To persuade is the first main type

To persuade is the first main type of author's purpose. Text written to persuade means the author's goal is to convince the reader to agree with the author. This might mean the author wants the reader to think or even act in a specific way. This type of writing is extremely common. Any piece which pushes a certain opinion or asks for some sort of call for action is persuasive writing.

It is true that in these types of writing the author shares his opinion, but usually he also provides facts and examples. This information serves to support the author's opinion and further convince the reader to agree with him. Examples of persuasive writing include speeches, advertisements, commercials and newspaper editorials. Any forms of propaganda are examples of pieces written to persuade. Look at this picture and identify how the author wants you to think or to act.

Inform
The second main type of author's purpose is to inform. In this format, the author's goal is to enlighten the reader about real-world topics and provide facts on those topics. However, in contrast to pieces written to persuade, these facts are not used to support a specific opinion. The facts are presented in order to teach the reader. Examples of texts written to inform include textbooks, cookbooks, newspapers and encyclopedias.

All these forms are written in order to provide information to the reader. It is also important to note that many authors present their works as informational texts, while at the same time inserting their own opinions into the piece. As a reader, be sure to be ready for opinions masked as information. For instance, some newspapers claim to only report the facts, but on careful inspection it is clear it might be trying to persuade you to believe a specific idea. Be on the lookout for these hidden opinions.

Entertain
The final main category of author's purpose is to entertain. This contains almost all examples of what you think of when you hear the word 'literature.' Authors who write to entertain have the goal of telling a story or describing real or imaginary characters, places and events. This includes all pieces of fiction, which is literature that is not real.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โน้มน้าวใจได้หลักชนิดแรกของวัตถุประสงค์ของผู้เขียน ข้อความที่เขียนโน้มน้าวใจหมายถึง เป้าหมายของผู้เขียนคือการ โน้มน้าวใจผู้อ่านให้ตรงกับผู้เขียน นี่อาจหมายความว่า ผู้เขียนต้องการผู้อ่านคิด หรือแม้แต่กระทำในลักษณะเฉพาะ เขียนชนิดนี้มีทั่วไปมาก ชิ้นส่วนที่ผลักดันความคิดบางอย่าง หรือถามสำหรับบางจัดเรียงของการโทรสำหรับการดำเนินการ คือ persuasive เขียนมันเป็นความจริงชนิดนี้ผู้เขียนได้ร่วมแสดงความคิดเห็นของเขา แต่โดยปกติแล้วเขายังให้ข้อเท็จจริงและตัวอย่าง ข้อมูลนี้ทำหน้าที่เพื่อสนับสนุนความเห็นของผู้เขียน และเพิ่มเติม มั่นใจผู้อ่านให้คล้อยตามเขา ตัวอย่างเขียน persuasive รวมสุนทรพจน์ โฆษณา โฆษณา และหนังสือพิมพ์ editorials โฆษณาชวนเชื่อในรูปแบบใด ๆ เป็นตัวอย่างของชิ้นเขียนโน้มน้าวใจ ดูรูปภาพนี้ และระบุว่าผู้เขียนต้องคิดหรือทำแจ้งให้ทราบชนิดหลักที่สองของวัตถุประสงค์ของผู้เขียนคือการ แจ้งให้ทราบ ในรูปแบบนี้ เป้าหมายของผู้เขียนคือสอนผู้อ่านเกี่ยวกับหัวข้อจริง และให้ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับหัวข้อเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม ตรงข้ามชิ้นเขียนโน้มน้าวใจ ข้อเท็จจริงเหล่านี้ไม่ได้ใช้เพื่อสนับสนุนความคิดที่เฉพาะเจาะจง มีแสดงข้อเท็จจริงการสอนอ่าน ตัวอย่างของข้อความที่เขียนขึ้นเพื่อแจ้งให้ทราบได้แก่ตำรา cookbooks หนังสือพิมพ์ และสารานุกรมแบบฟอร์มเหล่านี้ทั้งหมดจะถูกเขียนเพื่อให้ข้อมูลแก่ผู้อ่าน ก็โปรดทราบว่า ผู้เขียนในปัจจุบันคนให้ข้อมูลเป็นข้อความ ขณะเวลาเดียวกันการแทรกความคิดเห็นของตนเองลงในชิ้นส่วน เป็นเครื่องอ่าน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพร้อมสำหรับการหลอกลวงเป็นข้อมูลความคิดเห็น เช่น บางหนังสือพิมพ์อ้างว่า รายงานข้อเท็จจริงเท่านั้น แต่ในตรวจสอบระมัดระวัง ก็อาจพยายามชักจูงให้เชื่อความคิดที่เฉพาะชัดเจน จะคอยมองหาความคิดเห็นเหล่านี้ซ่อนอยู่ให้ความบันเทิงหมวดหมู่หลักสุดท้ายของวัตถุประสงค์ของผู้เขียนเพื่อ ความบันเทิงได้ นี้ประกอบด้วยเกือบทุกอย่างที่คุณคิดว่า เมื่อคุณได้ยินคำว่า 'วรรณกรรม' ผู้เขียนเพื่อความบันเทิงมีเป้าหมายเรื่องการบอก หรืออธิบายอักขระจริง หรือจินตภาพ สถาน และเหตุการณ์ ซึ่งรวมถึงชิ้นส่วนทั้งหมดของนิยาย ซึ่งเป็นวรรณกรรมที่ไม่จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชวนเป็นประเภทหลักแรกของจุดประสงค์ของผู้เขียน ข้อความที่เขียนเพื่อชักชวนให้หมายถึงเป้าหมายของผู้เขียนให้ผู้อ่านเห็นด้วยกับผู้เขียน นี้อาจหมายถึง ผู้เขียนอยากให้ผู้อ่านคิดหรือกระทำในทางที่เฉพาะเจาะจง การเขียนชนิดนี้เป็นทั่วไปมาก ชิ้นส่วนที่ผลักดันให้ความเห็นบางอย่าง หรือขอบางอย่างที่เรียกการกระทำคือการเขียน

มันเป็นความจริงที่เหล่านี้ประเภทของการเขียนผู้เขียนร่วมแสดงความคิดเห็นของเขา แต่ปกติเขาก็มีข้อมูลและตัวอย่าง ข้อมูลนี้เป็นการสนับสนุนความเห็นของผู้เขียนและเพิ่มเติมโน้มน้าวให้ผู้อ่านเห็นด้วยกับเขา ตัวอย่างของการเขียนรวมสุนทรพจน์ , โฆษณา , โฆษณาและบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ ตัวอย่างของรูปแบบใด ๆของโฆษณาชิ้นที่เขียนในการชักชวนดูรูปนี้ และระบุว่าผู้เขียนต้องการให้คุณคิดหรือทำ

แจ้ง
ประเภทหลักที่สองของจุดประสงค์ของผู้เขียนคือการแจ้ง ในรูปแบบนี้ เป้าหมายของผู้เขียน เพื่อให้ผู้อ่านเกี่ยวกับหัวข้อจริง และให้ข้อเท็จจริงในเรื่องดังกล่าว แต่ในทางตรงกันข้ามถ้าชิ้นที่เขียนเพื่อชักชวน ข้อเท็จจริงเหล่านี้ไม่ได้ใช้เพื่อสนับสนุนความเห็นที่เฉพาะเจาะจงข้อเท็จจริงที่นำเสนอในการสอนอ่าน ตัวอย่างของข้อความที่เขียนเพื่อแจ้งให้ทราบ ได้แก่ หนังสือเรียน หนังสือ หนังสือพิมพ์ และสารานุกรม .

แบบฟอร์มเหล่านี้ทั้งหมดจะถูกเขียนเพื่อให้ข้อมูลแก่ผู้อ่าน นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าผู้เขียนหลายคนในปัจจุบัน เป็นข้อความที่ให้ข้อมูล ในขณะที่ในเวลาเดียวกันการความคิดเห็นของตนเองลงในชิ้นส่วน เป็นเครื่องอ่านให้แน่ใจว่าได้เตรียมพร้อมสำหรับความคิดเห็นที่สวมหน้ากากเป็นข้อมูล ตัวอย่างเช่นหนังสือพิมพ์อ้างว่าแค่รายงานข้อเท็จจริง แต่เมื่อตรวจสอบระวังมันชัดเจน มันอาจพยายามชักจูงให้คุณเชื่อว่าเป็นความคิดที่เฉพาะเจาะจง ระวังความคิดเห็นเหล่านี้ซ่อนอยู่

สนุกสนาน
ประเภทหลักสุดท้ายของวัตถุประสงค์ของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงนี้มีเกือบทุกตัวอย่างของสิ่งที่คุณคิดว่าเมื่อคุณได้ยินคำว่า ' วรรณกรรม ' ผู้เขียน เพื่อให้มีเป้าหมายของการเล่าเรื่องหรือบรรยายตัวละครจริง หรือจินตนาการ สถานที่ และเหตุการณ์ ทั้งหมดนี้รวมถึงชิ้นส่วนของนวนิยายซึ่งเป็นวรรณคดีนั้นไม่ใช่ของจริง