As Meng Hao got closer and closer.

As Meng Hao got closer and closer. He walked on further until he was only 500 meters away. It was at this point that a single stream of will silently appeared deep within the Rebirth Cave. When it did, all the other streams of will scattered, trembling.

The solitary stream of will focused on Meng Hao, 500 meters outside of the cave.

Eventually, Meng Hao reached his limit. A tremor ran through him; his head began to sag, and his knees were so stiff they couldn’t bend. He looked almost like a dried up corpse.

There was no life force left in him, only a tiny strand that was his stubborn determination to resist fate!

However, as his consciousness faded, even that strand turned dark. He fell to the ground, 250 meters away from the Rebirth Cave.

“Is it over…?” he murmured as his consciousness disappeared.

In the moment that he fell, a sigh could be heard echoing out from within the cave. All of the wills present slowly retracted, apparently no longer interested in what was happening. Only the solitary will from earlier remained, looking at something behind Meng Hao.

Then, the wills which had retreated just now slowly began to tremble. All of them appeared once again, to look at what was behind Meng Hao.

Within the white mist of death, a woman could be seen trudging along. Each step was taken with difficulty as she entered the forest of stones. Her life force seemed to be filled with determination, dredged up from some unknown place within her.

Her body was slowly withering, her cultivation base dim, and her previously lovely features now elderly as she walked slowly toward Meng Hao.

This was Xu Qing.

She was different than Meng Hao, who had lost his Dao foundation. Her once flourishing life force had been fused with the soul of Matriarch Phoenix. Therefore, she could proceed further in toward the Rebirth Cave than he could. To her, it was just a matter of struggling forward.

When she looked down at fallen Meng Hao, within whom no life force existed, tears began to stream down her face. She gently lifted him up so that he lay against her, then tenderly kissed him.

A strand of life force emerged from within her, passing through her lips into his mouth. Her face flushed with an unusual redness, within which would be seen weakness, but also life.

“This is a secret art from the Demon Immortal Sect… I give you my life….” As she watched Meng Hao once again filling with a bit of life, she smiled. Then she thought back to the time they had walked through the Reliance Sect in the moonlight, watched by everyone.

She looked up toward the Rebirth Cave 250 meters away, and then began to walk forward, carrying him in her arms.

Her face continued to grow more wrinkled, and her body trembled. Her life force was fading away, and yet with every step she took, she continued to pass some of it to Meng Hao.

Every time she did, she grew weaker and older. Yet no regret existed in her heart whatsoever.

Carrying Meng Hao, she walked the entire 250 meters, all the way to the entrance of the Rebirth Cave. Then, without any hesitation…

She walked in.

You live, I live. You die, I die!

If you grow old, then I’ll grow old with you….

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างเมิงเฮาได้ใกล้ชิดและใกล้ชิด เขาเดินต่อ จนเขาอายุเพียง 500 เมตร มันเป็นที่จุดนี้ว่า เดียวกระแสจะเงียบปรากฏลึกในการเกิดใหม่ในถ้ำ เมื่อมันทำทั้งหมดอื่น ๆ กระแสจะกระจัดกระจาย สั่นโดดเดี่ยวธารจะเน้น เมิ่งฮ่าว 500 เมตร ด้านนอกของถ้ำในที่สุด เมิ่งฮ่าวถึงขีดจำกัดของเขา สั่นวิ่งผ่านเขา หัวของเขาเริ่มเหี่ยว และเข่าของเขาเย็นชา ไม่โค้งงอ เขาดูเกือบจะเหมือนแห้งตายศพมีแรงไม่มีชีวิตเหลือเขาเพียงเล็ก ๆ ชายหาด ที่มุ่งมั่นดื้อดึงของเขาเพื่อต่อต้านโชคชะตาอย่างไรก็ตาม ขณะที่สติของเขาจางหายไป แม้ ว่า ชายหาด ทำให้มืด เขาล้มลงกับพื้น ห่างจากการเกิดใหม่ถ้ำ 250 เมตร" จบแล้ว . . . . . . . ? " เขาพึมพำในขณะที่สติของเขาก็หายตัวไปในวินาทีที่เขาล้ม ถอนหายใจ อาจจะได้ยินเสียงออกมาจากภายในถ้ำ ทั้งหมดของพินัยกรรมปัจจุบันค่อยๆ หด เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เดี่ยวจะจากก่อนหน้านี้ยังคงมองอย่างข้างหลังเมิ่งเฮ่าแล้วพินัยกรรมซึ่งได้ล่าถอยไป ตอนนี้ก็เริ่มสั่น ทั้งหมดของพวกเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เพื่อดูสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง เมิ่งฮ่าวในหมอกขาวตาย ผู้หญิงอาจจะเห็นต้องมาเดินตาม แต่ละขั้นตอนถูกถ่ายด้วยความยากลำบาก ขณะที่เธอเข้าไปในป่าหิน บังคับชีวิตของเธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ขุดขึ้นจากสถานที่ที่ไม่รู้จักในตัวเธอร่างของเธอค่อยๆ ร่วงโรย เธอฐานการเพาะปลูก สลัว และคุณสมบัติที่น่ารักของเธอก่อนหน้านี้ ตอนนี้เธอเดินอย่างช้าๆ ไปทางผู้สูงอายุ เมิ่งฮ่าวนี่ ซู ชิงเธอแตกต่างกว่าเมิง หาว ที่ต้องสูญเสีย มูลนิธิดาวของเขา เธอเคยเฟื่องฟูพลังชีวิตถูกหลอมรวมกับวิญญาณของปูชนียบุคคลที่ฟีนิกซ์ ดังนั้นเธอจึงสามารถดำเนินการต่อไปในถ้ำต่อการเกิดใหม่ กว่าเขาจะ เธอมันก็แค่เรื่องของการต่อสู้ไปข้างหน้าเมื่อเธอก้มลงมองแล้วเมิงเฮา ภายในที่บังคับไม่มีชีวิตอยู่ น้ำตาเริ่มจะไหลลงไปที่ใบหน้าของเธอ เธอค่อยๆยกเขาขึ้นเพื่อให้เขานอนกับเธอ แล้วจูบเขาอย่างอ่อนโยน .เส้นชีวิตแรงออกมาจากภายในของเธอผ่านริมฝีปากของเธอเข้าไปในปากของเขา ใบหน้าของเธอแดงมีสีแดงผิดปกติ ภายในซึ่งจะเห็นความอ่อนแอ แต่ยังมีชีวิต" นี้เป็นศิลปะที่เป็นความลับจากปีศาจอมตะนิกาย . . . . . . . ผมให้คุณ . . . . . . . " ชีวิตของฉันที่เธอเห็น เมิ่งฮ่าวอีกครั้งกรอกกับบิตของชีวิต เธอยิ้ม แล้วเธอก็คิดว่ากลับไปเวลาพวกเขาเดินผ่านหรือนิกายในแสงจันทร์ ดูทุกคนเธอเงยหน้าขึ้นสู่การเกิดใหม่ถ้ำ 250 เมตรและจากนั้นเริ่มที่จะเดินไปข้างหน้า อุ้มเขาไว้ในอ้อมกอดใบหน้าของเธอยังคงเติบโตมากขึ้นยับย่นและร่างกายของเธอสั่นสะท้าน บังคับชีวิตของเธอก็จางหายไป แต่ทุกก้าวที่เธอทำ เธอยังคงส่งบางส่วนไปให้ เมิ่งฮ่าวทุกครั้งที่เธอทำ เธอเติบโตที่อ่อนแอและผู้สูงอายุ ยังไม่มีเสียใจอยู่ในหัวใจของเธอเลยแบกเมิ่งเฮ่า เธอเดินทั้ง 250 เมตร ทาง ทางเข้าของการเกิดใหม่ในถ้ำ แล้วโดยไม่ลังเลใด ๆ . . . . . . .เธอเดินเข้ามาคุณมีชีวิต . เธอตาย ฉันตายถ้าคุณเติบโตเก่า แล้วผมจะอยู่กับคุณจนแก่ . . . . . . .