Aggressive behavior: evolutionaryco

Aggressive behavior: evolutionary
considerations of biological and social role
Aggressive behavior plays a significant role in the fitness of
animals, and it is widespread in the animal kingdom. Animals
use aggression to defend themselves and their progeny from
attack by predators, to fight for females, to feed, and to
maintain the social hierarchy. The study of aggressiveness is
complicated, however, by the fact that aggressive behavior is
not a unitary trait. The first and most influential classification
related to preclinical aggression was proposed by Moyer.(1)
The classification was based on the eliciting stimuli and
included the following types of aggression: predatory (attacks
on prey), intermale, fear-induced, irritable, territorial, maternal
and instrumental aggression.
Although most of the research on the genetics of aggression
has been done with mice, much of the scientific and public
interest is sparked by concern about the role of heredity in
human aggression.(2) One of the main reasons is the apparent
increase in levels of aggression in human society. According to
a World Health Organization Report,(3) violence is a major
public health problem worldwide. It has to be noted that the
number of victims of interpersonal violence (almost one
person every minute) is almost twice as high as the number
of people killed in armed conflicts. Although it is widely
recognized that it is difficult to define the different types of
aggression in humans, it is evident that offense and defense,
infanticide and even, in some situations, predation do occur in
humans.(2,4) A genetic contribution has been found for nearly
all behavioral disorders that have been investigated in
humans, including panic disorder and antisocial personality
disorder.(5,6) Understanding the mechanisms responsible for a
predisposition to aggression and violence is therefore an
important goal in modern neurogenomics. At the same
time, a lot of data demonstrate the validity of animal
models for the study in behavioral genetics. The various
Genome Projects revealed very high homology of human,
mouse and rat genes as well as syntenic similarities. The
Rat Genome Sequencing Project Consortium showed that
rat, mouse and human genomes encode similar numbers of
genes and suggested that 86–94% rat genes have orthologous
genes in the mouse and 89–90% in the human.(7)
Although the mouse became the dominant model for
geneticists, the rat has been the favorite model for behavior
physiology.
Another interesting aspect of aggressive behavior is the
evolutionary role played by this kind of behavior in the
domestication of animals. Domestication is one of the greatest
achievements of man as well as the greatest biological
experiment. The first chapter of Charles Darwin The Origin
of the Species was devoted to the transformation of wild
animals into domesticated species, serving as an example of
artificial selection motivated by the practical needs of man.
Animals were first domesticated in ancient time, with most of
the species in the Stone Age. Although the history of
domestication of animals does not go back more than
15 thousand years, domestic animals differ from their wild
ancestors much more than do even some genera. At the
same time, different species of domestic animals exhibit a
homologous variability with respect to many phenotypic
features, and the main criterion and the common feature of
all domestic animals is their ability to have direct contact
with man and not to be afraid. This means that fearinduced
aggression has been reduced in domestic animals.(8)
Dmitry Belyaev(9) proposed that selection for behavior was
carried out in the earliest stages of animal domestication with
the tamer animals being retained for breeding and the more
difficult or even impossible to handle aggressive animals
being discarded.
To test this hypothesis, a unique experiment on the
domestication of silver foxes was started almost 50 years
ago.(9) The main aim of the experiment was, by means of
selection for tame behavior, to obtain animals similar in their
behavior to the domestic dog, so the main selection criterion
was the reaction of foxes to human contact. The selective
breeding for the lack of aggressive response to man was
quite effective.(10) In contrast to wild-type animals, the foxes of
the selected population are not afraid of people, and display, like
dogs, an active positive reaction to human contacts (Fig. 1).
Similar selective breeding for high and low aggressiveness
was also performed on another species, Norway rat.(11,12)
These experiments, firstly, developed the experimental
models to study the process of domestication, and, secondly,
demonstrated a significant role of the genotype in
aggressive behavior.
However important the elucidation of the contribution of
genetic factors to aggressive behavior might be, this approach
does not give an answer to the principal questions: which
candidate genes might be responsible for differences between
highly aggressive and nonaggressive animals, and in what
way can gene activity change behavior and make an animal or
a man more or less aggressive?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะการทำงานเชิงรุก: เชิงวิวัฒนาการพิจารณาบทบาททางสังคม และชีวภาพพฤติกรรมก้าวร้าวมีบทบาทสำคัญในการออกกำลังกายของสัตว์ และก็ได้แพร่หลายในอาณาจักรสัตว์ สัตว์ใช้รุกรานเพื่อปกป้องตัวเองและลูกหลานของพวกเขาจากโจมตี โดยล่า ต่อสู้ หญิง ให้อาหาร และการรักษาลำดับชั้นทางสังคม เป็นการศึกษา aggressivenessซับซ้อน อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าพฤติกรรมก้าวร้าวไม่แบบ unitary ติด ประเภทแรก และมีอิทธิพลมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับ preclinical รุกรานถูกเสนอ โดย Moyer (1)การจัดประเภทเป็นไปตามสิ่งเร้า eliciting และรวมแบบรุกรานต่อไปนี้: (โจมตีมหาศาลในเหยื่อ), intermale ทำให้ เกิดความกลัว แปรปรวน ดินแดน แม่และรุกรานบรรเลงแม้ว่าส่วนใหญ่ของการวิจัยพันธุศาสตร์ของการรุกรานแล้วกับหนู มากทางวิทยาศาสตร์ และสาธารณะดอกเบี้ยถูกจุดประกาย โดยกังวลเกี่ยวกับบทบาทของทางเลือกในรุกรานมนุษย์ (2) มีหนึ่งในเหตุผลหลักชัดเจนเพิ่มระดับของการรุกรานในสังคมมนุษย์ ตามที่รุนแรง Report,(3) โลกสุขภาพองค์กรเป็นหลักการปัญหาสาธารณสุขทั่วโลก มีการบันทึกที่การจำนวนเหยื่อของความรุนแรงมนุษยสัมพันธ์ (เกือบหนึ่งคนทุกนาทีคือเกือบสองสูงที่หมายเลขคนตายในความขัดแย้งติดอาวุธ แม้ว่าจะเป็นอย่างกว้างขวางยอมรับว่า มันเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดชนิดของรุกรานในมนุษย์ มันเป็นความชัดที่กระทำผิดและการป้องกันinfanticide แม้แต่ในบางสถานการณ์ predation เจ็บมนุษย์ ผันแปรทางพันธุกรรมของ A (2,4) พบในเกือบความผิดปกติของพฤติกรรมทั้งหมดที่มีการสอบสวนในมนุษย์ โรคตื่นตระหนกและบุคลิกภาพ antisocialโรค (5,6) ทำความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกที่รับผิดชอบการpredisposition การรุกรานและความรุนแรงจึงมีเป้าหมายที่สำคัญในสมัย neurogenomics ที่เดียวกันเวลา ข้อมูลแสดงให้เห็นถึงอายุของสัตว์แบบจำลองสำหรับการศึกษาในพฤติกรรมพันธุศาสตร์ ต่าง ๆโครงการจีโนมเปิดเผย homology สูงมากของมนุษย์เมาส์และหนูยีนตลอดจนความเหมือน syntenic ที่หนูจีโนมลำดับเบสโครงการสมาคมพบว่าหนู เมาส์ และมนุษย์ genomes เข้าคล้ายจำนวนยีน และแนะนำว่า 86-94% หนูยีนมี orthologousยีนในเมาส์และ 89-90% ในมนุษย์ (7)แม้ว่าเมาส์เป็น รูปแบบหลักการgeneticists หนูได้แบบชื่นชอบลักษณะการทำงานสรีรวิทยาเป็นที่น่าสนใจในแง่มุมอื่นของพฤติกรรมก้าวร้าวเล่นบทบาทวิวัฒนาการของพฤติกรรมในการdomestication สัตว์ Domestication เป็นหนึ่งในสุดความสำเร็จของมนุษย์ทางชีวภาพมากที่สุดทดลอง บทแรกของชาร์ลส์ดาร์วินจุดเริ่มต้นของพันธุ์ได้ทุ่มเทเพื่อการเปลี่ยนแปลงของป่าสัตว์ในสปีชีส์บ้าน ให้บริการเป็นตัวอย่างของเลือกประดิษฐ์แรงจูงใจจากความต้องการจริงของคนสัตว์ถูก domesticated ครั้งแรกในสมัยโบราณเวลา ส่วนใหญ่สปีชีส์ในยุคหิน แม้ว่าประวัติของdomestication สัตว์ไปกลับมากกว่าปี 15 พัน สัตว์ภายในประเทศแตกต่างจากป่าของพวกเขามากกว่าทำบางสกุลบรรพบุรุษ ที่ขณะเดียวกัน ต่างพันธุ์สัตว์ในประเทศแสดงการความแปรผันที่ homologous กับหลายไทป์คุณลักษณะ และเงื่อนไขหลัก และคุณลักษณะทั่วไปของสัตว์ภายในประเทศทั้งหมดเป็นความสามารถในการติดต่อโดยตรงได้คน และไม่ต้องกลัว หมายความ ว่า fearinducedมีการลดรุกรานสัตว์ภายในประเทศ (8)ดิ Belyaev(9) นำเสนอส่วนที่เลือกสำหรับลักษณะการทำงานได้ดำเนินการในขั้นตอนแรกสุดของ domestication สัตว์ด้วยการปรับปรุงพันธุ์และเพิ่มเติมสัตว์ tamerยากลำบาก หรือแม้จะไปจัดการสัตว์ก้าวร้าวถูกละทิ้งการทดสอบสมมติฐานนี้ การทดลองเกี่ยวกับการเริ่มต้น domestication ของละมั่งสุนัขจิ้งจอกเงินเกือบ 50 ปีผ่านมา (9)จุดมุ่งหมายหลักของการทดลอง โดยวิธีของสำหรับพฤติกรรมสัตว์ป่า รับคล้ายสัตว์ของพวกเขาพฤติกรรมสุนัขในประเทศ เพื่อเลือกหลักเกณฑ์ปฏิกิริยาของละมั่งสุนัขจิ้งจอกกับมนุษย์ได้ ที่เลือกปรับปรุงพันธุ์สำหรับการขาดคนก้าวร้าวตอบถูกค่อนข้างมีประสิทธิภาพ (10) ในทางตรงกันข้ามกับสัตว์ป่าชนิด ละมั่งสุนัขจิ้งจอกของประชากรที่เลือกนั้นไม่กลัวคน และการแสดง เช่นสุนัข ปฏิกิริยาเชิงบวกที่ใช้งานอยู่ติดต่อมนุษย์ (Fig. 1)ใช้พันธุ์สำหรับซอก aggressiveness คล้ายนอกจากนี้ยังทำตามสปีชีส์อื่น หนูนอร์เวย์ (11,12)ทดลองเหล่านี้ แรก พัฒนาการทดลองรูปแบบการศึกษากระบวนการ domestication และ ประการที่ สองแสดงบทบาทสำคัญของลักษณะทางพันธุกรรมในพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างไรก็ตามสิ่งสำคัญ elucidation ของสัดส่วนของปัจจัยทางพันธุกรรมกับพฤติกรรมก้าวร้าวอาจ วิธีการนี้ให้คำตอบกับคำถามหลัก: ซึ่งผู้สมัครยีนอาจชอบความแตกต่างระหว่างสัตว์ที่ก้าวร้าวมาก และ nonaggressive และ ในสิ่งวิธีสามารถกิจกรรมยีนเปลี่ยนลักษณะการทำงาน และทำให้สัตว์ หรือเป็นคนก้าวร้าวมากขึ้นหรือน้อยลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พฤติกรรมก้าวร้าว: วิวัฒนาการการพิจารณาบทบาททางชีวภาพและสังคมพฤติกรรมก้าวร้าวมีบทบาทสำคัญในการออกกำลังกายของสัตว์และมันเป็นที่แพร่หลายในอาณาจักรสัตว์ สัตว์ใช้ความก้าวร้าวที่จะปกป้องตัวเองและลูกหลานของพวกเขาจากการโจมตีโดยการล่าที่จะต่อสู้กับหญิงที่จะเลี้ยงและเพื่อรักษาลำดับชั้นทางสังคม การศึกษาความก้าวร้าวจะซับซ้อนแต่จากข้อเท็จจริงที่ว่าพฤติกรรมก้าวร้าวเป็นไม่ได้เป็นลักษณะรวมกัน ครั้งแรกและการจำแนกมีอิทธิพลมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการรุกราน preclinical ถูกเสนอโดย Moyer (1). การจำแนกประเภทขึ้นอยู่กับสิ่งเร้าและทึ่งรวมประเภทต่อไปนี้ของการรุกราน: ล่า (การโจมตีเหยื่อ) intermale ความกลัวที่เกิดหงุดหงิดน่าน มารดาและการรุกรานเครื่องมือ. แม้ว่าส่วนใหญ่ของการวิจัยเกี่ยวกับพันธุศาสตร์ของการรุกรานที่ได้รับการทำกับหนูมากของวิทยาศาสตร์และประชาชนที่สนใจที่จะจุดประกายโดยความกังวลเกี่ยวกับบทบาทของการถ่ายทอดทางพันธุกรรมในการรุกรานของมนุษย์. (2) หนึ่งในเหตุผลหลักที่ เป็นที่ชัดเจนเพิ่มขึ้นในระดับของการรุกรานของมนุษย์ในสังคม ตามที่องค์การอนามัยโลกรายงาน (3) การใช้ความรุนแรงเป็นสำคัญปัญหาสุขภาพของประชาชนทั่วโลก มันจะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าจำนวนของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงระหว่างบุคคล(เกือบหนึ่งคนทุกนาที) เป็นเกือบสองเท่าสูงเป็นจำนวนของคนที่ถูกฆ่าตายในการสู้รบ แม้ว่ามันจะเป็นอย่างกว้างขวางได้รับการยอมรับว่าเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดชนิดของการรุกรานในมนุษย์จะเห็นความผิดที่และการป้องกันการฆ่าทารกและแม้กระทั่งในบางสถานการณ์การปล้นสะดมเกิดขึ้นในมนุษย์. (2,4) ผลงานทางพันธุกรรมที่มี พบเกือบความผิดปกติของพฤติกรรมทั้งหมดที่ได้รับการตรวจสอบในมนุษย์รวมทั้งโรคตื่นตระหนกและบุคลิกภาพต่อต้านสังคมความผิดปกติ. (5,6) การทำความเข้าใจกลไกที่รับผิดชอบในการที่จูงใจเพื่อความก้าวร้าวและความรุนแรงดังนั้นจึงเป็นเป้าหมายที่สำคัญในneurogenomics ทันสมัย ในขณะเดียวกันเวลาที่ข้อมูลจำนวนมากแสดงให้เห็นถึงความถูกต้องของสัตว์จำลองสำหรับการศึกษาทางพันธุศาสตร์พฤติกรรม ต่างๆโครงการจีโนมเผยที่คล้ายคลึงกันที่สูงมากของมนุษย์เมาส์และหนูยีนเช่นเดียวกับความคล้ายคลึงกันsyntenic ลำดับจีโนมโครงการ Consortium หนูพบว่าหนูเมาส์และจีโนมมนุษย์เข้ารหัสตัวเลขที่คล้ายกันของยีนและบอกว่า86-94% ยีนหนูมี orthologous ยีนในเมาส์และ 89-90% ในมนุษย์. (7) แม้ว่าเมาส์กลายเป็น รูปแบบที่โดดเด่นสำหรับgeneticists หนูที่ได้รับรูปแบบที่ชื่นชอบสำหรับพฤติกรรมสรีรวิทยา. อีกด้านที่น่าสนใจของพฤติกรรมก้าวร้าวเป็นบทบาทที่เล่นโดยวิวัฒนาการชนิดของพฤติกรรมนี้ในdomestication ของสัตว์ domestication เป็นหนึ่งในที่ยิ่งใหญ่ที่สุดความสำเร็จของมนุษย์เช่นเดียวกับทางชีวภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทดลอง บทแรกของชาร์ลส์ดาร์วินที่มาของสายพันธุ์ได้อุทิศให้กับการเปลี่ยนแปลงของป่าสัตว์เข้ามาในสายพันธุ์ที่โดดเด่นที่ทำหน้าที่เป็นตัวอย่างของการเลือกเทียมแรงบันดาลใจจากความต้องการในทางปฏิบัติของมนุษย์. สัตว์ถูกโดดเด่นครั้งแรกในสมัยโบราณที่มีมากที่สุดของสปีชีส์ในยุคหิน แม้ว่าประวัติศาสตร์ของdomestication ของสัตว์ที่ไม่ได้ไปกลับกว่า15,000 ปีสัตว์ในประเทศที่แตกต่างจากของพวกเขาป่าบรรพบุรุษมากเกินกว่าที่จะทำแม้กระทั่งบางจำพวก ในขณะเดียวกันต่างสายพันธุ์ของสัตว์เลี้ยงแสดงความแปรปรวนคล้ายคลึงกันด้วยความเคารพต่อฟีโนไทป์หลายคุณสมบัติและเกณฑ์หลักและลักษณะทั่วไปของสัตว์ในประเทศทั้งหมดคือความสามารถของพวกเขาที่จะมีการติดต่อโดยตรงกับผู้ชายคนหนึ่งและไม่ต้องกลัว ซึ่งหมายความว่า fearinduced รุกรานได้รับลดลงในสัตว์ในประเทศ. (8) มิทรี Belyaev (9) เสนอว่าการเลือกสำหรับพฤติกรรมที่ได้รับการดำเนินการในขั้นตอนแรกของdomestication สัตว์ที่มีสัตว์ครูบาถูกเก็บไว้สำหรับการเพาะพันธุ์และยิ่งยากหรือเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการกับสัตว์ก้าวร้าวถูกทิ้ง. เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้การทดลองที่ไม่ซ้ำกันในครัวเรือนของสุนัขจิ้งจอกสีเงินเริ่มต้นเกือบ 50 ปีที่ผ่านมา. (9) จุดมุ่งหมายหลักของการทดลองโดยใช้วิธีการเลือกสำหรับพฤติกรรมที่เชื่องเพื่อให้ได้สัตว์ที่คล้ายกันในพวกเขาพฤติกรรมกับสุนัขในประเทศเพื่อให้เกณฑ์ในการเลือกหลักปฏิกิริยาของสุนัขจิ้งจอกที่จะติดต่อมนุษย์ คัดเลือกพันธุ์สำหรับการขาดของการตอบสนองในเชิงรุกเพื่อคนก็ค่อนข้างมีประสิทธิภาพ. (10) ในทางตรงกันข้ามกับสัตว์ป่าชนิดสุนัขจิ้งจอกของประชากรที่เลือกจะไม่กลัวของผู้คนและการแสดงผลเช่นสุนัขปฏิกิริยาในเชิงบวกที่ใช้งานเพื่อมนุษย์รายชื่อผู้ติดต่อ (รูปที่ 1).. การคัดเลือกพันธุ์ที่คล้ายกันสำหรับความก้าวร้าวสูงและต่ำนอกจากนี้ยังได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับสายพันธุ์อื่นหนูนอร์เวย์. (11,12) การทดลองเหล่านี้ประการแรกการพัฒนาทดลองแบบจำลองเพื่อศึกษากระบวนการของ domestication และประการที่สอง แสดงให้เห็นถึงบทบาทที่สำคัญของยีนในพฤติกรรมก้าวร้าว. แต่ที่สำคัญการชี้แจงของการมีส่วนร่วมของปัจจัยทางพันธุกรรมกับพฤติกรรมก้าวร้าวอาจจะมีวิธีการนี้ไม่ได้ให้คำตอบของคำถามหลักที่ยีนอาจจะมีความรับผิดชอบสำหรับความแตกต่างระหว่างความก้าวร้าวสูงและสัตว์ที่ก้าวร้าวและในสิ่งที่วิธีที่สามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของยีนและกิจกรรมที่ทำให้สัตว์หรือเป็นคนที่มากหรือน้อยก้าวร้าว?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พฤติกรรมก้าวร้าว : วิวัฒนาการ
พิจารณาทางชีวภาพและสังคม พฤติกรรมก้าวร้าวบทบาท
มีบทบาทสำคัญในฟิตเนสของ
สัตว์ และเป็นที่แพร่หลายในราชอาณาจักรสัตว์ . สัตว์
ใช้ความก้าวร้าว เพื่อปกป้องตัวเองและลูกหลานของพวกเขาจาก
การโจมตีโดยนักล่า ที่จะต่อสู้เพื่อสตรีฟีดและ

รักษาลำดับชั้นทางสังคม การศึกษาของความก้าวร้าวคือ
ซับซ้อนแต่โดยความจริงที่ว่าพฤติกรรมก้าวร้าว
ไม่คุณลักษณะที่แบ่งออกเป็น ประเภทแรก และมีอิทธิพลมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับความก้าวร้าว
เราเสนอโดยมอยเออร์ ( 1 )
การจำแนกตาม eliciting สิ่งเร้าและ
รวมต่อไปนี้ประเภทของการรุกราน : นักล่าโจมตี
เมื่อเหยื่อ ) , intermale ความกลัวเกิดระคายเคืองน่านแม่

โดย ก้าวร้าวถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของการวิจัยทางพันธุศาสตร์ของความก้าวร้าว
เสร็จแล้วกับหนู , มากของวิทยาศาสตร์และสาธารณะ
สนใจมี sparked โดยความกังวลเกี่ยวกับบทบาทของการถ่ายทอดทางพันธุกรรมใน
ความก้าวร้าวของมนุษย์ ( 2 ) หนึ่งในเหตุผลหลักคือการเพิ่มในระดับชัดเจน
ความก้าวร้าวในสังคมมนุษย์ ตามการรายงานขององค์การอนามัยโลก ( 3 ) ความรุนแรงเป็นหลัก
สาธารณสุขปัญหาทั่วโลกมันต้องเป็นข้อสังเกตว่า
จำนวนเหยื่อของความรุนแรงระหว่างบุคคล ( เกือบหนึ่ง
คนทุกนาที ) เป็นเกือบสองเท่าสูงเป็นเลข
ของคนถูกฆ่าตายในความขัดแย้งด้วยอาวุธ ถึงแม้จะเป็นที่
ยอมรับว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดประเภทที่แตกต่างกันของ
ความก้าวร้าวในมนุษย์ พบว่า ความผิดและการป้องกันประเทศ
การฆ่าทารก และแม้ ในบางสถานการณ์ การเกิดใน
มนุษย์ ( 2 , 4 ) อิทธิพลทางพันธุกรรม พบเกือบ
ความผิดปกติทางพฤติกรรมทั้งหมดที่ได้รับการตรวจสอบใน
มนุษย์ รวมถึงโรคตื่นตระหนก และความผิดปกติของบุคลิกภาพต่อต้านสังคม
( 5 , 6 ) ความเข้าใจกลไกรับผิดชอบ
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นความก้าวร้าวและความรุนแรงจึงเป็นเป้าหมายสำคัญใน neurogenomics
ทันสมัย ในเวลาเดียวกัน
,ข้อมูลจำนวนมากแสดงให้เห็นถึงความถูกต้องของแบบจำลองสัตว์
การศึกษาพันธุศาสตร์พฤติกรรม โครงการจีโนมต่างๆเปิดเผยตัวสูงมาก

เมาส์หนูของมนุษย์และยีนเช่นเดียวกับ syntenic ความคล้ายคลึงกัน
หนูจีโนมลำดับโครงการพบว่า สมาคม
หนูเมาส์และมนุษย์จีโนมเข้ารหัสตัวเลขที่คล้ายกัน
ยีนและชี้ให้เห็นว่า 86 – 94 orthologous
หนูมียีนยีนในเมาส์และ 89 – 90% ในมนุษย์ ( 7 )
ถึงแม้ว่าเมาส์เป็นตัวเด่นสำหรับ
นัก หนูได้รับรุ่นที่ชื่นชอบสำหรับสรีรวิทยาพฤติกรรม
.
อีกแง่มุมหนึ่งที่น่าสนใจของพฤติกรรมก้าวร้าวเป็น
วิวัฒนาการบทบาทของชนิดของพฤติกรรมใน
domestication ของสัตว์ . เป็นหนึ่งในที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
domestication