We're all blind to something—the mi

We're all blind to something—the mind's eye can't hold everything at once. And we're all dying—just some more rapidly than others.
But platitudes were only so much whistling in the dark, mantras to reassure the senses, soothe the terrors, distract the rat-mind gnawing at the vitals. The truth of the matter was, Janna was dying and Suze Blackstock was more the type to blast the dark with a bonfire than whistle into it. Suze did not want to be soothed, not even when she woke, as she did now, to an unrelieved blackness. Ah shit, she thought. It's gone, I'm blind.

And it had happened while she slept, not even a last flicker to grab on to, or to wish goodbye.
Then rationality elbowed its way to the fore: Maybe it actually was still dark. This was, after all, a place without streetlights, so it could be—
But no. She didn't just wake; she'd been awakened by ... yes, by the sound of digging, a shovel blade biting into soil. That meant Andy was here. And builders did not work in the dark of night, not even eccentric, senior-citizen odd-job-men builders like Andy.
So, that was it, then. Her optic nerves had given up the fight, closed down in the night, died. Once, she'd been left in a desert without water; another time she spent a week trapped by a blizzard, but she'd never been abandoned so completely, never left with two vestigial lumps on her face that would do nothing more than dribble weak tears, as they did now onto the pillow. She lay back, prodding the soft, useless skin and the wet, cowardly lashes, then pressed down in a sudden spasm of anger that she hadn't even been there to see her sight off. And the night flared in reaction.
She froze, then flipped over and stretched for the big flashlight under the edge of the bed, kept there for times like this when she needed to know that the world of light was still there for her. She fumbled after the handle, knocked it away, lunged for it and thumbed the switch and—light! The brilliance of it assaulted her retinas, blinding her with glory, making her head spin with relief. She laughed, even, and patted her eyelids in apology, loving the wetness of the lashes, the slight ache from where she had pressed down hard.
A full five minutes went by before she remembered the sound of shovel blades digging into soil. Obviously it hadn't been the builders; Andy was a conscientious old coot, but surely he wouldn't come out here in the middle of the night. Besides, hadn't he finished with the retaining wall?
She switched off the beam and sat, listening, but the noise did not come again. After a while, she stowed the light in its place under the edge of the bed and got back under the covers, wondering, as she'd wondered for the past five weeks, just what the hell she was going to do.
Suze Blackstock had always been a woman who met her fears head-on. From the day she took her first steps she'd been called a tomboy, a reckless kid, a daredevil. The pattern of her adult life had been set when a high school boyfriend turned first possessive, then violent, and in a desperate bid for self-respect, she'd signed up for a karate class. Lesson learned: When life spit on you, pull back and let fly. She'd set out for Europe at nineteen with $104 in her pocket, spent the next six years walking and hitching across five continents, and come home with eleven dollars and change. She started skydiving at the age of thirty-one during a nasty, threat-filled divorce, the mind-blowing rush of each near-suicide stripping the mess of her life down to essentials. Rock climbing followed at thirty-seven, when her mother died in April and a close friend four weeks later. And she swallowed her claustrophobia and went caving a few years after that, when her world was crumbling in six directions at once. In each case, death looking over her shoulder steadied her; flirting with it and then walking away left her strong and cleansed. Will the parachute open this time? Will that tiny jut of rock hold me? Will the huge weight of the earth above me choose now to sigh and settle down? It was as if, when life spiraled out of control, seizing Death and staring him down was the only way to bleed off the intolerable pressures. In the face of death, she felt most alive.
But she'd never met a pressure like the one now, measurably tiny, insidious, deadly, and taking over her life. An infinitesimal buildup of the aqueous humor inside her eyeballs, a slight malfunction in the drainage that led to an increase in pressure, and a degeneration in the sensitive nerves. Glaucoma. A pressure she'd been forced to meet, not with fury, but with patience and humility.
Suze was forty-eight years old, a woman who'd lived with desert nomads and jungle rebels, who'd fought free of robbers in three countries, who'd lost a toe to Everest; a woman now sitting in a cabin in the woods, waiting for a half-known lover to die or to recover. Suze was really bad at patience and humility.
She lay in the bed that had been hers for ten short weeks, remembering the power-moments in her life: the time the chute lines had tangled and she'd felt the Arizona desert rushing up at her; the sensation of looking down the barrel of an Ethiopian rebel's gun; the incredible high when her right foot found a ledge, stopping her free fall two hundred feet from the Scottish soil below. The line between terror and exultation was so thin as to be nonexistent. And the tiny pressure in her eyes was pulling her back from that line, so far away she didn't think she'd find it again.
Toward dawn, Suze dozed, and when she woke, the sun shining into the room made the moment of panic brief. Still, it was there, and she hated it.

Suze was coming to hate Courtney, too, although she took care not to show it. Courtney was Suze's sixteen-and-a-half-year-old neighbor, housekeeper, and errand-runner—or more precisely, Janna's neighbor, passed on to Suze in this peculiarly uncertain period. Janna had not lived here for five weeks, might (nearly time to face this) never live here again. But still Courtney came, and now that it was summer she was here four mornings a week to help Suze. She organized the bills, did the shopping, drove Suze to appointments in town, performed those daily functions that required the service of eyes that could do more than distinguish white from black. She was, Suze had to admit, sensible for a girl her age, though oddly conservative, and possessed a priceless knack for putting everything back precisely as she had found it, so that when Suze was prowling up and down the unlit house at night she didn't trip over a stray lamp cord or bark her shins on a misplaced chair. Suze was glad for the girl's compulsiveness, overlooked her complete lack of humor, and tried her best not to snap at the child too often.
Today was Tuesday, so they went through the week's mail. Bills came first.
"The mortgage is here, and Andy's account, and the insurance," Courtney told her.
"House or car?"
"House.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราทุกคนตาบอดกับสิ่งที่ใจตาไม่สามารถถือทุกอย่างในครั้งเดียว และเรากำลังจะตายเพียงแค่บางมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าคนอื่น ๆ .
แต่ซ้ำซากเป็นเพียงมากผิวปากในที่มืด, สวดมนต์ให้ความมั่นใจกับความรู้สึกบรรเทาความหวาดกลัวที่กวนใจหนูแทะจิตใจที่ตับ ความจริงของเรื่องก็คือjanna กำลังจะตายและ suze Blackstock เป็นมากกว่าประเภทที่จะระเบิดความมืดที่มีกองไฟกว่านกหวีดเป็นมัน suze ไม่ได้ต้องการที่จะได้รับการดูแลไม่ได้เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในขณะที่เธอทำตอนนี้เพื่อความมืดซ้ำ อาอึเธอคิดว่า มันหายไปผมตาบอด

และมันเกิดขึ้นในขณะที่เธอนอนหลับไม่ได้สั่นไหวสุดท้ายที่จะคว้ามาหรือเพื่อต้องการลา
แล้วเหตุผล elbowed ทางไปข้างหน้า..บางทีมันอาจจะจริงที่ยังมืดอยู่ นี้คือหลังจากที่ทุกสถานที่โดยไม่ต้องไฟข้างถนนดังนั้นมันอาจจะ-
แต่ไม่มี เธอไม่ได้เพียงแค่ตื่น; เธอต้องการได้รับการปลุกให้ตื่นขึ้นโดย ... ใช่ด้วยเสียงของการขุด, ใบมีดจอบกัดลงไปในดิน นั่นหมายความว่าแอนดี้อยู่ที่นี่ และผู้สร้างไม่ได้ทำงานในที่มืดของคืนที่ไม่ได้ผิดปกติแม้พลเมืองอาวุโสผู้สร้างคนแปลกงานเช่น andy.
เพื่อที่มันแล้วเส้นประสาทแก้วนำแสงของเธอได้รับการต่อสู้ที่ปิดตัวลงในคืนวันที่เสียชีวิต เมื่อเธอจะถูกทิ้งไว้ในทะเลทรายที่ไม่มีน้ำอีกครั้งที่เธอใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ติดด้วยพายุหิมะ แต่เธอก็ไม่เคยถูกทิ้งร้างเพื่อให้สมบูรณ์ไม่เคยทิ้งให้อยู่กับสองก้อนร่องรอยบนใบหน้าของเธอที่จะทำอะไรมากไปกว่าการเลี้ยงลูก น้ำตาอ่อนแอเช่นที่พวกเขาได้ในขณะนี้ลงบนหมอน เธอนอนกลับ prodding นุ่มผิวไร้ประโยชน์และเปียกขนตาขี้ขลาดแล้วกดลงในกล้ามเนื้อกระตุกอย่างฉับพลันของความโกรธว่าเธอไม่เคยมีแม้กระทั่งการที่จะเห็นสายตาของเธอออก และกลางคืนบานในการตอบสนอง.
เธอแช่แข็งแล้วพลิกคว่ำและยืดสำหรับไฟฉายขนาดใหญ่ภายใต้ขอบของเตียง, เก็บไว้ที่นั่นเป็นเวลาเช่นนี้เมื่อเธอต้องการที่จะรู้ว่าโลกของแสงยังคงมีให้เธอเธอคลำหลังจากจับเคาะมันออกไปพุ่งเข้าใส่มันและเปรอะเปื้อนสวิทช์และเบา! ความสามารถของมันทำร้ายเรตินาของเธอซึ่งทำให้ไม่เห็นเธอกับพระสิริทำให้สปินหัวของเธอด้วยความโล่งอก เธอหัวเราะได้และตบเบา ๆ ที่เปลือกตาของเธอในการขอโทษรักความชื้นแฉะของขนตา, ปวดเล็กน้อยจากที่เธอกดลงอย่างหนัก.
เต็มห้านาทีผ่านไปก่อนที่เธอจะจำเสียงของใบมีดจอบขุดลงไปในดิน เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้สร้าง; แอนดี้เป็นคนโง่ที่ขยันขันแข็งเก่า แต่แน่นอนว่าเขาจะไม่ออกมาที่นี่ในตอนกลางคืน นอกจากนี้เขายังไม่ได้เสร็จสิ้นกับกำแพง
เธอปิดคานและนั่งฟัง แต่เสียงไม่ได้มาอีกครั้ง หลังจากที่ในขณะที่เธอเก็บแสงในสถานที่ของตนภายใต้ขอบของเตียงและได้กลับมาอยู่ภายใต้การครอบคลุมสงสัยขณะที่เธอจะสงสัยสำหรับที่ผ่านมาห้าสัปดาห์เพียงสิ่งที่นรกที่เธอกำลังจะทำอะไร.
suze Blackstock เคย ผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้พบกับเธอกลัวหัว จากวันที่เธอเข้ามาในขั้นตอนแรกของเธอที่เธอต้องการได้รับการเรียกว่าทอมบอย, เด็กเสี่ยงกล้ารูปแบบของชีวิตในวัยผู้ใหญ่ของเธอได้รับการตั้งเมื่อแฟนหนุ่มของโรงเรียนมัธยมกลายเป็นครั้งแรกที่แสดงความเป็นเจ้าของแล้วมีความรุนแรงและในการเสนอราคาหมดหวังสำหรับการเคารพตัวเองเธอจะลงทะเบียนสำหรับการเรียนคาราเต้ บทเรียน: เมื่อชีวิตคายกับคุณดึงกลับและปล่อยให้บิน เธอจะออกเดินทางไปยุโรปที่สิบเก้าด้วย $ 104 ในกระเป๋าของเธอใช้เวลาหกปีที่ผ่านการเดินและผูกในห้าทวีปและกลับมาบ้านกับเอ็ดดอลลาร์และการเปลี่ยนแปลง เธอเริ่มดิ่งพสุธาที่อายุระหว่างที่น่ารังเกียจคุกคามที่เต็มไปด้วยการหย่าร้างเหลือเชื่อวิ่งของแต่ละใกล้ฆ่าตัวตายลอกระเบียบในชีวิตของเธอลงไปที่จำเป็นสามสิบเอ็ด ปีนเขาตามที่สามสิบเจ็ดเมื่อแม่ของเธอเสียชีวิตในเดือนเมษายนและเป็นเพื่อนสนิทสี่สัปดาห์ต่อมาและเธอกลืนกินทึบเธอและพังไปไม่กี่ปีหลังจากนั้นเมื่อโลกของเธอบี้ในหกทิศทางในครั้งเดียว ในแต่ละกรณีตายมองข้ามไหล่ของเธอ steadied เธอเจ้าชู้กับมันแล้วเดินออกไปทิ้งให้เธอแข็งแกร่งและทำความสะอาด ร่มชูชีพจะเปิดครั้งนี้หรือไม่ ว่าสิ่งที่ยื่นออกเล็ก ๆ ของหินจะถือได้หรือไม่น้ำหนักขนาดใหญ่ของโลกดังกล่าวข้างต้นผมจะเลือกตอนนี้เพื่อถอนหายใจและปักหลัก? มันเป็นเหมือนกับว่าเมื่อชีวิตหมุนวนออกจากการควบคุมการยึดความตายและการจ้องมองเขาลงเป็นวิธีเดียวที่จะมีเลือดออกจากแรงกดดันมากเกินไป ในการเผชิญกับการตายของเธอรู้สึกมีชีวิตอยู่มากที่สุด.
แต่เธอไม่เคยได้พบกับความกดดันอย่างหนึ่งที่ตอนนี้วัดเล็ก ๆ ร้ายกาจตายและพาไปชีวิตของเธอตกค้างน้อยของอารมณ์ขันน้ำภายในดวงตาของเธอผิดปกติเล็กน้อยในการระบายน้ำที่นำไปสู่​​การเพิ่มขึ้นของความดันและความเสื่อมในเส้นประสาทที่สำคัญ ต้อหิน ความดันเธอจะถูกบังคับให้ตอบสนองความต้องการไม่ได้กับความโกรธ แต่ด้วยความอดทนและความอ่อนน้อมถ่อม.
suze เป็นสี่สิบแปดปี, ผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการอาศัยอยู่กับชนเผ่าเร่ร่อนในทะเลทรายและกบฏป่าที่ต้องการต่อสู้ฟรีของพวกโจรในสามประเทศที่ต้องการสูญเสียนิ้วเท้าที่เอเวอร์เรส; ผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องโดยสารในป่ารอให้คนรักครึ่งหนึ่งที่รู้จักกันจะตายหรือการกู้คืน suze ไม่ดีจริงๆที่อดทนและความอ่อนน้อมถ่อม
เธอนอนอยู่บนเตียงที่ได้รับของเธอเป็นเวลาสิบสัปดาห์ที่สั้นจดจำช่วงเวลาที่มีอำนาจในชีวิตของเธอ.เวลาสายรางได้พันกันและเธอจะรู้สึกทะเลทรายแอริโซนาวิ่งขึ้นที่เธอรู้สึกของการมองลงบาร์เรลของปืนกบฏเอธิโอเปีย; สูงอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อเท้าขวาของเธอพบหิ้งหยุดฤดูใบไม้ร่วงฟรีของเธอสองร้อย ฟุตจากพื้นดิน scottish ด้านล่าง เส้นแบ่งระหว่างความหวาดกลัวและความยินดีปรีดาเป็นอย่างบางเป็นจะไม่มีตัวตนและความกดดันเล็ก ๆ ในสายตาของเธอถูกดึงเธอกลับจากบรรทัดที่อยู่ห่างไกลที่เธอไม่คิดว่าเธอจะพบอีกครั้ง.
ต่อรุ่งอรุณ, suze dozed และเมื่อเธอตื่นดวงอาทิตย์ส่องแสงเข้ามาในห้องที่ทำ ช่วงเวลาของความหวาดกลัวในช่วงสั้น ๆ ยังคงที่จะอยู่ที่นั่นและเธอเกลียดมัน.

suze มาเกลียด Courtney เกินไปแม้ว่าเธอเอาดูแลไม่ได้ที่จะแสดงมันคอร์ทนี่เป็นเพื่อนบ้าน suze ที่สิบหกและครึ่งปี, แม่บ้านและวิ่งไปทำธุระหรืออย่างแม่นยำมากขึ้น janna ของเพื่อนบ้านส่งต่อไปยัง suze ในช่วงเวลาที่ไม่แน่นอนยิ่งนี้ janna ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลาห้าสัปดาห์อาจ (เกือบถึงเวลาที่จะต้องเผชิญนี้) ไม่เคยอาศัยอยู่ที่นี่อีกครั้ง แต่ยังคง Courtney มาและตอนนี้ว่ามันเป็นฤดูร้อนที่เธออยู่ที่นี่สี่เช้าวันต่อสัปดาห์เพื่อช่วย suzeเธอจัดค่าใช้จ่ายที่ไม่ได้ช้อปปิ้งขับรถ suze นัดหมายในเมืองดำเนินการฟังก์ชั่นเหล่านี้ในชีวิตประจำวันที่จำเป็นต้องใช้บริการของดวงตาที่สามารถทำได้มากกว่าการแยกความแตกต่างจากสีดำเป็นสีขาว เธอเป็น suze มีการยอมรับที่เหมาะสมสำหรับผู้หญิงคนอายุของเธอ แต่อนุรักษ์นิยมอย่างผิดปกติและมีความสามารถพิเศษที่ไม่มีค่าสำหรับการวางทุกอย่างกลับมาได้อย่างแม่นยำในขณะที่เธอได้พบมันเพื่อที่ว่าเมื่อได้รับการ suze prowling ขึ้นและลงบ้านมืดสนิทในเวลากลางคืนเธอไม่ได้เดินทางผ่านสายไฟจรจัดหรือเห่าแข้งของเธอบนเก้าอี้ที่ถูกใส่ผิด suze ดีใจกับ compulsiveness ของหญิงสาวที่มองข้ามเธอขาดความสมบูรณ์ของอารมณ์ขันและความพยายามที่ดีที่สุดของเธอไม่ได้ที่จะสแนปที่เด็กบ่อยเกินไป.
วันนี้เป็นวันอังคารเพื่อให้พวกเขาเดินผ่านอีเมลของสัปดาห์ ค่าใช้จ่ายมาก่อน.
"จำนองอยู่ที่นี่และแอนดี้บัญชีและการประกันภัย "คอร์ทนี่บอกเธอ.
" บ้านหรือรถ "
" บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราทุกคนตาบอดให้ — การนึกถึงตาไม่ค้างทุกครั้ง และเรากำลังทั้งหมดตาย — เพียงบางขึ้นเร็วกว่าคนอื่น ๆ .
แต่ platitudes นำเฉพาะมากวิสท์ลิงในมืด mantras เวบความรู้สึก บรรเทาการ terrors ใจหนูที่ gnawing ที่ vitals กวนใจ ความจริงของเรื่องถูก Janna กำลังตาย และ Suze Blackstock ชนิดเพิ่มเติมเพื่อระเบิดมืด ด้วยรู้สึกกว่า whistle มานั้น Suze ไม่ชอบจะเหมาะ ไม่ได้เมื่อเธอตื่น เธอได้ตอนนี้ ให้ blackness ผิดไป อา ขี้ เธอคิดว่า มันไป ฉันเป็นคนตาบอด.

และจะเกิดในขณะที่เธอนอน ไม่ได้ที่สุดท้ายกะพริบคว้ากับ หรือต้องการลา.
แล้ว rationality แออัดทางการลำเลียงสาการ: ทีจริงก็ยังคงมืด นี้เคย หลังจากทั้งหมด ไม่ มีริมถนน เป็น —
แต่ไม่ เธอไม่เพียงปลุก เธอได้ถูกถูกด้วย...ใช่ โดยเสียงขุด พลั่วใบมีดเสียดสีลงในดิน ที่หมายถึง แอนดี้ได้ที่นี่ และผู้รับเหมาไม่ทำงานในมืด หลุดไม่แม้โลก ผู้สร้างคี่งานคนชราเช่นแอนดี้
ดังนั้น ที่มา แล้ว เส้นประสาทจักษุของเธอได้รับข้อมูลการต่อสู้ ปิดในเวลากลางคืน เสียชีวิต ครั้ง เธอได้ถูกทิ้งในทะเลทรายน้ำ เวลาอื่นเธอใช้โจมตี โดยพายุหิมะเป็นสัปดาห์ แต่เธอก็ไม่เคยถูกละทิ้งอย่างสมบูรณ์ ไม่ทิ้งกับสองน่า vestigial บนใบหน้าของเธอที่ทำอะไรรินน้ำตาอ่อน ให้มากกว่าไม่เหมือนตอนนี้ลงบนหมอน เธอวางกลับ อ่อน prodding ประโยชน์ผิวและขนตาเปียก ขี้ขลาด แล้วกดลงในการกระตุกอย่างฉับพลันของความโกรธที่เธอไม่ได้แม้แต่เคยเห็นสายตาของเธอออก และคืนที่ปะทุในปฏิกิริยา
เธอ froze แล้วพลิกโอ และท้าทายสำหรับไฟฉายขนาดใหญ่ภายใต้ขอบเตียง เก็บมีเวลาเช่นนี้เมื่อเธอต้องรู้ว่า โลกของแสงยังมีเธอ นาง fumbled หลังจากจัดการ โบว์ลิ่ง lunged มัน และ thumbed สวิตช์ และตัวไฟ ความสามารถของมันทำร้ายเธอ retinas, blinding เธอ มีเกียรติ ทำให้เธอหมุนใหญ่อย่างโล่งอก เธอ หัวเราะ แม้ และ patted เปลือกตาของเธอในขอโทษ รัก wetness ของขนตา ปวดเล็กน้อยจากการที่เธอได้กดลงหนัก
5 นาทีเต็มไปด้วยก่อนที่เธอจดจำเสียงของใบพลั่วขุดลงในดิน แน่นอนมันไม่ได้ถูกสร้าง แอนดี้ถูก coot เก่าเป็นคุณธรรม แต่ก็ จะไม่มาออกที่นี่กลางคืน นอกจากนี้ เขาไม่ได้จบ ด้วยผนังกันดิน?
เธอปิดคาน และ เสาร์ ฟัง แต่เสียงไม่มาอีก หลัง เธอ stowed แสงในสถานที่ภายใต้ขอบของนอน และใส่กลับภายใต้หน้ากาก สงสัย เป็นเธอก็สงสัยว่า ผ่านมา 5 สัปดาห์ เพียงอะไรนรกเธอไป do.
Suze Blackstock เสมอได้ผู้หญิงที่ตรงกับความกลัวของเธอพูด จากวันที่เธอเอาของเธอตอนแรก เธอได้ถูกเรียกเป็น tomboy เด็กเสี่ยง คนบ้าระห่ำ รูปแบบของผู้ใหญ่มีการตั้งเมื่อแฟนมัธยมก่อนข้างหวง แล้วความรุนแรง และในการเสนอราคาหมดหวังสำหรับการเคารพตัวเอง เธอได้ลงเรียนคาราเต้ บทเรียน: เมื่อชีวิตคายคุณ ดึงกลับ และให้บิน เธอจะกำหนดสำหรับยุโรปที่ nineteen กับ $104 เธอ pocket ใช้จ่ายอีกหกปีเดินและ hitching ทั่วทั้ง 5 ทวีป และบ้าน 11 ดอลลาร์ และเปลี่ยนแปลง เธอเริ่มต้องกระโดดร่มดิ่งอายุสามสิบหนึ่งในระหว่างน่ารังเกียจ เติมคุกคามหย่า วิ่งเหลือเชื่อฆ่าตัวละใกล้ตายปอกระเบียบของชีวิตเพื่อสิ่งจำเป็นสำหรับ ปีนตามที่สามสิบเจ็ด เมื่อแม่ของเธอเสียชีวิตในเดือนเมษายนและเป็นเพื่อนสนิท 4 สัปดาห์ภายหลัง และเธอกลืนกิน claustrophobia ของเธอ และไปถ้ำกี่ปีหลังจากนั้น เมื่อโลกของเธอถูก crumbling ทิศหกครั้ง ในแต่ละกรณี ตายมองเหนือไหล่ของเธอ steadied เธอ เจ้าชู้กับมันแล้ว เดินไปซ้ายเธอแข็งแรง และ cleansed ร่มชูชีพจะเปิดเวลานี้ จะว่า jut เล็ก ๆ ของหินค้างฉัน น้ำหนักขนาดใหญ่ของโลกด้านบนผมจะเลือกตอนนี้เพื่อถอนหายใจ และปัก ว่า เมื่อชีวิต spiraled ออกจากการควบคุม การปฏิบัติการยึดสถานตาย และจ้องมองเขาลงเป็นวิธีเดียวที่จะมีเลือดออกออกแรงดันนำมารวมได้ หน้าตาย เธอรู้สึกสุดชีวิต.
แต่เธอไม่เคยได้พบความดันเช่นที่ตอนนี้ ปริมาณเล็ก ๆ insidious ร้ายแรง และเดินผ่านชีวิตของเธอ โลหิตที่ infinitesimal ตลก aqueous ภายในตาของเธอ ความผิดปกติเล็กน้อยในการระบายน้ำที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความดัน และเสื่อมในเส้นประสาทที่สำคัญ โรคต้อหิน ความดันที่เธอได้รับบังคับให้ตาม ไม่ มีโกรธ แต่ มีความอดทนและบท
Suze ได้สี่สิบแปดปี ผู้หญิงที่มีอยู่กับโนแมดทะเลทรายและป่ากบฏ ที่ได้สู้โจรในประเทศที่สาม ผู้เท้ากับเอเวอเรสต์ ฟรี ผู้หญิงตอนนี้ นั่งอยู่ในกระท่อมในป่า รอคนรักรู้จักครึ่งตาย หรือกู้คืน Suze ด้อยที่ความอดทนและบท
เธอวางเตียงที่เคยเธอสิบสัปดาห์สั้น จำไฟฟ้าช่วงเวลาในชีวิตของเธอ: เวลารายการช่องมีราการพันเซล และเธอจะรู้สึกอริโซนาทะเลทรายวิ่งขึ้นที่เธอ รู้สึกมองลงบาร์เรลของกบฏเอธิโอเปียปืน สูงมากเมื่อเท้าขวาเธอพบหิ้ง. หยุดฤดูใบไม้ร่วงเธอฟรีสองร้อยเท้าจากสก๊อตแลนด์ดินด้านล่าง ดังนั้นบางที่ไม่ได้ป้อนบรรทัดระหว่างความหวาดกลัวและ exultation ได้ และแรงดันขนาดเล็กในสายตาของเธอดึงเธอกลับจาก เพื่อให้ห่างไกลจากเธอไม่คิดว่า เธอจะพบอีกครั้ง
ไปรุ่งอรุณ Suze dozed และเมื่อเธอ ตื่น ดวงอาทิตย์ส่องแสงในห้องที่ทำเวลาตื่นโดยสังเขป ยังคง ก็มี และเธอเกลียดชังมัน

Suze กำลังเกลียด Courtney เกินไป ถึงแม้ว่าเธอเอาดูแลไม่ให้แสดง Courtney ถูกเพื่อนของ Suze sixteen-and-a-half-year-old บ้าน แม่บ้าน และภาระวิ่ง — ได้แม่นยำมาก Janna ของ บ้าน ผ่านบน Suze ในช่วงนี้ศาสนาแน่หรือ Janna มีไม่อยู่ที่นี่ในสัปดาห์ที่ห้า อาจ (เกือบเวลาหน้านี้) ไม่เคยอยู่ที่นี่อีก แต่ Courtney ยังคงมา แล้วก็ร้อนที่ เธอนี่เป่าสี่สัปดาห์เพื่อช่วย Suze เธอจัดระเบียบใบ แหล่งช็อปปิ้งไม่ได้ ขับรถ Suze การนัดหมายในตัวเมือง ดำเนินการฟังก์ชันประจำวันที่จำเป็นต้องใช้บริการของสายตาที่อาจมากกว่าแยกสีขาวจากสีดำ เธอ Suze มีการบอกความจริง สมเหตุสมผลสำหรับสาวอายุ ว่าหัวเก่าน่า และมอบ knack ล้ำค่าสำหรับทุกคืนตรงเธอได้พบมัน เพื่อให้เมื่อถูก prowling ขึ้นบ้าน unlit Suze คืน เธอไม่ได้เดินทางกว่าตะเกียงหลงทาง หรือเปลือกแข้งของเธอไปบนเก้าอี้เรา Suze ถูกดีใจสำหรับสาว compulsiveness ข้ามขาดอารมณ์ขันของเธอสมบูรณ์ และพยายามของเธอไม่สุดชิดที่ลูกบ่อยเกินไป.
วันนี้เป็นวันอังคาร เพื่อเดินผ่านจดหมายของสัปดาห์ ตั๋วมาก่อน
"จำนองอยู่ที่นี่ และบัญชีแอนดี้ และประกันภัย Courtney บอก her.
"บ้านหรือรถหรือไม่"
"บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอยู่ทั้งหมดให้กับบางสิ่งบางอย่างคนตาบอดตาใจไม่ได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ค้างไว้อีกครั้ง และเราทั้งหมดกำลังจะตาย - เพียงบางอย่างรวดเร็วกว่าคนอื่น.
แต่ซ้ำซากจำเจต่างๆได้ผิวปากในที่มืดมากเท่านั้นดังนั้น mantras เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับทุกสัมผัสที่ผ่อนคลายความสยดสยองที่ทำให้เขวราช - ใจความรู้สึกหิวแบบธรรมดาที่อวัยวะ ภายใน ที่สำคัญๆได้ ความจริงของเรื่องนี้ก็คือjanna กำลังจะตายและ suze blackstock มาก ประเภท ที่จะระเบิดความมันส์สีเข้มพร้อมด้วยกองไฟที่มากกว่านกหวีดลงได้ suze ไม่ต้องการจึงระงับอารมณ์ไม่ได้แม้แต่เมื่อเธอตื่นขึ้นเมื่อเธอได้ในทันทีเพื่อความมืดมิดที่อาร์มิเทจ เรื่อง AH เธอคิดว่า นี่เป็นเรื่องของผมคนตาบอด.

และมันก็เกิดขึ้นในขณะที่เธอนอนไม่ได้แม้แต่นิดเดียวล่าสุดในการทานอาหารแบบเร่งรีบได้บนหรือการลาต้องการ.
แล้วความมีเหตุผลเบียดคู่แข่งทั้งหมดและขึ้นเป็นผู้เป็นหน้าที่อาจเป็นเพราะจริงๆแล้วสีเข้มยังคงอยู่ โรงแรมแห่งนี้คือหลังจากทั้งหมดที่ได้โดยไม่ต้อง streetlights ดังนั้นจึงไม่ได้
แต่ไม่ เธอไม่ได้ปลุกเพียงว่าเธอได้รับการตื่นขึ้นมาเพราะเสียงที่ได้จากการขุดดินใบมีดกระแซะที่กัดลงในดิน. หมายความว่าแอนดี้อยู่ที่นี่ และผู้สร้างไม่ได้ทำงานในสีเข้มของผู้สร้างประหลาด - งาน - คนอาวุโส - บัตรประชาชนแม้จะไม่เพี้ยนในยามค่ำคืนอย่างแอนดี้.
ดังนั้นที่เป็นแล้วออปติกประสาทของเธอได้รับการต่อสู้จะถูกปิดลงในยามค่ำคืนที่เสียชีวิต แล้วเธอก็จะได้อยู่ในทะเลทรายที่ไม่มีน้ำอีกครั้งเธอใช้ชีวิตในหนึ่งสัปดาห์ติดอยู่โดยพายุหิมะที่แต่เธอไม่เคยได้รับจึงถูกทิ้งร้างไปทางซ้ายอย่างสมบรูณ์แบบพร้อมด้วยทั้งสองไม่เคยจับตัวเป็นก้อน vestigial บนใบหน้าของเธอที่จะไม่มีอะไรมากไปกว่าการเลี้ยงลูกเลี้ยงน้ำตาไม่รัดกุมและในตอนนี้ก็ลงบนหมอน เธอนอนกลับมาค่อยๆแหย่ให้ความนุ่มนวลผิวไร้ประโยชน์และขนตาขี้ขลาดเปียกแล้วกดลงไปในอาการกระตุกขึ้นมากะทันหันจากความโกรธแค้นที่เธอได้ไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อดูสายพระเนตรของเธอปิดอยู่ได้ และในช่วงกลางคืนที่ลุกโชติช่วงอยู่ในการตอบสนอง.
เธอทำให้แล้วพลิกคว่ำและเหยียดถ่านไฟฉายขนาดใหญ่ตามขอบเตียงที่ได้รับการดูแลรักษาให้มีสำหรับช่วงเวลาแบบนี้เมื่อเธอจำเป็นต้องใช้จะรู้ว่าโลกของแสงก็ยังอยู่ที่นั่นสำหรับเธอนางคลำหาหลังจากที่จับมาเคาะที่อยู่ห่างออกไปในการพุ่งและ thumbed ปิดสวิตช์และเบาได้ สุดยอดของเธอนั้นถูกทำร้ายร่างกาย retinas แสบตาของเธอด้วยความทำให้หมุนหัวของเธอด้วยความโล่งอก เธอหัวเราะและตบตาของเธอในคำขอโทษเรือรักของขนตาที่อาการปวดหลังส่วนเพียงเล็กน้อยจากสถานที่ซึ่งเธอก็กดปุ่มลงยาก.
ห้านาทีแบบเต็มที่ก็ไปโดยก่อนที่เธอจำได้เสียงที่ของใบมีดพลั่วขุดดินลงในดิน เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้เป็นผู้สร้างที่แอนดี้ Coot - tha look เก่ามีธรรมในใจที่แต่แน่นอนว่าเขาจะไม่ได้ออกมาตรงนี้ในส่วนกลางของในยามค่ำคืนได้ นอกจากไม่ให้เขาพร้อมด้วยผนังโครงยึดออกหรือไม่?
เธอปิดสวิตช์การทำงานและลำแสงที่นั่งฟังแต่เสียงที่ไม่ได้ออกมาอีกครั้ง หลังจากที่ในขณะที่เธอไว้ไฟในที่ของตนตามขอบเตียงแล้วก็กลับมาตามครอบคลุมที่สงสัยว่าเธอจะสงสัยว่าสำหรับห้าสัปดาห์ที่ผ่านมาเพียงสิ่งที่นรกเธอจะทำอย่างไร. blackstock
suze ก็เป็นผู้หญิงที่ได้พบความกลัวของเธอหัว - อยู่เสมอ จากวันที่เธอทำขั้นตอนแรกของเธอเธอจะได้รับการขนานนามว่าทอมบอยที่เด็กบ้าระห่ำโดยไม่ให้คนที่ไม่รู้จักกลัวตายได้รูปแบบของชีวิตสำหรับผู้ใหญ่ของเธอได้รับการตั้งค่าเมื่อแฟนหนุ่มโรงเรียนสูงที่หันมามีความรุนแรงเป็นครั้งแรกและในการประมูลสิ้นหวังสำหรับการเคารพตัวเองเธออยากจะลงนามได้สำหรับ Class คาราเต้ที่ เรียนรู้บทเรียนเมื่อชีวิตถ่มน้ำลายรดที่คุณดึงกลับไปและปล่อยให้ได้ เธออยากจะตั้งค่าออกไปสำหรับยุโรปในปีค.ศ.ด้วยเงิน$ 104 ในกระเป๋าของเธอใช้เวลา 6 ปีถัดไปที่เดินไปถึงได้และก็จัดการขึงเชือกเสร็จเรียบร้อยนายห้าทวีปและกลับมาบ้านพร้อมด้วยร้านเซเว่นอีเลฟเว่นดอลลาร์สรอ.และการเปลี่ยน เธอเริ่มผู้เข้าร่วม Tandem Skydiving อยู่ที่อายุสามสิบ - หนึ่งในระหว่างการหย่ากัน ภัย คุกคามสามหาวที่เต็มไปด้วยแรงใจที่ถูกลมหอบของแต่ละใกล้กับ - การฆ่าตัวตายเป็นนายทหารที่มีชีวิตของเธอลงไป Essentials ปีนก้อนหินตามด้วยที่สามสิบเจ็ดเมื่อแม่ของเธอเสียชีวิตในเดือนเมษายนและเพื่อนอยู่ใกล้ที่สี่สัปดาห์ใน ภายหลังและเธอก็ถูกกลืนไปหมด claustrophobia เธอ, caving tour ,และไปไม่กี่ปีที่หลังจากนั้นเมื่อโลกของเธอก็พังทลายในทิศทางที่เมื่อ ในแต่ละกรณีการตายหันมามองเธอเข้าสู่ ภาวะ ปกติของเธอกับและเดินไปถึงยังอยู่ห่างออกไปในทางด้านซ้ายของเธอแข็งแกร่งและชำระ จะต้องดึงร่มชูชีพที่เปิดให้บริการเวลานี้ จะยื่นออกมาขนาดเล็กที่มีก้อนหินผมค้างไว้จะน้ำหนักขนาดใหญ่ของโลกที่สูงขึ้นไปเลือกในขณะนี้เพื่อถอนใจและทำความคุ้นเคยกับลงไป มันเหมือนกับว่าเมื่อใดที่ชีวิต spiraled ออกจากการควบคุมความตายอายัดทรัพย์สินนั้นไว้และจ้องไปเป็นวิธีเดียวที่จะขาดหายไปกดดันทนไม่ได้ ในหน้าที่ของการเสียชีวิตมากที่สุดเธอรู้สึกมีชีวิตชีวา.
แต่เธอก็ไม่เคยพบกับความกดดันได้อย่างที่วัดได้ขนาดเล็กในตอนนี้ไม่แม่นยำและการใช้ชีวิตของเธอการสะสมเสี้ยวของอารมณ์ที่เกิดจากน้ำที่อยู่ด้านในตาคู่หนึ่งของเธอทำงานผิดปกติได้เพียงเล็กน้อยที่อยู่ในน้ำที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความดันและโรคในประสาทที่มีความสำคัญ. ต้อหิน. ความดันที่เธอจะถูกบังคับให้ไปพบไม่ได้ด้วยความโกรธแค้นแต่พร้อมด้วยความอ่อนน้อมและต้องอาศัยความอดทน.
suze สี่สิบแปดปีผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากจะอยู่กับฝ่ายกบฏป่าทึบและ Nomads ทะเลทรายผู้ที่อยากจะต่อสู้แบบไม่เสียค่าบริการของโจรในสามประเทศที่อยากจะลืมปลายเท้าที่ยอดเขาเอเวอร์เรสต์เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งตอนนี้นั่งอยู่ในห้องเคบินแบบเตียงนอนเดี่ยว 1 เตียงที่อยู่ในป่าที่กำลังรอสำหรับในช่วงครึ่งปีที่รู้จักกันดีเป็นคนรักเพื่อจะตายหรือการกู้คืน suze แย่จริงๆในความอ่อนน้อมและอดทน.
เธอนอนอยู่บนเตียงที่ได้รับเธอสำหรับสิบสัปดาห์ในระยะทางสั้นๆเพื่อไปเท่าไหร่อำนาจ - ช่วงเวลาในชีวิตของเธอเวลาที่สายรางที่มีสายพันกันและเธอก็จะรู้สึกว่าทะเลทรายแอริโซนาที่ฉูดที่เธอความรู้สึกของกำลังมองหาลงบาร์เรลของปืนของกบฏชาวเอธิโอเปียที่สูงอย่างน่าอัศจรรย์เมื่อเท้าขวาของเธอพบผาหยุดการตกอิสระสองร้อยฟุตจากสกอตแลนด์ที่ด้านล่าง บรรทัดที่อยู่ระหว่างความยินดีปรีดาและสยองขวัญบางจะได้ไม่มีตัวตนและความดันขนาดเล็กที่อยู่ในสายตาของเธอก็ดึงเธอกลับไปจากสายที่อยู่ไกลออกไปเธอไม่คิดว่าเธอจะได้พบกับโรงแรมอีกครั้ง.
ทางรุ่งอรุณ suze งีบหลับและเมื่อเธอตื่นขึ้นแสงแดดที่ส่องแสงเข้าไปในห้องทำให้ช่วงเวลาของความตื่นตระหนกบทสรุป ก็ยังมีและเธอเกลียดมัน.

suze กำลังจะมาถึงความเกลียดชังดิสนีย์มากเกินไปแม้ว่าเธอก็ไม่ว่าดิสนีย์เป็นเพื่อนบ้านของ suze สิบหกที่ครึ่งปี - แก่แม่บ้านและทำธุระ - นักวิ่ง - หรือได้อย่างแม่นยำมากขึ้นประเทศเพื่อนบ้านของ janna suze ไปแล้วในช่วงเวลาไม่แน่นอนพิกลนี้ janna ไม่เคยใช้ชีวิตอยู่ที่นี่สำหรับห้าสัปดาห์อาจ(เกือบจะถึงเวลาที่จะต้องเผชิญกับนี้)ไม่เคยอยู่ที่นี่อีกครั้ง แต่ก็ยังดิสนีย์มาและในตอนนี้ว่ามันเป็นช่วงฤดูร้อนเธออยู่ที่นี่สี่ช่วงเช้าในหนึ่งสัปดาห์เพื่อช่วยให้ suzeเธอได้จัดตั๋วแลกเงินที่ทำแหล่งช้อปปิ้งที่ขับ suze ให้กับการนัดหมายในเมืองได้ทำการทำงานทุกวันที่ต้องใช้บริการของดวงตาที่ไม่สามารถจะทำอะไรได้มากกว่าสร้างความแตกต่างจากสีดำสีขาว เธอเป็น suze ต้องยอมรับว่ามีเหตุผลสำหรับผู้หญิงที่อายุของเธอที่มีความระมัดระวังและยึดความสามารถเฉพาะที่ประเมินค่ามิได้สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างกลับไปได้อย่างแม่นยำซึ่งเธอได้พบว่าเพื่อที่ว่าเมื่อ suze ก็เดินเตร็ดเตร่ไปมาบ้านไม่ติดสว่างในยามค่ำคืนเธอไม่ได้การเดินทางมากกว่าเปลือกไม้หรือสายเรียกซ้อนหลอดไฟที่หน้าแข้งของเธอบนเก้าอี้อยู่ในตำแหน่งได้. suze ก็ดีใจสำหรับ compulsiveness ของหญิงสาวที่สมบรูณ์แบบของเธอถูกมองข้ามไปไม่มีอารมณ์ขันและพยายามอย่างที่สุดที่เธอไม่ให้ลูกที่บ่อยครั้งเกินไป.
วันนี้เป็นวันอังคารเขาก็ไปผ่านทางอีเมลในสัปดาห์นี้ ตั๋วแลกเงินมาเป็นครั้งแรก.
"สินเชื่อที่อยู่อาศัยที่อยู่ที่นี่และบัญชีของแอนดี้และการประกัน ภัย ที่"ดิสนีย์บอก.
"บ้านหรือรถหรือไม่?"
"บ้านของเธอ