Other research has shown that many

Other research has shown that many students from the creative industries are more likely to have skills that will make them become entrepreneurs and self-employed (e.g. Morris, 1988; Carey and Naudin, 2006). Ball (2003) has identified excellent communication skills, networking and team approaches to entrepreneurial tasks as basic requirements for individuals within the creative industries. She also argues that “creative entrepreneurs” are those individuals “[...] who can work flexibly with good interpersonal and research skills” (Ball, 2003, p. 14), and these skills, according to Carey and Naudin (2006), are what makes individuals from the creative industries able to act as a catalyst, by bringing people together to create an entrepreneurial outcome (Carey and Naudin, 2006).
Design, in particular, is seen as a valuable route to accomplishing business goals and new entrepreneurial opportunities (Clark and Smith, 2008; Boland and Collopy, 2004; Erichsen and Christensen, 2013). It shows from the popularity of the term “design thinking” (Buchanan, 1992; Kelly, 2001; Brown, 2008). Roughly speaking, design thinking is concerned with the merger of business and design and their mutual enrichment. Emphasis is placed on how to make managers think as designers in solving problems, and make use of designers’ sensibility and methods (Brown, 2008).
Design thinking is argued to have the capacity to change business education (Dunne and Martin, 2006), and thus an increasing number of educators are exploring design thinking’s potential in business education (Ungaretti et al., 2009). Education in creative disciplines utilizes methods and design processes that provide an effective approach to creative problem-solving in business (Carey and Naudin, 2006), which we argue is particulary relevant to integrate in the entrepreneurship curriculum. For example, Carey and Matlay (2010) suggest methods used in the area of design for assessing business ideas. Breaking with the rational, analytical and positivist assumptions that underlie much entrepreneurship education, teaching based on design thinking favours a creative focus on “what might be”; collaborative and iterative learning; wicked problems; and deep emphatic skills (Dunne and Martin, 2006).
Although there are some exceptions (Neck and Greene, 2011), little knowledge exists on how to improve entrepreneurship education through design thinking. This paper proposes a teaching model for entrepreneurship education based on design thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจัยอื่น ๆ ได้แสดงให้เห็นว่า นักเรียนจำนวนมากจากอุตสาหกรรมสร้างสรรค์มีมากขึ้นจะมีทักษะที่จะทำให้พวกเขากลายเป็น ผู้ประกอบการ และเจ้าของธุรกิจ (เช่นมอร์ริส 1988 แครี่และ Naudin, 2006) บอล (2003) ได้ระบุว่ามีทักษะ ระบบเครือข่าย และแนวทางทีมงานผู้ประกอบการเป็นข้อกำหนดพื้นฐานสำหรับบุคคลภายในอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ เธอยังระบุว่า "ผู้ประกอบการสร้างสรรค์" เป็นบุคคลผู้ "[...] ผู้ที่สามารถทำงานอย่างยืดหยุ่น มีมนุษยสัมพันธ์ดี และทักษะวิจัย" (บอล 2003, p. 14), และทักษะเหล่านี้ แครี่และ Naudin (2006), สิ่งที่ทำให้บุคคลจากอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ที่จะทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา โดยนำคนร่วมกันเพื่อสร้างผลผู้ประกอบการ (Carey และ Naudin, 2006)ออกแบบ โดยเฉพาะ ถูกมองว่าเป็นเส้นทางสำคัญเพื่อบรรลุเป้าหมายทางธุรกิจและโอกาสที่ผู้ประกอบการใหม่ (คลาร์กและสมิธ 2008 Boland และ Collopy, 2547 Erichsen และคริส 2013) มันแสดงให้เห็นจากความนิยมของคำว่า "ออกแบบความคิด" (buchanan ทำยอด 1992 เคลลี่ 2001 สีน้ำตาล 2008) ประมาณพูด คิดออกแบบเกี่ยวข้องกับการควบรวมกิจการของธุรกิจ และการออกแบบ และตกแต่งของพวกเขาร่วมกัน เน้นวิธีการทำให้ผู้บริหารคิดว่า เป็นนักออกแบบในการแก้ปัญหา และให้ใช้ความหลักแหลมของนักออกแบบและวิธีการ (สีน้ำตาล 2008)ออกแบบคิดจะโต้เถียงเพื่อสามารถที่จะเปลี่ยนธุรกิจศึกษา (Dunne และมาร์ติน 2006), และดังนั้น การเพิ่มจำนวนของนักการศึกษามีการสำรวจออกแบบคิดศักยภาพในธุรกิจการศึกษา (Ungaretti et al. 2009) การศึกษาในสาขาวิชาที่สร้างสรรค์ใช้วิธีและกระบวนการออกแบบที่ให้วิธีการที่มีประสิทธิภาพเพื่อสร้างสรรค์การแก้ปัญหาในธุรกิจ (Carey และ Naudin, 2006), ซึ่งเราเถียงอยู่นี่ที่เกี่ยวข้องเพื่อบูรณาการในหลักสูตรผู้ประกอบการ ตัวอย่างเช่น แครี่และ Matlay (2010) แนะนำวิธีใช้ในพื้นที่ของการออกแบบสำหรับการประเมินความคิดทางธุรกิจ ทำลาย ด้วยเหตุผล วิเคราะห์และสมมติฐาน positivist เป็นรากฐานการศึกษาเป็นผู้ประกอบการมากที่ สอนตามสิทธความคิดออกแบบสร้างสรรค์เน้นการ "สิ่งที่อาจจะ" การเรียนรู้ร่วมกัน และซ้ำ ปัญหาคนชั่ว และทักษะที่ลึกหนัก (Dunne และมาร์ติน 2006)แม้ว่าจะมีข้อยกเว้นบาง (คอและ Greene, 2011), ความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอยู่ในการปรับปรุงการศึกษาผู้ประกอบการผ่านการออกแบบคิด กระดาษนี้เสนอรูปแบบการเรียนการสอนสำหรับการศึกษาเป็นผู้ประกอบการที่อิงจากความคิดออกแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยอื่น ๆ ได้แสดงให้เห็นว่านักเรียนจำนวนมากจากอุตสาหกรรมเชิงสร้างสรรค์มีแนวโน้มที่จะมีทักษะที่จะทำให้พวกเขากลายเป็นผู้ประกอบการและธุรกิจของตนเอง (เช่นมอร์ริส 1988; แครี่และ Naudin 2006) บอล (2003) มีการระบุทักษะการสื่อสารที่ดีเยี่ยมเครือข่ายและทีมงานวิธีการของผู้ประกอบการที่เป็นความต้องการขั้นพื้นฐานสำหรับบุคคลที่อยู่ในอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์ นอกจากนี้เธอยังระบุว่า "ผู้ประกอบการสร้างสรรค์" เป็นบุคคลเหล่านั้น "[ ... ] ที่สามารถทำงานมีความยืดหยุ่นที่มีทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและการวิจัยที่ดี" (Ball, 2003, น. 14) และทักษะเหล่านี้ตามแครี่และ Naudin (2006) , เป็นสิ่งที่ทำให้บุคคลจากอุตสาหกรรมสร้างสรรค์สามารถที่จะทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาโดยนำคนเข้าด้วยกันเพื่อสร้างผลผู้ประกอบการ (แครี่และ Naudin, 2006).
การออกแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งถูกมองว่าเป็นเส้นทางที่มีคุณค่าเพื่อการบรรลุเป้าหมายทางธุรกิจและใหม่ โอกาสของผู้ประกอบการ (คลาร์กและสมิ ธ 2008; โบแลนด์และ Collopy 2004; Erichsen และคริส, 2013) มันแสดงให้เห็นจากความนิยมของคำว่า "การออกแบบความคิด" (ที่บูคานัน 1992 เคลลี่ 2001 บราวน์, 2008) ประมาณพูดการคิดการออกแบบที่เกี่ยวข้องกับการควบรวมกิจการของธุรกิจและการออกแบบและการตกแต่งร่วมกันของพวกเขา เน้นวิธีที่จะทำให้ผู้จัดการคิดว่าเป็นนักออกแบบในการแก้ปัญหาและใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของนักออกแบบและวิธีการ (บราวน์, 2008).
ความคิดการออกแบบเป็นที่ถกเถียงกันว่าจะมีความสามารถในการเปลี่ยนธุรกิจการศึกษา (ดันน์และมาร์ติน, 2006) และทำให้การเพิ่มจำนวนของการศึกษามีการสำรวจศักยภาพการออกแบบความคิดในการศึกษาด้านธุรกิจ (Ungaretti et al., 2009) การศึกษาในสาขาวิชาที่สร้างสรรค์ใช้วิธีการและกระบวนการการออกแบบที่ให้วิธีการที่มีประสิทธิภาพในการสร้างสรรค์การแก้ปัญหาในการดำเนินธุรกิจ (แครี่และ Naudin, 2006) ซึ่งเราเถียงโดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องเพื่อบูรณาการในหลักสูตรผู้ประกอบการ ยกตัวอย่างเช่นแครี่และ Matlay (2010) แสดงให้เห็นวิธีการที่ใช้ในพื้นที่ของการออกแบบสำหรับการประเมินความคิดทางธุรกิจ หมดด้วยเหตุผลและการวิเคราะห์เชิงสมมติฐานที่รองรับการศึกษาผู้ประกอบการมากการเรียนการสอนบนพื้นฐานของความคิดการออกแบบที่โปรดปรานการมุ่งเน้นความคิดสร้างสรรค์ที่ "สิ่งที่อาจจะ"; การทำงานร่วมกันและย้ำการเรียนรู้ ปัญหาคนชั่วร้าย; ทักษะและลึกหนักแน่น (ดันน์และมาร์ติน, 2006).
แม้ว่าจะมีบางข้อยกเว้น (คอและกรีน 2011) ความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอยู่ในการปรับปรุงการศึกษาผู้ประกอบการผ่านการคิดการออกแบบ กระดาษนี้นำเสนอรูปแบบการเรียนการสอนเพื่อการศึกษาผู้ประกอบการบนพื้นฐานของความคิดการออกแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยอื่น ๆพบว่านักเรียนหลายคนจากอุตสาหกรรมสร้างสรรค์มีแนวโน้มที่จะมีทักษะที่จะทำให้พวกเขาเป็นผู้ประกอบการและตนเอง ( เช่น มอร์ริส , 1988 ; Carey และ naudin , 2006 ) บอล ( 2546 ) ระบุมีทักษะการสื่อสารที่ดี , เครือข่ายและทีมงานแนวทางงานผู้ประกอบการตามความต้องการสำหรับบุคคลภายในอุตสาหกรรมสร้างสรรค์เบื้องต้น เธอยังระบุว่า " ผู้ประกอบการ " สร้างสรรค์บุคคลเหล่านั้น " [ . . . ] ที่สามารถทำงานได้หลากหลายและมีมนุษยสัมพันธ์ดี ทักษะการวิจัย " ( ลูก , 2546 , หน้า 14 ) และทักษะเหล่านี้ตามและ Carey naudin ( 2006 ) เป็นสิ่งที่ทำให้บุคคลจากอุตสาหกรรมสร้างสรรค์สามารถทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา โดย นำคนร่วมกันเพื่อสร้างผลใหม่ ( Carey และ naudin , 2006 )ออกแบบ โดยเฉพาะ เห็นเป็นเส้นทางที่มีคุณค่าเพื่อบรรลุเป้าหมายทางธุรกิจและโอกาสของผู้ประกอบการใหม่ ( คลาร์กและสมิ ธ , 2008 ; โบเลินด์ และ คอลโลปี , 2004 ; erichsen และ คริสเตนเซ่น , 2013 ) มันแสดงให้เห็นจากความนิยมของคำว่า " กระบวนการคิด " ( Buchanan , 1992 ; เคลลี่ , 2001 ; สีน้ำตาล , 2008 ) ประมาณพูดแบบคิดเป็นกังวลกับการควบรวมกิจการของธุรกิจและการออกแบบและเสริมซึ่งกันและกัน เน้นวิธีการให้ผู้บริหารคิดเป็นผู้ออกแบบในการแก้ไขปัญหาและใช้ประโยชน์จากนักออกแบบ " ความรู้สึกและวิธีการ ( สีน้ำตาล , 2008 )ออกแบบคิดแย้ง มีความสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงธุรกิจศึกษา ( ดันน์และ มาร์ติน , 2006 ) , และดังนั้น การเพิ่มจำนวนของนักการศึกษาจะสำรวจศักยภาพของกระบวนการคิดในธุรกิจการศึกษา ( ungaretti et al . , 2009 ) การศึกษาในสาขาสร้างสรรค์ใช้วิธีการและกระบวนการออกแบบที่ให้วิธีการที่มีประสิทธิภาพในการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ในธุรกิจ ( Carey และ naudin , 2006 ) ซึ่งเราเถียงเป็นองค์กรที่เกี่ยวข้องกับการบูรณาการในหลักสูตร ตัวอย่าง และ แครี matlay ( 2010 ) แนะนำวิธีที่ใช้ในพื้นที่ของการออกแบบเพื่อประเมินความคิดทางธุรกิจ ตัดด้วยเหตุผล วิเคราะห์และ positivist ต่างๆมาก สันนิษฐานว่า การศึกษาเป็น การสอนตามแบบการคิดช่วยเน้นสร้างสรรค์อะไร " อาจจะ " ร่วมกันและเรียนซ้ำ ปัญหาที่ชั่วร้าย และทักษะที่สำคัญลึก ( ดันน์และ มาร์ติน , 2006 )แม้ว่าจะมีข้อยกเว้นบางอย่าง ( คอและกรีน , 2011 ) , ความรู้เล็ก ๆน้อย ๆที่มีอยู่ในการปรับปรุงการศึกษาการเป็นผู้ประกอบการผ่านการออกแบบคิด บทความนี้เสนอรูปแบบการสอนเพื่อศึกษาการประกอบกิจการตามแบบการคิด