(i) Substantive criminal lawSome co

(i) Substantive criminal law

Some consequences of criminal offences under old Thai laws go against modern law. Sometimes, members of the criminal’s family or neighbors were punished along with the criminal himself. For instance, neighbors of the place that was robbed were guilty if they themselves could not arrest robbers. Since this offence prevented neighbors from providing refuge to criminals from officials, it was appropriate for the community’s peace and security. However, under a modern view of law, the responsibility for a criminal offence must be particular to the one who committed the crime, not an innocent person. Also, the application of punishment throughout the family line prevented revenge from the executed criminal’s relatives, and frightened others who were thinking about committing a rebellion. However, it conflicted with the principle that a criminal offence must be particular to the criminal. Old Thai criminal law still made a criminal offence for a person who merely behaved suspiciously, called Nilumparajon. The offence of Nilumparajon is totally contrary to the modern principle of presumption of innocence that requires unambiguous facts and evidence before punishing an accused. As a western principle, in dubio pro reo, in case of doubt, the court shall decide in favor of the accused.

(ii) Criminal Procedure

Old Thai laws used the method of bodily infliction and torture, called Jareet Nakornbarn, to prove guilt. An accused might be nailed through his nails, or have the temple of his head compressed for confession. To prove guilt, an accused might be forced to walk through fire, or to submerge himself in water. These methods were based on the principle that an accused was already a criminal. This way of proof brought an accused excessive suffering as Prince Rabi noted:

At that t This deficient method to prove guilt was the strongest reason for westerners to refuse Thai jurisdiction, and to make provisions for extraterritoriality with Thailand. A Thai lawyer who lived during the reformation, who had a perspective different from nationalists’ opinions, stated that:

As for the circumstance that Thailand was cut off from the judicial sovereignty, if we are fair enough, it seems unfair to say that such westerners were taking advantage of us alone. Surely, they had to protect their benefits as much as possible. Thai laws at that time were insufficient to govern all matters happening in present society. Besides, old Thai laws were never organized so they were hard to study and search. Some provisions, especially proving guilt by the ordeal system, were truly obsolete. Westerners could not stand methods of nailing nail, compressing temples, walking on fire, etc. Losing judicial sovereignty has instead brought many advantages to us. It forced us to improve and reform our laws and our courts to be consistent with other civilized countries(21).
(iii) Severity of punishment

Under old Thai laws, punishments were extremely severe. Not only was there the death penalty, there were also punishments such as the cutting off of limbs, hands and feet, pillory, flogging, tattooing a mark on the face indicating a criminal offence, confiscating all properties of the criminal’s family, and all kinds of public humiliation.

(iv) Arbitrariness

The period of punishment under old Thai laws was not exactly specified. Some criminals were imprisoned lengthily without proper cause. One of the royal duties of the king under the ancient tradition said that the king was the supreme judge who could appoint any punishment as the king pleased upon the accused. This way of punishment had worked for a small society. Yet, when the population and the size of the society grew larger, the deliberation of one person, the king, on the punishment of the accused affected the rights and liberties of the citizenry more and more.

Prince Rabi(22) explained that:
Under the old law, an imprisonment had no limitations. If imprisoned, that meant imprisonment for life, unless the king graciously forgave, or reduced the period of imprisonment. All courts thus always had to bring petitions for the king’s clemency. The king was always diligent to fix a period of punishment case by case for criminals all over the country. This task was too burdensome for one person to execute alone(23).”
There were many examples of suffering from the vagueness of the period of punishment. The first example is the case of Ai Rung, an accused who shared the responsibility for a robbery with other criminals. Ai Rung was imprisoned with his nine other friends. All nine friends later died. Ai Rung was still imprisoned for another 14 years without either a clear offence or limitation of sentence. Second, the case of Ai Shim, accused for the offence of murder. Chao Phra Ya Yommaraj (Shey), the judge for this case, imprisoned Ai Shim for 16 years and 11 months with no limit of imprisonment.

In addition to the two above examples, a letter of Dr. William Willis, the Chief Doctor of the Division of Heavy Penalty in the government of King Rama V, informed King Rama V that:

In Siam, there are so many prisoners who have been imprisoned without judgments, and prisoners who have no idea how long they will have to be imprisoned. They have been so miserable, so anxious. It is a true pity to see long-term prisoners whose bodies are weaker and weaker. And how much would they be whipped? One day, I had a patient who had been imprisoned for 28 years because of a petty offence and he also did not know whether he had even been found guilty(24).
To solve this problem, King Rama V appointed Prince Bijit, Prince Siridhaj, and Phra-Ya Vudhikaraboti to fix limits on punishments. In 1896, King Rama V granted the metropolitan court and provincial courts the power to fix the limitation of imprisonment. As for old cases that had not had limitations set, King Rama V appointed Prince Rabi to help execute this work as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(i) กฎหมายอาญาแน่นบางผลของการกระทำความผิดทางอาญาภายใต้กฎหมายไทยเก่าไปเทียบกับกฎหมายที่ทันสมัย บางครั้ง สมาชิกของครอบครัวหรือเพื่อนบ้านของอาชญากรถูกลงโทษ ด้วยอาญาเอง ตัวอย่าง บ้านของสถานที่ที่ถูกปล้นถูกผิดตัวเองไม่สามารถจับโจร เนื่องจากคดีความผิดฐานนี้ป้องกันบ้านให้ลี้ภัยอาชญากรจากเจ้าหน้าที่ มีความเหมาะสมของชุมชนความสงบและความปลอดภัย อย่างไรก็ตาม ภายใต้มุมมองทันสมัยของกฎหมาย ความรับผิดชอบในคดีความผิดทางอาญาต้องเกี่ยวข้องกับผู้มุ่งมั่นที่อาชญากรรม ไม่อม ยัง แอพลิเคชันของโทษตลอดทั้งบรรทัดตระกูลป้องกันการแก้แค้นจากญาติของอาญาดำเนิน และกลัวคนที่มีความคิดที่ยอมรับเป็นกบฏ อย่างไรก็ตาม มันขัดแย้งกับหลักการว่า ความผิดทางอาญาต้องเกี่ยวข้องกับอาชญากร เดิมไทยกฎหมายอาญายังคง ทำความผิดทางอาญาสำหรับคนที่แค่ทำงานผิดปกติ เรียกว่า Nilumparajon คดีความผิดของ Nilumparajon จะขัดกับหลักการทันสมัยของข้อสันนิษฐานของความบริสุทธิ์ที่ต้องเกี่ยวข้อเท็จจริงและพยานหลักฐานก่อนร็อกโซเวียน ผู้ต้องหา ทั้งหมด ตามหลักตะวันตก ใน dubio pro reo สงสัย ในกรณีที่ศาลจะตัดสินสามารถผู้ถูกกล่าวหา(ii) ขั้นตอนที่อาชญากรรมกฎหมายไทยเก่าใช้วิธีการทรมาน เรียกว่า Jareet Nakornbarn และ infliction ร่างกายเพื่อพิสูจน์ความผิด ผู้ต้องหาอาจ nailed ผ่านเล็บของเขา หรือมีวัดหัวบีบสำหรับสารภาพ เพื่อพิสูจน์ความผิด ผู้ต้องหาอาจบังคับเดินผ่านไฟ หรือน้ำจมตัวเอง วิธีการเหล่านี้ได้ยึดตามหลักที่ว่า ผู้ต้องหาได้แล้วก่อการร้าย วิธีนี้พิสูจน์นำผู้ต้องหามากเกินไปทุกข์ทรมานเจ้า Rabi เสียง:ในวิธีการขาดสารนี้เพื่อพิสูจน์ความผิดคือ แข็งแกร่งเหตุผลสำหรับชาวตะวันตก จะปฏิเสธอำนาจไทย และ เพื่อให้บทบัญญัติสำหรับสิทธิสภาพนอกอาณาเขตกับประเทศไทย ไทยนักกฎหมายที่อยู่ระหว่างการปฏิรูปศาสนา ที่มีมุมมองแตกต่างจากความเห็นของ nationalists ระบุไว้ที่:เป็นสำหรับสถานการณ์ที่ประเทศไทยถูกตัดออกจากอำนาจอธิปไตยยุติธรรม ถ้าเรายุติธรรมพอ ดูเหมือนไม่เป็นธรรมกล่าวว่า ชาวตะวันตกดังกล่าวได้ประโยชน์จากเราคนเดียว แน่นอน พวกเขาเพื่อปกป้องประโยชน์ของพวกเขามากที่สุด กฎหมายไทยที่มีไม่เพียงพอเพื่อให้ครอบคลุมทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน สำรอง กฎหมายไทยเก่าได้ไม่จัดเพื่อให้พวกเขายากที่จะศึกษา และค้นหา บทบัญญัติบาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพิสูจน์ความผิด โดยระบบการทรมาน ล้าสมัยอย่างแท้จริงได้ ชาวตะวันตกอาจยืนวิธีการ nailing เล็บ บีบอัดวัด เดินไฟ ฯลฯ สูญเสียอำนาจอธิปไตยทางศาลล้วนมีแต่นำข้อดีมากมายให้เรา มันบังคับให้เราปรับปรุง และปฏิรูปกฎหมายของเราและของเราเพื่อให้สอดคล้องกับ countries(21) อื่น ๆ อารย(iii) ความรุนแรงของการลงโทษภายใต้กฎหมายไทยเก่า ลงโทษรุนแรงมาก ไม่ ได้มีโทษประหารชีวิต มียังถูกลงโทษเช่นการตัดแขนขามือ และเท้า pillory สาหัส เพ้นท์แบบชั่วคราวเครื่องหน้าบ่งชี้อาญา และคุณสมบัติทั้งหมดของครอบครัวของอาญา และผู้ทรงสาธารณะทุกชนิด(iv) arbitrarinessไม่ว่ามีระบุระยะเวลาของการลงโทษภายใต้กฎหมายไทยเก่า อาชญากรบางคนถูกจำคุกเป็นเวลา lengthily โดยไม่มีสาเหตุที่เหมาะสม หนึ่งในหน้าที่ของพระมหากษัตริย์ภายใต้ประเพณีโบราณกล่าวว่า พระมหากษัตริย์เป็นผู้พิพากษาสูงสุดที่สามารถแต่งตั้งลงโทษใด ๆ เป็นกษัตริย์ความยินดีเมื่อผู้ถูกกล่าวหา การลงโทษวิธีนี้ได้ทำงานในสังคมขนาดเล็ก ยัง เมื่อประชากรและขนาดของสังคมเติบโตใหญ่ สุขุมของคน พระราชา ในการลงโทษผู้ถูกกล่าวหามีผลกระทบสิทธิและเสรีภาพของการมามากเจ้าชาย Rabi(22) อธิบายว่า:กฎหมายเก่า มีโทษจำคุกได้ไม่จำกัด ถ้าจำคุกเป็นเวลา ที่หมาย จำคุกชีวิต ยกเว้นว่าพระปรมิองค์ หรือลดระยะเวลาจำคุก ศาลทั้งหมดจึงจะได้นำ petitions สำหรับกษัตริย์ clemency พระมหากษัตริย์ถูกเสมอขยันแก้ไขรอบระยะเวลาของการลงโทษกรณีโดยกรณีสำหรับอาชญากรทั่วประเทศ งานนี้มีที่เป็นภาระมากเกินไปสำหรับคนดำเนิน alone(23)"มีตัวอย่างมากของการทุกข์ทรมานจาก vagueness ของรอบระยะเวลาของการลงโทษ ตัวอย่างแรกเป็นกรณีของไอรุ้ง ผู้ต้องหาที่ร่วมรับผิดชอบสำหรับปล้นอาชญากรอื่น ๆ ไอรุ้งถูกจำคุกเป็นเวลากับเพื่อนของเขาเก้าอื่น ๆ เพื่อนทั้งหมดเก้าเสียชีวิตในภายหลัง อ้ายรุ่งได้ยัง imprisoned อีก 14 ปีโดยไม่มีความผิดชัดเจนหรือข้อจำกัดของประโยค ที่สอง กรณีของ Ai Shim ถูกกล่าวหาว่าในคดีความผิดของการฆาตกรรม เจ้าพระยา Yommaraj (Shey), ผู้พิพากษาในกรณีนี้ จำคุกเป็นเวลา Shim อาย 16 ปี และ 11 เดือนโดยไม่จำกัดจำคุกนอกจากสองข้างตัวอย่าง จดหมายของดร. William Willis แพทย์หัวหน้าแผนกของหนักเมลล์ในรัฐบาลรัชกาล ทราบรัชกาลที่:สยาม มีนักโทษจำนวนมากที่ได้ถูกจำคุกเป็นเวลา โดยไม่มีการตัดสิน และนักโทษที่มีความคิดไม่นานจะได้ติด พวกเขาได้รับนั้นเอง ดังนั้นกังวล สงสารจริงเห็นนักโทษระยะยาวที่มีร่างกายที่แข็งแกร่ง และแข็งแกร่งได้ และว่าจะพวกเขาจะถูกตี วันเดียว มีผู้ป่วยที่มีการจำคุกเป็นเวลา 28 ปีเนื่องจากคดีความผิด petty และเขายังไม่รู้ว่า เขาก็ได้พบ guilty(24)การแก้ปัญหา รัชกาลแต่ง Bijit เจ้าชาย เจ้า Siridhaj และพระ-ยา Vudhikaraboti เพื่อแก้ไขข้อจำกัดในการลงโทษ ใน 1896 รัชกาลรับศาลนครและจังหวัดอำนาจแก้ไขข้อจำกัดที่จำคุก ส่วนกรณีเก่าที่เคยมีข้อจำกัดที่ตั้ง รัชกาลแต่ง Rabi เจ้าเพื่อช่วยให้ดำเนินงานนี้ด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(i) กฎหมายอาญาสาระผลกระทบบางส่วนของความผิดทางอาญาตามกฎหมายไทยเก่าไปผิดกฎหมายที่ทันสมัย บางครั้งสมาชิกในครอบครัวความผิดทางอาญาหรือเพื่อนบ้านถูกลงโทษพร้อมกับความผิดทางอาญาของตัวเอง ยกตัวอย่างเช่นเพื่อนบ้านของสถานที่ที่ถูกปล้นมีความผิดตัวเองว่าพวกเขาไม่สามารถจับกุมโจร เนื่องจากการกระทำผิดกฎหมายนี้ป้องกันไม่ให้เพื่อนบ้านจากการให้ที่หลบภัยอาชญากรจากเจ้าหน้าที่ก็มีความเหมาะสมเพื่อความสงบสุขของชุมชนและการรักษาความปลอดภัย อย่างไรก็ตามภายใต้มุมมองที่ทันสมัยของกฎหมายความรับผิดชอบต่อความผิดทางอาญาจะต้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่ก่ออาชญากรรมที่ไม่ได้คนบริสุทธิ์ นอกจากนี้โปรแกรมของการลงโทษตลอดสายครอบครัวป้องกันไม่ให้เกิดการแก้แค้นจากญาติดำเนินการความผิดทางอาญาและกลัวคนอื่น ๆ ที่มีความคิดเกี่ยวกับการกระทำการก่อการร้าย แต่ก็ขัดแย้งกับหลักการที่ว่าความผิดทางอาญาจะต้องเป็นไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งความผิดทางอาญา เก่ากฎหมายอาญาของไทยยังคงทำผิดทางอาญาสำหรับคนที่เพียงทำตัวมีพิรุธเรียก Nilumparajon การกระทำผิดกฎหมายของ Nilumparajon มีทั้งหมดขัดต่อหลักการที่ทันสมัยของข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาที่ต้องมีข้อเท็จจริงที่ชัดเจนและหลักฐานก่อนที่จะลงโทษผู้ถูกกล่าวหา ในฐานะที่เป็นหลักการตะวันตกใน REO โปร dubio ในกรณีที่มีข้อสงสัยศาลจะต้องตัดสินใจในความโปรดปรานของผู้ถูกกล่าวหา. (ii) วิธีพิจารณาความอาญากฎหมายเก่าของไทยที่ใช้วิธีการสร้างความเสียหายทางร่างกายและการทรมานที่เรียกว่าJareet Nakornbarn เพื่อพิสูจน์ความผิด ถูกกล่าวหาว่าอาจจะมีการตอกผ่านเล็บของเขาหรือมีวัดศีรษะของเขาอัดสารภาพ เพื่อพิสูจน์ความผิดที่ถูกกล่าวหาอาจถูกบังคับให้เดินผ่านไฟหรือที่จะจมลงใต้น้ำตัวเองอยู่ในน้ำ วิธีการเหล่านี้อยู่บนพื้นฐานของหลักการที่ว่าผู้ถูกกล่าวหาได้แล้วความผิดทางอาญา วิธีการพิสูจน์นำความทุกข์ทรมานมากเกินไปที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นเจ้าชาย Rabi นี้สังเกต: ในที่นี้ทีขาดวิธีการที่จะพิสูจน์ความผิดเป็นเหตุผลที่แข็งแกร่งสำหรับชาวตะวันตกที่จะปฏิเสธอำนาจศาลไทยที่จะทำให้บทบัญญัติสำหรับสิทธินอกอาณาเขตไทย ทนายความไทยที่อาศัยอยู่ในช่วงการปฏิรูปที่มีมุมมองที่แตกต่างจากความคิดเห็นของโดนัล 'ที่ระบุไว้ว่า: สำหรับกรณีที่ประเทศไทยถูกตัดออกไปจากอำนาจอธิปไตยของศาลถ้าเรามีความยุติธรรมพอดูเหมือนไม่เป็นธรรมที่จะกล่าวว่าชาวตะวันตกเช่น ได้รับการใช้ประโยชน์จากเราคนเดียว แน่นอนพวกเขาจะต้องปกป้องผลประโยชน์ของพวกเขามากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ กฎหมายไทยในเวลานั้นไม่เพียงพอที่จะควบคุมทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน นอกจากนี้กฎหมายไทยเก่าไม่เคยถูกจัดให้พวกเขายากที่จะศึกษาและค้นหา บทบัญญัติบางประการโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพิสูจน์ความผิดโดยระบบการทดสอบเป็นล้าสมัยอย่างแท้จริง ชาวตะวันตกไม่สามารถยืนวิธีการของเก่งเล็บวัดการบีบอัดเดินบนไฟไหม้ ฯลฯ การสูญเสียอำนาจอธิปไตยของฝ่ายตุลาการได้แทนนำประโยชน์มากมายให้กับเรา มันบังคับให้เราในการปรับปรุงและการปฏิรูปกฎหมายและศาลของเราเพื่อให้สอดคล้องกับประเทศที่เจริญแล้วอื่น ๆ (21). (iii) ความรุนแรงของการลงโทษภายใต้กฎหมายไทยเก่าลงโทษรุนแรงมาก ไม่เพียง แต่มีโทษประหารชีวิตยังมีการลงโทษเช่นการตัดออกจากแขนขามือและเท้า, ประจาน, เฆี่ยนตีสักเครื่องหมายบนใบหน้าที่ระบุความผิดทางอาญายึดคุณสมบัติทุกคนในครอบครัวความผิดทางอาญาที่และทุกชนิด ความอัปยศอดสูของประชาชน. (iv) ความเด็ดขาดในช่วงเวลาของการลงโทษตามกฎหมายไทยเก่าไม่ได้ระบุว่า อาชญากรบางคนถูกขังยืดยาวโดยไม่ทราบสาเหตุที่เหมาะสม หนึ่งในพระราชกรณียกิจของพระมหากษัตริย์ภายใต้ประเพณีโบราณกล่าวว่าพระมหากษัตริย์เป็นผู้พิพากษาสูงสุดที่สามารถแต่งตั้งลงโทษใด ๆ ที่เป็นกษัตริย์ยินดีเมื่อผู้ถูกกล่าวหา วิธีการลงโทษนี้ได้ทำงานให้กับสังคมเล็ก ๆ . แต่เมื่อประชากรและขนาดของสังคมใหญ่ขึ้น, การพิจารณาของคนคนหนึ่งที่พระมหากษัตริย์ในการลงโทษของผู้ถูกกล่าวหาได้รับผลกระทบสิทธิและเสรีภาพของประชาชนมากขึ้นเจ้าชาย Rabi (22) อธิบายว่า: ภายใต้ กฎหมายเก่ามีโทษจำคุกไม่มีข้อ จำกัด หากถูกคุมขังที่หมายถึงจำคุกตลอดชีวิตเว้นแต่กษัตริย์พระกรุณาโปรดเกล้าฯยกโทษหรือลดระยะเวลาของการจำคุก สนามทั้งหมดดังนั้นจึงมักจะนำฎีกาขอพระราชทานอภัยโทษของกษัตริย์ กษัตริย์ก็มักจะขยันในการแก้ไขปัญหากรณีที่ระยะเวลาของการลงโทษกรณีสำหรับอาชญากรทั่วประเทศ งานนี้เป็นภาระหนักเกินไปสำหรับคนคนหนึ่งที่จะดำเนินการอยู่คนเดียว (23). "มีหลายตัวอย่างของความทุกข์ทรมานจากความไม่ชัดเจนของระยะเวลาของการลงโทษได้ ตัวอย่างแรกเป็นกรณีของไอรุ้ง, ผู้ถูกกล่าวหาที่ใช้ร่วมกันรับผิดชอบในการปล้นกับอาชญากรอื่น ๆ ที่ Ai รุ้งถูกขังกับเก้าเพื่อนคนอื่น ๆ ของเขา ทั้งเก้าเพื่อนเสียชีวิต Ai รุ้งยังคงถูกจำคุกอีก 14 ปีโดยทั้งสองเป็นความผิดที่ชัดเจนหรือข้อ จำกัด ของประโยค ประการที่สองกรณีของไอชิมที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นโทษสำหรับความผิดของการฆาตกรรม เจ้าพระยายมราช (Shey) ผู้พิพากษาสำหรับกรณีนี้ Ai ชิมขังเป็นเวลา 16 ปี 11 เดือนกับขีด จำกัด ของการจำคุกไม่. นอกจากนี้ยังมีสองตัวอย่างข้างต้นจดหมายของวิลเลียมวิลลิสหัวหน้าแพทย์ของ กองการลงโทษหนักในรัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, แจ้งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าว่าในสยามมีนักโทษจำนวนมากที่ได้รับการคุมขังโดยไม่ต้องใช้ดุลยพินิจและนักโทษที่มีความคิดว่าระยะเวลาที่พวกเขาจะต้องถูกจำคุก พวกเขาได้รับความสุขเช่นนั้นเพื่อให้กังวล มันเป็นความจริงที่น่าเสียดายที่จะเห็นนักโทษในระยะยาวที่มีร่างกายอ่อนแอและอ่อนแอ และวิธีการมากที่พวกเขาจะได้รับการวิปปิ้ง? วันหนึ่งผมมีผู้ป่วยที่ได้รับการจำคุกเป็นเวลา 28 ปีเนื่องจากความผิดลหุโทษและเขายังไม่ทราบว่าเขาได้รับแม้จะพบความผิด (24). เพื่อแก้ปัญหานี้พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าได้รับการแต่งตั้งเจ้าชาย Bijit เจ้าชาย Siridhaj และพระยา Vudhikaraboti ในการแก้ไขปัญหาข้อ จำกัด ในการลงโทษ ในปี 1896 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้ารับปริมณฑลศาลและศาลต่างจังหวัดมีอำนาจในการแก้ไขข้อ จำกัด ของการจำคุก สำหรับกรณีเก่าที่ไม่ได้มีการตั้งข้อ จำกัด , พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าชายได้รับการแต่งตั้ง Rabi ที่จะช่วยให้การดำเนินงานนี้เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 1 ) กฎหมายอาชญากรรมสำคัญ

บางผลของความผิดทางอาญาตามกฎหมายไทยเก่าไปเทียบกับกฎหมายที่ทันสมัย บางครั้ง สมาชิกของครอบครัวของคนร้ายหรือเพื่อนบ้านถูกลงโทษตามอาญาเอง ตัวอย่างเช่น เพื่อนบ้านของสถานที่ที่ถูกปล้นถูกผิด ถ้าพวกเขาไม่สามารถจับโจรเพราะความผิดนี้ป้องกันเพื่อนบ้านจากการให้ที่ลี้ภัยไปยังอาชญากรจากเจ้าหน้าที่ มันเหมาะสมเพื่อความสงบสุขของชุมชน และการรักษาความปลอดภัย อย่างไรก็ตาม ภายใต้มุมมองที่ทันสมัยของกฎหมาย รับผิดชอบเป็นคดีอาญา ต้องเฉพาะคนที่กระทำความผิด ไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์ นอกจากนี้การลงโทษตลอดแนวครอบครัวขัดขวางการแก้แค้นจากดำเนินการทางอาญาของญาติ และ กลัว คนอื่นที่คิดจะก่อกบฏ แต่มันขัดแย้งกับหลักการที่เป็นคดีอาญาต้องเฉพาะกับอาชญากรรม เก่ากฎหมายอาญาไทยยังทำผิดคดีอาญา สำหรับคนที่แค่ทำตัวมีพิรุธเรียก nilumparajon . ความผิดของ nilumparajon เป็นเรื่องที่ขัดกับหลักการที่ทันสมัยของการร่วมมือที่ต้องมีข้อเท็จจริงและหลักฐานที่ชัดเจนก่อนที่จะลงโทษผู้ต้องหา . เป็นหลักของตะวันตก ใน dubio Pro REO , ในกรณีที่สงสัย ศาลจะตัดสินในความโปรดปรานของผู้ต้องหา ( II ) .



เก่าทำผิดขั้นตอนกฎหมายไทยใช้วิธีการลงโทษทางร่างกาย และทรมานเรียก jareet nakornbarn เพื่อพิสูจน์ความผิด ผู้ต้องหาอาจจะตอกผ่านเล็บ หรือวัดหัวเขาบีบให้สารภาพ เพื่อพิสูจน์ความผิด ผู้ต้องหาอาจถูกบังคับให้เดินผ่านไฟ หรือแช่ตัวในน้ำ วิธีการเหล่านี้อยู่บนพื้นฐานของหลักการที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นอาชญากรวิธีนี้พิสูจน์นำผู้ต้องหาทุกข์มากเกินไปเป็นเจ้าชาย ราบีไว้ :

ที่ไม่ขาดวิธีที่จะพิสูจน์ความผิดคือเหตุผลที่แข็งแกร่งสำหรับชาวตะวันตกที่จะปฏิเสธอำนาจศาลไทย และเพื่อให้บทบัญญัติสำหรับการส่งผู้ร้ายข้ามแดนกับประเทศไทย ไทย ทนายความที่อาศัยอยู่ระหว่างการปฏิรูป ที่มีมุมมองที่แตกต่างจากความเห็น อเมริกา :

' กล่าวว่าสำหรับสถานการณ์ที่ประเทศไทยถูกตัดออกจากอธิปไตยของศาลหากเราแฟร์พอ ดูเหมือนว่าไม่เป็นธรรมที่จะกล่าวว่าเช่นชาวตะวันตกกำลังเอาเปรียบเราอยู่ตามลำพัง แน่นอน พวกเขาต้องปกป้องผลประโยชน์ของตนเองมากที่สุด กฎหมายไทย เวลาที่ไม่เพียงพอที่จะควบคุมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน นอกจากนี้กฎหมายไทยเดิม ไม่เคยจัด ดังนั้นพวกเขาจึงยากที่จะศึกษาและค้นหา บทบัญญัติบาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิสูจน์ความผิดโดยระบบแสนสาหัส ล้าสมัยจริงๆ ฝรั่งจะไม่ยืนวิธีตอกตะปูตะปู , การบีบอัด วัด เดินไฟ ฯลฯ สูญเสียอธิปไตย ตุลาการได้แทนนำข้อดีของเรามันบังคับให้เราปรับปรุงและปฏิรูปกฎหมายและศาลของเราเพื่อให้สอดคล้องกับประเทศที่เจริญแล้วอื่นๆ ( 21 ) .
( 3 ) ความรุนแรงของการลงโทษ

ภายใต้กฎหมายไทยโบราณ โทษก็รุนแรงมาก ไม่เพียงมีโทษประหาร ก็มีการลงโทษ เช่น การตัดแขน ขา มือ และเท้า ประจานความที่โบย , เครื่องหมาย , รอยสักบนใบหน้าบ่งบอกถึงความผิดทางอาญายึดสมบัติทั้งหมดของครอบครัวของอาชญากร และทุกชนิดของการเหยียดหยามในที่สาธารณะ

( IV ) ตามอำเภอใจ

ระยะเวลาของการลงโทษภายใต้กฎหมายไทยเดิมก็ไม่ได้ระบุไว้ บางคนถูกขัง lengthily โดยไม่มีเหตุที่เหมาะสมหนึ่งในพระราชกรณียกิจของกษัตริย์ตามประเพณีโบราณกล่าวว่ากษัตริย์เป็นผู้พิพากษาศาลฎีกา ที่สามารถตั้งการลงโทษในฐานะกษัตริย์ยินดีตามกล่าวหา วิธีนี้การลงโทษได้ทำงานให้สังคมเล็ก ๆ แต่เมื่อประชากรและขนาดของสังคมที่ใหญ่ขึ้น การพิจารณาของบุคคลหนึ่ง กษัตริย์ในการลงโทษจำเลยส่งผลกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพของประชาชนมากขึ้น

เจ้าชายราบี ( 22 ) อธิบายว่า :
ภายใต้กฎหมายเก่า เป็นจำคุกไม่มีกำหนด นั่นหมายถึง ถ้าขังหรือจำคุกตลอดชีวิต นอกจากกษัตริย์พระราชทานอภัย หรือ การลดระยะเวลาของการจำคุก ศาลทั้งหมดจึงต้องนำฎีกาพระแก้ .กษัตริย์มักจะขยันแก้ไขระยะเวลาการลงโทษจากกรณีคดีของนักโทษทั่วประเทศ งานนี้เป็นภาระที่หนักเกินไปสำหรับคนๆหนึ่งที่จะรันคนเดียว ( 23 ) "
มีหลายตัวอย่างของความทุกข์ทรมานจากความคลุมเครือของระยะเวลาของการลงโทษ ตัวอย่างแรกคือกรณีของ AI ดังขึ้น เป็นผู้ต้องหาที่ใช้ร่วมกันรับผิดชอบในการปล้นกับอาชญากรอื่น ๆไอรุ้งถูกขังอยู่กับเก้าอีกเพื่อน ทั้งหมดเก้าเพื่อนต่อมาเสียชีวิต ไอรุ้งถูกจองจำอีก 14 ปี โดยไม่ต้องให้ล้างความผิด หรือข้อจำกัดของประโยค ประการที่สอง กรณีของไอชิม ผู้ต้องหาในความผิดของการฆาตกรรม เจ้าพระยา yommaraj ( Shey ) ผู้พิพากษา คดีนี้ถูกขังไอชิมสำหรับ 16 ปี 11 เดือนที่ไม่มีขีด จำกัด ของเรือนจำ

นอกจากสองข้างต้นตัวอย่างจดหมายของ ดร. วิลเลียม วิลลิส หัวหน้าแพทย์ของ กองมหันตโทษในรัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ที่ รับทราบ

ในสยามประเทศ มีนักโทษหลายคนที่ถูกคุมขังโดยไม่ตัดสิน และนักโทษที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องถูกจองจำ พวกเขาก็เป็นทุกข์ กังวลมากไปน่าเสียดายจริงที่เห็นนักโทษระยะยาวที่มีร่างกายอ่อนแอและอ่อนแอ . และวิธีการมากที่พวกเขาจะถูกตีเหรอ ? วันนึง ฉันมีคนไข้ที่ถูกขังเป็นเวลา 28 ปี เพราะความผิดเล็กๆน้อยๆ และยังไม่ทราบว่าเขาเคยมีความผิด ( 24 ) .
เพื่อแก้ปัญหานี้ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้รับการแต่งตั้ง bijit siridhaj เจ้าชาย , เจ้าชาย ,และพระท่าน vudhikaraboti เพื่อแก้ไขข้อจำกัดในการลงโทษได้ ในปี 1896 , รัชกาลที่ 5 ให้ศาลนครบาลและศาลจังหวัดอำนาจที่จะแก้ไขข้อจำกัดของการจำคุก สำหรับคดีที่ไม่มีข้อ จำกัด อายุตั้ง พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้แต่งตั้งเจ้าชายเดือนเพื่อช่วยให้รันงานนี้ด้วยเช่นกัน