Based on the BW gain and feed effic

Based on the BW gain and feed efficiencies from experiment
1, it could be concluded that 15% DDGS may be used
safely in commercial (high-density) diets. However, the
lower feed efficiency (gain:feed) observed during the first
7 d and the numeric reduction thereafter suggest that an
inclusion level of 15% DDGS may be excessive during the
starter period. These assumptions were confirmed by the
results of experiment 2, in which 12 and 18% DDGS depressed
chick performance during the starter period.
Soybean protein is known to have a more favorable
amino acid pattern for chick growth than corn. When 18%
DDGS was incorporated into the diet, the percentage protein
of corn origin doubled (4.6 to 8.6%), whereas the percentage
protein from soybean meal (SBM) decreased. It is
believed that at 18%DDGS, the high level of dietary protein
of corn origin and the corresponding decrease in soybean
protein may have contributed to the depressed performance
due to a marginal lysine deficiency. The estimated
lysine value (0.94%) of DDGS used in the diet formulation
was higher than the analyzed value (0.85%). The depressed
performance observed at the higher inclusion levels was
likely due to the overestimation of lysine in DDGS and
decreases in the level of soybean protein, the main lysine
source in the diet, resulting in a marginal lysine deficiency.
At lower inclusion levels of DDGS, there appeared to be
sufficient lysine from the soybean protein and thus no
negative effect due to the overestimation of the lysine concentration
was observed. Amarginal lysine deficiency may
also explain the growth depressing effect of DDGS in the
more sensitive low-density diet fed in experiment 1. Our
results seem to agree with those of Hughes and Hauge
(1945), who observed that when DDGS was used as the
sole source of protein in a broiler diet there was a marginal
deficiency of lysine, causing a slight decrease in performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Based on the BW gain and feed efficiencies from experiment1, it could be concluded that 15% DDGS may be usedsafely in commercial (high-density) diets. However, thelower feed efficiency (gain:feed) observed during the first7 d and the numeric reduction thereafter suggest that aninclusion level of 15% DDGS may be excessive during thestarter period. These assumptions were confirmed by theresults of experiment 2, in which 12 and 18% DDGS depressedchick performance during the starter period.Soybean protein is known to have a more favorableamino acid pattern for chick growth than corn. When 18%DDGS was incorporated into the diet, the percentage proteinof corn origin doubled (4.6 to 8.6%), whereas the percentageprotein from soybean meal (SBM) decreased. It isbelieved that at 18%DDGS, the high level of dietary proteinof corn origin and the corresponding decrease in soybeanprotein may have contributed to the depressed performancedue to a marginal lysine deficiency. The estimatedlysine value (0.94%) of DDGS used in the diet formulationwas higher than the analyzed value (0.85%). The depressedperformance observed at the higher inclusion levels waslikely due to the overestimation of lysine in DDGS anddecreases in the level of soybean protein, the main lysinesource in the diet, resulting in a marginal lysine deficiency.At lower inclusion levels of DDGS, there appeared to besufficient lysine from the soybean protein and thus noผลกระทบจาก overestimation ของไลซีนความเข้มข้นได้ดำเนินการ อาจขาดไลซีน Amarginalนอกจากนี้ยัง อธิบายการเจริญเติบโต depressing ผลของ DDGS ในการเลี้ยงอาหารนความหนาแน่นต่ำมีความไวมากในการทดลอง 1 ของเราผลลัพธ์ดูเหมือนจะ เห็นด้วยกับสตีเฟ่นและ Hauge(ค.ศ. 1945), ที่สังเกตที่เมื่อมีใช้ DDGS เป็นแหล่งเดียวของโปรตีนในอาหารไก่เนื้อมีมาเป็นกำไรร่างกายขาดแอล-ไลซีน ทำให้ลดประสิทธิภาพลงเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขึ้นอยู่กับกำไร BW ฟีดและมีประสิทธิภาพจากการทดลอง
1 ก็อาจจะสรุปได้ว่า 15% DDGS อาจมีการใช้
อย่างปลอดภัยในเชิงพาณิชย์ (ความหนาแน่นสูง) อาหาร แต่
ประสิทธิภาพการใช้อาหารต่ำ (กำไร: ฟีด) สังเกตได้ในช่วงแรก
7 วันและหลังจากนั้นเป็นตัวเลขที่ลดลงแสดงให้เห็นว่า
การรวมของระดับ 15% DDGS อาจจะมากเกินไปในช่วง
ระยะเวลาเริ่มต้น สมมติฐานเหล่านี้ได้รับการยืนยันจาก
ผลการทดลองที่ 2 ซึ่งในวันที่ 12 และ 18% DDGS กดดัน
ผลการดำเนินงานในช่วงระยะเวลาเจี๊ยบเริ่มต้น.
โปรตีนถั่วเหลืองเป็นที่รู้จักกันที่จะมีการดีขึ้น
รูปแบบกรดอะมิโนสำหรับการเจริญเติบโตเจี๊ยบกว่าข้าวโพด เมื่อ 18%
DDGS เป็น บริษัท ในอาหารที่มีโปรตีนร้อยละ
ของการกำเนิดข้าวโพดสองเท่า (4.6-8.6%) ในขณะที่ร้อยละ
โปรตีนจากกากถั่วเหลือง (SBM) ลดลง มันเป็น
ที่เชื่อกันว่าที่ 18% DDGS ในระดับสูงของโปรตีน
จากแหล่งกำเนิดข้าวโพดและลดลงสอดคล้องกันในถั่วเหลือง
โปรตีนอาจจะทำให้ประสิทธิภาพการทำงานที่มีความสุข
จากการขาดไลซีนร่อแร่ ประมาณ
ค่าไลซีน (0.94%) ของ DDGS ใช้ในสูตรอาหารที่
สูงกว่าค่าวิเคราะห์ (0.85%) หดหู่
สังเกตประสิทธิภาพในระดับที่สูงขึ้นรวมเป็น
น่าจะเกิดจากการประเมินค่าสูงของไลซีนใน DDGS และ
ลดลงในระดับของโปรตีนถั่วเหลือง, ไลซีนหลัก
แหล่งที่มาในการรับประทานอาหารที่มีผลในการขาดไลซีนร่อแร่.
ในระดับที่ต่ำกว่าการรวมของ DDGS, ดูเหมือนจะ
เพียงพอไลซีนจากโปรตีนถั่วเหลืองจึงไม่มี
ผลกระทบเนื่องจากการประเมินค่าสูงของความเข้มข้นของไลซีน
เป็นที่สังเกต ขาดไลซีน Amarginal อาจ
ยังอธิบายการเจริญเติบโตตกต่ำผลกระทบของ DDGS ใน
การรับประทานอาหารที่มีความสำคัญมากขึ้นความหนาแน่นต่ำที่เลี้ยงในการทดลองของเรา 1.
ผลดูเหมือนจะเห็นด้วยกับบรรดาของฮิวจ์สและ Hauge
(1945) ที่ตั้งข้อสังเกตว่าเมื่อ DDGS ถูกใช้เป็น
แต่เพียงผู้เดียว แหล่งที่มาของโปรตีนในอาหารไก่เนื้อมีขอบ
ขาดไลซีนก่อให้เกิดการลดลงเล็กน้อยในการปฏิบัติงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขึ้นอยู่กับ น้ำหนักตัวเพิ่ม และดึงประสิทธิภาพจากการทดลอง
1 สรุปได้ว่า 15% DDGs อาจใช้
อย่างปลอดภัยในทางการค้า ( high-density ) อาหาร อย่างไรก็ตาม การลดประสิทธิภาพการใช้อาหาร (
ได้รับอาหาร ) สังเกตช่วงก่อน
7 D และลดตัวเลขหลังจากนั้นแนะนำว่า
รวมระดับ 15% DDGs อาจจะมากเกินไปในระหว่าง
ระยะเวลาเริ่มต้น สมมติฐานเหล่านี้ได้รับการยืนยันโดย
การทดลองที่ 2 ซึ่งใน 12 และ 18 % DDGs หดหู่
งานเจี๊ยบในช่วงเริ่มต้น
โปรตีนถั่วเหลืองเป็นที่รู้จักกันมีมงคล
เพิ่มเติมกรดอะมิโนรูปแบบสำหรับเจี๊ยบการเจริญเติบโตมากกว่าข้าวโพด ตอนที่ 18 %
DDGs ถูกรวมเข้าไปในอาหาร เปอร์เซ็นต์โปรตีน
ที่มาจากข้าวโพดเป็นสองเท่า ( 4.6 ถึง 8.6 % ) ในขณะที่ร้อยละ
โปรตีนจากกากถั่วเหลือง ( SBM ) ลดลง มันคือ
เชื่อว่าที่ 18% DDGs ระดับสูงของโปรตีนในอาหารของประเทศ
ข้าวโพดและการลดลงสอดคล้องกันในโปรตีนถั่วเหลือง
อาจมีส่วนให้คับประสิทธิภาพ
เนื่องจากขาดไลซีนเพิ่ม . ประมาณ
ซีนค่า ( 0.94 % ) ของ DDGs ใช้ในอาหารสูตร
สูงกว่าวิเคราะห์ค่า ( 0.85 % ) สังเกตที่ระดับประสิทธิภาพคับ

รวมที่สูงขึ้นคือน่าจะเกิดจากการประเมินมากเกินไปของไลซีนใน DDGs และ
ลดลงในระดับของโปรตีนถั่วเหลือง แหล่งซีน
หลักในอาหาร ส่งผลให้ขาดไลซีน marginal
ที่ลดระดับรวม DDGs มีปรากฏ เป็นกรดอะมิโนจากโปรตีนถั่วเหลืองเพียงพอ

และดังนั้นจึงไม่มีผลกระทบเชิงลบเนื่องจากการประเมินมากเกินไปของไลซีนความเข้มข้น
ถูกสังเกตamarginal ซีนขาดอาจ
ยังอธิบายผลของการเจริญเติบโตหดหู่ DDGs ใน
อ่อนไหวความหนาแน่นอาหารเลี้ยงในการทดลองที่ 1 ผลของเรา
ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับพวก Hughes และฮอจ
( 1945 ) ที่พบว่าเมื่อ DDGs ถูกใช้เป็นแหล่งของโปรตีน แต่เพียงผู้เดียว
ในอาหารไก่เนื้อ มีขาดเล็กน้อย
ของไลซีน ก่อให้เกิดการลดลงเล็กน้อยในการปฏิบัติงาน