยู่ในระยะยาวของความต้านทานยาปฏิชีวนะในลำไส้ของมนุษย์เป็นที่รู้จักในปัจจุบันมีความเสี่ยงสูงที่ว่านี้อาจนำไปสู่ความชุกที่เพิ่มขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะลดความเป็นไปได้ของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะที่ประสบความสำเร็จในอนาคตและต่อมานำไปสู่ค่าใช้จ่ายในการรักษาสูง ผลกระทบระยะสั้นของ
การบริหารยาปฏิชีวนะก่อนหน้านี้ได้รับการตรวจสอบและได้กระทำที่เกี่ยวเนื่องกับการวิเคราะห์ตามวัฒนธรรม มินิรีวิวจะมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบระยะยาวของยาปฏิชีวนะกับองค์ประกอบนิเวศวิทยาและความต้านทานของลำไส้ microbiota มนุษย์และจะเน้นการศึกษาล่าสุดบางตามวิธีการในระดับโมเลกุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยาปฏิชีวนะรักษาสามารถส่งผลกระทบไม่เพียง แต่เป้าหมายที่อยู่แบบพึ่งพาอาศัยกันเชื้อโรคแต่ยังอาศัยอยู่ในร่างมนุษย์ ขอบเขตของผลกระทบต่อประชากรจุลินทรีย์ที่ไม่ใช่เป้าหมายขึ้นอยู่กับโดยเฉพาะยาปฏิชีวนะที่ใช้เป็นโหมดของการกระทำ และ ระดับของความต้านทาน ในชุมชน บางครั้งการ imbalance ในที่อยู่แบบพึ่งพาอาศัยกันอุทรไมโครไบโ ้าเนื่องจากการบริหารยาปฏิชีวนะสามารถส่งผลในปัญหาที่ลำไส้ เช่น ยาต้านแบคทีเรียท้องเสีย ( แอท ) ( แมคฟาร์แลนด์ , 1998 ) มีปัญหาเพิ่มเติมคือการเพิ่มขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะและกระจายศักยภาพของยีนที่ต้านทานต่อเชื้อโรคแบคทีเรีย เมื่อเร็วๆ นี้ มันได้ถูกแสดงว่า แม้ระยะสั้นการบริหารยาปฏิชีวนะสามารถนำไปสู่การต้านแบคทีเรียในลำไส้ที่ประชากรมนุษย์ยังคงมีอยู่สำหรับปี แม้ว่าผลการเก็บรักษาระยะยาวของความต้านทานยาปฏิชีวนะในลําไส้ของมนุษย์เป็นหลักแหล่ง มีความเสี่ยงสูงที่อาจนำไปสู่การเพิ่มความชุกของการดื้อยาปฏิชีวนะ ช่วยลดความเป็นไปได้ของอนาคตที่ประสบความสำเร็จการรักษายาปฏิชีวนะและต่อมานำไปสู่สูงกว่าการรักษาต้นทุน ผลระยะสั้นการบริหารยาปฏิชีวนะได้เคยถูกตรวจสอบและมีหลักจัดการกับวัฒนธรรมที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล รีวิวขนาดเล็กนี้จะเน้นระยะยาวผลของยาปฏิชีวนะในองค์ประกอบ นิเวศวิทยา และความต้านทานของไมโครไบโ ้าไส้มนุษย์ และจะเน้นบางการศึกษาล่าสุดโดยวิธีโมเลกุล