As Courtenay (2000a) points out, he

As Courtenay (2000a) points out, health is traditionally a female rather
than male concern. Lifestyle magazines, too—with a fewexceptions, such as
Esquire and GQ—are almost exclusively aimed at women. Men’s Health is
therefore forging a new kind of discourse, which goes beyond the dry, scientific
discourse of books like Brewer’s (1995) A Complete Guide to Men’s
Health and beyond what Haines (1998) calls the “soul-withering monotony
of weight training instruction.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คอร์ตเทเนย์ (2000a) ชี้ให้เห็น สุขภาพเป็นประเพณีหญิงค่อนข้าง
กว่าชายกังวล นิตยสารชีวิต เกินไป — กับ fewexceptions เช่น
โฮและ GQ — โดยเฉพาะมุ่งเน้นไปที่ผู้หญิง สุขภาพของผู้ชายเป็น
จึง ปลอมแบบใหม่ของวาทกรรม ซึ่งเกินแห้ง วิทยาศาสตร์
วาทกรรมของหนังสือเช่นของ Brewer (1995) A สมบูรณ์แนะนำผู้ชาย
สุขภาพและ เหนือสิ่ง Haines (1998) เรียกการ "จิต withering บคคลเหล่านี้
น้ำหนักฝึกสอน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นคอร์ตนีย์ (2000a) ชี้ให้เห็นสุขภาพเป็นประเพณีหญิงค่อนข้าง
กังวลกว่าเพศชาย นิตยสารไลฟ์สไตล์มากเกินไปกับ fewexceptions เช่น
อัศวินและ GQ-มีจุดมุ่งหมายเพื่อเกือบเฉพาะผู้หญิง สุขภาพของผู้ชายเป็น
จึงปลอมรูปแบบใหม่ของวาทกรรมที่นอกเหนือไปจากการแห้งวิทยาศาสตร์
วาทกรรมของหนังสือเช่นเบียร์ (1995) คู่มือสมบูรณ์เพื่อผู้ชาย
สุขภาพและนอกเหนือจากสิ่งที่เฮนส์ (1998) เรียกว่า "ความน่าเบื่อวิญญาณอันรุนแรง
ของการเรียนการสอนการฝึกด้วยน้ำหนัก ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นคอร์ทเทเนย์ ( ประกอบ ) ชี้ว่าสุขภาพเป็นประเพณีที่หญิงชายค่อนข้าง
กว่าความกังวล นิตยสารไลฟ์สไตล์เหมือนกันกับ fewexceptions เช่น
ขายและ GQ โดยเฉพาะมุ่งเป้าไปที่ผู้หญิง สุขภาพของผู้ชายคือ
จึงปลอมเป็นชนิดใหม่ของวาทกรรม ซึ่งนอกเหนือไปจากบริการ วาทกรรมทางวิทยาศาสตร์
หนังสือ เช่น บริวเวอร์ ( 1995 ) เป็นคู่มือที่สมบูรณ์เพื่อผู้ชาย
สุขภาพและนอกเหนือจากสิ่งที่ Haines ( 1998 ) เรียกว่า " วิญญาณร่วงโรยน่าเบื่อ
การเรียนการสอนการฝึกอบรมน้ำหนัก .