Maybe this is an odd question, but

Maybe this is an odd question, but so far I don't understand why we have two standard methods for testing bending/flexural strength of fine ceramic, (3-points- and 4 points-bending tests) though they are very quite similar.

For example, according to Japanese Industry Standard (JIS) R1601, we apply the same way for preparing the specimens (length, width, height, rounded side) for the 2 methods. In addition, as far as I know the measured results of the 2 tests are also not much different from each others.

Is there any reason for separating them into 2 different methods?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทีนี้เป็นคำถามที่แปลก แต่เพื่อให้ห่างไกลฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเรามีสองวิธีการมาตรฐานสำหรับการทดสอบแรง ดัด/flexural ของเซรามิกดี, (3-คะแนนและการทดสอบการดัดจุด 4) แม้ว่าจะคล้ายมาก ตัวอย่าง ตาม R1601 ญี่ปุ่นอุตสาหกรรมมาตรฐาน (JIS) เราใช้แบบเดียวกันสำหรับเตรียมไว้เป็นตัวอย่าง (ความยาว ความกว้าง ความสูง ด้านมน) สำหรับวิธี 2 เท่าที่ผมทราบ ผลการวัดของการทดสอบที่ 2 ยังไม่มากแตกต่างกันจากแต่ละอื่น ๆ มีเหตุผลใด ๆ สำหรับแยกได้เป็น 2 วิธี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาจจะเป็นคำถามที่แปลก แต่จนถึงขณะนี้ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเรามีสองวิธีการมาตรฐานสำหรับการทดสอบการดัด / ความแข็งแรงของดัดปรับเซรามิก (3 points- และ 4 จุดดัดทดสอบ) แม้ว่าพวกเขาจะมีความคล้ายกันมากตัวอย่างเช่นตามมาตรฐานอุตสาหกรรมญี่ปุ่น (JIS) R1601 เราใช้วิธีการเดียวกันในการเตรียมชิ้นงาน (ความยาวความกว้างความสูงด้านโค้งมน) สำหรับ 2 วิธี นอกจากนี้เท่าที่ผมทราบผลการวัดของการทดสอบ 2 นอกจากนี้ยังมีไม่มากแตกต่างจากคนอื่น ๆ . มีเหตุผลสำหรับการแยกพวกเขาออกเป็น 2 วิธีการที่แตกต่างกันหรือไม่?