RESULTS AND DISCUSSIONThe present s

RESULTS AND DISCUSSION
The present study showed that changes in dietary
patterns produce a final live BW (about 7.5 kg) that
is typical for marketing demand but that differences
among them were nonsignificant, which is similar to
other reports (Salmon et al., 1982). The daily feed and
nutrient intake of turkeys on varying feeding programs
are presented in Table 2. No case of mortality occurred
during the experimental period. A nonsignificant increase
(P = 0.08) in feed consumption was associated
with a decrease in the number of feeding program and
dietary CP levels. In particular, birds receiving 22 and
18% CP diets (group 2) tend to consume more feed
than those of only 20% CP diets (group 3) and 24, 20,
or 16% CP (group 1) diets. The greater feed intake for
birds with higher-CP diets was found by Sengar (1987)
but opposite to the report of Waldroup et al. (1990) in
which low-CP diets significantly depressed appetite.
Mean daily BW gain of turkeys reared under different
feeding programs is presented in Table 2. The decrease
in the diet changes was associated with an increase (P
< 0.05) in daily BW gain of turkeys. However, BW gain
of birds fed on different feeding programs was not significantly
different between groups 1 and 3 (P = 0.13).
Decreasing the change of diets from 3 to 1 did not
improve BW gain of birds throughout the experimental
periods. In another study, Schutte (1987) reported
that the decrease in performance of birds fed the 16%
CP diet was minimal when supplements of all essential
amino acids, at levels equivalent to that present in the
20% CP diet, were provided.
Average feed conversion ratio of turkeys was lower
(P < 0.01) in birds of groups 1 and 3 than in those
of group 2. The average feed conversion of birds from
30 to 114 d of age is in agreement with Havenstein et
al. (2007), who compared the performance of 1966- vs.
2003-type turkeys when fed representative diets.
Mean carcass characteristics and associated traits
of Nicholas Large White female turkeys reared under
different feeding programs are presented in Table 3.
Although eviscerated carcass weights of birds of experimental
groups 1 vs. 3 were not different, the carcass
weight of group 2 was significantly (P < 0.05) greater
than the other 2 groups. Relative breast weight (as percentage
of the chilled carcass weight) of birds reared
under the 3 different feeding programs was not different.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลและการอภิปรายการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในอาหารรูปแบบการผลิตขั้นสุดท้ายสดBW (ประมาณ 7.5 กิโลกรัม) ว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับความต้องการของตลาดแต่ที่แตกต่างกันในหมู่พวกเขาไม่มีนัยสำคัญซึ่งมีความคล้ายคลึงกับรายงานอื่น ๆ (ปลาแซลมอน et al., 1982) . ฟีดประจำวันและการบริโภคอาหารของไก่งวงที่แตกต่างกันเกี่ยวกับโปรแกรมการให้อาหารที่ถูกนำเสนอในตารางที่2 กรณีที่ไม่มีการตายเกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาการทดลอง เพิ่มขึ้นไม่มีนัยสำคัญ(P = 0.08) ในการบริโภคอาหารที่เกี่ยวข้องกับการลดลงในจำนวนของโปรแกรมการให้อาหารและที่ระดับ CP อาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งนกที่ได้รับ 22 และ18% อาหาร CP (กลุ่ม 2) มีแนวโน้มที่จะกินอาหารมากขึ้นกว่าเพียง20% อาหาร CP (กลุ่มที่ 3) และ 24, 20, หรือ 16% CP (กลุ่มที่ 1) อาหาร การบริโภคอาหารมากขึ้นสำหรับนกที่มีอาหารที่สูงขึ้น-CP ถูกพบโดย Sengar (1987) แต่ตรงข้ามกับรายงานของ Waldroup et al, (1990) ในการที่อาหารต่ำ-CP อยากอาหารหดหู่อย่างมีนัยสำคัญ. หมายถึงกำไร BW ในชีวิตประจำวันของไก่งวงที่เลี้ยงที่แตกต่างกันภายใต้โปรแกรมการให้อาหารที่จะนำเสนอในตารางที่2 ลดลงในการเปลี่ยนแปลงการรับประทานอาหารที่มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้น(P <0.05) กำไร BW ในชีวิตประจำวัน ของไก่งวง อย่างไรก็ตามกำไร BW ของนกที่เลี้ยงในโปรแกรมการให้อาหารที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญก็ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่ 1 และ 3 (p = 0.13). การลดการเปลี่ยนแปลงของอาหาร 3-1 ไม่ไม่ได้ปรับปรุงกำไรBW ของนกตลอดการทดลองระยะเวลา ในการศึกษาอื่น Schutte (1987) รายงานว่าการลดลงของผลการดำเนินงานของนกที่เลี้ยง16% อาหารซีพีได้น้อยเมื่ออาหารเสริมที่จำเป็นกรดอะมิโนในระดับที่เทียบเท่ากับในปัจจุบันที่อยู่ในอาหาร20% ซีพีมีให้. ฟีดเฉลี่ย อัตราการแปลงสภาพของไก่งวงลดลง(P <0.01) ในนกกลุ่มที่ 1 และ 3 กว่าในบรรดาของกลุ่ม2. การเปลี่ยนอาหารเฉลี่ยของนกวันที่30 ที่จะ 114 d อายุอยู่ในข้อตกลงกับ Havenstein et al, (2007) ซึ่งเมื่อเทียบกับประสิทธิภาพการทำงานของ 1966- เทียบกับไก่งวง2003 ประเภทเมื่อได้รับอาหารที่เป็นตัวแทน. หมายถึงลักษณะซากและลักษณะที่เกี่ยวข้องของนิโคลัสไก่งวงขนาดใหญ่สีขาวเพศเมียที่เลี้ยงภายใต้โปรแกรมการให้อาหารที่แตกต่างกันได้แสดงไว้ในตารางที่3 ถึงแม้ว่าน้ำหนักชำแหละซาก นกในการทดลองกลุ่มที่1 กับ 3 ไม่แตกต่างกัน, ซากน้ำหนักของกลุ่มที่2 อย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) มากขึ้นกว่าที่อื่นๆ 2 กลุ่ม น้ำหนักเต้านมสัมพัทธ์ (คิดเป็นร้อยละของน้ำหนักซากเย็น) ของนกที่เลี้ยงภายใต้ 3 โปรแกรมการให้อาหารที่แตกต่างกันไม่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลและการอภิปราย
ศึกษามีค่าการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบอาหาร
ผลิตสุดท้ายอาศัยอยู่ BW ( ประมาณ 7.5 กิโลกรัม )
เป็นปกติสำหรับความต้องการทางการตลาด แต่ที่แตกต่าง
ในหมู่คนเหล่านั้นที่ไม่ซึ่งคล้ายกับ
รายงานอื่น ๆ ( ปลาแซลมอน et al . , 1982 ) ทุกวัน อาหาร และสารอาหารที่ได้รับของไก่งวงบน

เป็นโปรแกรมอาหารที่แสดงในตารางที่ 2 ไม่มีกรณีของการตายเกิดขึ้น
ในช่วงระยะเวลาทดลอง a
( P = 0.08 ) เพิ่มความเชื่อมั่นในการบริโภคอาหารมีความสัมพันธ์กับการลดลงของตัวเลข

ให้อาหารโปรแกรมและระดับโปรตีนอาหาร โดยเฉพาะนกรับ 22
อาหาร CP 18 % ( กลุ่มที่ 2 ) มีแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารมากขึ้น
กว่า 20% เท่านั้นอาหาร CP ( กลุ่มที่ 3 ) และ 24 , 20 ,
หรือ 16% CP ( กลุ่มที่ 1 ) อาหาร มากกว่าปริมาณอาหารสำหรับ
นกกับสูงกว่า CP อาหารที่พบโดย sengar ( 1987 )
แต่ตรงข้ามกับรายงานของ waldroup et al . ( 1990 ) ซึ่งอาหาร CP ลดระดับต่ำ

หมายถึง เพิ่มความอยากอาหาร น้ำหนักตัวทุกวัน ของไก่งวงที่เลี้ยงภายใต้โปรแกรมอาหารที่แตกต่างกัน
แสดงในตารางที่ 2 โดย
ในอาหารการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น ( P
< 0.05 ) ได้รับน้ำหนักตัวทุกวัน ของไก่งวง อย่างไรก็ตาม น้ำหนักตัวเพิ่ม
นกป้อนในโปรแกรมอาหารที่แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญที่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่ 1 และ 3
( P = 0.13 ) .
ลดการเปลี่ยนแปลงของอาหารจาก 3 ไป 1 ไม่ได้
ปรับปรุงตัวได้นกตลอดระยะเวลาทดลอง

ในการศึกษาอื่น สตั๊ต ( 1987 ) รายงาน
ว่าการลดการปฏิบัติ งานของนกป้อน 16 %
CP Diet น้อยที่สุดเมื่ออาหารเสริมกรดอะมิโนจำเป็น
ทั้งหมดในระดับที่เทียบเท่ากับปัจจุบันใน
โปรตีน 20% อาหารมีให้ .
อาหารเฉลี่ยอัตราส่วนการแปลงของตุรกีลดลง
( P < 0.01 ) ในกลุ่มที่ 1 และ 3 มากกว่านกใน
ของกลุ่ม 2 โดยการเปลี่ยนอาหารของนก จาก
30 114 D อายุอยู่ในข้อตกลงกับ havenstein et
อัล ( 2007 ) ที่เปรียบเทียบประสิทธิภาพของ 1966 - vs
2546 ประเภทอาหาร
ไก่งวงเมื่อตัวแทนหมายถึงลักษณะซากและเกี่ยวข้องคุณลักษณะ
นิโคลัสสีขาวขนาดใหญ่ หญิงที่เลี้ยงดูภายใต้โปรแกรมอาหารไก่งวง
ที่แตกต่างกันแสดงในตารางที่ 3
ถึงแม้ว่าชำแหละซาก น้ำหนักของนกทดลองกลุ่มที่ 1 และ 3 มี

น้ำหนักซากไม่แตกต่างกัน ของกลุ่มทดลองที่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) มากกว่า
มากกว่าอีก 2 กลุ่ม . น้ำหนักเต้านมญาติ ( ร้อยละ
ของน้ำหนักซากเย็น ) ของนกเลี้ยง
ภายใต้โปรแกรมอาหาร 3 ชนิดไม่แตกต่างกัน