Good GovernanceIn the spring of 200

Good Governance

In the spring of 2008, SPIEGEL published a series of articles on the future of democracy. At the time, the concept was at the center of a philosophical and even moral debate. US President George W. Bush had declared the democratization of the world a political objective he was prepared to push through militarily, if necessary, just as he had in Iraq. Several governments, including Germany's, refused to follow him down this path.

The democratization of non-democratic nations is still politically divisive, but the global economic crisis has brought a practical consideration to the forefront that strikes at the heart of established democracies: Independent of the abstract form of a government, how good are the results that it achieves or, in other words, how well have leaders mastered their craft?

The debate raging among politicians and political scientists centers on a term known as "good governance." Five years after the outbreak of the financial and debt crisis, SPIEGEL is considering in a series of articles how good the leaders of four selected countries are at detecting and solving problems.

Using Rio de Janeiro as an example, the first in the series describes how Brazilian governments have managed to invalidate the seemingly irrefutable laws of globalization. The Chinese city of Lanzhou shows the practices that have turned China into a superpower in the second article. A third report, from the US, pinpoints the weaknesses plaguing the system of "checks and balances" that has been in place for more than 200 years. The final piece, on the exemplary European nation of Denmark, explains how governments and their citizens can cooperate.

Western Powers Under Pressure

American political scientist Charles Kupchan claims that there is a "mismatch between the growing demand for good governance and its shrinking supply," putting Western powers under pressure. He says it's no coincidence that the political systems in the US, Europe and Japan are all discovering their limits almost simultaneously. Their traditional tools, such as their currency control instruments, have repeatedly proven to be powerless when faced with the sheer might of global financial groups. Likewise, democratic governments, which rely on the approval of their electorate, "have proved far better at distributing benefits than at apportioning sacrifice." Worse still, many likeminded Western democracies no longer see eye-to-eye on how to solve global problems, from climate change to the isolation of Iran.

The politically savvy citizens of the West have been quick to recognize their governments' weaknesses. Why, they wonder, can speculators put the economies of certain countries under so much pressure that some, like Spain, have unemployment rates above 50 percent among those younger than 25? Why is the wealth disparity in industrialized nations now greater than ever? Why does it take longer to replace an old railway bridge in Pittsburgh than to construct the world's highest building in Dubai? "A crisis of governability has beset the Western world," Kupchan writes.

But are other systems any better? Even countries where the government doesn't need to seek re-election at regular intervals haven't been spared from the consequences of the economic crisis, and they too are increasingly being called to account for their actions. China's growth, Prime Minister Wen Jiabao admitted, is "unstable, unbalanced, uncoordinated and unsustainable." Until relatively recently, the economically battered West still hoped to tap into the bulging state coffers of the monarchies along the Persian Gulf. But these states are now having difficulties themselves. The Arab Spring has challenged the legitimacy of these regimes, and just like other autocratic governments, they are more concerned with trying to hang onto power at present than with saving the global financial system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธรรมาภิบาลในฤดูใบไม้ผลิ 2008, SPIEGEL ประกาศชุดของบทความในอนาคตของประชาธิปไตย เวลา แนวคิดถูกที่การอภิปรายปรัชญา และคุณธรรมได้ สหรัฐอเมริกาประธานาธิบดีจอร์จ W. บุชได้ประกาศกระบวนการประชาธิปไตยของโลกวัตถุประสงค์ทางการเมืองที่กำลังเตรียมผลักดันผ่านการท ถ้าจำเป็น เหมือนเขาในอิรัก รัฐบาลต่าง ๆ รวมถึงของเยอรมนี ปฏิเสธที่จะทำตามเขาลงเส้นทางนี้กระบวนการประชาธิปไตยของชาติไม่ใช่ประชาธิปไตยเป็น divisive ทางการเมืองยังคง แต่วิกฤติเศรษฐกิจโลกได้มาพิจารณาปฏิบัติรวดเร็วที่นัดที่สร้างเหมือน ๆ: อิสระแบบนามธรรมของรัฐบาล มีผลลัพธ์ที่จะได้รับอย่างไรดี หรือ ในคำอื่น ๆ วิธีการที่ดีมีผู้นำมาสเตอร์ยานของพวกเขาการอภิปรายโกรธระหว่างนักการเมืองและนักวิทยาศาสตร์การเมืองศูนย์กลางคำว่า "ธรรมาภิบาล" ห้าปีหลังจากการระบาดของการเงินและวิกฤตหนี้ SPIEGEL กำลังพิจารณาในชุดของบทความวิธีที่ดีผู้นำประเทศสี่เลือกตรวจสอบ และแก้ปัญหามีจัดการโดยใช้โอเดอจาเนโรเป็นตัวอย่าง ชุดแรกอธิบายถึงรัฐบาลว่าบราซิลเพื่อทำให้กฎหมายดูเหมือน irrefutable ของโลกาภิวัตน์ เมืองจีนหลานแสดงแนวทางปฏิบัติที่มีเปลี่ยนจีนเป็นมหาอำนาจในสองบทความ ที่สามรายงาน จากสหรัฐอเมริกา pinpoints อ่อน plaguing ระบบของ "การตรวจสอบและยอดดุล" ที่ได้รับในสถานที่มากกว่า 200 ปี ชิ้นสุดท้าย ในประเทศยุโรปโทษเดนมาร์ก อธิบายว่า รัฐบาลและประชาชนสามารถร่วมมืออำนาจตะวันตกภายใต้ความดันนักวิทยาศาสตร์การเมืองชาวอเมริกันชาร์ลส์ Kupchan อ้างว่า มี "ตรงกับความต้องกำกับการเติบโตของอุปทานหดตัว วางอำนาจตะวันตกภายใต้แรงกดดัน เขากล่าวว่า มันเป็นเรื่องบังเอิญว่า ระบบการเมืองในสหรัฐอเมริกา ยุโรป และญี่ปุ่นมีทั้งหมดค้นพบขีดจำกัดของพวกเขาเกือบพร้อมกัน ของเครื่องมือแบบดั้งเดิม เช่นเครื่องมือการควบคุมสกุลเงิน ซ้ำ ๆ ได้พิสูจน์แล้วจะใช้เมื่อพบเจอกับการเลี่ยงอาจของกลุ่มทางการเงินทั่วโลก ในทำนองเดียวกัน รัฐบาลประชาธิปไตย ซึ่งพึ่งพาการอนุมัติรูปแบบของพวกเขา "ได้พิสูจน์ดีที่กระจายผลประโยชน์มากกว่าที่ apportioning เสียสละ" แย่ยัง เหมือน ๆ ตะวันตกเป็นจำนวนมากไม่นั้นตาไปตาเกี่ยวกับวิธีการแก้ปัญหาโลก จากสภาพอากาศเปลี่ยนแยกของอิหร่านประชาชนเข้าใจทางการเมืองของตะวันตกได้รวดเร็วในการรับรู้จุดอ่อนของรัฐบาลของพวกเขา ทำไม จะสงสัย สามารถนักเก็งกำไรทำให้เศรษฐกิจของบางประเทศภายใต้ความกดดันมากว่า บาง เช่นสเปน มีอัตราการว่างงานสูงกว่าร้อยละ 50 ที่อายุน้อยกว่า 25 ทำไม disparity มั่งคั่งร่ำในขณะนี้มากกว่าที่เคย ทำไมใช้เวลานานแทนสะพานรถไฟเก่าในพิตส์เบิร์กมากกว่าการสร้างโลกอาคารสูงสุดในดูไบ "วิกฤตของ governability ได้รุมเร้าโลกตะวันตก Kupchan เขียนแต่เป็นระบบอื่น ๆ ใด ๆ ที่ดีกว่า ไม่ได้ช่วยแม้แต่ประเทศที่รัฐบาลไม่จำเป็นต้องแสวงหาการเลือกตั้งอย่างสม่ำเสมอจากผลกระทบของวิกฤตเศรษฐกิจ และพวกเขาเกินไปมากขึ้นเรียกว่าบัญชีสำหรับการดำเนินการของพวกเขา เจริญเติบโตของจีน นายกรัฐมนตรี Wen Jiabao ยอมรับ เป็น "เสถียร สมดุล ด้วย และ unsustainable" จนค่อนข้างล่าสุด ตะวันตก battered กาญจน์หวังเข้ากว้างมากรัฐปูด monarchies ริมอ่าวเปอร์เซียยัง แต่รัฐเหล่านี้ตอนนี้มีปัญหาตัวเอง ฤดูใบไม้ผลิอาหรับได้ท้าทายชอบธรรมของระบอบเหล่านี้ และเช่นเดียวกับรัฐบาลอื่น ๆ วิจารณ์ เป็นห่วงพยายามวางลงบนพลังงานปัจจุบันกว่าบันทึกระบบการเงินโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำกับดูแลกิจการที่ดีในฤดูใบไม้ผลิของปี 2008 SPIEGEL ตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับอนาคตของการปกครองระบอบประชาธิปไตย ในขณะที่แนวคิดเป็นศูนย์กลางของการอภิปรายปรัชญาและศีลธรรมแม้กระทั่ง ประธานาธิบดีจอร์จดับเบิลยูบุชได้ประกาศความเป็นประชาธิปไตยของโลกที่มีวัตถุประสงค์ทางการเมืองเขาก็พร้อมที่จะผลักดันผ่านทางทหารถ้าจำเป็นเช่นเดียวกับเขาในอิรัก รัฐบาลหลายแห่งรวมถึงเยอรมนีปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามเขาลงเส้นทางนี้. ประชาธิปไตยของประเทศที่ไม่ใช่ประชาธิปไตยยังคงแตกแยกทางการเมือง แต่วิกฤตเศรษฐกิจโลกได้นำการพิจารณาการปฏิบัติเพื่อให้แถวหน้าที่นัดที่เป็นหัวใจของระบอบประชาธิปไตยที่จัดตั้งขึ้น: อิสระ รูปแบบนามธรรมของรัฐบาลเป็นวิธีการที่ดีมีผลการที่จะประสบความสำเร็จหรือในคำอื่น ๆ วิธีที่ดีที่มีผู้นำเข้าใจงานฝีมือของพวกเขาถกเถียงกันในหมู่นักการเมืองที่บ้าคลั่งและศูนย์นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองในระยะที่เรียกว่า "การกำกับดูแลกิจการที่ดี." ห้าปีหลังจากที่เกิดการระบาดของวิกฤตการณ์ทางการเงินและหนี้ SPIEGEL จะพิจารณาในชุดของบทความวิธีการที่ดีผู้นำของสี่ประเทศที่เลือกจะอยู่ที่การตรวจสอบและการแก้ปัญหา. ใช้ริโอเดอจาเนโรเป็นตัวอย่างแรกในซีรีส์อธิบายวิธี รัฐบาลบราซิลมีการบริหารจัดการเพื่อทำให้กฎหมายหักล้างไม่ได้ดูเหมือนของโลกาภิวัตน์ เมืองหลานโจวของจีนแสดงให้เห็นถึงการปฏิบัติที่ได้หันเข้ามาในประเทศจีนมหาอำนาจในบทความที่สอง รายงานที่สามจากสหรัฐอเมริกา pinpoints จุดอ่อนทำให้เกิดภัยพิบัติระบบของการ "ตรวจสอบและถ่วงดุล" ที่ได้รับในสถานที่มานานกว่า 200 ปี ชิ้นสุดท้ายในประเทศยุโรปที่เป็นแบบอย่างของเดนมาร์กอธิบายถึงวิธีการที่รัฐบาลและประชาชนของพวกเขาสามารถให้ความร่วมมือ. อำนาจตะวันตกภายใต้ความกดดันทางการเมืองนักวิทยาศาสตร์อเมริกันชาร์ลส์ Kupchan อ้างว่ามี "ไม่ตรงกันระหว่างความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับการกำกับดูแลกิจการที่ดีและอุปทานหดตัวของ" วางมหาอำนาจตะวันตกภายใต้ความกดดัน เขาบอกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่ระบบการเมืองในสหรัฐอเมริกายุโรปและญี่ปุ่นมีทั้งหมดค้นพบข้อ จำกัด ของพวกเขาเกือบจะพร้อมกัน เครื่องมือแบบดั้งเดิมของพวกเขาเช่นเครื่องมือควบคุมสกุลเงินของพวกเขาได้รับการพิสูจน์ซ้ำแล้วซ้ำอีกจะเป็นอำนาจเมื่อต้องเผชิญกับอำนาจที่แท้จริงของกลุ่มทางการเงินทั่วโลก ในทำนองเดียวกันรัฐบาลประชาธิปไตยซึ่งขึ้นอยู่กับการอนุมัติของการเลือกตั้งของพวกเขา "ได้พิสูจน์แล้วว่าดีกว่าที่กระจายผลประโยชน์กว่าที่ตะกอนเสียสละ." ยังเลวประชาธิปไตยตะวันตก likeminded ไม่เห็นตาต่อตาเกี่ยวกับวิธีการแก้ปัญหาระดับโลกจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่จะแยกของอิหร่าน. ประชาชนเข้าใจทางการเมืองของเวสต์ได้อย่างรวดเร็วในการรับรู้จุดอ่อนของรัฐบาลของพวกเขา ' ทำไมพวกเขาสงสัยว่านักเก็งกำไรสามารถนำเศรษฐกิจของบางประเทศภายใต้ความกดดันมากว่าบางอย่างเช่นสเปนมีอัตราการว่างงานสูงกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ในหมู่ผู้ที่อายุน้อยกว่า 25? ความเหลื่อมล้ำความมั่งคั่งในประเทศอุตสาหกรรมในขณะนี้คือเหตุผลที่มากขึ้นกว่าเดิม? ทำไมมันใช้เวลานานที่จะมาแทนที่สะพานรถไฟเก่าในพิตต์มากกว่าที่จะสร้างอาคารที่สูงที่สุดในโลกในดูไบหรือไม่ "วิกฤตของ governability ได้รุมเร้าโลกตะวันตก" Kupchan เขียน. แต่เป็นระบบอื่น ๆ ที่ดีกว่า? แม้ประเทศที่รัฐบาลไม่จำเป็นต้องแสวงหาการเลือกตั้งในช่วงเวลาปกติยังไม่ได้รับการไว้ชีวิตจากผลกระทบของวิกฤตเศรษฐกิจและพวกเขาก็มีมากขึ้นที่จะถูกเรียกไปยังบัญชีสำหรับการกระทำของพวกเขา การเจริญเติบโตของจีนนายกรัฐมนตรีเหวินเจียเป่าเข้ารับการรักษาก็คือ "ไม่แน่นอนไม่สมดุลและไม่ยั่งยืนพร้อมเพรียงกัน." จนกว่าจะถึงเร็ว ๆ นี้ค่อนข้างทารุณทางเศรษฐกิจยังเวสต์หวังว่าจะแตะลงในเงินกองทุนของรัฐปูดของกษัตริย์ตามอ่าวเปอร์เซีย แต่ประเทศเหล่านี้อยู่ในขณะนี้มีความยากลำบากตัวเอง ฤดูใบไม้ผลิอาหรับได้ท้าทายความชอบธรรมของระบอบเหล่านี้และเช่นเดียวกับรัฐบาลเผด็จการอื่น ๆ พวกเขามีความกังวลเกี่ยวกับการพยายามที่จะวางลงบนอำนาจในปัจจุบันกับการประหยัดกว่าระบบการเงินทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดี ) ในฤดูใบไม้ผลิของปี 2008 Spiegel เผยแพร่ชุดของบทความเกี่ยวกับอนาคตของประชาธิปไตย ตอนนั้น เป็นแนวความคิดที่ศูนย์กลางของการอภิปรายปรัชญาและคุณธรรม ประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุช ได้ประกาศว่า ประชาธิปไตยของโลกวัตถุประสงค์ทางการเมือง เขาเตรียมที่จะผลักดันผ่านทางทหารหากจำเป็น เช่นเดียวกับที่เขาได้ในอิรัก หลายรัฐบาลได้แก่ เยอรมนี ปฏิเสธที่จะตามเขาไปเส้นทางนี้ . .

ไม่ใช่ประชาธิปไตย ประชาธิปไตยของประเทศยังแบ่งทางการเมือง แต่วิกฤตเศรษฐกิจโลกทำให้การพิจารณาในทางปฏิบัติเพื่อแนวหน้าที่นัดที่หัวใจของก่อตั้งประชาธิปไตย : เป็นอิสระจากรูปแบบนามธรรมของรัฐบาล ผลลัพธ์ที่ได้ใช้ หรือจะยังไง ดี ในคำอื่น ๆว่ามีผู้นำมาสเตอร์ยานของพวกเขา ?

การอภิปรายกันอยู่ในหมู่นักการเมืองและศูนย์นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองในระยะยาวที่รู้จักกันเป็น " ธรรมาภิบาล " ห้าปีหลังจากการปะทุของทางการเงินและวิกฤตหนี้ กระจกจะพิจารณาในชุดของบทความวิธีการที่ดีของผู้นำ 4 ประเทศที่เลือกในการตรวจหาและแก้ไขปัญหา

ใช้ Rio de Janeiro เป็น ตัวอย่างครั้งแรกในชุดอธิบายว่ารัฐบาลบราซิลมีการจัดการเพื่อยกเลิกกฎหมายที่ปรากฏอยู่ได้ในกระแสโลกาภิวัตน์ เมืองจีน Lanzhou แสดงวิธีปฏิบัติที่ทำให้จีนเป็นมหาอำนาจในบทความที่สอง รายงานที่สาม จากสหรัฐ ย้ำอีกจุดอ่อนการรบกวนระบบของการตรวจสอบและยอดคงเหลือ " ที่ได้รับในสถานที่เป็นเวลากว่า 200 ปีชิ้นสุดท้ายในชาติยุโรปที่เป็นแบบอย่างของเดนมาร์ก อธิบายว่า รัฐบาลและประชาชนของตนสามารถร่วมมือ

ตะวันตกพลังกดดัน

การเมืองชาวอเมริกันนักวิทยาศาสตร์ชาร์ลส์ คุปชานอ้างว่ามี " ที่ไม่ตรงกันระหว่างความต้องการธรรมาภิบาลและหดตัวจัดหา " ให้มหาอำนาจตะวันตกภายใต้ความกดดันเขาบอกว่ามันบังเอิญว่าระบบการเมืองในสหรัฐฯ ยุโรป และญี่ปุ่น มีการค้นพบขีดจำกัดของพวกเขาเกือบจะพร้อมกัน เครื่องมือแบบดั้งเดิม เช่น เครื่องมือควบคุมสกุลเงินของพวกเขาได้รับการพิสูจน์ซ้ําจะไร้พลังเมื่อเผชิญกับอาจจะเชียร์ของกลุ่มการเงินทั่วโลก อนึ่ง รัฐบาลประชาธิปไตย ซึ่งขึ้นอยู่กับการอนุมัติของเขตเลือกตั้งของตน" ได้พิสูจน์ไกลดีกว่าในการกระจายประโยชน์มากกว่าที่ apportioning เสียสละ " ยังเลวมาก likeminded ประชาธิปไตยตะวันตกไม่สบตากับวิธีการแก้ปัญหาระดับโลก จากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเพื่อแยกของอิหร่าน

ประชาชนเข้าใจการเมืองของตะวันตกได้ยอมรับรัฐบาลของพวกเขาอ่อนแอ ทำไม พวกเขาสงสัยสามารถซื้อใส่เศรษฐกิจของบางประเทศภายใต้ความกดดันมาก อย่างเช่น สเปน มีอัตราว่างงานสูงกว่าร้อยละ 50 ของผู้ที่อายุต่ำกว่า 25 ? ทำไมรวยกันในประเทศอุตสาหกรรมตอนนี้มากขึ้นกว่าเดิม ? ทำไมมันใช้เวลานานเพื่อแทนที่สะพานรถไฟเก่าในพิตส์เบิร์ก กว่าจะสร้างตึกที่สูงที่สุดในโลกในดูไบ" วิกฤตของ governability ได้รุมเร้าโลกตะวันตก” คุปชานเขียน

แต่ระบบอื่น ๆใด ๆที่ดีกว่า ? แม้แต่ประเทศที่รัฐบาลไม่ต้องแสวงหาเลือกตั้งที่ยังช่วงเวลาปกติไม่ได้รอดพ้นจากผลกระทบของวิกฤตเศรษฐกิจ และพวกเขาก็มีมากขึ้นถูกเรียกไปยังบัญชีสำหรับการกระทำของพวกเขา การเติบโตของจีน นายกรัฐมนตรีเวิน เจียเป่า ยอมรับ" เสถียร สมดุล ยั่งยืน และไม่พร้อมเพรียงกัน " จนกว่าจะค่อนข้างเร็ว ๆ นี้ ซึ้งทางเศรษฐกิจตะวันตกก็ยังคงหวังที่จะแตะลงในเงินกองทุนของรัฐปูดของกษัตริย์ริมอ่าวเปอร์เซีย แต่รัฐเหล่านี้ก็มีปัญหาในตัวเอง ฤดูใบไม้ผลิอาหรับได้ท้าทายความชอบธรรมของระบอบเหล่านี้ เหมือนกับรัฐบาลเผด็จการอื่น ๆ