Common law is generally uncodified.

Common law is generally uncodified. This means that there is no comprehensive compilation of legal rules and statutes. While common law does rely on some scattered statutes, which are legislative decisions, it is largely based on precedent, meaning the judicial decisions that have already been made in similar cases. These precedents are maintained over time through the records of the courts as well as historically documented in collections of case law known as yearbooks and reports. The precedents to be applied in the decision of each new case are determined by the presiding judge. As a result, judges have an enormous role in shaping American and British law. Common law functions as an adversarial system, a contest between two opposing parties before a judge who moderates. A jury of ordinary people without legal training decides on the facts of the case. The judge then determines the
appropriate sentence based on the jury’s verdict. Civil Law, in contrast, is codified. Countries with civil law systems have comprehensive, continuously updated legal codes that specify all matters capable of being brought before a court, the applicable procedure, and the appropriate punishment for each offense. Such codes distinguish between different categories of law: substantive law establishes which acts are subject to criminal or civil prosecution, procedural law establishes how to determine whether a particular action constitutes a criminal act, and penal law establishes the appropriate penalty. In a civil law system, the judge’s role is to establish the facts of the case and to apply the provisions of the applicable code. Though the judge often brings the formal charges, investigates the matter, and decides on the case, he or she works within a framework established by a comprehensive, codified set of laws. The judge’s decision is consequently less crucial in shaping civil law than the decisions of legislators and legal scholars who draft and interpret the codes. The following sections explore the historical roots of these differences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายทั่วไปเป็น uncodified โดยทั่วไป ซึ่งหมายความ ว่า มีการคอมไพล์ไม่ครอบคลุมของกฎกฎหมายและคดี ในขณะที่กฎหมายทั่วไปพึ่งบางคดีกระจาย ซึ่งตัดสินใจสภา มันใหญ่อยู่ถึง ความหมาย ๔ ที่ได้ทำในกรณีคล้ายกัน เซลล์ที่ถูกอ้างเหล่านี้จะเก็บช่วงเวลาโดยใช้ข้อมูลของศาล ตลอดจนประวัติเอกสารในชุดของกฎหมายกรณีเป็น yearbooks และรายงาน เซลล์ที่ถูกอ้างที่จะใช้ในการตัดสินใจของแต่ละกรณีใหม่ถูกกำหนด โดยผู้พิพากษา presiding ดังนั้น ผู้พิพากษาได้มีบทบาทอย่างมากในการสร้างรูปร่างกฎหมายอังกฤษ และอเมริกัน ฟังก์ชันทั่วไปกฎหมายมีระบบ adversarial ประกวดระหว่างสองฝ่ายที่ฝ่ายตรงข้ามก่อนที่จะเป็นผู้พิพากษาที่ moderates คณะของคนธรรมดาโดยไม่ต้องฝึกอบรมกฎหมายตัดสินใจในข้อเท็จจริง ผู้พิพากษาแล้วกำหนด ประโยคที่เหมาะสมตามการพิพากษาของคณะ กฎหมายแพ่ง คมชัด เป็น ประมวลกฎหมายสูง ประเทศที่ มีระบบกฎหมายแพ่งได้ครอบคลุม การปรับปรุงอย่างต่อเนื่องตามกฎหมายรหัสที่ระบุเรื่องความสามารถในการนำก่อนศาล ขั้นตอนการใช้ และการลงโทษที่เหมาะสมสำหรับแต่ละการกระทำความผิดทั้งหมด รหัสเช่นแยกแยะประเภทต่าง ๆ ของกฎหมาย: กฎหมายเราสร้างการกระทำที่อาจมีการฟ้องร้องทางอาญา หรือแพ่ง กฎหมายขั้นตอนกำหนดวิธีการตรวจสอบว่า การดำเนินการเฉพาะถือเป็นอาชญากรรม และกฎหมายอาญากำหนดโทษที่เหมาะสม ในระบบกฎหมายแพ่ง บทบาทของผู้พิพากษาคือ การสร้างข้อเท็จจริง และใช้บทบัญญัติของรหัสที่เกี่ยวข้อง แม้ว่าผู้พิพากษามักจะนำค่าธรรมเนียมการศึกษา ตรวจสอบเรื่อง และตัดสินใจในกรณี เขาหรือเธอทำงานอยู่ในกรอบที่ก่อตั้งขึ้น โดยกฎหมายชุดคลุม, ประมวลกฎหมายสูง ผู้พิพากษาตัดสินใจได้ดังนั้นสิ่งสำคัญน้อยในการสร้างรูปร่างกฎหมายแพ่งกว่าตัดสินใจของกรอบนโยบายและนักวิชาการทางกฎหมายร่าง และแปลรหัส ส่วนต่อไปนี้สำรวจรากทางประวัติศาสตร์ของความแตกต่างเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายโดยทั่วไปได้ประมวลผล ซึ่งหมายความว่าจะไม่มีการรวบรวมกฎหมายกฎระเบียบและกฎเกณฑ์ ในขณะที่กฎหมายไม่พึ่งพากฎเกณฑ์บางอย่างกระจัดกระจายซึ่งเป็นการตัดสินใจของฝ่ายนิติบัญญัติก็ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับแบบอย่างหมายถึงการตัดสินใจของศาลที่ยังไม่ได้ทำในกรณีที่คล้ายกัน ทำนองเหล่านี้จะถูกเก็บรักษาไว้ในช่วงเวลาที่ผ่านระเบียนของศาลเช่นเดียวกับเอกสารทางประวัติศาสตร์ในคอลเลกชันของกฎหมายกรณีที่รู้จักกันเป็น yearbooks และรายงาน ทำนองที่จะนำมาใช้ในการตัดสินใจของแต่ละกรณีใหม่จะถูกกำหนดโดยประธานผู้พิพากษา เป็นผลให้ผู้พิพากษาที่มีบทบาทอย่างมากในการสร้างกฎหมายอเมริกันและอังกฤษ ฟังก์ชั่นกฎหมายเป็นระบบขัดแย้งการแข่งขันระหว่างสองฝ่ายตรงข้ามก่อนที่ผู้พิพากษาที่กลาง คณะลูกขุนของคนธรรมดาสามัญโดยการฝึกอบรมทางกฎหมายตัดสินใจเกี่ยวกับข้อเท็จจริงของกรณีที่
ผู้พิพากษาแล้วกำหนดประโยคที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับคำตัดสินของคณะลูกขุน กฎหมายแพ่งในทางตรงกันข้ามมีการประมวลผล ประเทศที่มีระบบกฎหมายได้ครอบคลุมรหัสปรับปรุงอย่างต่อเนื่องทางกฎหมายที่ระบุทุกเรื่องที่สามารถถูกนำมาก่อนศาลขั้นตอนการบังคับและการลงโทษที่เหมาะสมสำหรับความผิดแต่ละ รหัสดังกล่าวแตกต่างระหว่างประเภทที่แตกต่างของกฎหมายกฎหมายที่สำคัญซึ่งทำหน้าที่กำหนดอาจมีการดำเนินคดีทางอาญาหรือทางแพ่งกฎหมายกำหนดขั้นตอนวิธีการตรวจสอบว่าการดำเนินการใดถือว่าเป็นการกระทำผิดทางอาญาและกฎหมายกำหนดโทษทางอาญาที่เหมาะสม ในระบบกฎหมายบทบาทของผู้พิพากษาคือการสร้างข้อเท็จจริงของคดีและจะใช้บทบัญญัติของรหัสที่ใช้บังคับได้ แม้ว่าผู้พิพากษามักจะนำค่าใช้จ่ายอย่างเป็นทางการสอบสวนเรื่องนี้และตัดสินใจในกรณีที่เขาหรือเธอทำงานอยู่ในกรอบที่จัดตั้งขึ้นโดยครอบคลุมการประมวลผลชุดของกฎหมาย การตัดสินใจของผู้พิพากษาจึงเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างน้อยกฎหมายแพ่งกว่าการตัดสินใจของสมาชิกสภานิติบัญญัติและนักวิชาการกฎหมายที่ร่างและตีความรหัส ส่วนต่อไปนี้สำรวจรากประวัติศาสตร์ของความแตกต่างเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายโดยทั่วไป uncodified . นี้หมายความว่าไม่มีการรวบรวมที่ครอบคลุมของกฎของกฎหมายและกฎเกณฑ์ . ในขณะที่กฎหมายไม่พึ่งพาบางส่วนกระจายกฎเกณฑ์ ซึ่งการตัดสินใจของฝ่ายนิติบัญญัติ เป็นไปตามแบบอย่าง หมายถึง การตัดสินใจของศาลที่ได้ทำไปแล้วในคดีที่คล้ายคลึงกันตัวอย่างเหล่านี้จะดูแลตลอดเวลาผ่านบันทึกของศาลรวมทั้งประวัติศาสตร์บันทึกไว้ในคอลเลกชันของกฎหมายที่เรียกว่าหนังสือรุ่นและรายงาน จากตัวอย่างจะใช้ในการตัดสินใจของแต่ละคดีใหม่จะถูกกำหนดโดยผู้พิพากษา ส่งผลให้ผู้พิพากษาได้มีบทบาทอย่างมากในการสร้างอเมริกันและอังกฤษกฎหมาย การทำงานเป็นระบบที่ขัดแย้งกฎหมายทั่วไป ,การแข่งขันระหว่างสองบุคคลที่คัดค้านก่อนที่ผู้พิพากษาที่สบายๆ . คณะลูกขุนของคนธรรมดาไม่มีการอบรมทางกฎหมายตัดสินใจบนข้อเท็จจริงของคดี ผู้พิพากษาแล้วกำหนด
ประโยคที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับคำตัดสินของคณะลูกขุน กฎหมาย , ในทางตรงกันข้าม คือ ประมวลกฎหมาย . ประเทศที่มีระบบกฎหมายแพ่งได้ครอบคลุมการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องในทางกฎหมายรหัสที่ระบุเรื่องความสามารถของถูกนำก่อนที่ศาลทั้งหมด ขั้นตอนที่สามารถใช้ได้และเหมาะสมการลงโทษสำหรับความผิดแต่ละ . รหัสเช่นความแตกต่างระหว่างประเภทที่แตกต่างกันของกฎหมาย : กฎหมายสำคัญที่ทำหน้าที่สร้างการดำเนินคดีทางอาญาหรือแพ่งขั้นตอนกฎหมายกำหนดวิธีการตรวจสอบว่ามีการกระทำใดถือเป็นอาชญากรรม และกฎหมายอาญากำหนดโทษที่เหมาะสม ในระบบ กฎหมาย แพ่ง บทบาทของผู้พิพากษาคือการสร้างข้อเท็จจริงของคดี และให้ใช้บทบัญญัติของรหัสที่ใช้บังคับ แม้ว่าผู้พิพากษามักจะนำข้อกล่าวหาอย่างเป็นทางการ ศึกษาเรื่องนี้ และตัดสินใจ ในกรณีที่เขาหรือเธอทำงานอยู่ในกรอบที่จัดตั้งขึ้นโดยครอบคลุม codified ชุดของกฎหมาย การตัดสินใจของผู้พิพากษาจึงเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างน้อยแพ่งกว่าการตัดสินใจของสภานิติบัญญัติและนักวิชาการทางกฎหมายที่ร่างและตีความรหัส ส่วนต่อไปนี้สํารวจรากเหง้าทางประวัติศาสตร์ของ
ความแตกต่างเหล่านี้