No two people can have the same exp

No two people can have the same experience(Lounsbury and Polik, 1992) because it is derived from an interaction or series of interactions between the con sumer, the environment, and the provider(O'Sullivan and Spangler, 1998), This interaction leads to a reaction which, when positive results in the recognition of alue" (LaSalle and Britton, 2003, p. 300-value that remains in one's memo long afterward(Pine and Gilmore, 1999) a complex process, that involv An experience is not a snapshot, but rather multiple parties, evolves over time, and retains value long into the future. An expe- rience also is primarily visual, whereby tourists purposefully"gaze" on something different from everyday life(Urry, 1995); it can be positive or negative(Lee 1994), namic(Hull et a 1992), transitory and part on 1986), exceptional in its function 1976), and dependent in of an experience is derived from the Roggenbuck, 2001). Moreover, the true value to process consumers go through attempting obtain an experience(Omodei and Wearing, 1990; Otto and Ritchie, 1996). This process involves personal reactions and feelings, as discussed in Chapter Eight

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนสองคนไม่ได้พบกัน (Lounsbury และ Polik, 1992) เนื่องจากมันมาจากการโต้ตอบหรือชุดของการโต้ตอบระหว่างคอนสุ สิ่งแวดล้อม และผู้ให้บริการ (โรงงและ Spangler, 1998), โต้ตอบนี้นำไปสู่ปฏิกิริยาเป็น ซึ่งเมื่อบวกผลการรู้ alue " (ลาซาลและ Britton, 2003, p. 300 ค่าที่ยังคงอยู่ในตัวบันทึกยาวนานหลังจากนั้น (ไพน์และ Gilmore , 1999) เป็นกระบวนการที่ซับซ้อน involv ที่มีประสบการณ์ไม่ใช่สแนปช็อต แต่ค่อนข้างหลายฝ่าย วิวัฒนาการช่วงเวลา และค่ารักษาในอนาคตระยะยาว การ expe-rience ยังมีภาพเป็นหลัก โดยนักท่องเที่ยวทุก "มอง" ในสิ่งที่แตกต่างจากชีวิตประจำวัน (Urry, 1995); สามารถบวกหรือ negative(Lee 1994), namic (ฮัลล์ et ที่ 1992), อนิยม และส่วนใน 1986), ยกเว้นในหน้าที่ 1976), และขึ้นอยู่กับประสบการณ์ได้รับมาจาก Roggenbuck, 2001) นอกจากนี้ คุณค่าแท้จริงกับผู้บริโภคผ่านพยายามกระบวนการรับประสบการณ์ (Omodei และสวมใส่ 1990 และ Ritchie, 1996) กระบวนการนี้เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาส่วนบุคคลและความรู้สึก ตามที่อธิบายไว้ในบทที่แปด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีคนสองคนสามารถมีประสบการณ์เดียวกัน (Lounsbury และ POLIK, 1992) เพราะมันจะมาจากการทำงานร่วมกันหรือชุดของการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างสุเมเรียนแอร์สภาพแวดล้อมและผู้ให้บริการ (ซัลลิแวนและ Spangler, 1998) นำไปสู่​​การทำงานร่วมกันนี้ ปฏิกิริยาซึ่งเมื่อผลในเชิงบวกในการรับรู้ของ alue ว่า "(ลาซาลล์และบริทที่ 2003 พี. 300 มูลค่าที่ยังคงอยู่ในบันทึกของคนนานหลังจากนั้น (ไพน์และ Gilmore, 1999) เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนที่ involv ประสบการณ์ไม่ได้เป็น ภาพรวม แต่หลายฝ่ายวิวัฒนาการเมื่อเวลาผ่านไปและยังคงรักษาค่าความยาวเป็นอนาคต rience expe- ยังเป็นภาพหลักโดยนักท่องเที่ยวเด็ดเดี่ยว "สายตา" ในสิ่งที่แตกต่างจากชีวิตประจำวัน (Urry, 1995). ที่จะสามารถ บวกหรือลบ (ลี 1994), มิค (ฮัลล์และ 1992) ชั่วคราวและเป็นส่วนหนึ่งใน 1986) พิเศษในฟังก์ชั่น 1976) และขึ้นอยู่กับของประสบการณ์ที่ได้มาจาก Roggenbuck, 2001). นอกจากนี้ยังมีมูลค่าที่แท้จริง ที่จะดำเนินการกับผู้บริโภคผ่านความพยายามที่จะได้รับประสบการณ์ที่ (Omodei และการสวมใส่, 1990; อ็อตโตและ Ritchie, 1996) กระบวนการนี​​้เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาส่วนบุคคลและความรู้สึกตามที่กล่าวไว้ในบทที่แปด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีคนสองคนสามารถมีประสบการณ์เดียวกัน ( และ lounsbury Polik , 1992 ) เพราะมันได้มาจากการมีปฏิสัมพันธ์ หรือชุดของปฏิสัมพันธ์ระหว่างคอนซูเมอร์ สิ่งแวดล้อม และผู้ให้บริการ ( o'sullivan และสเปงเลอร์ , 1998 ) , การทำให้เกิดปฏิกิริยา ซึ่งเมื่อได้ผลลัพธ์ที่เป็นบวกในการรับรู้ของ alue " ( ลาซาล และ บริตตัน , 2546 , หน้า300 ค่า ที่ยังคงอยู่ในหนึ่งบันทึกนานภายหลัง ( สนและกิลมอร์ , 1999 ) กระบวนการที่ซับซ้อนที่ involv ประสบการณ์ไม่ใช่ภาพรวม แต่หลายฝ่าย พัฒนาขึ้นตลอดเวลา และยังคงมีมูลค่ายาวไปในอนาคต การไล่ออก - คุณยังเป็นภาพ ซึ่งนักท่องเที่ยวที่เป็น " สายตา " ในสิ่งที่แตกต่างจากชีวิตประจำวัน ( เออรี่ , 1995 )มันสามารถบวกหรือลบ ( ลี namic ( 1994 ) , ฮัลล์และเป็น 1992 ) , ชั่วคราวและเป็นส่วนหนึ่งใน 1986 ) , พิเศษ ใน หน้าที่ ของ 1976 ) และพึ่งพาประสบการณ์ที่ได้มาจาก roggenbuck , 2001 ) นอกจากนี้มูลค่าที่แท้จริงให้กับผู้บริโภค กระบวนการผ่านความพยายามได้รับประสบการณ์ ( omodei และสวมใส่ , 2533 ; อ๊อตโต้และ Ritchie , 1996 ) กระบวนการนี้เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาส่วนบุคคลและความรู้สึกตามที่กล่าวไว้ในบทที่แปด