Increasing the ratio of water in al

Increasing the ratio of water in all studied systems led to a decrease in stability, and PW-containing emulsions with only 10 wt% of water demonstrated no phase separation (excluding systems with 5% of PW, which were unstable regardless of the amount of water). We assumed that in emulsions with higher water and PW contents, there might have been too much wax in the oil phase,which probably breaks the film on the newly formed and more densely packed droplets, causing fracturing and draining and finally emulsion instability [14]. In order to confirm this theory we used a different method of emulsion preparation. In the experiment described below, we followed the similar method as developed by Rousseau, namely the slow-static method [7]. Initially, the aqueous and the oil phases were heated to 75◦C and brought together under the stirring. But after cooling the system to 45◦C the stir-ring was stopped and further cooling was done without mixing. At 25◦C a stable, gel-like emulsion was obtained. It was previously stated that the gel-like structure can improve the emulsion stability by immobilizing emulsion droplets in the formed structure [7].As can be seen in Fig. 1 the emulsion contained big water droplets and large needle-like of PW crystals however the crystals were only present near the droplets and not in the continuous phase, which in contract to what was observed previously (Fig. 3c). Therefore it is possible that the dispersed wax particles could cause the rupture of droplets and the emulsion breakdown under continuous stirring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มอัตราส่วนของน้ำในระบบการศึกษาทั้งหมดนำไปสู่การลดลงของความมั่นคง และ PW ที่ประกอบด้วยสารแขวนลอย มีเพียง 10 wt %ของน้ำแสดงให้เห็นว่าไม่มีการแยกเฟส (ไม่รวมระบบ 5% ต่อสัปดาห์ ซึ่งไม่เสถียรโดยไม่คำนึงถึงปริมาณของน้ำ) เราสันนิษฐานว่า ในอิมัลชันน้ำสูงและเนื้อหา PW อาจมีขี้ผึ้งมากเกินไปในระยะน้ำมัน ซึ่งอาจจะแบ่งฟิล์มในรูปแบบใหม่ และเพิ่มเติมบรรจุหยด หนาแน่นก่อให้เกิดการแตกร้าว และการระบายน้ำ และสุดท้ายความไม่เสถียรของอิมัลชัน [14] เพื่อยืนยันทฤษฎีนี้เราใช้วิธีการต่าง ๆ ของการเตรียมอิมัลชัน ในการทดลองที่อธิบายไว้ด้านล่าง เราตามวิธีการคล้ายกันเป็นพัฒนา โดย Rousseau คือวิธีคงช้า [7] ครั้งแรก การละลายและระยะน้ำมันได้ 75◦C และนำมารวมกันภายใต้การกวน แต่หยุดกวน-แหวนหลังระบบการ 45◦C ทำความเย็น และระบายความร้อนเพิ่มเติม ทำได้โดยไม่ต้องผสม ที่ 25◦C ที่มั่นคง อิมัลชั่นเจได้รับ ถูกที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ว่า โครงสร้างเจสามารถปรับปรุงเสถียรภาพของอิมัลชัน โดย immobilizing หยดอิมัลชันในโครงสร้างเกิดขึ้น [7] สามารถเห็นได้ในรูปที่ 1 อิมัลชันที่ประกอบด้วยหยดน้ำใหญ่และเข็มใหญ่-ชอบของผลึกต่อสัปดาห์อย่างไรก็ตาม ผลึกมีเพียงอยู่ ใกล้น้ำตก และ ใน ระยะต่อเนื่อง ไม่ถึงสิ่งที่ถูกสังเกตก่อนหน้านี้ซึ่งในสัญญา (รูป 3c) ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่า ขี้ผึ้งกระจายอนุภาคอาจทำให้เกิดร้าวของหยดน้ำและการแบ่งอิมัลชันใต้กวนอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนของน้ำในระบบการศึกษาทั้งหมดที่นำไปสู่​​การลดลงของความมั่นคงและ PW-มีอิมัลชันที่มีเพียง 10% โดยน้ำหนักของน้ำที่แสดงให้เห็นถึงไม่มีการแยกเฟส (ไม่รวมระบบที่มี 5% ของ PW ซึ่งไม่เสถียรโดยไม่คำนึงถึงปริมาณของน้ำ ) เราคาดว่าในอิมัลชันด้วยน้ำที่สูงขึ้นและเนื้อหา PW, อาจจะมีขี้ผึ้งมากเกินไปในเฟสน้ำมันซึ่งอาจแบ่งภาพยนตร์หยดที่จัดตั้งขึ้นใหม่และอื่น ๆ แน่นขนัดที่ก่อให้เกิดการแตกหักและการระบายน้ำและในที่สุดก็อิมัลชันความไม่แน่นอน [14] . เพื่อยืนยันทฤษฎีนี้เราใช้วิธีที่แตกต่างของการเตรียมอิมัลชัน ในการทดลองที่อธิบายไว้ด้านล่างเราใช้วิธีการเช่นเดียวกับการพัฒนาโดยรูสโซคือวิธีที่ช้าคง [7] ในขั้นต้นและขั้นตอนน้ำน้ำมันถูกความร้อนจะ75◦Cและนำมารวมกันภายใต้การกวน แต่หลังจากที่ระบบระบายความร้อนที่จะ45◦Cผัดแหวนก็หยุดและการทำความเย็นต่อไปก็ทำไม่ต้องผสม ที่25◦Cมั่นคงเหมือนเจลอิมัลชันที่ได้รับ มันถูกระบุไว้ก่อนหน้าว่าโครงสร้างเหมือนเจลสามารถปรับปรุงเสถียรภาพอิมัลชันโดยตรึงหยดอิมัลชันในโครงสร้างที่เกิดขึ้น [7] ้นสามารถมองเห็นได้ในรูป 1 อิมัลชันที่มีหยดน้ำขนาดใหญ่และขนาดใหญ่เหมือนเข็มของผลึก PW แต่ผลึกเป็นเพียงหยดในปัจจุบันที่อยู่ใกล้และไม่ได้อยู่ในขั้นตอนอย่างต่อเนื่องซึ่งในสัญญากับสิ่งที่เป็นข้อสังเกตก่อนหน้านี้ (รูป. 3C) ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าอนุภาคขี้ผึ้งแยกย้ายกันไปอาจทำให้เกิดการแตกของหยดและการสลายอิมัลชันภายใต้การกวนอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพิ่มอัตราส่วนของน้ำในระบบที่ศึกษาทั้งหมด เป็น ผลให้เสถียรภาพและ PW ที่มีเสียงข้างมาก มีเพียง 10 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนักของน้ำแสดงให้เห็นว่าไม่มีการแยกเฟส ( ไม่รวมระบบ 5% ของ PW , ซึ่งไม่แน่นอนไม่ว่าปริมาณของน้ำ ) เราสันนิษฐานว่าในอิมัลชันด้วยน้ำที่สูงและ PW เนื้อหาอาจได้รับขี้ผึ้งมากเกินไปในช่วงน้ำมัน ซึ่งอาจจะแบ่งภาพยนตร์ในรูปแบบใหม่และเพิ่มเติมหนาแน่นหยดทำให้แตกแยกและระบาย และในที่สุดโดยความไม่แน่นอน [ 14 ] เพื่อยืนยันทฤษฎีนี้เราใช้วิธีการที่แตกต่างกันของการเตรียมอิมัลชัน ในการทดลองที่อธิบายไว้ด้านล่าง เราทำตามวิธีที่คล้ายกันเป็น พัฒนาโดย รุสโซ่ คือ วิธีแบบช้า [ 7 ] เริ่มแรก , น้ำและน้ำมันถูกความร้อนระยะ 75 ◦ C และมาร่วมกันในการกวน แต่หลังจากระบบหล่อเย็น 45 ◦ C แหวนผัดก็หยุด และเย็นต่อไปได้โดยไม่ต้องผสม 25 ◦ C เสถียรภาพอิมัลชันเจลเหมือนที่ทดสอบได้ มันเคยระบุว่า เจล เช่น โครงสร้างสามารถปรับปรุงเสถียรภาพอิมัลชันอิมัลชัน โดยตรึงหยดในรูปแบบโครงสร้าง [ 7 ] . ที่สามารถเห็นได้ในรูปที่ 1 โดยมีหยดน้ำขนาดใหญ่และขนาดใหญ่ของผลึกเข็มเหมือน PW แต่ผลึกเท่านั้นปัจจุบันใกล้หยดในเฟสต่อเนื่อง ซึ่งใน สัญญาที่พบก่อนหน้านี้ ( รูปที่ 3 ) ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่าอาจก่อให้เกิดการแตกกระจายตัวแว็กซ์อนุภาคของหยดและอิมัลชันแบ่งภายใต้อย่างต่อเนื่องกวน .