She pitied her cheap father, who be

She pitied her cheap father, who believed everything was under his control. How would he know he was merely a blade in another’s hand. He was the borrowed knife used to help another to kill her. Not only did he not know, but he even believed himself to be infallible. He truly was pathetic but someone who was pitiful could also have a hateful aspect!

Bystanders might not have noticed, but Su Luo, who always observed everything thoroughly, noticed. When Mr. Mo was speaking, his gaze would occasionally shoot towards Nanny Zhao at Madam Su’s side. There seemed to be an unknown tacit understanding between the two.

In the end, what kind of tacit understanding…It really made people somewhat puzzled, ah, puzzled.

“Mr. Mo, do not hesitate to speak. On that day, who was the lady that issued this task!” Su Jingyu saw that Mr. Mo appeared somewhat hesitant. Suddenly, Su Jingyu’s expression became apprehensive, and standing for upright justice and righteousness, he spoke.

Mr. Mo looked at Su Jingyu and then glanced at Su Zian. Unexpectedly, his eyes meet with Su Luo’s.

Momentarily, it seemed as if he had received a fright, and his eyes unconsciously avoided hers.

“It is….It is…” Mr. Mo since the beginning had his head lowered, not daring to lift his eyes, and his voice was also intermittent.

“You should feel assured, you will have this general to give you justice for everything! This matter will also not be spread out. With regards to your job at the Mercenary Union, it will also absolutely not create any complications for you!” Su Zian guaranteed.

He was the Great General, having had the position for a long time, his body had a kind of calm, self-assured domineering aura.

“Clap, clap clap——”The sounds of applause suddenly came from the doorway of the main hall. That sound was intermittent, as if it was rather interested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอสงสารเธอพ่อราคาถูก ที่เชื่อว่า ทุกอย่างได้ภายใต้การควบคุมของเขา วิธีจะรู้เขาได้เพียงใบมีดในมือของผู้อื่น เขาได้ยืมมีดที่ใช้ในการอื่นเพื่อฆ่าเธอ ไม่เพียงแต่เขาไม่ทราบ แต่เขายังเชื่อว่าตัวเองจะไม่ผิดพลาด มาน่าสงสาร แต่คนที่น่าสงสารไม่มีลักษณะแสดงความเกลียดชังBystanders อาจไม่สังเกตเห็น แต่สังเกตเห็น Su Luo ที่เสมอสังเกตทุกอย่าง เมื่อนาย Mo ถูกพูด สายตาของเขาจะบางครั้งยิงไป Zhao พี่เลี้ยงด้านม่าย Su มีประจักษ์ เป็นความเข้าใจที่ไม่รู้จักโดยปริยายระหว่างสองในสุด ชนิดของโดยปริยายความเข้าใจ... มันทำจริง ๆ คนค่อนข้างทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์ อา ทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์"นาย Mo อย่าลังเลที่จะพูด วันที่ ที่สวยงามออกงานนี้" Su Jingyu เห็นว่า นาย Mo ปรากฏค่อนข้างลังเลใจ ทันใดนั้น นิพจน์ Su Jingyu กลายเป็นความวิตก และยืนตรงยุติธรรม และความชอบธรรม เขาพูดนาย Mo Su Jingyu และ glanced แล้ว ที่ Su Zian โดยไม่คาดคิด ตาของเขาพบกับ Su ลูMomentarily มันดูเหมือนว่า เขาได้รับความตกใจ และตาของเขาโดยไม่รู้ตัวหลีกเลี่ยงเธอ"มันคือ is...It. ... " นายเดือนตั้งแต่เริ่มต้นมีหัวของเขาลดลง ไม่กล้ายกตา และเสียงของเขายังเป็นระยะ ๆ"คุณควรรู้สึกใจ คุณจะมีทั่วไปนี้จะให้ความยุติธรรมสำหรับทุก เรื่องนี้จะยังไม่สามารถกระจายออก เกี่ยวกับงานที่รับจ้างสหภาพ มันจะไม่สร้างความยุ่งยากสำหรับคุณ" Su Zian รับประกันเขาเป็นดีทั่วไป ไม่มีตำแหน่งเป็นเวลานาน ร่างกายของเขามีชนิดของออร่าโดยสงบ มั่นใจตนเอง"ตบ ตบเสียงดังเปรี้ยง — — " เสียงปรบมือก็มาจากประตูของห้องโถงหลัก เสียงที่เป็นกลุ่ม ว่ามันก็ค่อนข้างสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอสงสารพ่อของราคาถูกของเธอซึ่งเชื่อว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา วิธีการที่เขาจะได้รู้ว่าเขาเป็นเพียงใบมีดอยู่ในมือของคนอื่น เขาเป็นมีดที่ยืมมาใช้เพื่อช่วยให้อีกจะฆ่าเธอ ไม่เพียง แต่เขาไม่ทราบ แต่เขายังเชื่อว่าตัวเองจะไม่ผิดพลาด เขาอย่างแท้จริงเป็นที่น่าสงสาร แต่คนที่น่าสงสารยังสามารถมีมุมมองที่แสดงความเกลียดชัง! ลุกอาจจะไม่ได้สังเกตเห็น แต่ซู Luo ที่สังเกตได้เสมอทุกอย่างทั่วถึงสังเกตเห็น เมื่อนายโมกำลังพูดสายตาของเขาเป็นครั้งคราวจะยิงต่อพี่เลี้ยง Zhao ด้านข้างมาดามซู ดูเหมือนจะมีความเข้าใจที่ไม่รู้จักโดยปริยายระหว่างสอง. ในท้ายที่สุดคนสิ่งที่ชนิดของความเข้าใจโดยปริยาย ... มันทำจริงๆค่อนข้างงง ah, งงงวย. "นาย Mo, อย่าลังเลที่จะพูด ในวันนั้นซึ่งเป็นผู้หญิงที่ออกงานนี้! "ซู Jingyu เห็นว่านายโมปรากฏค่อนข้างลังเล ทันใดนั้นแสดงออกซู Jingyu กลายเป็นวิตกและยืนตรงเพื่อความยุติธรรมและความชอบธรรมของเขาพูด. นาย Mo มองที่ซู Jingyu แล้วเหลือบมองไปที่ซูเซียน โดยไม่คาดคิดดวงตาของเขาได้พบกับซู Luo ของ. ชั่วขณะมันดูราวกับว่าเขาได้รับความน่ากลัวและหลีกเลี่ยงสายตาของเขาโดยไม่รู้ตัวเธอ. "มันคือ ... มันคือ ... " นายโมตั้งแต่จุดเริ่มต้นมีหัวของเขาลดลงไม่กล้า ที่จะยกดวงตาของเขาและเสียงของเขาก็ยังสม่ำเสมอ. "คุณควรจะรู้สึกมั่นใจได้คุณจะต้องนี้โดยทั่วไปจะให้ความยุติธรรมสำหรับทุกอย่าง! เรื่องนี้จะยังไม่ได้รับการแพร่กระจายออกไป เกี่ยวกับการงานของคุณที่รับจ้างยูเนี่ยนก็จะอย่างไม่สร้างภาวะแทรกซ้อนใด ๆ สำหรับคุณ! "ซูเซียนรับประกัน. เขาเป็นคนที่ดีโดยทั่วไปต้องมีตำแหน่งเป็นเวลานานร่างกายของเขามีชนิดของความสงบด้วยตนเอง -assured ครอบงำกลิ่นอาย. "ตบมือตบมือตบมือ -" เสียงปรบมือก็มาจากประตูของห้องโถงหลัก เสียงที่เป็นระยะ ๆ ราวกับว่ามันค่อนข้างสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอสงสารพ่อราคาถูกของเธอ ที่เชื่อว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา แล้วเขาจะรู้ว่าเขาเป็นเพียงดาบในอีกมือ เขายืมมีดใช้เพื่อช่วยคนอื่นให้ฆ่าเธอ ไม่เพียง แต่เขาไม่รู้ แต่เขาก็เชื่อว่าตัวเองจะไม่ผิดพลาด . เขาช่างเป็นคนที่น่าสงสาร น่าสงสาร แต่ยังสามารถมีลักษณะน่าเกลียด !ชีวิตอาจจะไม่ได้สังเกต แต่ ซู ลู ที่มักจะสังเกตทุกอย่างถี่ถ้วน สังเกตเห็น เมื่อคุณโมพูด สายตาของเขาก็ยิงต่อ พี่เลี้ยงจ้าวอยู่ข้างๆคุณนายซู มันดูเหมือนจะจักส่อความเข้าใจระหว่างสองในที่สุดสิ่งที่ชนิดของความเข้าใจ . . . . . . . ถือได้ว่ามันทำให้คนค่อนข้างงง อ่า สงสัย" คุณโม ไม่ลังเลที่จะพูด ในวันนั้น ที่เป็นหญิง ซึ่งงานนี้ " ซูจินยูเห็นคุณโมปรากฏค่อนข้างลังเล ทันใดนั้น สีหน้าของซูจินยูกลายเป็นวิตก และยืนตัวตรงและความชอบธรรม ความยุติธรรม เขาพูดคุณโมมองซูจินยูแล้วชายตามอง ซูเซียน . แต่ดวงตาของเขาได้พบกับซูหลอ .ในไม่ช้า มันดูเหมือนเป็นถ้าเขาได้รับกลัวและตาของเขาโดยไม่รู้ตัว หลีกเลี่ยงเธอ" มันคือ . . . . . . . มันคือ . . . . . . . " คุณโม ตั้งแต่เริ่มต้น มีหัวของเขาลง ไม่กล้ายกขึ้นดวงตาของเขาและเสียงของเขาก็ยังต่อเนื่อง ." คุณจะรู้สึกมั่นใจได้ว่าคุณจะได้ทั่วไปนี้เพื่อให้ความยุติธรรมสำหรับทุกอย่าง ! เรื่องนี้จะไม่กระจายออก ช่วยงานที่สมาพันธ์ทหารรับจ้างมันจะยังไม่สร้างภาวะแทรกซ้อนใด ๆสำหรับคุณ " ซู เซียน รับประกันเขาเป็นแม่ทัพใหญ่ มีมีตำแหน่งเป็นเวลานาน ร่างกายของเขาเป็นความมั่นใจในตนเองที่กดขี่ข่มเหงออร่า" ปรบมือ ปรบมือ ปรบมือ . . . " เสียงปรบมือก็เดินจากประตูของโถงทางเดิน เสียงนั่นเป็นระยะๆ ราวกับว่ามันค่อนข้างสนใจ