As early as 2003, UNCTAD developed

As early as 2003, UNCTAD developed a supply chain
management approach applied to transit transport
services (Hansen and Annovazzi-Jakab, 2008) which,
emulating assembly lines in manufacturing industry
sectors, allowed for cluster development and transit
corridors stakeholders’ cooperation to improve transit
operations. The methodology, based on the observation
of the sequence of interventions in transit operations,
showed that actors along the chain operate on a user–
provider or client–supplier relationship. Although players’
actions are interrelated and dependent on each other,
they often do not occur in the way and time expected
by the user of the service provided. This is mainly due
to a lack of exchange of information between users andproviders regarding their respective needs and goals,
which in turn results from a lack of trust among the
players. Such malfunctions result in two types of activities
taking place in the operation of the transit chain: those
adding value at a cost and those adding cost at no value.
The latter translate into unnecessary delays, high costs
and efficiency losses.
UNCTAD implemented this approach from 2003–
2007 in the framework of a technical assistance
project conducted in three pilot corridors. The project
showed that clusters as cooperative platforms would
allow stakeholders along transit corridors to acquire
a comprehensive understanding of their respective
roles along the whole transit supply chain. It also
revealed the impact of the actions of their members
on the performance of various stages along the transit
chain as well as the benefits accruing from collectively
optimizing the chain as a whole, as opposed to trying
to maximize individual returns. Such collaborative
schemes constitute an essential step towards building
a new vision and common goals for the different players
in transit systems with the common aim of ending the
unreliability of transit operation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนที่เป็น 2003, UNCTAD พัฒนาซัพพลายเชน
วิธีจัดการกับขนส่งขนส่ง
บริการ (แฮนเซ่นและ Annovazzi-Jakab, 2008) ซึ่ง,
emulating บรรทัดส่วนประกอบในอุตสาหกรรมการผลิต
ภาค อนุญาตให้สำหรับการพัฒนาคลัสเตอร์และส่งต่อ
ทางเดินมีส่วนร่วมเพื่อปรับปรุงการขนส่ง
การดำเนินงาน วิธี ตามที่สังเกต
ลำดับของการแทรกแซงในการดำเนินการส่งต่อ,
แสดงให้เห็นว่า นักแสดงพร้อมห่วงโซ่มีบนผู้ใช้การ –
ความสัมพันธ์ลูกค้า – ผู้จำหน่ายหรือให้บริการ แม้ว่าของเล่น
ดำเนินการเกี่ยวข้อง และขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ,
มักจะไม่เกิดขึ้นในวิธีการและเวลาที่คาดว่า
โดยผู้ให้บริการ นี่คือครบกำหนดส่วนใหญ่
การขาดการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ใช้ andproviders เกี่ยวกับความเกี่ยวข้องและเป้าหมาย,
ซึ่งในผลจากการขาดความน่าเชื่อถือระหว่างการ
เล่น ความบกพร่องดังกล่าวส่งผลให้ในสองชนิดของกิจกรรม
ถ่ายสถานที่ในการดำเนินงานของโซ่ส่งต่อ: เหล่า
เพิ่มมูลค่าที่มีต้นทุนที่เพิ่มต้นทุนที่ค่าไม่
หลังแปลความล่าช้าที่ไม่จำเป็น ต้นทุนสูง
และขาดทุนประสิทธิภาพการ
UNCTAD ปฏิบัติวิธีนี้จาก 2003 –
2007 ในกรอบของความช่วยเหลือทางเทคนิค
ดำเนินโครงการในสามทางเดินนำร่อง โครงการ
พบคลัสเตอร์เหมือนระบบสหกรณ์
ให้เสียตามทางเดินส่งต่อเพื่อรับ
เข้าใจครอบคลุมของการเกี่ยวข้อง
บทบาทตามส่งต่อทั้งห่วงโซ่อุปทาน มันยัง
เปิดเผยผลกระทบของการดำเนินการของสมาชิก
ประสิทธิภาพของขั้นตอนต่าง ๆ ตามส่งต่อ
โซ่และผลประโยชน์ที่รับรู้จากเรียก
เพิ่มประสิทธิภาพห่วงโซ่ทั้งหมด ตรงข้ามกับพยายาม
เพื่อเพิ่มผลตอบแทนแต่ละ ดังกล่าวร่วมกัน
ร่างเป็นก้าวสำคัญอาคาร
วิสัยทัศน์ใหม่และเป้าหมายร่วมกันสำหรับผู้เล่นที่แตกต่างกัน
ในระบบขนส่งที่มีจุดประสงค์ทั่วไปสิ้นสุด
unreliability การขนส่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นช่วงต้นของปี 2003 อังค์ถัดพัฒนาห่วงโซ่อุปทาน
แนวทางการจัดการนำไปใช้กับการขนส่งการขนส่ง
บริการ (แฮนเซนและ Annovazzi-Jakab, 2008) ซึ่ง
ลอกเลียนแบบสายการผลิตในอุตสาหกรรมการผลิต
ภาคที่ได้รับอนุญาตสำหรับการพัฒนาคลัสเตอร์และการขนส่ง
ทางเดินความร่วมมือผู้มีส่วนได้เสียในการปรับปรุงการขนส่ง
การดำเนินงาน . วิธีการขึ้นอยู่กับการสังเกต
ลำดับของการแทรกแซงในการดำเนินงานการขนส่งที่
แสดงให้เห็นว่านักแสดงตลอดห่วงโซ่การดำเนินงานเกี่ยวกับการใช้
ความสัมพันธ์ของผู้ให้บริการหรือลูกค้าผู้ผลิต แม้ว่าผู้เล่น
การกระทำที่มีความสัมพันธ์กันและขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ ที่
พวกเขามักจะไม่ได้เกิดขึ้นในทางที่และเวลาที่คาดหวัง
ของผู้ใช้บริการที่มีให้ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจาก
การขาดการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ใช้ andproviders เกี่ยวกับความต้องการของตนและเป้าหมาย
ซึ่งในผลการเปิดจากการขาดความไว้วางใจในหมู่
ผู้เล่น ความผิดปกติดังกล่าวส่งผลให้ทั้งสองประเภทของกิจกรรม
ที่เกิดขึ้นในการดำเนินงานของห่วงโซ่การขนส่ง: ผู้
การเพิ่มมูลค่าค่าใช้จ่ายและผู้ที่การเพิ่มค่าใช้จ่ายที่ไม่มีค่า
หลังแปลเป็นความล่าช้าที่ไม่จำเป็นค่าใช้จ่ายสูง
และการสูญเสียประสิทธิภาพ
อังค์ถัดดำเนินการวิธีการนี้จาก 2003 -
2007 ในกรอบของการให้ความช่วยเหลือทางด้านเทคนิค
ของโครงการดำเนินการในสามเดินนักบิน โครงการ
แสดงให้เห็นว่ากลุ่มที่เป็นแพลตฟอร์มความร่วมมือจะ
ช่วยให้ผู้มีส่วนได้เสียตามทางเดินการขนส่งที่จะได้รับ
ความเข้าใจที่ครอบคลุมของตน
ตามบทบาทของห่วงโซ่อุปทานการขนส่งทั้ง นอกจากนี้ยัง
เผยให้เห็นผลกระทบของการกระทำของสมาชิกของพวกเขา
ในการทำงานของขั้นตอนต่างๆตามการขนส่ง
ห่วงโซ่รวมทั้งผลประโยชน์ที่เกิดจากการรวม
การเพิ่มประสิทธิภาพของห่วงโซ่โดยรวมเมื่อเทียบกับความพยายาม
ที่จะเพิ่มผลตอบแทนของแต่ละบุคคล ความร่วมมือดังกล่าว
เป็นแผนขั้นตอนสำคัญต่อการสร้าง
วิสัยทัศน์ใหม่และเป้าหมายร่วมกันสำหรับผู้เล่นที่แตกต่างกัน
ในระบบขนส่งมวลชนที่มีจุดมุ่งหมายร่วมกันของการสิ้นสุด
ของการดำเนินการควบคู่กับการขนส่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนปี 2003 และพัฒนาห่วงโซ่อุปทานการจัดการวิธีการที่ใช้เพื่อบริการขนส่ง
ระบบขนส่งและ jakab annovazzi Hansen , 2008 ) ซึ่ง
emulating แอสเซมบลีบรรทัดในภาคอุตสาหกรรม
ผลิต อนุญาตให้กลุ่มพัฒนาความร่วมมือและผู้มีส่วนได้เสีย เพื่อปรับปรุงทางเดินผ่าน

งานขนส่ง . วิธีการขึ้นอยู่กับการสังเกต
ของลำดับของการแทรกแซงในการขนส่ง พบว่านักแสดงตามโซ่

ใช้งานผู้ใช้และผู้ให้บริการ หรือลูกค้าซัพพลายเออร์และความสัมพันธ์ ถึงแม้ว่าการกระทำของผู้เล่น
เป็นคาบ และขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ ,
พวกเขามักจะไม่เกิดขึ้นในวิธีและเวลาที่คาดว่า
โดยผู้ใช้ของการให้บริการ นี้เป็นหลักเนื่องจาก
การขาดการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่าง andproviders ผู้ใช้เกี่ยวกับความต้องการของตนและเป้าหมาย
ซึ่งเปิดในผลลัพธ์จากการขาดความไว้วางใจระหว่าง
ผู้เล่น ผลการทำงานผิดปกติ เช่น ในทั้งสองประเภทของกิจกรรม
ถ่ายสถานที่ในการดําเนินการของการขนส่งห่วงโซ่ :
เพิ่มมูลค่าเป็นค่าใช้จ่ายและต้นทุนที่ไม่เพิ่มมูลค่า
หลังแปลว่าไม่ล่าช้า
ค่าใช้จ่ายสูงและประสิทธิภาพ การสูญเสีย และใช้วิธีการนี้จาก

2546 – 2550 ในกรอบความช่วยเหลือด้านเทคนิคในโครงการวิจัยนำร่อง
3 บริเวณ โครงการ พบว่า กลุ่มที่เป็นสถาปัตยกรรมแบบ

จะให้ผู้มีส่วนได้เสียตามทางผ่านที่จะได้รับความเข้าใจที่ครอบคลุมของ

ตามบทบาทของตนทั้งการขนส่งห่วงโซ่อุปทาน
มันยังเปิดเผยผลกระทบของการกระทำของสมาชิกในการดำเนินงานของขั้นตอนต่าง ๆ

ตามขนส่ง โซ่ รวมทั้งประโยชน์จากการรับรู้รายได้รวม
โซ่ทั้งเป็นนอกคอกพยายาม
เพื่อเพิ่มผลตอบแทนของแต่ละบุคคล โครงการดังกล่าวถือเป็นความร่วมมือ
สรุปขั้นตอนสู่การสร้างวิสัยทัศน์และเป้าหมายร่วมกัน

เล่นที่แตกต่างกันสำหรับในระบบการขนส่งที่มีเป้าหมายร่วมกันของการสิ้นสุด


unreliability ขนส่ง