TemporalityTwo prospective studies

Temporality

Two prospective studies published in 2012 investigated the temporal relationship between changes in cardiorespiratory fitness and incident hypertension[15, 23]. In the ACLS study, improvements in cardiorespiratory fitness were associated with a lower risk of incident hypertension. When individuals were stratified according to how their fitness levels changed, those who maintained or improved fitness had a 26% and 28% lower risk of incident hypertension, respectively, compared with those who lost fitness[23]. Similarly, in a population of South Korean men, individuals whose cardiorespiratory fitness decreased over follow-up had an increased risk of incident hypertension compared to individuals whose cardiorespiratory fitness increased

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Temporalityสองผู้สนใจศึกษาเผยแพร่ใน 2012 ตรวจสอบความสัมพันธ์ชั่วคราวระหว่างการเปลี่ยนแปลงในกาย cardiorespiratory และปัญหาความดันโลหิตสูง [15, 23] ในการศึกษา ACLS ปรับปรุงในการออกกำลังกาย cardiorespiratory ถูกเชื่อมโยงกับการลดความเสี่ยงของการเกิดความดันโลหิตสูง เมื่อบุคคลถูก stratified ตามวิธีออกกำลังกายระดับการเปลี่ยนแปลง ผู้รักษา หรือออกกำลังกายที่ดีขึ้นมีความเสี่ยงต่ำกว่า 26% และ 28% ของปัญหาความดันโลหิตสูง ตามลำดับ เมื่อเทียบกับผู้ที่สูญเสียการออกกำลังกาย [23] ในทำนองเดียวกัน ในประชากรชายเกาหลี บุคคลที่ออกกำลังกายที่มี cardiorespiratory ลดลงกว่าการติดตามผลมีความเสี่ยงของการเกิดความดันโลหิตสูงเมื่อเทียบกับบุคคลที่ออกกำลังกายที่มี cardiorespiratory เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั่วคราวสองการศึกษาในอนาคตการตีพิมพ์ในปี 2012 การตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงชั่วคราวในการออกกำลังกายหัวใจและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความดันโลหิตสูง [15 23] ในการศึกษา ACLS การปรับปรุงในการออกกำลังกายหัวใจมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความดันโลหิตสูง เมื่อบุคคลถูกแบ่งตามวิธีการที่ระดับการออกกำลังกายของพวกเขาเปลี่ยนแปลงผู้ที่เก็บรักษาหรือการออกกำลังกายที่ดีขึ้นมีความเสี่ยง 26% และ 28% การลดลงของความดันโลหิตสูงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามลำดับเมื่อเทียบกับผู้ที่สูญเสียการออกกำลังกาย [23] ในทำนองเดียวกันในประชากรของชายชาวเกาหลีใต้บุคคลที่มีการออกกำลังกายหัวใจลดลงมากกว่าการติดตามมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความดันโลหิตสูงเมื่อเทียบกับบุคคลที่มีการออกกำลังกายหัวใจเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เกี่ยวกับทางโลก2 อนาคตการศึกษาตีพิมพ์ใน 2012 ตรวจสอบความสัมพันธ์ชั่วคราวระหว่างการเปลี่ยนแปลงสมรรถภาพหัวใจและเหตุการณ์ 15 ความดันโลหิตสูง [ 23 ] ในการศึกษาที่ใช้ในการปรับปรุงในฟิตเนส มีความสัมพันธ์กับการลดความเสี่ยงของความดันโลหิตสูงที่เกิดขึ้นได้ เมื่อบุคคลถูกแบ่งตามวิธีการระดับฟิตเนสของตนเปลี่ยนไป คนที่รักษาหรือปรับปรุงฟิตเนสมี 26 และ 28 % ลดความเสี่ยงของความดันโลหิตสูงที่เกิดขึ้นตามลำดับ เมื่อเทียบกับผู้ที่สูญเสีย ฟิตเนส [ 23 ] ในทำนองเดียวกันในประชากรชาวเกาหลีใต้คน บุคคลซึ่งใช้ติดตามฟิตเนสลดลงกว่ามีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของความดันโลหิตสูงที่เกิดขึ้นเมื่อเทียบกับบุคคลที่มีฟิตเนสเพิ่มขึ้นทุกๆ