The figures of Tristan and Isolde d

The figures of Tristan and Isolde depicted on this canvas were painted by Dalí in 1944 as a backdrop for the ballet Bacchanale, performed to Wagner's music and presented for the first time in 1944 on the stage of the International Theater in New York.

The tale of this ballet, for which Dalí wrote the libretto, began before the war. At that time that title was Mad Tristan. It was to be performed in Paris with the choreography by Leonide Massine, the scenery by Prince Charvachidze, and costumes on which Coco Chanel wished to use real ermine and genuine precious stones. The war prevented the production in Paris, and later the Marquis Georges de Cuevas decided to stage the spectacle in New York. "As with everything else," Dalí writes in The Secret Life, "my Mad Tristan, which was to have been my most successful theatrical venture, could not be given; so it became Venusberg and finally Bacchanale, which is the definitive version."

The two latest collaborations by Dalí in ballets date from 1961, when he participated with Maurice Bejart in the staging of The Spanish Lady and the Roman Cavalier by Scarlatti and a Ballet de Gala for which he wrote the libretto, designed the scenery and costumes, and demanded a curtain formed by motorcycles backfiring, hanging one from the other, and a real boeuf-ecorche-de-Rembrandt which was to have been replaced at each performance so as to exert over the spectators the paralyzing effect of its freshness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวเลขของตริและ Isolde แสดงบนผืนผ้าใบนี้ถูกวาด โดย Dalí ในปี 1944 เป็นฉากหลังสำหรับบัลเล่ต์ Bacchanale ทำให้เพลงของวากเนอร์ และแสดงครั้งแรกในปี 1944 บนเวทีของโรงละครนานาชาติในนิวยอร์กเรื่องราวของบัลเลต์นี้ ซึ่ง Dalí เขียน libretto เริ่มก่อนสงคราม เวลานั้น ชื่อว่าถูกตริ บ้า มันเป็นการดำเนินการในปารีส ด้วยการออกแบบท่าเต้น โดย Leonide Massine ฉากเจ้าชาย Charvachidze และเครื่องแต่งกายที่โคโค่ชาแนลปรารถนาจะใช้สัตว์คล้ายแมวแท้และอัญมณีแท้ สงครามทำให้ไม่สามารถผลิตในปารีส ภายหลังมาร์คีส์จอร์จเดอ Cuevas ตัดสิน ใจระยะที่น่าตื่นเต้นในนิวยอร์ก "เช่นเดียวกับทุกอย่างอื่น Dalí เขียนในชีวิตลับ "ฉันบ้าตริ ซึ่งจะได้รับทุนละครประสบความสำเร็จมากที่สุดของฉัน อาจไม่ได้ รับ ดังนั้น จึงกลายเป็น Venusberg และสุดท้าย Bacchanale ซึ่งเป็นรุ่นทั่วไป"ความร่วมมือล่าสุดสอง โดย Dalí วันออสเตรเลียจาก 1961 เมื่อเขาได้เข้าร่วมกับมอริ Bejart ในการแบ่งระยะของสุภาพสตรีสเปนและคาวาเลียร์โรมันโดย Scarlatti เป็นงานเดบัลเลต์ซึ่งเขาเขียน libretto ออกแบบฉากและเครื่องแต่งกาย และต้องการเกิดขึ้นจากรถจักรยานยนต์ backfiring ม่านแขวนจากอื่น ๆ และความจริงเบิฟ-ecorche-เดอแรมบรังด์ซึ่งจะมีการแทนที่ที่ประสิทธิภาพเพื่อออกแรงมากกว่าผู้ชมในแต่ละ paralyzing ผลเรื่องความสดใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวเลขของละครและเพลงที่ปรากฎบนผืนผ้าใบนี้ถูกวาดโดยDalíในปี 1944 เป็นฉากหลังสำหรับ Bacchanale บัลเล่ต์ที่ทำเพลงวากเนอร์และนำเสนอเป็นครั้งแรกในปี 1944 บนเวทีของโรงละครนานาชาติในนิวยอร์ก. เรื่องของ บัลเล่ต์นี้ซึ่งDalíเขียนบทเริ่มก่อนสงคราม ในเวลานั้นเป็นชื่อที่บ้าละคร มันก็จะต้องดำเนินการในกรุงปารีสกับการออกแบบท่าเต้นโดย Leonide Massine ทิวทัศน์โดยเจ้าชาย Charvachidze และเครื่องแต่งกายที่ Coco Chanel อยากจะใช้แมวน้ำจริงและอัญมณีแท้ สงครามป้องกันไม่ให้เกิดการผลิตในปารีสและต่อมามาร์กีส์เดอจอร์ Cuevas ตัดสินใจที่จะเป็นเวทีปรากฏการณ์ในนิวยอร์ก "เช่นเดียวกับทุกสิ่งทุกอย่าง" Dalíเขียนในชีวิตลับ "บ้าฉันอุโมงค์ซึ่งจะได้รับการร่วมแสดงละครที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของฉันไม่สามารถได้รับดังนั้นมันก็กลายเป็น Venusberg และในที่สุดก็ Bacchanale ซึ่งเป็นรุ่นที่ชัดเจน." ทั้งสองร่วมมือล่าสุดโดยDalíในบัลเล่จากวันที่ 1961 เมื่อเขาเข้าร่วมกับมอริซBéjartในการแสดงละครของเลดี้สเปนและโรมันคาวาเลียร์โดย Scarlatti และบัลเล่ต์เดอ Gala ซึ่งเขาเขียนบทได้รับการออกแบบฉากและเครื่องแต่งกายและ เรียกร้องม่านที่เกิดขึ้นจากรถจักรยานยนต์ backfiring แขวนจากอื่น ๆ และ Boeuf-ecorche-de-แรมแบรนดท์ที่แท้จริงซึ่งจะได้รับการแทนที่การทำงานของแต่ละเพื่อให้เป็นไปออกแรงมากกว่าชมผลอัมพาตของความสดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวเลขของทริสตัน และไอโซดภาพบนผืนผ้าใบนี้ถูกวาดโดย ดา มาร์ตินใน 1944 เป็นฉากหลังสำหรับการ bacchanale บัลเล่ต์ , วากเนอร์เป็นเพลงและแสดงเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1944 บนเวทีของโรงละครระหว่างประเทศในนิวยอร์ก

เรื่องราวของบัลเลต์นี้ ซึ่ง มาร์ติน ดัล เขียนบทละคร เริ่มก่อนสงคราม ที่ชื่อเรื่อง ก็โกรธ ทริสตันมันก็จะแสดงในปารีสด้วยการออกแบบท่าเต้นโดย leonide massine ทิวทัศน์โดยเจ้าชาย charvachidze และเครื่องแต่งกายที่ Coco Chanel อยากจะใช้ Ermine จริง และเป็นของแท้ อัญมณี สงครามป้องกันการผลิตในปารีสและต่อมาดยุค Georges de Cuevas ตัดสินใจเวทีการแสดงในนิวยอร์ก . เช่นเดียวกับทุกอย่างอื่น " Dal íเขียนในชีวิตที่เป็นความลับ" ทริสตันบ้าของฉันซึ่งจะได้ร่วมละครของฉันประสบความสำเร็จมากที่สุด จะได้รับ ดังนั้น มันก็ venusberg และในที่สุด bacchanale ซึ่งเป็นรุ่นแตกหัก "

สองล่าสุดสื่อ Dal íในบัลเลต์วันที่จากปี 1961เมื่อเขาได้เข้าร่วมกับ Maurice bejart ในการจัดเตรียมของผู้หญิงชาวสเปน และ โรมัน คาวาเลียร์สคาร์แลตตี้ และบัลเล่ต์โดย เดอ กาล่า ซึ่งเขาเขียนบท ออกแบบฉากและเครื่องแต่งกาย และขอผ้าม่านรูปแบบโดยรถจักรยานยนต์ backfiring แขวนหนึ่งจากอื่น ๆและจริง boeuf ecorche de แรมบรังด์ซึ่งจะถูกแทนที่ในแต่ละงานเพื่อที่จะออกแรงกว่าผู้ชมที่เป็นอัมพาตผลของความสด .