The first performance of the ballet

The first performance of the ballet was held as a double premiere together with Tchaikovsky's last opera, Iolanta, on 18 December [O.S. 6 December] 1892, at the Imperial Mariinsky Theatre in St. Petersburg, Russia. Although the libretto was by Marius Petipa, who exactly choreographed the first production has been debated. Petipa began work on the choreography in August 1892; however, illness removed him from its completion and his assistant of seven years, Lev Ivanov, was brought in. Although Ivanov is often credited as the choreographer, some contemporary accounts credit Petipa. The performance was conducted by Riccardo Drigo, with Antonietta Dell'Era as the Sugar Plum Fairy, Pavel Gerdt as Prince Coqueluche, Stanislava Belinskaya as Clara, Sergei Legat as the Nutcracker-Prince, and Timofey Stukolkin as Drosselmeyer. The children's roles, unlike many later productions, were performed by real children rather than adults (with Belinskaya as Clara, and Vassily Stukolkin as Fritz), students of Imperial Ballet School of St. Petersburg.

The first performance of The Nutcracker was not deemed a success.[9] The reaction to the dancers themselves was ambivalent. While some critics praised Dell'Era on her pointework as the Sugar Plum Fairy (she allegedly received five curtain-calls), one critic called her "corpulent" and "podgy."[10] Olga Preobrajenskaya as the Columbine doll was panned by one critic as "completely insipid" and praised as "charming" by another.[10]

Alexandre Benois described the choreography of the battle scene as confusing: "One can not understand anything. Disorderly pushing about from corner to corner and running backwards and forwards – quite amateurish."[10]


(Left to right) Lydia Rubtsova as Marianna, Stanislava Belinskaya as Clara and Vassily Stukolkin as Fritz, in the original production of The Nutcracker (Imperial Mariinsky Theatre, St. Petersburg, 1892).

The original production of The Nutcracker, 1892
The libretto was criticized for being "lopsided"[11] and for not being faithful to the Hoffmann tale. Much of the criticism focused on the featuring of children so prominently in the ballet,[12] and many bemoaned the fact that the ballerina did not dance until the Grand Pas de Deux near the end of the second act (which did not occur until nearly midnight during the program).[11] Some found the transition between the mundane world of the first scene and the fantasy world of the second act too abrupt.[1] Reception was better for Tchaikovsky's score. Some critics called it "astonishingly rich in detailed inspiration" and "from beginning to end, beautiful, melodious, original, and characteristic."[13] But even this was not unanimous as some critics found the party scene "ponderous" and the Grand Pas de Deux "insipid."[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสิทธิภาพแรกของบัลเลต์จัดขึ้นเป็นทุกคู่พร้อมของ Tchaikovsky โอเปร่าสุดท้าย Iolanta วันที่ 18 ธันวาคม [O.S. 6 ธันวาคม] ค.ศ. 1892 ที่โรงละครมาริอินสกี้อิมพีเรียลในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก รัสเซีย แม้ว่า libretto ถูก โดย Marius Petipa ที่ตรงคณะการผลิตแรกได้แล้วยังคง Petipa เริ่มทำงานในการออกแบบท่าเต้นในเดือนสิงหาคมค.ศ. 1892 อย่างไรก็ตาม เจ็บป่วยเอาเขาจากเสร็จ และผู้ช่วยของเขาเจ็ดปี ลิฟเย Ivanov ถูกนำเข้า แม้ว่า Ivanov มักเครดิตเป็น choreographer การ บัญชีบางสมัยเครดิต Petipa ผลการดำเนินงานถูกดำเนิน โดยบรรยาย Drigo, Antonietta Dell'Era เป็นนางฟ้าพลัมน้ำตาล Gerdt นายก Coqueluche เจ้า Stanislava Belinskaya เป็นคลารา Sergei Legat เป็นเจ้านัทแครกเกอร์ และ Timofey Stukolkin เป็น Drosselmeyer ดำเนินบทบาทเด็ก ซึ่งแตกต่างจากการผลิตภายใน โดยแท้จริงของเด็กมากกว่าผู้ใหญ่ (Belinskaya เป็นคลารา), และ Vassily Stukolkin เป็นฟริทส์ นักเรียนของอิมพีเรียลบัลเล่ต์โรงเรียนของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กประสิทธิภาพแรกของนัทแครกเกอร์ได้ถือว่าประสบความสำเร็จ[9] ปฏิกิริยาการเต้นตัวเองถูกไม่แน่ใจ ในขณะที่นักวิจารณ์บางยกย่อง Dell'Era บน pointework เธอเป็นนางฟ้าพลัมน้ำตาล (เธอหลังรับโทรศัพท์ม่าน 5), นักวิจารณ์คนหนึ่งเรียกว่าเธอ "corpulent" และ "podgy"[10] Preobrajenskaya โอลกาเป็นตุ๊กตา Columbine panned โดยนักวิจารณ์คนหนึ่งเป็น "กร่อยอย่างสมบูรณ์" และยกย่องเป็น "เสน่ห์" จากอีก[10]มารีเบนัวส์ภัณฑ์อเล็กซานเดอร์อธิบายออกแบบท่าเต้นของฉากต่อสู้สับสนเป็น: "ไม่เข้าใจอะไรได้ ทุลักทุเลผลักดันเกี่ยวกับจากมุมหนึ่งไปมุมหนึ่ง และทำงานย้อนหลัง และไปข้างหน้า – amateurish มากขึ้น"[10](จากซ้ายไปขวา) Rubtsova Lydia รับ Stanislava Belinskaya เป็นคลารา และ Vassily Stukolkin เป็นฟริทส์ ในการผลิตต้นฉบับของเดอะนัทแครกเกอร์ (อิมพีเรียลมาริอินสกี้เธียเตอร์ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ค.ศ. 1892)การผลิตดั้งเดิมของเดอะนัทแครกเกอร์ ค.ศ. 1892Libretto ถูกวิพากษ์วิจารณ์ใน "เท่าไหร่" [11] และไม่สัตย์ซื่อในเรื่อง Hoffmann มากวิจารณ์ที่เน้นมีของเด็กดังนั้นจึงในบัลเลต์, [12] และหลาย bemoaned ความจริงที่ว่าไม่ได้เต้นนักบัลเล่ต์จนแก Pas de โดใกล้สิ้นสุดของการกระทำที่สอง (ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นจนเกือบถึงเที่ยงคืนระหว่างโปรแกรม)[11] บางพบการเปลี่ยนแปลงระหว่างโลกโลกีย์ของฉากแรกและโลกจินตนาการของการกระทำที่สองเกินไปอย่างทันทีทันใด[1] ตลอดดีกว่าของ Tchaikovsky คะแนน นักวิจารณ์บางเรียกว่า "เปลี่ยนแปลงเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจโดยละเอียด" และ "ตั้งแต่ต้นจน จบ สวยงาม ไพเราะ ต้นฉบับ และลักษณะการ"[13] แต่นี้ไม่เป็นเอกฉันท์เป็นนักวิจารณ์บางพบฉากของ "ponderous" และจำ de Pas แกรนด์ "กร่อย"[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสดงครั้งแรกของบัลเล่ต์รอบปฐมทัศน์จัดขึ้นเป็นสองเท่ากับ Tchaikovsky ล่าสุดของโอเปร่า iolanta เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม [ o.s. 6 ธันวาคม ] 1892 ที่โรงละครมาริอินสกี้ อิมพีเรียล ใน เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก , รัสเซีย แม้ว่าบทคือ มาริ ส เปติปา ใครออกแบบการผลิตครั้งแรกได้รับการถกเถียงกัน ส เปติปาเริ่มทำงานในท่าเต้นในสิงหาคม 2435 ; อย่างไรก็ตามเจ็บป่วยออกจากแล้วเสร็จและผู้ช่วยของเขาเจ็ดปี , Lev Ivanov เข้ามา แม้ว่า วานอฟเป็นเครดิตมักจะเป็นนักออกแบบท่าเต้นร่วมสมัย บางบัญชีสินเชื่อ ส เปติปา . การแสดงโดย ริคาร์โด drigo กับ antonietta dell'era เป็น Sugar Plum นางฟ้า พาเวล gerdt เป็นเจ้าชาย coqueluche stanislava , belinskaya เป็นคลาร่าเซอร์เก legat เป็นเดอะ นัทแครกเกอร์ เจ้าชาย และ timofey stukolkin เป็น Drosselmeyer . บทบาทของเด็ก ซึ่งแตกต่างจากการผลิตกันมาก ได้เด็กจริงมากกว่าผู้ใหญ่ ( กับ belinskaya เป็น คาร่า และ วาสซีลี ออล stukolkin เป็น Fritz ) นักเรียนของโรงเรียนบัลเล่ต์จักรพรรดิแห่งเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก

การแสดงแรกของนัทแครกเกอร์ก็ไม่ถือว่าเป็นความสำเร็จ[ 9 ] ปฏิกิริยากับนักเต้นที่ตัวเองกำลังสนใจ . ในขณะที่นักวิจารณ์บางคนยกย่องเธอในฐานะ dell'era บน pointework Sugar Plum นางฟ้า ( เธออ้างว่าได้รับห้าผ้าม่านโทร ) , หนึ่งในนักวิจารณ์เรียกเธอว่า " ความอ้วน " และ " อ้วนเตี้ย " [ 10 ] โอล preobrajenskaya เป็นโคลัมไบน์ตุ๊กตาถูก panned โดยหนึ่งในนักวิจารณ์เป็นทั้งหมด " จืด " และได้รับการยกย่องเป็น " เสน่ห์ " [ 10 โดยอื่น

]ดาวน์โหลดเบโนสอธิบายท่าเต้นของฉากต่อสู้อย่างสับสน " หนึ่ง ไม่ได้เข้าใจอะไรเลย ระเนระนาด กดจากมุมมุม และวิ่งถอยหลังแล้วเดินหน้า–ค่อนข้างอ่อนหัด " [ 10 ]


( ซ้ายไปขวา ) ลิเดีย rubtsova เป็น Marianna , stanislava belinskaya เป็นคลาร่า และ วาสซีลี ออล stukolkin เป็นฟริทซ์ในการผลิตเดิมของนัทแคร็กเกอร์ ( Imperial โรงละครมาริอินสกี้ , เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก 1892 ) .

การผลิตเดิมของนัทแครกเกอร์ 1892
คำที่ถูกวิจารณ์ว่า " เอียง " [ 11 ] และไม่สัตย์ซื่อต่อ Hoffmann นิทาน มากของการวิจารณ์ที่เน้นเนื้อเรื่องของเด็ก ดังนั้น ความสามารถในการเต้นบัลเล่ต์[ 12 ] และหลาย bemoaned ความจริงที่ว่านักบัลเล่ต์ไม่ได้เต้นจนแกรนด์ ปาส เดอ เดอ ใกล้จบองก์ที่สอง ( ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่งเกือบเที่ยงคืน ระหว่างโปรแกรม ) [ 11 ] พบการเปลี่ยนแปลงระหว่างโลกโลกีย์ ในฉากแรก และโลกจินตนาการขององก์ที่สองด้วย ทันทีทันใด [ 1 ] และ ดีกว่าไชคอฟสกี้ของคะแนนนักวิจารณ์บางคนเรียกมันว่า " อย่างน่าอัศจรรย์ที่อุดมไปด้วยแรงบันดาลใจในรายละเอียดของ " และ " ตั้งแต่ต้นจนจบ สวยงาม ไพเราะ ต้นฉบับ และลักษณะ " [ 13 ] แต่นี้ไม่ได้เป็นเอกฉันท์ ขณะที่นักวิจารณ์บางคนเจอฉากงานเลี้ยง " อืดอาด " และแกรนด์ปาส เดอเดอ " จืด " [ 14 ]