Reserve, the fourth and most subtle

Reserve, the fourth and most subtle form of privacy, is the creation of a psychological barrier against unwanted intrusions; this occurs when the individual's need to limit communication about himself is protected by the
willing discretion of those surrounding him. Most of our lives are spent not in solitude or anonymity but in situations of intimacy and in group settings where we are known to others. Even in the most intimate relations, communication of the self to others is always incomplete and is based on the need to hold back some part or parts of one's self as either too personal and sacred or too shameful and profane to express. (Westin, 1967) This circumstance gives rise to what Simmel called "reciprocal reserve and indifference" the relation that creates a mental distance to protect the personality. (Wolff, 1950) Interviews, questionnaires, and the like, which collect not only highly personal but highly identifiable information, constitute an intrusion of a person's right to reserve when administered to unwilling persons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำรอง แบบสี่ และละเอียดอ่อนที่สุดของความเป็นส่วนตัว เป็นการสร้างอุปสรรคทางจิตวิทยากับรุกที่ เกิดขึ้นเมื่อมีป้องกันของแต่ละบุคคลต้องจำกัดการสื่อสารเกี่ยวกับตัวเองโดยการพิจารณายินดีของคนรอบข้างเขา ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ ในความสันโดษหรือไม่เปิดเผยชื่อ แต่ ในสถานการณ์เป็นกันเอง และ ในการตั้งค่ากลุ่มที่เราทราบว่าผู้อื่น แม้ในความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดที่สุด การสื่อสารของตนเองให้ผู้อื่นเสมอไม่สมบูรณ์ และขึ้นอยู่ตามความต้องการบางส่วน หรือส่วนหนึ่งของตัวเองเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไปส่วนบุคคล และศักดิ์สิทธิ์ หรือเกินไปแม้ และหยาบคายในการแสดง (Westin, 1967) สถานการณ์นี้ก่อให้เกิดสิ่ง Simmel เรียก "สำรองซึ่งกันและกันและท่าน" ความสัมพันธ์ที่สร้างห่างจากจิตรักษาบุคลิกภาพ (Wolff, 1950) สัมภาษณ์ แบบสอบถาม ความหมาย ที่เก็บรวบรวมข้อมูลปริมาณสูง แต่ไม่เท่าส่วนตัวสูง เป็นการบุกรุกของบุคคลสิทธิจองเมื่อจัดการคนจำยอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำรองในรูปแบบที่สี่และบอบบางที่สุดของความเป็นส่วนตัวคือการสร้างอุปสรรคทางจิตวิทยากับการโจมตีที่ไม่พึงประสงค์; นี้เกิดขึ้นเมื่อความต้องการของแต่ละบุคคลที่จะ จำกัด
การสื่อสารเกี่ยวกับตัวเองได้รับการคุ้มครองโดยดุลยพินิจยินดีของผู้ที่อยู่รอบตัวเขา ส่วนใหญ่ของชีวิตของเรามีการใช้จ่ายไม่ได้อยู่ในความสันโดษหรือไม่เปิดเผยชื่อ แต่ในสถานการณ์ของความใกล้ชิดและในการตั้งค่ากลุ่มที่เราเป็นที่รู้จักกับคนอื่น ๆ แม้จะอยู่ในความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดที่สุดการสื่อสารของตัวเองกับคนอื่น ๆ มักจะไม่สมบูรณ์และอยู่บนพื้นฐานความต้องการที่จะถือกลับบางส่วนหรือบางส่วนของตัวเองของคนทั้งส่วนบุคคลและศักดิ์สิทธิ์มากเกินไปหรือน่าอับอายเกินไปและกระทำในการแสดง (Westin, 1967) กรณีนี้จะทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า Simmel "สำรองซึ่งกันและกันและไม่แยแส" ความสัมพันธ์ที่สร้างเป็นระยะทางจิตเพื่อปกป้องบุคลิกภาพ (วูลฟ์ 1950) สัมภาษณ์แบบสอบถามและไม่ชอบซึ่งไม่เพียง แต่การเก็บรวบรวมข้อมูลส่วนบุคคลอย่างมาก แต่สามารถระบุตัวสูงเป็นการบุกรุกของสิทธิของบุคคลในการสำรองเมื่อผู้คนไม่เต็มใจที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรูปที่สี่และบอบบางที่สุดของความเป็นส่วนตัว , คือการสร้างสิ่งกีดขวางทางจิตวิทยากับการบุกรุกที่ไม่พึงประสงค์ ปัญหานี้เกิดขึ้นเมื่อความต้องการของแต่ละขอบเขตการสื่อสารเกี่ยวกับตัวเองได้รับการป้องกันโดย
ดุลยพินิจยินดีที่รอบตัวเค้าที่สุดของชีวิตของเราคือ ใช้ไม่ได้ในความสันโดษ หรือตัวตน แต่ในสถานการณ์ของความสนิทสนม และในการตั้งค่ากลุ่มที่เรารู้จักผู้อื่น แม้ในความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดมากที่สุด การสื่อสารของตนเองให้กับผู้อื่นอยู่เสมอและไม่สมบูรณ์ขึ้นอยู่กับความต้องการที่จะถือกลับบางส่วนหรือส่วนของตนเองเป็นทั้งด้วยส่วนบุคคลและศักดิ์สิทธิ์หรือน่าละอายเกินไป และหยาบคายที่จะแสดง ( เวสทิน ,1967 ) สถานการณ์นี้ให้สูงขึ้นเพื่อสิ่งที่เรียกว่า " ซิมเมลสำรองซึ่งกันและกันและความไม่แยแส " ความสัมพันธ์ที่สร้างระยะห่างทางจิตเพื่อปกป้องบุคลิกภาพ ( วูลฟ์ 1950 ) การสัมภาษณ์ แบบสอบถาม และแบบ ซึ่งรวบรวมไม่เพียง แต่ส่วนบุคคลสูง แต่ขอข้อมูลส่วนบุคคล , เป็นการบุกรุกสิทธิของบุคคลที่จะสำรองเมื่อทดสอบ
ไม่เต็มใจคน