Purposive sampling represents a gro

Purposive sampling represents a group of different non-probability sampling techniques. Also known as judgmental, selective or subjective sampling, purposive sampling relies on the judgement of the researcher when it comes to selecting the units (e.g., people, cases/organisations, events, pieces of data) that are to be studied. Usually, the sample being investigated is quite small, especially when compared with probability sampling techniques.

Unlike the various sampling techniques that can be used under probability sampling (e.g., simple random sampling, stratified random sampling, etc.), the goal of purposive sampling is not to randomly select units from a population to create a sample with the intention of making generalisations (i.e., statistical inferences) from that sample to the population of interest [see the article: Probability sampling]. This is the general intent of research that is guided by a quantitative research design.

The main goal of purposive sampling is to focus on particular characteristics of a population that are of interest, which will best enable you to answer your research questions. The sample being studied is not representative of the population, but for researchers pursuing qualitative or mixed methods research designs, this is not considered to be a weakness. Rather, it is a choice, the purpose of which varies depending on the type of purposing sampling technique that is used. For example, in homogeneous sampling, units are selected based on their having similar characteristics because such characteristics are of particular interested to the researcher. By contrast, critical case sampling is frequently used in exploratory, qualitative research in order to assess whether the phenomenon of interest even exists (amongst other reasons).

During the course of a qualitative or mixed methods research design, more than one type of purposive sampling technique may be used. For example, critical case sampling may be used to investigate whether a phenomenon is worth investigating further, before adopting a maximum variation sampling technique is used to develop a wider picture of the phenomenon. We explain the different goals of these types of purposive sampling technique in the next section.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุ่มตัวอย่าง purposive แทนกลุ่มเทคนิคการสุ่มตัวอย่างไม่มีความแตกต่างกัน เรียกอีก อย่างว่า judgmental เลือก หรือตามอัตวิสัยสุ่ม สุ่มตัวอย่าง purposive อาศัยของนักวิจัยเมื่อมันมาถึงการเลือกหน่วย (เช่น คน กรณี/องค์กร กิจกรรม ชิ้นส่วนของข้อมูล) ที่จะสามารถศึกษา ปกติ ตัวอย่างการตรวจสอบจะค่อนข้างเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับเทคนิคการสุ่มตัวอย่างความน่าเป็นซึ่งแตกต่างจากเทคนิคการสุ่มตัวอย่างต่าง ๆ ที่สามารถใช้ได้ภายใต้ความน่าเป็นสุ่มตัวอย่าง (เช่น สุ่มอย่างง่ายสุ่มตัวอย่าง stratified สุ่มตัวอย่างแบบสุ่ม ฯลฯ), เป้าหมายของ purposive สุ่มเป็นการ สุ่มเลือกหน่วยจากประชากรการสร้างอย่างตั้งใจทำ generalisations (เช่น สถิติ inferences) จากตัวอย่างที่ประชากรน่าสนใจ [ดูบทความ: สุ่มความน่าเป็น] นี่คือจุดประสงค์ทั่วไปของงานวิจัยที่แนะนำ โดยการออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณเป้าหมายหลักของการสุ่มตัวอย่าง purposive จะเน้นลักษณะเฉพาะของประชากรที่น่าสนใจ ซึ่งจะส่วนช่วยให้คุณสามารถตอบคำถามของการวิจัย ตัวอย่างที่มีการศึกษาไม่ใช่ตัวแทนของประชากร แต่สำหรับนักวิจัยใฝ่หาออกแบบวิจัยวิธีการเชิงคุณภาพ หรือแบบผสม นี้ไม่ถือเป็นจุดอ่อน ค่อนข้าง มันเป็นทางเลือก วัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันไปตามชนิดของ purposing เทคนิคการสุ่มตัวอย่างที่ใช้ ตัวอย่าง ในการสุ่มตัวอย่างเป็นเนื้อเดียวกัน หน่วยเลือกตามของพวกเขามีลักษณะคล้ายกันเนื่องจากลักษณะดังกล่าวของนักวิจัยที่สนใจเฉพาะ โดยคมชัด การสุ่มตัวอย่างกรณีสำคัญมักใช้ในการวิจัยเชิงบุกเบิก เชิงคุณภาพเพื่อประเมินว่ายังมีปรากฏการณ์น่าสนใจ (ท่ามกลางเหตุผลอื่น ๆ)ในระหว่างการออกแบบวิจัยวิธีการเชิงคุณภาพ หรือแบบผสม เทคนิคการสุ่มตัวอย่าง purposive มากกว่าหนึ่งชนิดอาจจะใช้ ตัวอย่าง สุ่มตัวอย่างกรณีสำคัญอาจใช้การตรวจสอบว่า เป็นปรากฏการณ์มีมูลค่าการตรวจสอบเพิ่มเติม ก่อนใช้เทคนิคสุ่มตัวอย่างการเปลี่ยนแปลงสูงสุดใช้ในการพัฒนาภาพกว้างของปรากฏการณ์ เราอธิบายเป้าหมายต่าง ๆ เหล่านี้ประเภทของเทคนิคการสุ่มตัวอย่าง purposive ในส่วนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของกลุ่มของเทคนิคการสุ่มตัวอย่างที่ไม่น่าจะแตกต่างกัน หรือที่เรียกว่าการตัดสินการสุ่มตัวอย่างเลือกหรืออัตนัยการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของนักวิจัยเมื่อมันมาถึงการเลือกหน่วย (เช่นคนกรณี / องค์กร, กิจกรรม, ชิ้นส่วนของข้อมูล) ที่จะศึกษา โดยปกติแล้วการตรวจสอบตัวอย่างที่มีขนาดเล็กมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับเทคนิคการสุ่มตัวอย่างความน่าจะเป็น. ซึ่งแตกต่างจากวิธีการเก็บตัวอย่างต่าง ๆ ที่สามารถนำมาใช้ภายใต้การสุ่มตัวอย่างความน่าจะเป็น (เช่นการสุ่มอย่างง่าย, การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น ฯลฯ ) เป้าหมายของการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ไม่ได้เพื่อเลือกหน่วยสุ่มจากประชากรในการสร้างตัวอย่างที่มีความตั้งใจในการทำ generalizations (เช่นการหาข้อสรุปสถิติ) จากตัวอย่างที่ประชากรที่น่าสนใจ [ดูบทความ: การสุ่มตัวอย่างความน่าจะเป็น] นี่คือความตั้งใจทั่วไปของการวิจัยที่ถูกนำโดยการออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณ. เป้าหมายหลักของการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงคือการมุ่งเน้นลักษณะเฉพาะของประชากรที่เป็นที่สนใจซึ่งจะช่วยให้คุณที่ดีที่สุดที่จะตอบคำถามการวิจัยของคุณ ตัวอย่างการศึกษาไม่ได้เป็นตัวแทนของประชากร แต่สำหรับนักวิจัยใฝ่หาวิธีการเชิงคุณภาพหรือผสมการออกแบบการวิจัยนี้ไม่ได้ถือว่าเป็นความอ่อนแอ แต่ก็เป็นทางเลือกที่วัตถุประสงค์ของการที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับชนิดของเทคนิคการสุ่มตัวอย่าง purposing ที่ใช้ ยกตัวอย่างเช่นในการสุ่มตัวอย่างที่เป็นเนื้อเดียวกันหน่วยจะถูกเลือกขึ้นอยู่กับลักษณะที่คล้ายกันของพวกเขาเพราะมีลักษณะดังกล่าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งของความสนใจในการวิจัย ในทางตรงกันข้ามการสุ่มตัวอย่างกรณีที่สำคัญมักจะถูกใช้ในการสำรวจวิจัยเชิงคุณภาพเพื่อที่จะประเมินว่าปรากฏการณ์ที่น่าสนใจได้แล้ว (ในหมู่เหตุผลอื่น ๆ ). ในระหว่างการวิธีการเชิงคุณภาพหรือผสมการออกแบบการวิจัยมากกว่าหนึ่งประเภทของการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง เทคนิคอาจจะใช้ ยกตัวอย่างเช่นการเก็บตัวอย่างกรณีที่สำคัญอาจถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นปรากฏการณ์ที่มีมูลค่าการตรวจสอบเพิ่มเติมก่อนที่จะนำเทคนิคการสุ่มตัวอย่างการเปลี่ยนแปลงสูงสุดจะถูกใช้ในการพัฒนาภาพที่กว้างขึ้นของปรากฏการณ์ เราจะอธิบายเป้าหมายที่แตกต่างกันของเหล่านี้ประเภทของการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงในส่วนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของกลุ่มที่แตกต่างกันบนความน่าจะเป็นเทคนิคการสุ่มตัวอย่าง หรือที่เรียกว่า ตัดสินใจเลือก หรืออัตนัย สุ่มกลุ่มตัวอย่าง ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้วิจัย เมื่อมันมาถึงการเลือกหน่วย ( เช่น , คน , กรณี / องค์กร , กิจกรรม , ชิ้นส่วนของข้อมูลที่ต้องศึกษา โดยปกติ ตัวอย่างการสอบสวนค่อนข้างเล็กโดยเฉพาะเมื่อเทียบกับความน่าจะเป็นการสุ่มตัวอย่าง .

ไม่เหมือนตัวอย่างเทคนิคต่างๆที่สามารถใช้ภายใต้ความน่าจะเป็น ( เช่น สุ่มตัวอย่างแบบง่ายได้ การสุ่มแบบแบ่งชั้น , ฯลฯ ) , เป้าหมายของกลุ่มตัวอย่างไม่ได้สุ่มเลือกหน่วยตัวอย่างจากประชากรเพื่อสร้างด้วยความตั้งใจของการรวม ( เช่นสถิติอนุมาน ) จากตัวอย่างประชากรที่น่าสนใจ [ ดูบทความ : ความน่าจะเป็นการสุ่มตัวอย่าง ] นี่คือจุดประสงค์ของงานวิจัยที่เป็นแนวทางทั่วไป โดยการออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณ

เป้าหมายหลักของการวิจัยครั้งนี้คือเพื่อเน้นเฉพาะลักษณะของประชากรที่น่าสนใจซึ่งจะช่วยให้คุณ เพื่อตอบคำถามการวิจัยกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ไม่ใช่ตัวแทนของประชากร แต่สำหรับนักวิจัยเชิงคุณภาพ หรือแบบผสมตามวิธีการออกแบบการวิจัยนี้ไม่ถือว่าเป็นจุดอ่อน แต่มันเป็นทางเลือก ซึ่งวัตถุประสงค์แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประเภทของวัตเทคนิคการสุ่มตัวอย่างที่ใช้ ตัวอย่างเช่น ในเนื้อเดียวกัน ตัวอย่างหน่วยที่ใช้ในของพวกเขาที่มีลักษณะคล้ายกันเพราะลักษณะดังกล่าวโดยเฉพาะ สนใจที่จะศึกษา ในทางตรงกันข้าม กรณีตัวอย่างที่สำคัญจะถูกใช้บ่อยในเชิงสำรวจ การวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อประเมินว่า ปรากฏการณ์ที่น่าสนใจก็มีอยู่ ( ท่ามกลางเหตุผลอื่น ๆ )

ในระหว่างหลักสูตรของการออกแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ หรือแบบผสม วิธีการมากกว่าหนึ่งชนิดของการสุ่มอาจจะใช้ ตัวอย่างเช่น กรณีตัวอย่างที่สำคัญที่อาจจะถูกใช้เพื่อตรวจสอบว่า เป็นปรากฏการณ์ที่น่าศึกษาเพิ่มเติมก่อนการเปลี่ยนแปลงสูงสุด ( 2 ) ถูกใช้เพื่อพัฒนาภาพกว้างของปรากฏการณ์ เราอธิบายเป้าหมายที่แตกต่างกันของชนิดเหล่านี้ของกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ในส่วนถัดไป