Where did you find it?" "Do you rem

Where did you find it?" "Do you remember Billy Black down at La Push?" La Push is the tiny Indian reservation on the coast. "No." "He used to go fishing with us during the summer," Charlie prompted. That would explain why I didn't remember him. I do a good job of blocking painful, unnecessary things from my memory. "He's in a wheelchair now," Charlie continued when I didn't respond, "so he can't drive anymore, and he offered to sell me his truck cheap." "What year is it?" I could see from his change of expression that this was the question he was hoping I wouldn't ask. "Well, Billy's done a lot of work on the engine — it's only a few years old, really." I hoped he didn't think so little of me as to believe I would give up that easily. "When did he buy it?" "He bought it in 1984, I think." "Did he buy it new?" "Well, no. I think it was new in the early sixties — or late fifties at the earliest," he admitted sheepishly. "Ch — Dad, I don't really know anything about cars. I wouldn't be able to fix it if anything went wrong, and I couldn't afford a mechanic…" "Really, Bella, the thing runs great. They don't build them like that anymore." The thing, I thought to myself… it had possibilities — as a nickname, at the very least. "How cheap is cheap?" After all, that was the part I couldn't compromise on. "Well, honey, I kind of already bought it for you. As a homecoming gift." Charlie peeked sideways at me with a hopeful expression. Wow. Free. "You didn't need to do that, Dad. I was going to buy myself a car." "I don't mind. I want you to be happy here." He was looking ahead at the road when he said this. Charlie wasn't comfortable with expressing his emotions out loud. I inherited that from him. So I was looking straight ahead as I responded. "That's really nice, Dad. Thanks. I really appreciate it." No need to add that my being happy in Forks is an impossibility. He didn't need to suffer along with me. And I never looked a free truck in the mouth — or engine. "Well, now, you're welcome," he mumbled, embarrassed by my thanks. We exchanged a few more comments on the weather, which was wet, and that was pretty much it for conversation. We stared out the windows in silence. It was beautiful, of course; I couldn't deny that. Everything was green: the trees, their trunks covered with moss, their branches hanging with a canopy of it, the ground covered with ferns. Even the air filtered down greenly through the leaves. It was too green — an alien planet. Eventually we made it to Charlie's. He still lived in the small, two-bedroom house that he'd bought with my mother in the early days of their marriage. Those were the only kind of days their marriage had — the early ones. There, parked on the street in front of the house that never changed, was my new — well, new to me — truck. It was a faded red color, with big, rounded fenders and a bulbous cab. To my intense surprise, I loved it. I didn't know if it would run, but I could see myself in it. Plus, it was one of those solid iron affairs that never gets damaged — the kind you see at the scene of an accident, paint unscratched, surrounded by the pieces of the foreign car it had destroyed. "Wow, Dad, I love it! Thanks!" Now my horrific day tomorrow would be just that much less dreadful. I wouldn't be faced with the choice of either walking two miles in the rain to school or accepting a ride in the Chief's cruiser. "I'm glad you like it," Charlie said gruffly, embarrassed again. It took only one trip to get all my stuff upstairs. I got the west bedroom that faced out over the front yard. The room was familiar; it had been belonged to me since I was born. The wooden floor, the light blue walls, the peaked ceiling, the yellowed lace curtains around the window — these were all a part of my childhood. The only changes Charlie had ever made were switching the crib for a bed and adding a desk as I grew. The desk now held a secondhand computer, with the phone line for the modem stapled along the floor to the nearest phone jack. This was a stipulation from my mother, so that we could stay in touch easily. The rocking chair from my baby days was still in the corner. There was only one small bathroom at the top of the stairs, which I would have to share with Charlie. I was trying not to dwell too much on that fact. One of the best things about Charlie is he doesn't hover.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่คุณเจอมัน" "คุณจำดำบิลลี่ลงที่ลาพุช" ผลักดันลาเป็นอินเดียนเล็ก ๆ บนชายฝั่ง "หมายเลข" "เขาใช้ไปตกปลากับเราช่วงฤดูร้อน ชาร์ลีพร้อมท์ ที่จะอธิบายว่า ทำไมผมไม่ได้จำเขา ฉันทำงานดีในการปิดกั้นสิ่งที่เจ็บปวด ไม่จำเป็นจากหน่วยความจำของฉัน "เขาอยู่ในรถเข็นตอนนี้ ชาร์ลีอย่างต่อเนื่องและผมไม่ตอบสนอง "เพื่อให้เขาไม่สามารถขับได้อีกต่อไป และเขาเสนอขายฉันรถบรรทุกของเขาราคาถูก" "ปีอะไรคือมัน ฉันได้เห็นจากการเปลี่ยนแปลงของนิพจน์ที่นี้เป็นคำถามที่เขาหวังว่า ฉันจะไม่ถาม เขา "ดี บิลลี่เสร็จสิ้นการทำงานในเครื่องยนต์มาก — เป็นเพียงไม่กี่ปี " ฉันหวังว่า เขาไม่คิดน้อยของฉันว่าเชื่อผมจะให้อัพที่ง่าย "เมื่อได้เขาซื้อมัน" "เขาซื้อมันในปี 1984 ฉันคิดว่า" "ก็เขาซื้อมันใหม่" "ดี เลขที่ผมคิดว่า มันคือใหม่ในยุคต้น — หรือยุคปลายที่เร็ว, " เขาเข้าเจื่อน " Ch — พ่อ ฉันไม่ทราบจริง ๆ อะไรเกี่ยวกับรถยนต์ ฉันจะไม่สามารถแก้ไขได้ถ้ามีอะไรผิดพลาดไป และฉันไม่สามารถหาช่าง..." "จริง ๆ เบลล่า สิ่งทำงานดีขึ้น พวกเขาไม่สร้างพวกเขาเช่นนั้นอีกต่อไป" สิ่ง ฉันคิดกับตัวเอง...มันมีความเป็นไปได้ — เป็นชื่อเล่น น้อย "วิธีราคาถูกคือราคาถูก หลังจากที่ทุก ที่เป็นส่วนที่ผมไม่เน้น "ดี น้ำผึ้ง ชนิดของแล้วซื้อมันให้คุณ เป็นคืนของขวัญ" ชาร์ลี peeked ข้างที่ฉันกับนิพจน์ที่มีความหวัง ว้าว ฟรี "คุณไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น พ่อ ผมกำลังจะซื้อรถตัวเอง" "ฉันไม่ทราบ ฉันต้องการมีความสุขที่นี่" เขากำลังมองไปข้างหน้าที่ถนนเมื่อเขากล่าวว่า นี้ ชาลีไม่สบายถ่ายทอดอารมณ์ของเขาออกเสียง ผมมาที่จากเขา ดังนั้น ผมมองตรงไปข้างหน้า ตามที่ผมตอบ "ก็ดี พ่อ ขอบคุณ ผมชื่นชมมัน" ไม่จำเป็นต้องเพิ่มว่า ฉันกำลังมีความสุขในส้อมเป็นที่ไป เขาไม่ได้ต้องทุกข์ทรมานพร้อมกับผม ไม่เคยมองรถบรรทุกฟรีในปาก — หรือเครื่องยนต์ "ดี ตอนนี้ ความยินดี เขา mumbled อายขอขอบคุณ เราแลกเปลี่ยนความคิดเห็นบางอย่างในอากาศ ซึ่งเปียก และที่มันสวยมากสำหรับการสนทนา เราจ้องออกหน้าต่างในความเงียบ มันเป็นสวยงาม แน่นอน ผมไม่ปฏิเสธว่า ทุกอย่างเป็นสีเขียว: ต้นไม้ ลำตัวปกคลุม ด้วยมอสส์ กิ่งห้อยกับความงามของมัน พื้นดินที่ปกคลุมไป ด้วยเฟิร์น แม้อากาศกรองลง greenly ผ่านใบไม้ มันเป็นสีเขียวมากเกินไป — ดาวเคราะห์คนต่างด้าว ในที่สุดเราทำไปของชาร์ลี เขายังคงอาศัยอยู่ในบ้านขนาดเล็ก นอนที่เขาได้ซื้อแม่ในวันแรก ๆ ของการแต่งงานของพวกเขา คนได้เฉพาะชนิดของวันที่มีการแต่งงานของพวกเขา — คนแรก มี จอดอยู่บนถนนหน้าบ้านที่ไม่เคยเปลี่ยน ฉันใหม่ — ดี ใหม่ให้ฉัน — รถบรรทุก มันเป็นสีแดงจาง กันชนใหญ่ มนและเจอโป่ง แปลกใจที่รุนแรงของฉัน ฉันรักมัน ผมไม่ทราบว่า มันจะทำงาน แต่ฉันได้เห็นตัวเองในนั้น พลัส มันเป็นหนึ่งในกิจการเหล็กไม้เหล่านั้นที่ไม่เคยได้รับความเสียหาย — ชนิดที่คุณเห็นในฉากอุบัติเหตุ สีชของ ล้อมรอบ ด้วยชิ้นส่วนของรถต่างประเทศที่มีการถูกทำลาย "Wow พ่อ ฉันรักมัน ขอบคุณ" ตอนนี้ ฉัน horrific วันพรุ่งนี้จะเพียงว่ามากน้อยกว่า dreadful ฉันไม่ต้องเผชิญหน้ากับทางเลือกของคนเดิน 2 กม.ฝนไปโรงเรียน หรือนั่งในเรือลาดตะเวณของประธานยอมรับ "ฉันดีใจที่คุณชอบมัน, " ชาร์ลีกล่าวว่า gruffly อับอายอีกครั้ง ใช้เวลาเดินทางเพียงหนึ่งจะได้รับทุกสิ่งของฉันชั้นบน ห้องนอนทิศตะวันตกที่ประสบผ่านหน้าบ้านได้ เสร็จสิ้นการคุ้นเคย มันมีถูกอยู่กับฉันตั้งแต่ฉันเกิด พื้นไม้ ผนังสีอ่อน เพดาน peaked ผ้าม่านลูกไม้อาจไม่ใช่รอบหน้าต่าง — คนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของวัยเด็กของฉัน เฉพาะการเปลี่ยนแปลงชาลีเคยทำถูกเปลี่ยนเปลเตียง และเพิ่มโต๊ะ ตามที่ผมเติบโตมา โต๊ะคอมพิวเตอร์มือสอง ด้วยสายโทรศัพท์สำหรับโมเด็มที่เย็บเล่มตามชั้นเข้ากับแจ็คโทรศัพท์ที่ใกล้ที่สุดจัดขึ้น นี่คือสำจากแม่ เพื่อให้เราสามารถเข้าสัมผัสได้อย่างง่ายดาย เก้าอี้โยกจากวันเด็กของฉันถูกยังคงอยู่ในมุม ห้องน้ำเล็กเพียงหนึ่งด้านบนของบันได ซึ่งผมจะต้องใช้ร่วมกับชาร์ลีได้ ผมพยายามไม่มากเกินไปในความจริงที่ว่า หนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดเกี่ยวกับชาร์ลีคือ เขาไม่เลื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่คุณไม่พบว่ามัน? "" คุณจำบิลลี่สีดำลงที่ La กด? "ลาผลักดันคือการสำรองห้องพักอินเดียเล็ก ๆ บนชายฝั่ง." ไม่ใช่ "" เขาเคยไปตกปลากับเราในช่วงฤดูร้อน "ชาร์ลีได้รับแจ้ง ที่จะอธิบายว่าทำไมฉันไม่ได้จำได้ว่าเขา. ฉันจะได้งานที่ดีของการปิดกั้นความเจ็บปวดสิ่งที่ไม่จำเป็นจากหน่วยความจำของฉัน. "เขาเป็นคนที่อยู่ในรถเข็นตอนนี้" ชาร์ลีอย่างต่อเนื่องเมื่อฉันไม่ตอบสนอง "ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถขับรถ อีกต่อไปและเขาเสนอที่จะขายผมรถบรรทุกราคาถูกของเขา. "" ปีมันคืออะไร? "ฉันจะได้เห็นจากการเปลี่ยนแปลงของเขาในการแสดงออกว่านี่เป็นคำถามที่เขาหวังว่าฉันจะไม่ถาม." ดีบิลลี่ทำจำนวนมาก ทำงานบนเครื่องยนต์ -. มันเก่าเพียงไม่กี่ปีที่ผ่านมาจริงๆ ". ฉันหวังว่าเขาไม่ได้คิดอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผมในฐานะที่จะเชื่อว่าฉันจะให้ขึ้นได้อย่างง่ายดาย" เมื่อเขาซื้อมัน "" เขาซื้อมันในปี 1984 ผมคิดว่า. "" เขาไม่ซื้อมันใหม่? "" ดีไม่มี ฉันคิดว่ามันเป็นของใหม่ในวัยหกสิบต้น - ปลายหรือวัยห้าสิบที่เร็วที่สุด "เขาเข้ารับการรักษาเจื่อน." Ch - พ่อผมไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับรถยนต์ ฉันจะไม่สามารถที่จะแก้ไขได้ถ้ามีอะไรผิดพลาดไปและผมก็ไม่สามารถจ่ายช่าง ... "" จริงๆเบลล่า, สิ่งวิ่งที่ดี พวกเขาไม่ได้สร้างพวกเขาเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว "สิ่งที่ผมคิดกับตัวเอง ... มันมีความเป็นไปได้. - เป็นชื่อเล่นที่อย่างน้อยมาก". ถูกวิธีถูกอยู่ "หลังจากที่ทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งที่ผมทำไม่ได้ ประนีประนอมกับ. "ดี, น้ำผึ้ง, ชนิดของฉันแล้วซื้อมันสำหรับคุณ เป็นของขวัญกลับบ้าน. "ชาร์ลีแอบมองด้านข้างที่ผมด้วยสีหน้ามีความหวัง. ว้าว. ฟรี." คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นพ่อ ฉันกำลังจะไปซื้อตัวเองรถ. "" ฉันไม่คิด ฉันต้องการให้คุณมีความสุขที่นี่. "เขาได้รับการมองไปข้างหน้าถนนเมื่อเขากล่าวว่านี้. ชาร์ลีก็ไม่พอใจกับการแสดงอารมณ์ของเขาออกมาดัง ๆ . ฉันได้รับมรดกที่จากเขา. ดังนั้นฉันถูกมองตรงไปข้างหน้าขณะที่ผมตอบ." นั่นเป็นสิ่งที่ดีจริงๆพ่อ ขอบคุณ ผมขอขอบคุณที่มันว่า "ไม่มีความจำเป็นที่จะเพิ่มที่มีความสุขในงาของฉันคือเป็นไปไม่ได้เขาไม่ได้ต้องการที่จะประสบความพร้อมกับผมและผมไม่เคยมองรถบรรทุกฟรีในปาก -... หรือเครื่องมือ". ดีตอนนี้ ยินดีต้อนรับคุณ "เขาพึมพำอายขอบคุณ. เราแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอีกไม่กี่กับสภาพอากาศที่เปียกและนั่นก็คือมันสวยมากสำหรับการสนทนา. เราจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างในความเงียบ. มันเป็นความสวยงามของ ... แน่นอนผมไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าทุกอย่างเป็นสีเขียว: ต้นไม้ลำต้นของพวกเขาที่ปกคลุมไปด้วยมอสสาขาของพวกเขาที่แขวนอยู่กับหลังคาของมันเป็นพื้นดินที่ปกคลุมด้วยเฟิร์นแม้อากาศกรองลง greenly ผ่านใบมันก็เกินไป สีเขียว -. โลกมนุษย์ต่างดาวในที่สุดเราทำให้มันไปของชาร์ลีเขาก็ยังคงอาศัยอยู่ในขนาดเล็กบ้านสองห้องนอนที่เขาต้องการซื้อกับแม่ของฉันในวันแรกของการแต่งงานของพวกเขาเหล่านั้นเป็นเพียงชนิดเดียวที่วันแต่งงานของพวกเขา.. -. คนต้นมีที่จอดอยู่บนถนนหน้าบ้านที่ไม่เคยเปลี่ยนเป็นเครื่องใหม่ของฉัน - ดีใหม่ให้ฉันบรรทุก - รถบรรทุก มันเป็นสีแดงจางหายไปกับใหญ่กันชนกลมและรถแท็กซี่กระเปาะ ที่แปลกใจที่รุนแรงของฉันฉันรักมัน ผมไม่ทราบว่ามันจะทำงาน แต่ฉันจะได้เห็นตัวเองอยู่ในนั้น พลัสจะเป็นหนึ่งในบรรดากิจการเหล็กที่เป็นของแข็งที่ไม่เคยได้รับความเสียหาย - ชนิดที่คุณเห็นในที่เกิดเหตุของการเกิดอุบัติเหตุสี unscratched ล้อมรอบไปด้วยชิ้นส่วนของรถยนต์ต่างประเทศที่ได้ทำลาย "ว้าวพ่อฉันรักมัน! ขอบคุณ!" วันนี้ที่น่ากลัวของฉันในวันพรุ่งนี้จะเป็นเพียงที่น่ากลัวมากน้อย ฉันจะไม่ต้องเผชิญกับทางเลือกของทั้งสองไมล์เดินในสายฝนไปโรงเรียนหรือรับนั่งหัวหน้า Cruiser ที่ "ฉันดีใจที่คุณชอบมัน" ชาร์ลีกล่าวว่า gruffly อายอีกครั้ง มันใช้เวลาเพียงหนึ่งในการเดินทางที่จะได้รับทุกสิ่งที่ฉันชั้นบน ผมได้นอนทางทิศตะวันตกที่ต้องเผชิญกับการออกไปหน้าบ้าน ห้องพักเป็นที่คุ้นเคย; มันได้รับการเป็นผมตั้งแต่ผมเกิดมา พื้นไม้ผนังสีฟ้าอ่อนเพดานแหลม, ผ้าม่านลูกไม้สีเหลืองรอบหน้าต่าง - เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของวัยเด็กของฉัน การเปลี่ยนแปลงเพียงชาร์ลีเคยทำถูกเปลี่ยนเปลเตียงและการเพิ่มโต๊ะทำงานเป็นผมเติบโต โต๊ะเขียนหนังสือในขณะนี้ถือคอมพิวเตอร์มือสองที่มีสายโทรศัพท์สำหรับโมเด็มเย็บตามแนวพื้นที่ช่องเสียบโทรศัพท์ที่ใกล้ที่สุด นี่เป็นข้อตกลงจากแม่ของฉันเพื่อให้เราสามารถอยู่ในการติดต่อได้อย่างง่ายดาย เก้าอี้โยกจากวันที่ลูกของฉันยังคงอยู่ในมุม มีเพียงหนึ่งห้องน้ำขนาดเล็กเป็นที่ด้านบนของบันไดซึ่งผมจะต้องใช้ร่วมกับชาร์ลี ผมพยายามที่จะไม่อาศัยอยู่มากเกินไปในความจริงที่ว่า หนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดเกี่ยวกับชาร์ลีคือเขาไม่ได้เลื่อนเมาส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณเจอมันที่ไหน ? " คุณจำ บิลลี่ แบล็ค ลง ที่ ลา พุช ? " ลา พุช คือจองอินเดียเล็ก ๆบนชายฝั่ง” ไม่ " " เขาเคยไปตกปลากับเราในช่วงซัมเมอร์ " ชาร์ลีถาม . นั้นก็จะอธิบายว่า ทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้ ผมได้งานที่ดีของบล็อกที่เจ็บปวด ไม่จำเป็นจากความทรงจำ” เขานั่งรถเข็นแล้ว " ชาร์ลีอย่างต่อเนื่องเมื่อฉันไม่ตอบ " เขาขับรถไม่ได้อีกต่อไป และเขาเสนอที่จะขายรถกระบะราคาถูกฉัน . " " นี่ปีอะไร ? ฉันสามารถเห็นได้จากการเปลี่ยนแปลงของการแสดงออกว่า นี้คือคำถามที่เขาเคยหวังว่าผมจะไม่ขอ " อืม บิลลี่ทำงานมากมายหลายอย่างในเครื่องยนต์ มันเป็นเพียงไม่กี่ปี จริงๆ ผมหวังว่าเขาคงไม่คิดน้อยมาก ผมเชื่อว่าผมจะยอมแพ้ง่ายๆ " . ตอนที่เขาซื้อมัน ? " เขาซื้อมันในปี 1984 ฉันคิดว่า " เขาซื้อมันใหม่ ? " อืม ฉันคิดว่ามันใหม่ในยุคต้น - หรือยุคปลายที่เร็ว " เขายอมรับเจื่อน " . พ่อ CH - ผมไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับรถ ฉันไม่สามารถแก้ไขได้ ถ้ามีอะไรผิดพลาด และผมไม่สามารถหาช่าง . . . . . . . " " จริงๆ เบลล่า ก็วิ่งดี เขาไม่สร้างแบบนี้อีกแล้ว " สิ่งที่ฉันคิดกับตัวเอง . . . . . . . มันมีความเป็นไปได้ - เป็นชื่อเล่น ที่อย่างน้อยที่สุด . ทำไมถูกจัง ถูกมั้ย ? " หลังจากทั้งหมด ที่เป็นส่วนผมไม่ประนีประนอม " ที่รัก ฉันก็ซื้อมันให้คุณ เป็นของขวัญกลับบ้าน " ชาร์ลีแอบมองด้านข้างมองฉันด้วยสีหน้ามีความหวัง ว้าว ฟรี” คุณไม่ต้องทำแบบนั้น พ่อ ผมกำลังจะซื้อตัวรถ " " ผมไม่สนใจหรอก ผมต้องการให้คุณมีความสุข ที่นี่ เขากำลังมองไปที่ถนน เมื่อเขาบอกว่า ชาร์ลีไม่ได้สบายใจกับการแสดงความรู้สึกของเขาออกมา ที่ผมได้รับจากเขา ฉันมองตรงไปข้างหน้าขณะที่ผมตอบ " มันดีจริงๆนะพ่อ ขอบคุณ ฉันจริงๆขอบคุณมัน . " ไม่ต้องเพิ่มว่า ฉันมีความสุขในส้อม เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ต้องทนทรมานกับผม และผมไม่เคยดูฟรีรถบรรทุกในปากหรือเครื่องยนต์ . ตอนนี้ คุณกำลังยินดีต้อนรับ " เขาพึมพำ อายด้วยขอบคุณ เราคุยกันไม่กี่ความเห็นเพิ่มเติมเกี่ยวกับสภาพอากาศที่เปียก และมันสวยมากสำหรับการสนทนา เราจ้องที่หน้าต่างอยู่ในความเงียบ มันสวยมาก แน่นอน เราไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า ทุกอย่างเป็นสีเขียว ต้นไม้ ลำต้นของพวกเขาปกคลุมด้วยมอส กิ่งห้อยกับท้องฟ้าแล้ว พื้นดินปกคลุมด้วยเฟิร์น แม้อากาศกรองลง กรีนลี ผ่านใบไม้ มันเขียวเกินไป - ดาวเคราะห์คนต่างด้าว ในที่สุดเราก็ทำให้ ชาลี เขายังคงอาศัยอยู่ในขนาดเล็กสองห้องนอนบ้านที่เขาซื้อให้กับแม่ของฉันในวันแรกของการแต่งงานของพวกเขา เหล่านั้นเป็นเพียงชนิดของวันแต่งงานของพวกเขามี - ตัวแรก มีที่จอดบนถนนหน้าบ้านที่ไม่เคย เปลี่ยน เป็น ใหม่ ดี รถใหม่ให้ฉัน . มันเป็นสีจางสีแดงที่มีขนาดใหญ่ กันชนที่โค้งมนและแท็กซี่มน . แปลกใจที่รุนแรงของฉัน ฉันชอบมัน ฉันไม่รู้ว่ามันจะหนี แต่ผมก็เห็นตัวเองในนั้น มันเป็นหนึ่งในบรรดากิจการเหล็กแข็งที่ไม่เคยได้รับความเสียหาย - ชนิดที่คุณเห็นในฉากของอุบัติเหตุ unscratched สีล้อมรอบด้วยชิ้นของต่างประเทศมันได้ทำลายรถ . ว้าว , พ่อ , ฉันชอบมัน ! ขอบคุณ ! " ตอนนี้วันที่น่ากลัวของฉันพรุ่งนี้จะเป็นเพียงที่น่าสะพรึงกลัวมากน้อย ผมคงไม่ต้องเผชิญกับทางเลือกของทั้งสองเดินฝ่าสายฝนไปโรงเรียนหรือรับนั่งหัวหน้าครุยเซอร์ " ผมดีใจที่คุณชอบมัน , " ชาร์ลีตอบเสียงกระด้างอายอีก มันใช้เวลาเพียงหนึ่งเที่ยวเอาของของฉันทั้งหมดข้างบน ฉันได้นอนที่ต้องออกไปทางหน้าบ้าน ห้องที่คุ้นเคย มันเคยเป็นของฉัน ตั้งแต่ฉันเกิดมา พื้นไม้ , ผนัง , สีฟ้า , เพดาน , ผ้าม่านหน้าต่างลูกไม้ รอบ yellowed เหล่านี้ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของวัยเด็กของฉัน การเปลี่ยนแปลงเฉพาะชาร์ลีได้ถูกเปลี่ยนเปลสำหรับเตียงและเพิ่มโต๊ะเป็นฉันเติบโต ตอนนี้จัดโต๊ะมือสองคอมพิวเตอร์กับโทรศัพท์สำหรับโมเด็มมาตามพื้นกับแจ็คโทรศัพท์ที่ใกล้ที่สุด นี้ถูกระบุจากแม่ของฉันเพื่อให้เราสามารถติดต่อกันได้อย่างง่ายดาย เก้าอี้โยกจากวันลูกฉันอยู่ในมุม มีเพียงหนึ่งห้องน้ำขนาดเล็กที่ด้านบนของบันได ซึ่งก็จะต้องแบ่งปันกับชาร์ลี ฉันพยายามที่จะไม่อาศัยมากเกินไปในความเป็นจริงที่ หนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดเกี่ยวกับชาร์ลี เขาไม่จู้จี้