There was significant increase in l

There was significant increase in latency period in intervention arm
with decrease in incidence of recurrent preterm labor (Table 2).
There was no difference in neonatal outcome in both groups.
The birth weight, incidence of respiratory distress syndrome, need
of neonatal intensive care unit admission was similar in both groups
(Table 3).
Discussion
The study showed significant reduction in recurrent preterm labor
with the use of progesterone (38% vs. 64%). However neonatal outcomes
were comparable. In 2005, Roberta Mackenzie et al. [19] conducted a
meta-analysis evaluating the use of progesterone for women with high
risk of preterm birth. Three trials were eligible for inclusion. There
was a significant reduction in risk of delivery less than 37 weeks with
progestational agents. There was no significant effect on perinatal
mortality or serious neonatal morbidity. The finding was similar to our
study. In 2006, a meta-analysis by Aravinthan Coomarasamy et al. [20]
evaluated the use of progesterone in prevention of preterm delivery
in high risk patients. A total of nine randomized control trials were
evaluated comprising of about 500 patients. Meta-analyses showed
reductions in delivery rates before 37 weeks as well as in respiratory

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระยะแฝงแทรกแซงแขนมีการลดลงของอุบัติการณ์เกิดซ้ำแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนด (ตาราง 2)ไม่แตกต่างกันในทารกแรกเกิดผลในทั้งสองกลุ่มได้ต้องเกิดน้ำหนัก อุบัติการณ์ของกลุ่มอาการทุกข์ทางเดินหายใจของทารกแรกเกิดหน่วย รับเข้าคือคล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม(ตารางที่ 3)อภิปรายการศึกษาพบว่าลดความสำคัญในแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนดเกิดขึ้นด้วยการใช้ฮอร์โมน (38% เทียบกับ 64%) อย่างไรก็ตามทารกแรกเกิดผลเทียบเคียงได้ ดำเนินการในปี 2005 ชื่อ Roberta et al. [19] เป็นวิเคราะห์ประเมินผลการใช้ฮอร์โมนสำหรับผู้หญิงที่มีสูงความเสี่ยงของการคลอด การทดลองที่สามมีสิทธิ์สำหรับการรวม มีถูกลดความสำคัญในความเสี่ยงของการจัดส่งน้อยกว่า 37 สัปดาห์กับตัวแทน progestational ก็ไม่มีผลกระทบปริกำเนิดตายหรือเจ็บป่วยทารกแรกเกิดอย่างจริงจัง การค้นพบคือคล้ายกับของเราการศึกษา ในปี 2549, meta-analysis โดย Aravinthan Coomarasamy et al. [20]ประเมินการใช้ฮอร์โมนในการป้องกันการคลอดบุตรก่อนกำหนดในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง มีทั้งหมดเก้าควบคุมแบบสุ่มทดลองประเมินจานวนผู้ป่วยประมาณ 500 Meta-วิเคราะห์พบลดราคาจัดส่งก่อน 37 สัปดาห์ด้วยเช่นในระบบทางเดินหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระยะแฝงแขนแทรกแซง
กับการลดลงของอัตราการเกิดของแรงงานคลอดก่อนกำหนดกำเริบ (ตารางที่ 2).
มีความแตกต่างในผลของทารกแรกเกิดในทั้งสองกลุ่มไม่ได้.
น้ำหนักการเกิดอุบัติการณ์ของโรคระบบทางเดินหายใจ, ความต้องการ
ของหออภิบาลทารกแรก เข้ารับการรักษาเป็นที่คล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม
(ตารางที่ 3).
การอภิปราย
ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการใช้แรงงานคลอดก่อนกำหนดที่เกิดขึ้นอีก
ด้วยการใช้ฮอร์โมน (38% เทียบกับ 64%) อย่างไรก็ตามผลของทารกแรกเกิด
ถูกเปรียบเทียบ ในปี 2005 โรแม็คเคนซี่, et al [19] ดำเนินการ
วิเคราะห์อภิมาประเมินการใช้ฮอร์โมนสำหรับผู้หญิงที่มีสูง
ความเสี่ยงของการคลอดก่อนกำหนด สามการทดลองมีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการรวม มี
การลดลงอย่างมีนัยสำคัญในความเสี่ยงของการส่งมอบน้อยกว่า 37 สัปดาห์กับเป็น
ตัวแทน progestational ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในปริเป็น
อัตราการตายของทารกแรกเกิดหรือการเจ็บป่วยร้ายแรง การค้นพบนี้มีความคล้ายคลึงกับของเรา
การศึกษา ในปี 2006 meta-analysis โดย Aravinthan Coomarasamy et al, [20]
การประเมินการใช้ฮอร์โมนในการป้องกันการคลอดก่อนกำหนด
ในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง ทั้งหมดเก้าทดลองควบคุมแบบสุ่มได้รับการ
ประเมินประกอบด้วยประมาณ 500 ผู้ป่วย Meta-การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า
การลดลงของอัตราการส่งมอบก่อน 37 สัปดาห์เช่นเดียวกับในระบบทางเดินหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีศักยภาพเพิ่มขึ้นในช่วงแขน การแทรกแซงกับการเกิดซ้ำคลอดก่อนกำหนดแรงงาน ( ตารางที่ 2 )มีความแตกต่างในผลของทารกแรกเกิดในทั้ง 2 กลุ่มคลอดน้ำหนัก อุบัติการณ์ของกลุ่มอาการหายใจลำบาก , ความต้องการในหออภิบาลทารกแรกเกิดใกล้เคียงกันในทั้งสองกลุ่มเข้า( ตารางที่ 3 )การอภิปรายการศึกษาการลดอย่างมีนัยสำคัญในการบริโภคคลอดก่อนกำหนดแรงงานด้วยการใช้โปรเจสเตอโรน ( 38% เทียบกับ 64 ) อย่างไรก็ตามผลลัพธ์ของทารกแรกเกิดถูกเปรียบ ในปี 2005 , โรเบอร์ตา แม็คเคนซี่ et al . [ 19 ] จัดเป็นการวิเคราะห์อภิมานการประเมินการใช้ฮอร์โมนสำหรับผู้หญิงสูงความเสี่ยงของการคลอดก่อนกำหนด . สามการทดลองได้รับการรวม . มีอย่างมีนัยสำคัญลดความเสี่ยงของการส่งน้อยกว่า 37 สัปดาห์progestational ตัวแทน มันไม่มีผลต่อทารกในครรภ์การตายหรือการเจ็บป่วยเกิดร้ายแรง การค้นหาที่คล้ายกับของเราการศึกษา ใน 2549 , การสังเคราะห์งานวิจัย โดย aravinthan coomarasamy et al . [ 20 ]ประเมินการใช้โปรเจสเตอโรน ในการป้องกันการเกิดก่อนกำหนดในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง มีทั้งหมดเก้าคนควบคุมการทดลองประเมินประกอบด้วย ประมาณ 500 คน การวิเคราะห์ข้อมูลเมตาการลดลงของอัตราคลอดก่อน 37 สัปดาห์ รวมทั้งในทางเดินหายใจ